S. Imanov-Hedefdeki insan indd

291
O, vəziyyəti izah edib mayor Əhmədova zəng vurdu. 
Mərkəzin həyətinə çatan kimi Samir mühafizəçilərdən so-
ruşdu:
-Akifgili tapa bildiniz?
-Xeyr müəllim. Hələlik tapa bilməmişik.
Samir  yenidən  nə  isə  soruşmaq  istəyirdi  ki,  telefonu 
zəng çaldı. Telefonun ekranına baxıb zəng vuranın Akif ol-
duğunu  görəndə  gözlərinə  inanmadı.  Özünü  soyuqqanlı 
aparmağa  çalışaraq,  telefonu  qulağına  aparıb  danışmağa 
başladı:
-Buyur həkim, eşidirəm.
-Gəlib çıxdın?
Telefonda Akifin ona xas olmayan xırıltılı səsi eşidildi:
-Bayaqdan pəncərənin qabağında oturub səni gözləyi-
rəm.
-Akif sən indi hard....
-Mən ikinci mərtəbədəki əməliyyat otağındayam. Gəl 
bura, sənə deyiləcək sözüm var.
Akif sözünü bitirən kimi əlaqəni kəsdi. Samir telefonu 
cibinə qoyub Mahmudova dedi:
-Akif əməliyyat otağındadır. Mənə nə isə demək isti-
yir. Gedirəm ora.
-Biz də sənlə gəlirik. 
-Kaş ki, Akif sonradan peşman olacağı bir hərəkət et-
məzdi. Kaş ki. 
Samir  binaya  girəndə  mayor  Əhmədovun  maşını 
mərkəzin həyətində göründü. Samir əməliyyat otağına ça-
tanda Seymur onu qarşılayıb dedi:
-Bir  dəqiqə  bundan  qabaq  tapmışıq.  İçəridə  oturub, 
əlin də də tapança. Deyir ki, kim içəri girmək istəsə vuraca-
ğam.
-Nə etmək fikrindəsən? – Əhmədov Samirdən soruşdu.

---

292
-Əgər Muradı öldürməyibsə, onu fikrindən daşındıra-
cağam.
-Bu vəziyyətdə nəyisə ona izah eləmək çox çətindir.
-Oğlu  öldürülmüş  bir  ata,  əlində  silah  düşməninin 
yanındadırsa, həqiqətən, çətin olacaq. – Mahmudov onun 
sözünə qüvvət verdi.
-Əgər gec deyilsə onu mütləq yola gətirəcəyəm.
 Samirf qapını ehmalca açıb içəri baxdı. Akif əməliyyat 
stolunun  yanında  qoyduğu  stulda  oturmuşdu  və  əlində 
Muradın tapançası var idi. Əlləri və üstü isə qan ləkələri 
ilə dolu idi. O, Samiri görən kimi ayağa qalxdı. Ağlamaq-
dan qızarmış gözləri lə bir neçə saniyə ona baxdıqdan son-
ra dedi:
-Bağışla Samir. Mən bunu etməliydim.
-Akif  sən  neylədin?  Murad  tək  sənin  qarşında  deyil, 
minlərlə atanın qarşısında günahkar idi və hamının qar-
şısında cəzasını almalıydı. Sən onu öldürməklə, bu qədər 
valideynin arzusunu gözündə qoydun.
-Mən  onu  öldürməmişəm  Samir,  amma  bütün  əzab 
çəkən ataların və gözü yaşlı anaların qisasını artıqlaması 
ilə aldım. Onlar bu gündən sonra rahat yata bilərlər.
-Yaxşı gəl əl-üzünü yu, paltarını da dəyiş. Əhmədovla 
danışacağam 40 gün sənə toxunmasın. Sonrasına da baxa-
rıq. İndi isə silahı mənə ver.
-Yox Samir. – tətiyi baş barmağı ilə tutub silahı çənə-
sinin altına dirəyərək: Mən bu gündən sonra Adilənin üzü-
nə baxa bilmərəm. Səndən bir xahişim var. Onu edib, tətiyi 
çəkəcəyəm.
-Qulaq as mənə Akif. Sən özünü başqa vaxt da öldürə 
bilərsən, istədiyin vaxt. Ancaq inda silahı ver mənə, özünə 
də 2-3 gün sınaq müddəti qoy. Əgər bir neçə gündən sonra 
da yaşamaq istəməsən özünü öldürə bilərsən.

---

293
-Asif  mənim  hər  şeyim  idi.  Alıb-verdiyim  nəfəsim, 
görən gözlərimin işığı idi. Artıq iki saatdır ki, bu həyatda 
onsuz yaşayıram, bundan sonrasına tab gətirmərəm. 
-Bəs Adilə? Heç onu düşünmüsən? Həyatının 20 ildən 
çoxunu səninlə paylaşan o qadına heçmi yazığın gəlmir? 
Birdən-birə  həyatının  iki  əziz  insanını  itirməyin  onu  nə 
hala salacağını heç düşünmüsən? Onun sənə ehtiyacı var 
Akif! Ver silahı mənə.
Akif gözlərindən yaş süzülə-süzülə silahı aşağı yendi-
rib Samirə tərəf iki addım atdıqdan sonra gözü Nabran-
da istirahətdə olarkən ailəvi çəkdirdikləri və bir neçə gün 
əvvəl  şkafın  şüşəsinə  yapışdırdığı  şəklə  sataşdı.  Bir  gün 
həkim  yoldaşlarınan  biri  ondan  niyə  əməliyyat  otağına 
şəkil yapışdırdığını soruşanda demişdi:
-Bəzən  çətin  əməliyyatlarda  çox  yoruluram.  Bu  şəkil 
mənə əlavə güc verəcək. Bir neçə saniyə Asifin şəkildəki 
gülümsəyən üzünə baxdıqdan sonra:
-Samir, evdəki videonun içində xeyli pul gizlətmişəm. 
Səndən xahişim budur ki, həmin pullarla Asifin kiçik büs-
tünü  düzəltdirib  başdaşısının  əvəzində  onu  qəbrinin  ba-
şında qoydurasan.
Akif  sözünü  bitirən  kimi  silahı  yenidən  çənəsinə 
dirəyib atəş açaraq yerə yıxıldı. Əziz Muradın vəziyyətini 
öyrənmək  üçün  cərrahiyə  masasına  yaxınlaşıb  Muradın 
üstündəki örtüyü qaldıran kimi, – aman Allah – deyə qış-
qıraraq kənara sıçradı. Akif Murada narkoz verərək onun 
hər iki qolunu çiyindən aşağı və ayaqlarını ombadan aşa-
ğıdan kəsmişdi. Muradın gözlərini çıxardan Akif həmçinin 
onun qulaqlarını da kəsərək dilini qopartmışdı. Muradın 
bu dəhşət saçan görüntüsünə baxan otaqdakı adamlardan 
kimi gözlərini yumur, kimi də özünü saxlaya bilməyib – ah 
– çəkirdi. Samir Murada baxa-baxa dedi:

---

294
-Seymur, təcili yardım briqadası çağır. Çalış Muradın 
vəziyyətini  onlara  izah  edəsən.  Səməd  müəllim,  səninlə 
Əziz  Akiflə  Asifin  dəfn  mərasimini  təşkil  edin.  Çalışın 
meyidlərin  evə  gətirilməsindən  və  dəfn  olunmasından 
tutmuş  40  mərasiminədək  hər  şey  yüksək  səviyyədə  ol-
sun.  Mayor  Əhmədov  bu  gündən  sonra  Murad  sənin 
nəzarətindədir. Akif ona layiq olduğu cəzanı verdi, bun-
dan belə onun hüquqi cəhətdən hansı cəzanı alacağı məni 
maraqlandırmır.
-İstəyirsənsə get evə dincəl, sabah yasda görüşərik.
-Yox  Səməd  müəllim,  işin  ən  çətin  hissəsini  özümə 
götürmüşəm. Mən də gedirəm baş verənlər barədə Adilə 
xanımla danışmağa.
Samir bunu deyərək bir az əvvəl Akifin oturduğu stul-
da oturaraq əlləri ilə başını tutdu.
Hadisədən 45 gün sonra
Bakı. Azərbaycan
Telefon  zəng  çalanda  Samir  kabinetində  oturarub 
dərin  fikirə  getmişdi.  Düşüncəsindən  tam  ayrılmadığına 
görə özünə gəlmək üçün bir neçə saniyə telefona baxdıq-
dan sonra nəhayət ki, dəstəyi götürüb ağır-ağır dilləndi:
-Alo.
-Müəllim, Əziz dedi ki, məni axtarırmısınız. Buyurun.
-Telefonunu niyə söndürmüsən?
-Bayaq əlimdən düşdü qırıldı. Sabah mütləq yenisini 
alacağam.
-Qulaq as Teymur. Saat dörd üçün hazırlıq gör, Sosial 
Müdafiə Nazirliyi ilə görüşə gedəcəyəm.
-Baş üstə.

---