Sonuncu Fateh indd
Yüklə 12,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
46 S O N U N C U FAT E H Qaraçəmən yaylası, əslində, gədik idi. Ana təbiət, elə bil, iki dağın arasında – əlçatmaz bir yerdə cənnət- məkan yaratmışdı. Balaca Nadir Pələnglə Bəbirin arasında oturub, gah mürgüləyən atasına, gah da yavaş-yavaş göy üzü- nü bürüyən qara buludlara baxırdı. Onun uşaq dü - şüncələri göylər kimi hüdudsuz idi. Fikirləşirdi ki, sabah yenə qardaşı İbrahimlə Mirzəxanın oxuduqla- rı mədrəsəyə gedəcəkdi. Hafizəsi yaxşı olsa da, oxu- mağa həvəsi yox idi və heç əlifbeyi də bilmirdi. «Ox atmağı yaxşıca öyrənməliyəm», – deyə fikirləşirdi. Axı, Mirzə Qəzənfər əmisi söz vermişdi ki, kim hə- də fi düz vursa, payızda madyanının doğduğu bala nı ona bağışlayacaq. Bir anlığa gözünü ilxıdan çəkib yayını götürdü, yaxınlıqdakı qarağacın gövdəsini ni- şan aldı. Ox gövdənin tən ortasına sancıldı. – Bəbir, – deyə o, gödək qulaqlarını şəkləyib ətrafı imsiləyən iti səslədi. – Vəliqulu ilə İbrahim mənimlə yarışa bilərmi? Bəbir iki-üç ağız hürdü. – Yəni deyirsən ki, yarışa bilməzlər?! Bəbir yenə hürdü. Amma bu dəfə ona deyil, hün- dür qayanın üstündən havaya pərvazlanan qırğıya. Nadir öz-özünə dedi: «Bax ha, doğrudan da, bu qırğı şığıyıb, kürüklərdən birini pəncəsinə alıb, apara bilər!».
Bəbir yenə hürdü. – Nədi? Yoxsa məni sınaqdan keçirmək istəyir- sən? – deyə balaca Nadir gah itə, gah da ilxının üs- tündə döv rə vuran qırğıya baxdı, oxu yaya qoydu və 47 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R 48 S O N U N C U FAT E H ömründə ilk dəfə canlı hədəfi nişan aldı. «Ya Allah» – deyib, yayı çəkdi. Yaydan çıxan ox havada süzüb, qırğının bağrına sancıldı. Yaralı quş çuval kimi düz İmamqulu kişinin qabağına düşdü. İmamqulu kişi diksinib yuxudan ayıldı və yaşına uyuşmayan cəldliklə çomağını götürüb ayağa qalxdı. Pələnglə Bəbir hürə-hürə qırğının üstünə cumdu- lar.
Balaca Nadir sevincindən elə bərkdən güldü ki, İmamqulu kişi çaşdı: – Həəə, nooolub, ay oğul, niyə belə bərkdən gü- lürsən? – deyə soruşdu. – Sən bir ətrafa diqqət yetir, bu it ancaq qurda-quşa belə hürə bilər… Birdən o, qarşısında çöməlmiş Bəbirin ayaqları altında canı çıxmış əyridimdik quşu gördü və işin nə yerdə oluğunu biləndə, nədənsə, sevinmədi, əksinə, qəhərləndi. – Bu sənin ilk ovundu... yırtıcı quşdu… – Dədə, bəs niyə bikeflədin, yoxsa pis yuxu-zad görmüsən? İmamqulu kişi qırmızı zoğal çomağına söykənib, bir müddət qıvrımsaçlı balaca oğlunun üzünə baxdı, sonra ah çəkib dedi: – Yox, oğlum. Yaxşı yuxu görürdüm. Görürdüm ki, sən ağ atın üstündə Muğandan gəlirsən, başında da tac var. Di gəl ki, yan-yörəndə üstünə hücum çəkmək istəyən o qədər belə yırtıcı qurd-quş dolaşırdı ki… Allah özü axırını xeyir eləsin!.. Sən hələ bu dünyaya gəlməmiş də bir-iki kərə buna bənzər yuxu görmüşdüm. Görmüş- düm ki, yaxamdan bir günəş doğur, bu günəşin işığın- 49 N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R dan bütün aləm nura boyanır... Bir dəfə əmin Bəktaş da buna oxşar yuxu görmüşdü. İkinci dəfə həmin yu- xunu görəndə oymağımızın mollasının yanına getdim. O mənə dedi ki, sənin bir oğlun dünyaya gələcək, uzun illər bu məmləkətdə şahlıq edəcək. Dedim yəqin mə ni ələ salır, odur ki, dedim, ay molla, əgər bu dediyin doğ rudursa, sən də Əbivərdin şeyxülislamı olacaq- san... Amma indi yan-yörəndə üstünə hücum çəkən yırtıcıla rı görəndə, yuxu da olsa, yaman qorxdum... – Dədə, – balaca Nadir gülüb, özünə əmin-arxayın səslə dilləndi. – Mənim qurddan-quşdan qorxum yox- du… İstəsəm, o qurd-quşun hər birini lap gözündən vuraram. Qaldı ki, başımda tac görməyinə, doğrudan da, yaxşı yuxudur… Birdən o nə düşündüsə susdu. Yaxın günlərəcən tay-tuşları ilə çöldə taxta qılınc döyüşdürdüyünü ya- dına saldı. Taxta qılıncını hər dəfə əlinə alanda, sapsa- rı buğda sünbüllərini tac kimi papağına taxıb uşaqla ra əmr verdi: «Mənə yaxşı-yaxşı baxın, mən sizin şahını- zam, siz də mənim qoşunum, düşmənlə döyüşə çıxı- rıq, hazır olun!». İki dəstəyə ayrılıb vuruşardılar. Hər dəfə də balaca Nadirin dəstəsi qalib gələrdi. İndi atası yuxuda onun başında həqiqi tac görmüşdü. Bir anlıq özünü ağ atın belində təsəvvür etdi. Bu anda içindən qəribə hayqırtı qopdu. – Eheheyyy!!! Səsi dağlarda əks-səda verdi və balaca Nadirin özü nü də, atasını da heyrətə salan o nərədən çox qəf- lətən söylədiyi üç kəlmə oldu : – Nadir şah gəlir!.. 50 S O N U N C U FAT E H Səs dalğa-dalğa ətrafa yayıldı: «Nadir şah… şah… gəlir!». İmamqulu kişi məzlum-məzlum oğluna baxa- baxa dağlarda əks-səda verən bu səsdən narahat olub, başını buladı: – Yavaş ol, ay oğul, dağın-daşın da qulağı var. Balaca Nadir güldü: – Dili ki, yoxdur! Eh, bir də, ay dədə, sən yuxu- da taxt-tac görsən də, görməsən də, mən böyüyəndə, onsuz da, Şah İsmayıl Xətai kimi, Şah Abbas kimi bir şah olacağam, – dedi. – Və sonra yenə haray çəkdi: – Ehhehey, eşidin, bilin, agah olun, mən Şahlar şahı… Şahənşah olacağam!.. İmamqulu kişi dağda-daşda əks-səda verən bu səsdən yerində quruyub qaldı. İstədi desin ki, ay oğul, dədə-babalarımız belə yerdə haqq söyləyiblər ha, «Cibində yox bir quruşu, evində yox gür-gümüşü, könlündən keçir şahlıq quşu». Demədi, daha doğrusu, elə demək istəyirdi ki, göydən alnına düşən buz kimi soyuq bir damcı onu diksindirib fikrindən ayırdı. Və elə bu zaman başının lap üstündə elə bir gurultu qop- du ki, yer-göy lərzəyə gəldi. Pələnglə Bəbir əvvəlcə kəsik-kəsik zingildədilər, sonra bərkdən hürməyə başladılar. Və elə ilk gurultulu şimşək çaxmasından sonra, elə bil, ilxı ürkdü. İmamqulu kişi ayağa qalxıb həyəcanla dedi: – Oğlum, ləngimə, cum ilxının ağzını döndər üzü enişə, yoxsa hamısı ürküb özünü gədikdən dərəyə atacaq... Balaca Nadir bir anda əlində çomaq oxdan çıxmış yay kimi götürüldü. Elə həmin anda şimşək dalbadal Yüklə 12,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|