məxluqlarda bunlar yoxdur. İnsanda iki təbiət var –
ruhani və maddi, onun ölməz canı və bədəni var. Onun
həyatı ana bətnində mayalanma zamanı başlayır, lakin
onun sonu olmayacaq. Rəbb Allah Öz mərhəmətinə görə
insanları insan yaratma planının iştirakçıları etdi. Ata və
ana hər dəfə yeni həyatın başlanğıcının səbəbi olanda
Allah mayalanmış təbii həyatla birləşən ölməz can
yaradır. Ruhla maddənin belə birləşməsi insan
dərrakəsindən və elmin tədqiqat imkanlarından üstün
olan bir şeydir.
Maddiçilik və ateizmin güclü təsiri altında tərbiyə
almış bəzi müasir adamlara insanın ölməz varlığı barədə
Katolik Kilsəsinin təlimini anlamaq çox çətin gəlir. Ateist
maddiyyatçılığı canın mövcudluğunu inkar edir,
düşünmək qabiliyyətini beyinin xüsusiyyətinə aid edir.
Lakin düşünmək üçün beyin kifayət deyil: hər gün
insanlarla ünsiyyətdə olan heyvanların da beyini var,
lakin onlar abstrakt düşünməyi bacarmırlar və əsrlər
boyu bu istiqamətdə heç bir tərəqqi etməyiblər (itlər,
pişiklər, quşlar min və on min il bundan əvvəl
davrandıqları kimi bu gün də elə davranırlar, yalnız
instinktlə istiqamətlənir və heç vaxt oxumağı, yazmağı,
danışmağı, musiqi və şer bəstələməyi, maşın və təyyarə
qayırmağı bacarmayacaqlar. Axı beyin maddi bədəndir,
onu duymaq, onun həcmini və çəkisini ölçmək olar. Bəs
fikir, məhəbbət, sevinc nədir? Bunlar ruhani anlayışlardır
və onları maddi ölçülərlə müəyyən etmək
qeyri-mümkündür.
Materiya ruhani bir şeyi törədə bilməz. Məşhur bioloq
~ 32 ~
32
Klod Bernard deyir: «Fikrin beyindən gəlməsi barədə
bəyanat vaxtın saatdan yarandığını söyləyən iddia kimi
axmaq sözdür». Əgər fikirlər beyindən gəlirdisə, onda
bunlar insanın qidalanmasının növündən asılı olardı, lakin
biz bunun belə olmadığını görürük. Eləcə də əgər fikirlər
materiya məhsulu olsaydı, onda biz onları idarə edə
bilməzdik, lakin biz bilirik ki, insan öz fikirlərini
dayandırmaq və başqa tərəfə istiqamətləndirməyə
qadirdir.
Bəziləri canın mövcud olması ilə razılaşmırlar, çünki
bunu təcrübə yolu ilə təsdiq etmək mümkün deyil. Bu
belədir, lakin insan ədalətə toxuna bilməyib, o, elektrik
cərəyanını görə bilmir – bir çox şeylərin mövcudluğunu
onların təzahüründən bilirik.
Həmçinin canın mövcudluğu barədə biz onun
təzahüründən bilirik. İnsan dünyanı qavrayır və
bədəninin orqanları vasitəsilə özünü ifadə edir, lakin
qavramanın sonuncu nöqtəsi və özünü ifadə etməyin
mənbəyi dərrakəli qəlbdir. İnsan qəlbi ilə fikirləşir,
oxuyur, yazır, danışır, musiqini anlayır, sevinir yaxud
kədərlənir. Düşünmək və azad seçim etmək qəlbin
xüsusiyyətləridir, heyvanlar buna malik deyillər.
İnsanın düşüncəsində beyin hansı rolu oynayır? Duyğu
orqanları vasitəsilə insanın əldə etdiyi məlumat onun
beynində toplanır. Bu məlumat insanın yaddaşında
saxlanılır. Heyvanların da yaddaşı var, lakin onların
yaddaşı sensitivdir. Məsələ bundadır ki, heyvanlar belə
məlumatdan instinkt səviyyəsində şüursuz istifadə
edirlər (şüuru oyanmamış insan kimi); insan isə özünü
~ 33 ~
33
dərk edən məxluq kimi bu məlumatdan tamamilə başqa
səviyyədə istifadə edir. İnsan abstrakt ideya və anlayışlar
yaratmağa qadirdir, heyvanlar bunu edə bilmirlər. Ruhi
xəstə olan insan öz yaddaşından tam istifadə edə bilmir,
çünki onun bədəni ilə canı arasında əlaqə pozulmuşdur.
Katolik Kilsəsi təkamül nəzəriyyəsini inkar etmir, yalnız
bu nəzəriyyədə Rəbb Allah istisna olunmamalıdır. Allah,
əlbəttə, inkişafın müəyyən mərhələsində canlı
məxluqların bəzisinə düşünmək bacarığı və azad iradə
verə bilərdi. Belə təkamül nəzəriyyəsi Rəbbin
müdrikliyinə daha da çox işarə edir. Çarlz Darvin məhz
Allahı nəzərə alan belə təkamül nəzəriyyəsini təklif
edirdi. Kilsə heç vaxt bu proseslə idarə edən Allahı inkar
edən materialist təkamül nəzəriyyəsi ilə razılaşmayacaq.
Yaradan əzəldən insanlara böyük ləyaqət, lütf və
xoşbəxtlik verdi. Onlar əzab, xəstəlik, ölüm və daxildə
harmoniyanın olmamasının nə olduğunu bilmirdilər. Allah
onları sınamaq istədi ki, sonra mükafatlandıraraq onlara
səmada ali xoşbəxtlik vəziyyətini versin. Lakin insanlar bu
sınaqdan keçmədilər. Müqəddəs Yazı öyrədir ki, onlar
günaha batmış mələklərin ardınca getdilər və Rəbb
Allahın iradəsinə və əmrlərinə zidd olaraq Ondan kənarda
daha kamil xoşbəxtlik axtarmaq istədilər. Rəbbə tabe
olmadıqlarına və Ondan üz döndərdiklərinə görə onlar
İlahi lütfü, daxili harmoniyanı, ləyaqəti və ölməzliyi
itirdilər. Yaradanla dostluğun itirilməsinin nəticəsi əzablar,
ruh çaşqınlığı, ağır zəhmət və ölüm oldu. İlk insanların
(ulu valideynlərin) günahı ilk günah adlanır. Bu günahın
ağırlığını ulu valideynlərin bütün övladları miras aldılar.
~ 34 ~
34
İndi hər kəs ilk günah vəziyyətində və xilasa ehtiyacla
dünyaya gəlir. İsa Məsih çarmıxda ölümü və dirilməsi ilə
bizi satın aldı və indi müqəddəs Vəftiz ayini vasitəsilə biz
yenidən Allah övladları ola və Onun lütfünü əldə edə
bilərik. Lakin ilk günahın nəticələri (şərə böyük meyl,
əzablar və xəstəliklər, ağır əmək və ölüm) hətta Vəftizdən
sonra da bizim üçün var.
İsa Məsih Öz dirilməsi ilə bütün dünyaya göstərdi ki,
insan ruhani-maddi məxluqdur və o, əbədi həyat üçün
yaranıb.
Gözə görünən dünyanın yaranmasından əvvəl Allah
gözə görünməyən dünyanı yaratdı; kamil ruhların
dünyasını, ağıl və azad iradəyə sahib olan, lakin bədənə
sahib olmayan mələkləri yaratdı. Mələklər təmiz ruh
olduqlarına görə Allaha daha yaxındırlar. Onlar kamil və
gözəldirlər, insanlardan daha böyük qüvvəyə və
bacarıqlara malikdirlər. Biz insanlar nahaq yerə demirik:
«O, mələk kimi gözəldir; mələk kimi mehribandır; mələk
kimi səbirlidir». Mələklər bir-birindən ləyaqət və
imkanların dərəcəsinə, həmçinin Rəbb Allahda yerinə
yetirdikləri tapşırığa görə fərqlənirlər. Mələklər
ordusunun sayı yoxdur. Sınaqdan sonra daha böyük
xoşbəxtlik vermək üçün Allah onlara azad seçim verdi.
Böyük kamilliyi və ləyaqətləri olan Mələk Lüsifer (Dan
oğlu) sınaqdan keçmədi və Allahın ona verdiyi
ənamlardan istifadə edərək Öz Yaradanına qarşı üsyan
edib dedi: «Xidmət etməyəcəyəm!» Mələklərdən bəzisi
onun ardınca getdi. Onda Baş mələk Mikayılın rəhbərliyi
altında Allaha sadiq olan ruhlar «Kim Allaha bənzəyə
~ 35 ~
35
Dostları ilə paylaş: |