Qurucu Davud Gürcüstanın xaricdə möhkəmləndirilmiş mövqeyini
daxildə də həyata keçirmək məqsədi ilə dini islahat keçirir. Onun mühüm
tədbirlərindən biri ali ruhani idarəni yenidən təşkil etmək olmuşdur. Belə ki,
onsuz da öz mənşəyi etibarı ilə əsasən di- debullar sülaləsindən olan ali dini
iyerarxiya daim feodalları (dide- bulları) müdafiə edirdilər. Bu məqsədlə
1103-cü ildə çağırılmış kilsə məclisi dini ieararxiyada dəyişiklik edərək
aznauarlar nəslindən olan nümayəndələri də ali dini rütbələrə təyin edir.
Gürcüstan çarı Qurucu Davud ölkənin inkişafı üçün çox işlər görərək yeni
şəhərlər (o cümlədən Qori) salır, körpülər tikir, elmə, təhsilə qayğı
göstərirdi. Didebullar öz narazılıqlarını göstərsələr də, ona qarşı açıq çıxış
etməyə cürət etmir, gizli olaraq qəsd etməyə çalışırdılar.
Çar III Georginin hakimiyyəti illərində (1156-1184) iri feodallann
mübarizəsi davam edirdi. İri kilsə ieararxiyasının iqtisadi və siyasi gücünü
zəiflətməkdən ötrü III Georgi kilsə immuntetini ləğv edərək, bütün kilsə
torpaq sahibliyinə vergi təyin edir. Çar çox çətinliklə olsa da didebulların
özbaşınalığının qarşısım ala bilirdi. III Georginin dide- bullarm
mövqelərinin zəiflədilməsinə yönəlmiş islahatları knyaz Or- belinin
başçılığı ilə didebullann böyük üsyanına səbəb olur. Üsyançılar Gürcüstan
taxt-tacına öz tərəfdarları olan III Georginin bacısı oğlu şahzadə Deminanı
irəli sürürlər. Lakin üsyan yatınlır. Knyaz Orbeli qətlə yetirilir, şahzadə
Deminanın isə gözləri çıxanhr. III Georgi öz müşavirləri olan didebulların
ona xəyanət etdiyini görərək onlan az- naurlardan, xüsusilə də azad kəndli
təbəqəsindən təyin edir.
Knyaz Orbelli ilə mübarizədə III Georginin mövqeyi zəifləyir. Kilsə
rəhbərliyi yaranmış əlverişli şəraitdən istifadə etməyə çalışaraq vergi
müəyyən edilməsi və kilsə immuntetinin ləğv edilməsi barədə 1103-cü il
antikilsə qanununa yenidən baxılması tələbi ilə çıxış edir. III Georgi kilsə ilə
münaqişənin daha da dərinləşməsi, həmçinin taxt-taca varis kimi qızı
Tamaranın təyin edilməsinə xeyir-dua verilməsi faktını nəzərə alaraq,
güzəştə getməyə üstünlük verir. Çar nəinki ali kilsə nümayəndələri əleyhinə
verilmiş qanunu ləğv edir, hətta katolikos Mikelin (Gürcü kilsəsinin başçısı)
birinci vəzir təyin edilməsinə razılıq verir.
30
Çariça Tamaranın hakimiyyəti (1184-1213) illərində Gürcüstan güclü
dövlətə çevrildi. Hakimiyyəti möhkəmləndirmək məqsədilə Tamara
katolikos Mikeli birinci vəzir vəzifəsindən kənarlaşdırmağa çalışır. Lakin
çariçanın təşəbbüsü ilə çağrılmış kilsə məclisi buna razılıq vermir.
Tamaranın bu müvəffəqiyyətsizliyindən istifadə edən didebullar vəzir
vəzifəsinə öz nümayəndələrini təyin etməyə cəhd göstərirlər. Tələblərini
həyata keçirmək üçün çalışan didebullar Tiflisdəki çarın olduğu qəsri
mühasirəyə alırlar. Çariça Tamara məcburiyyət qarşısında güzəştə gedir.
Didebulların əldə etdikləri nailiyyət onların iddialarını daha da artırır.
Didebulların bəzi qrupları çar hakimiyyətinin məhdudlaşdırılması tələbi ilə
çıxış edirlər. İri feodallar çara təqdim etdikləri pe- tisiyada (ərizə, tələb)
qanunvericilik səlahiyyətlərini yaradılacaq Dövlət Şurasına vermək, onun
səlahiyyətlərini isə icraedici hakimiyyətlə məhdudlaşdırmaq və oliqarxiya
idarəçilik forması yaratmaq ideyasına varlı tacjr ailəsindən çıxmış Qutlu
Aslan başçılıq edirdi. Çariça oliqarxlara qarşı qəti tədbirlər görməyə
başlayır və Qutlu Aslan həbs olunur. Lakin feodal əyanları ilə yeni
münaqişələr yaratmamaq məqsədilə Tamara didebullardan ibarət yeni
vəzirlik yaradır, digər tələblərini, yerinə yetirir o cümlədən şərti torpaq
sahibliyində olan mülklərin irsi verilməsini müəyyən edən qərar qəbul edir.
Beləliklə, çariça Tamaranın apardığı siyasət ölkənin möhkəmlənməsinə
xidmət edirdi.
XIII əsrin 30-40-cı illərində monqollar Gürcüstanı işğal etdilər. İlk
vaxtlar monqollar əhalidən xərac toplamaq, monqol ordusu üçün
mükəlləfiyyətlər yerinə yetirmək və ərzaqla təchiz etməklə kifayətlənirdilər.
Lakin sonralar Gürcüstanın daxili işlərinə müdaxilə edilməsi, xüsusilə də
1253-cü ildə əhalinin siyahıya alınması istismarı daha da gücləndirirdi.
Özgə ərazilərinin zəbt edilməsinin başa çatması və bununla əlaqədar olaraq
hərbi qənimətlərin azalmasının əvəzi əsarətə alınmış xalqların hesabına
ödənilirdi. Kəndlilər xərac ödəməklə yanaşı uzaq yürüşlərdə feodallarla
birlikdə ağır hərbi xidmət keçirdilər. Monqol baskaklarınm və vergi
iltizamçılarınm özbaşınalıqları tamamilə cəzasız qalırdı.
31
Monqol xanı Gürcüstan dövlətini tamamilə parçalamaq məqsədilə
taxt-taca eyni zamanda çariça Tamaranın, didebullarm müxtəlif qruplarını
müdafiə edən iki nəvəsini təyin edir. Məhz bu iki çarın olması sonralar
Qərbi Gürcüstandakı Mextmer və Şərqi Gürcüstandakı Lixatmer
çarlıqlarının yaranması ilə nəticələnir. Gürcüstanın feodal dövlətlərinə
parçalanmasında “incu” inistutunun da böyük rolu olmuşdur. Belə ki, ölkə
ərazisindəki “incu” altında olan ərazilərində monqol idarə üsulu yaradılır və
didebulular onların tabeliyində olurdu. “İncu” hüququnda olan torpaq
sahibliyi gürcü çarlarından asılı olmayan tam müstəqil feodal qurumları
idilər.
Elxanilər dövlətinin zəifləməsi ilə Gürcüstanın birləşməsi üçün əlverişli
şərait yaranır. VI Georginin (1318-1346) başçılığı ilə Gürcüstanın
birləşməsi baş verir. Lakin təsərrüfatın bərpa edilməsi və siyasi cəhətdən
möhkəmlənmə prosesi Əmir Teymurun yürüşləri ilə dayanır. Bu dövrdə
didebullarm (artıq mtavari) bir çoxu müstəqil siyasət yeridərək işğalçılara
kömək edirdilər.
Teymur imperiyası dağıldıqdan sonra Gürcüstanın birləşməsi üçün
əlverişli şərait yaranır. Gürcüstan çarı I Aleksandr (1412- 1442) dağıldılmış
qalaların, saraylann və məbədlərin bərpasına başlayır. Ölkənin birləşməsi və
aparılan işlər təhkimçi kəndlilərin' istismarının güclənməsi ilə müşayiət
olunurdu.
XV əsrdə iri feodalların - mtavarilərin siyasi hüquqlan daha da
genişlənir. Hətta ən iri mtavarilər çar tərəfindən xidmətə görə onlara
bağışlanmış ərazilərdə immunitet hüququ əldə edərək müstəqil çarlıqlara və
knyazhqlara çevrilərək mərkəzi hakimiyyətə qarşı çıxırdılar. Belə ki,
müstəqil knyazhqlann mübarizəsi onlann qələbəsi ilə nəticələnir və mərkəzi
hakimiyyət Kartli, Kaxeti, İmereti çarlıqlarım və Samtsxe Saatabaqo
knyazhğının müstəqilliyini tammağa məcbur oldu.
Gürcüstanın siyasi cəhətdən parçalanması bu proseslə başa çatmadı.
Hər bir iri torpaq sahibliyi (satavado) özlərinin tam siyasi müstəqilliyini və
suverenliyini (“xeimtsinoba”) tələb edir və buna çoxları nail ola bilərdilər
ki, bu da Almaniya feodal dövlətində mövcud olmuş cəngavər torpaq
sahibliyinə (Almaniyada 324 feodal dövlət quruluşu və 1475 cəngavər
sahibliyi olmuşdur) oxşayırdı.
32
Dostları ilə paylaş: |