S. Imanov-Hedefdeki insan indd

279
Almeyda uğurlu əməliyyatdan sonra kabinetində otu -
rub pitza yeyə-yeyə televizora baxırdı. Növbəti tikəni ye-
yib qurtardıqdan sonra telefonun dəstəyini əlinə alıb kati-
bəsinə dedi:
-Məni Samirin eviylə calaşdır.
-Baş üstə senyor. Bu dəqiqə tərcüməçini çağıraram, o 
sizi calaşdırar.
-Tərcüməçiyə ehtiyac yoxdur. Mən Lusiyayla danışa-
cağam. Hazırda evdə yalnız odur.
Yarım dəqiqədən sonra telefonda Lusiyanın zərif səsi 
eşidildi:
 -Alo.
* * *
Akif işdən bir həftəlik icazə alaraq, ailəsi ilə birgə Nab-
rana  istirahətə  getmişdi.  Bütün  gününü  dəniz  sahilində 
təmiz hava udmaqla və tanış olduğu insanlarla söhbət et-
məklə keçirdən Asif özünü xoşbəxt hiss edirdi. Hər axşam 
isə şam yeməyindən sonra klubda təşkil olunan incəsənət 
ustalarının çıxışlarına tamaşa etməyə gedirdi. 
Akif dənizdə çimir, özünü günə verir, voleybol oyna-
yır,  tez-tez Asifə  sataşaraq,  onunla  zarafat  edir,  ailəsi  ilə 
birlikdə bu bir həftəni mənalı keçirtməyə çalışırdı.
Hadisədən 1 ay sonra 
Bakı. Azərbaycan
Samir  kabinetindən  çıxanda  aşxam  saat  10  idi.  Mər-
kəzin filial rəhbərlərinin iştirakı ilə üç gündən sonra Ba-
kıda  keçiriləcək  genişmiqyaslı  toplantıda  səsləndirəcəyi 

---

280
fikirlər və təkliflərin üzərində işlədiyindən vaxtın necə keç-
diyini  hiss  etməmişdi.  İş  vaxtı  qurtardığından  həyətdəki 
gözətçilərdən  və  maşında  onu  gözləyən  Pedrodan  başqa 
bütün işçilər evlərinə getmişdilər. Kimsəsiz dəhlizlə ağır-
ağır  çıxışa  tərəf  irəliləyərkən,  tibb  şöbəsinin  qarşısından 
keçəndə səs eşidib içəri boylandı. Akif tibbi alətlərlə nə isə 
qurdalanırdı. Asif  isə  ona  bu  gün  mərkəzdə  qarşılaşdığı 
hansısa hadisəni danışırdı. Çıxışa tərəf getməkdən vaz ke-
çib içəri girdi. Asif Samiri görəndə heyrətlə soruşdu:
-Siz hələ buradasınız? Mən də fikirləşirdim ki, bizdən 
başqa heç kim qalmayıb.
-Yaxşı gəlmisən. – Akif söhbətə qoşuldu. – Bayaqdan 
məni bezdirir ki, niyə burada qalmışıq, gəl gedək. 
Üzünü Asifə çevirərək:
-Görürsən rəhbərlik də buradadır.
-Doğrudan,  niyə  bu  vaxtadək  ləngimisiniz?  –  Samir 
maraqla soruşdu.
-Burada elə tibbi alətlər var ki, gərək onları yerinə qoy-
mamışdan qabaq yaxşıca təmizləyəsən. Bu gün xəstə çox 
olduğundan  bunları  indi  təmizləyirəm.  Bəs  sən  nə  əcəb 
buradasan?
-Üç gündən sonra keçiriləcək tədbirin təkliflər paketini 
hazırlayırdım. Hələ işin çoxdur?
-Yox, əlimdəki axırıncıdır. Nə olub ki?
-Dedim bir yerdə çıxaq.
-Dedim dedin, yadıma düşdü. Nə qədər ki, unutma-
mışam qoy deyim, birdən sabah imkan olmaz. Onsuz da 
o qədər iş olur ki, eyni binada işləməyimizə baxmayaraq 
bir-birimizin üzünü günlərlə görmürük. (Asifi göstərərək) 
Sabah başımın bəlasının ad günüdür, 20 yaşı tamam olur. 
Sabah axşam evdə yaxın insanlarla birgə kiçik bir məclis 
təşkil etmək istəyirəm. Sən də gəlsəydin, lap əla olardı.

---

281
-Əlbəttə gələcəyəm, niyə də olmasın. Hətta Əliylə Lu-
siyanı  da  gətirəcəyəm.  –  Üzünü Asifə  çevirərək  –  Sabah 
sənə nə alım? Ürəyin nə istəyir?
-Heç nə almasan da olardı, ancaq mütləq nəsə almaq 
istəyirsənsə, yox deyib xətrinə dəyməyəcəyəm ki. Çox şeyə 
ehtiyac yoxdur, bir dənə qol saatı alarsan bəsdir.
-Baş üstə!
-Üz var dəə bunda. İşimi bitirdim, gedə bilərik.
Onlar tibb şöbəsindən çıxıb zarafatlaşa-zarafatlaşa çı-
xışa tərəf irəliləməyə başladılar. Qapılardan birinin qarşı-
sından keçəndə Samir dayanaraq Akifdən soruşdu:
-Bura kimin kabinetidir?
-Əvvəllər Muradın idi, indi Teymurun.
-Bu vaxt Teymurun burada nə işi var? – Samir təəccüblə 
soruşdu. – O ki, həmişə işdən bir saat tez çıxırdı ki, evdə 
xəstə anam var.
-Yazığa o qədər iş tapşırırsan ki. Yəqin bu gün hamısı-
nı çatdıra bilməyib.
Samir:  -Bu  gün  mən  ona  heç  bir  iş  tapşırmamışam. 
– deyib qapıya tərəf getdi. Qapını açıb içəri girəndə saçı 
və  saqqalı  ağarmış  qoca  bir  kişinin  otaqdakı  iri  şkafın 
çəkməcələrini  qarışdırdığını  gördü.  Onun  ardınca  içəri 
girən  Asiflə  Akif  təəccüblə  gah  qocaya,  gah  da  Samirə 
baxırdılar. Bərk məşğul olduğundanmı, yoxsa bu vaxtlar 
mərkəzdə heç kimin olmayacağını yəqinləşdirdiyindənmi 
bütün  diqqətini  əlindəki  işə  yönəldən,  əyninə  köhnə 
ayaqqabı  və  nimdaş  paltar  geyinmiş  qoca  kişi  Samirgi-
lin  içəri  girdiyini  hiss  etmədi.  Bir  müddət  sıra  ilə  şkafın 
çəkməcələrini  yoxlayan  qocanı  seyr  edən  Samir  işarə  ilə 
Akifə bildirdi ki, dəhlizə çıxıb mühafizəçilərə zəng vursun. 
Akif qapıya tərəf çevriləndə Asif gözlənilmədən asqırdı və 
qoca eşitdiyi səsdən diksinərək, əlindəki əşyanı yerə salıb 

---

282
geri çevrildi. Qocanın sifəti Samirə tanış gəlsə də, kim ol-
duğunu  aydınlaşdıra  bilmədi.  O,  bədəninin  əsməsindən 
güclü  həyəcan  keçirtdiyi  bəlli  olan  bu  naməlum,  qəribə 
adama yaxınlaşıb soruşdu:
-A kişi kimsən? Burada nə axtarırsan?
Cavab gəlmədiyini görüb yenidən soruşdu:
-Eşitmirsən a kişi, sənə nə lazımdır?
-Darıxma Samir. – Akif dilləndi. – Bu dəqiqə mühafi-
zəçilərə xəbər verərəm, onlar hər şeyi aydınlaşdırarlar.
Akif qapıya tərəf getmək istəyəndə qoca kişi qəflətən 
cibindən silahı çıxardaraq Akifə tuşlayıb qışqırdı:
-Dayan yerində. Əgər bir addım da atsan, səni qoyub 
oğlunu öldürəcəyəm.
Samir  qoca  kişi  qiyafəsində  olan  adamın  səsini  eşi-
dəndə təəccüblə astadan qışqırdı:
 -Murad?!
Murad saqqalını, eynəyini və papağını çıxardaraq dedi:
-Bəli əzizim, Murad. Soruşursan ki, mənə nə lazımdır? 
Sənin canın lazımdır mənə Samir, sənin canın. Qurduğum 
təşkilat dünyanın az qala hər yerinə səpələnmişdi, mafiya 
aləmində böyük gücə və nüfuza malik olan bir çox insan 
mənə tabe idi. Günlər keçdikcə hər kəs mənə heyran olurdu 
və birdən-birə ortaya sən çıxdın. İllərlə qurduqlarımı, yığ-
dıqlarımı, ən sadiq adamlarımı əlimdən aldın. – Kinayə ilə 
gülümsünərək – Gör kimin əlində qalmışam?! Mən səndən 
iki dəfə sağlamam Samir. Həm sağlamam, həm də güclü. 
Sən  heç  ayaq  üstə  düz-əməlli  dura  da  bilmirsən,  amma 
mənə meydan oxuyursan. Hələ də dərk edə bilmirəm ki, 
sən bunu necə bacardın?!
-Eşitməmisən ki, “Biləyin gücü birini yıxar, biliyin gücü 
minini?” Sən mənə ağıl sarıdan uduzdun Murad. İkincisi 
isə sənin səltənətini mən yox polis yıxdı. Bəs bilmirdin ki, 

---