283
cinayət fəaliyyəti göstərdiyin dövlətlərin təhlükəsizlik or-
qanları var,
polisi var, qanunu var?
-Sevinirsən hə? Fikirləşirsən ki, məni məğlub etmisən.
Tələsmə Samir, mənim əlimdə elə bir qüdrət var ki,
itirdiklərimi bir neçə aya özümə qaytaracaq. Necə deyərlər:
“Cücəni payızda sayarlar!”
-İnqubator kəşf olunandan sonra sən dediyin atalar
məsəli öz qüvvəsini itirib. Üstündə yaşıl rəngli su pərisi
şəkli olan diskə güvənirsənsə, özünə əziyyət vermə. O disk
artıq mənim əlimdəir. At silahı yerə, xoşluqla təslim ol. Öl-
dürtdüyün günahsız insanların analarına hesab verməyin
vaxtı çatıb.
-Sənə heyranam daa. Silahlı düşmənlə üz-üzə dayan-
mısan, səni ölümdən kiçik bir güllə ayırır, yenə də qüru-
runu sındırmırsan. Heç olmasa şirin dilini işə sal da, niyə
belə xod gedirsən?
-Bilirəm ki, atəş açmayacaqsan. Atəş səsini eşidən kimi
mühafizəçilər bura doluşub dərinə saman təpəcəklər.
Murad cibindən səsboğucunu çıxardıb Samirə göstərdi:
-Səni məyus etmək istəməzdim, ancaq məndə belə bir
şey də var. Bir də ki, mühafizəçilərə çox güvənmə. Onla-
ra yaxınlaşıb kövrək səslə mütləq Samirlə görüşməliyəm
bala, ümidim bircə onadır, deyən kimi heç üstümü də yox-
lamadan məni içəri keçirtdilər. Bu qədər danışdıq bəs edər,
indi isə işə keçmək vaxtıdır.
Silahı Asifə tuşlayaraq:
-Sənin fikirləşmək üçün bir dəqiqən var. Ya diski mənə
verirsən, ya da bu uşağı öldürürəm.
-İstəyirsən lap ikisini də öldür, diski sənə verən deyi-
ləm.
-Yox, ikisini də öldürməyəcəyəm. Birini öldürəcəyəm
ki, ömrün boyu digərinin təqibi altda yaşayasan. Sağ qalan
285
-Oğlum, nə oldu sənə? Cavab ver, bir şey danış. – deyə
qışqıraraq qanı saxlamağa çalışırdı. Güllə səsini eşidən
mühafizəçilər dəhlizdə o baş-bu başa qaçışaraq nə baş
verdiyini anlamağa çalışırdılar. Samir dəhlizə çıxıb onla-
rı köməyə çağırdı. Mühafizəçilərdən biri yaxınlaşan kimi
Samir dedi:
-Qulaq as Seymur. Murad Asifi güllə ilə yaralayıb.
Akifə kömək edin onu tibb şöbəsinə gətirsin. Muradın isə
huşu özünə gəlməmiş əl-qolunu bağlayın başımız ayılana
qədər qalsın otaqda.
Samir tibb şöbəsinə daxil olduqda, Seymur qucağında
Asiflə qaçaraq onun dalınca otağa girdi. Akif isə Seymu-
run yanınca gələrək qanı saxlamağa çalışırdı. Seymur Asifi
stola uzadıb özü Muradın arxasında. Həyəcandan Akifin
əlləri əsirdi, nə qədər edirdisə özünü ələ ala bilmirdi. Sa-
mir bunu görüb dedi:
-Bəsdir Akif, özünə gəl. Sən həkimsən, belə şeyləri çox
görmüsən.
-Bacarmıram Samir. – Akif yanıqlı-yanıqlı qışqırdı. –
Alınmır. Qanı saxlaya bilmirəm.
Samir Akifin titrəyən qanlı əlindən tutdu:
-Bacarmalısan Akif, sən buna məcbursan. Sən sadəcə
qanaxmanı dayandır, əməliyyatı xəstəxanada edərlər. O
yaşayacaq Akif, əgər sən özünü ələ alsan, o yaşayacaq. Sən
sadəcə bütün bacarığını ortaya qoy.
Birneçə dəqiqə yaranın üstündə əlləşən Akif sevinclə
qışqırdı:
-Qanaxma dayandı Samir.
Nəfəsini dərindən buraxaraq:
-Afərin
sənə Akif, afərin sənə!
-Qanaxma dayansa da, nəbzi get-gedə zəifləyir. Təcili
xəstəxanaya aparmaq lazımdır.