34
S O N U N C U FAT E H
meydanlarına atılan, möhtəşəm zəfərlərilə İngiltərə,
Rusiya kimi dövlətləri qorxuya salan, Osmanlı impe-
riyasını öz siyasəti ilə sülhə vadar edən, eyni zamanda
iki müsəlman dövləti – Səfəvilərlə Osmanlılar arasın-
da uzun illərdən bəri davam edən məzhəb ixtilafına
son qoymaq üçün cidd-cəhdlə çalışan bu dəmir iradəli
hökmdarlar hökmdarının ürəyinə daman qorxu dolu
fikirlər rahatlığını əlindən almışdı. Üç gün idi ki, Xa-
buşandan iki fərsəng aralıda – Fərəhabadda düşərgə
salıb durmuşdu...
…Hicri 1160-cı il
1
girər-girməz Nadir şahın cidd-
cəhdlə qurduğu Əfşarlar səltənətini üsyanlar dalğa-
sı bürümüşdü. Azərbaycanda, Xarəzmdə, Bəlxdə,
İraqda, Kirmanşahda… baş verən iğtişaşlar get-gedə
ölkənin hər tərəfinə yayılırdı.
Axır vaxtlar ruhdan düşmüş Nadir şah günü-
nün çoxunu hərəmxanasında keçirirdi. Bir də hə-
rəm xanasının yanında yəhərlənmiş at saxlayırdı,
iş di-şayəd, yaxın ətrafı ona sui-qəsd etməyə cəhd
göstərsə, ya dara düşmək təhlükəsi yaransa, ürəyini
sıxan bütün qara-qura şübhələrin pəncəsindən qur-
tarmaq üçün atının yəhərinə qalxıb, düz Kəlat qala-
sına çapacaqdı. Artıq şahzadələri və sevimli nəvəsi
Şahruhu ora yollamışdı. İndi «Deyəsən mənim üçün
də vaxt yetişib» – deyə özü-özlüyündə ora getməyi
qərara almışdı. O, sayılması heç vədə mümkün olma-
yan pulunu, ləl-cəvahiratını, başqa dəyərli əşyaları-
nı Kəlat qalasında tikdirdiyi böyük xəzinə binasında
saxlayırdı. İstər ailəsi olsun, istər xəzinəsi – hər iki-
1
Miladi 1747-ci il.
35
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
si onun üçün çox qiymətli idi. Nadir şahın həyatının
təhlükədə olması ailə üzvlərinin məhvi demək idi:
«Dünya vəfasız dünyadır, hansı cahangirə vəfa qılıb
ki, mənə də qılsın?.. Ən çox rəğbət bəslədiyim və hər
dəfə qəzəllərindən fal kimi istixarə etdirdiyim Şirazlı
Hafiz
1
də dünyanı viranə bir yerə, insan həyatını xə-
ya li bir şeyə bənzədirmiş...»
Novruz bayramından üzü bəri gah Əmir Tey-
murun, gah da Şah İsmayıl Xətainin xəyalı tez-tez
gözləri önündə canlanırdı. Hətta ona elə gəlirdi ki,
onların, uzaqdan da olsa, səslərini eşidir. Sanki onlar
qərinələrin o üzündən süzülüb gələn mənalı baxış-
ları ilə onu qabaqdan gələn təhlükədən agah etmək
istəyirdilər. Nadir şah düşünürdü: «Builki Novruz
bayramı mənim səltənətimə sevincdən çox qəm-
qüssə gətirdi… Yeddi il bundan əvvəl Əmir Teymu-
run qəbir daşını türbəsindən çıxartdırdım, Məşhədi-
müqəddəsə gətizdirdim ki, bu məkanda – qərib İmam
Rza əleyhissəlamın məqbərəsində əhli-beyt övladı-
nın məzarı-şərifiylə yanbayan qoyulsun. Amma bir
müddət sonra fikrimdən vaz keçdim. Axı, böyük ca-
hangirin vəsiyyətinə görə nəinki onun qəbrinə toxunan
adamın özünün, hətta məmləkətinin də başına fəlakət
gələ bilərdi... Xalqın başbilənləri, üləmalar, şeyxlər
üzdə olmasa da, arxada məni qınadılar... Deyirdilər ki,
ölünü məzarından çıxarıb, yerini boş qoymaq, ya da
başqa qəbiristanlığa aparmaq bədbəxtlik əlamətidir.
Mən də bu dildə-ağızda gəzən söhbətlərə inanmağa
1
Hafiz Şirazi – Xoca Şəmsəd-Din Məhəmməd (1320 – 1390) İran şairi və
sufisi.
36
S O N U N C U FAT E H
məcbur idim... Odur ki, özümə ulu sələf sandığım o
böyük sərkərdənin sinə daşını yenidən Səmərqəndə
yolladım… Bəlkə buna görə Əmir Teymurun xəyalı
gözlərimin önündən getmir?!
Bəs, Şah İsmayıl Xətainin xəyalı niyə həmişə ba-
şını aşağı dikir, üzümə heç baxmaq da istəmir. Son
döyüşdə məğlubiyyət acısını dadmış yaralı aslan kimi
şirin ləhcəylə deyir: «Ey Nadir şah Əfşar, sən mənim
yaşım qədər döyüşlər gördün, qələbələr qazandın,
öl kənin torpaqlarını iki dəfə genişləndirdin, amma
nəfsinlə savaşa bilmədin. Sən qızılbaş tayfalarının bir-
liyi sayəsində yaradılmış Azərbaycan Səfəvi dövləti-
nin
1
laxlayan dayaqları üstündə qurduğun Əfşarlar
səltənətini qoruyub saxlaya bilmədin… Türk sultanına
yazdığın məktublarla şiəliyi əlimdə bayraq etdiyimə
görə məni qınadın! Tutaq ki, bu sənə iki müsəlman
dövləti arasında məzhəb ixtilafına son qoymaq üçün
lazımdı. Bəs, taxt-tacdan salandan sonra əsir həyatı ya-
şatdığın İkinci Şah Təhmasibin, Üçüncü Şah Abbasın
nə günahı vardı? Bu azmış kimi, oğlun Rzaqulu Mirzə
ulu babam Şeyx Səfəvinin müqəddəs ruhunu incitdi
və gözünü qırpmadan İsmayıl peyğəmbərin adından
nur alan və şah babasının adıyla dünyaya təzə qədəm
qoyan kiçik İsmayılın başını kəsdi… Sən illər öncə oğ-
lun Rzaqulu Mirzəni şahlıq taxtına göz dikdiyinə görə
cəzalandırsan da, indi çox peşmansan! Cilovsuz qəhr
və qəzəbindən vicdanının gözü o qədər kor olub ki, öz
başına və əfşarlar sülaləsinin üstunə gətirdiyin bəlanı
görmürsən. Ona görə də bu dərddən və bədgüman-
1
Azərbaycan Səfəvi dövləti 1501-1736-cı illərdə mövcud olmuşdur.
37
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
lıq bəlasından xilas ola bilməyəcəksən… Sən təkcə
səfəvilər nəslini deyil, əfşarları, qacarları, bayatları
da özünə düşmən etdin! Dinlər, məzhəblər müxtəlif
təriqətlər çox olsa da, şeytan birdir. Şah, istər adil ol-
sun, istərsə zalım, əgər şeytanın vəsvəsəsinə uyubsa,
deməli, öz qətlinə fərman verib».
Nadir şah bu sözlərin qarşılığında mənalı-mənalı
gülümsünüb deyirdi: «Ey böyük cahangir, söz və qılınc
sərdarı, sən mənə bu dünyada şeytana uymayan bir
şah göstərə bilərsənmi? Mən müsəlman dövlətlərinin
birliyini qurmaq xatirinə şiə-sünnü məzhəbləri ara-
sında acı bağırsaq kimi uzanan davalara son qoymaq
istədim… Qorxuram ki, əsrlər ötüb keçəndən sonra
da bu ixtilaf ucbatından biz müsəlmanlara çox ağır
zərbələr dəysin... Böyük fəlakətlərin qabağında bö-
yük şahlar da acizdir!
Ən böyük arzularımdan biri Çini fəth etmək,
Bö yük İpək yolu boyunca uzanan məmləkətləri ələ
keçirməkdi. Özüm də bilmirəm məni buna vadar
edən nədir? Bəlkə də, uşaq vaxtımda ata-anamdan,
gənclik çağımda Qədirqulu kişidən Çingiz xan haq-
qında eşitdiyim rəvayətlərdi?.. Bəlkə məni bu yola
çəkən hissin adı, fəth etmək istədiyim şöhrətin zir və-
sindən cahana boylanmaq arzuzudur?
Heyif ki, təbəələrimin və sülalə üzvlərinin bir
his səsinin hakimiyyətə qarşı çıxmaq cəhdləri bir çox
arzularımı gerçəkləşdirməyimə mane oldu. Kaş, nə
ölkəmin daxilində tez-tez baş verən bu qiyamlar olay-
dı, nə də mən öz qılıncımla öz təbəələrimin qanını
tökəydim...».
Dostları ilə paylaş: |