S. Imanov-Hedefdeki insan indd

287
Əməliyyat otağının qapısına çatanda Akif oturacaqda 
oturaraq başını əllərinin içinə alıb ağladığını gördü. Sey-
mur isə Akifin içəri keçməsinin qarşısını almaq üçün hər 
ehtimala  qarşı  əməliyyat  otağının  qapısının  ağzında  da-
yanmışdı. Seymura yaxınlaşıb soruşdu:
-Nə oldu?
-Əməliyyata götürdülər. Bunu güclə saxladım. – deyə-
rək, başı ilə Akifi göstərdi. 
 -Afərin, yaxşı etmisən. Səməd müəllimlə Əzizə zəng 
vur bura gəlsinlər. Teymura da xəbər et şöbə müdirlərinə 
xəbər  versin.  Sabah  saat  10-da  bu  məsələylə  bağlı  iclas 
keçiriləcək. 
Samir Seymurla danışıb qurtardıqdan sonra gəlib Aki-
fin  yanında  oturdu.  Ona  təsəlli  vermək  istəsə  də,  bunu 
necə edəcəyini bilmirdi. Başını divara söykəyib fikrə getdi: 
“Bunu necə sakitləşdirim? Oğlu ölümün pəncəsində olan 
bir  atanı  hansı  sözlər  sakitləşdirə  bilər  axı?  Kaş  Səməd 
müəllimgil tez gələydilər”.
Bir xeyli bu vəziyyətdə qaldıqdan sonra əlini Akifin di-
zinin üstünə qoyaraq dedi:
-Sənin  nələr  keçirdiyini  çox  gözəl  bilirəm.  O  dəhşətli 
qəzada bütün ailə üzvlərim həlak oldu, qardaşım oğlundan 
başqa bütün ailə üzvlərim. – dərindən köks ötürərək, - bü-
tün ailə üzvlərim və qohumlarım. Sən özünü ələ almalısan, 
çünki bir azdan həkim içəridən çıxıb deyəcək ki, gözünüz 
aydın. Əməliyyat uğurlu keçdi və təhlükə aradan qalxdı və 
Seymurla mən səni təbrik edəcəyik. Bir də ki, bur....
Samir  sözlərinə  davam  etmək  istəyirdi  ki,  əməliy-
yatxananın qapısı açıldı və həkim içəridən çıxaraq onlara 
tərəf gəldi. Onun yaxınlaşdığını görən Akif ayağa qalxa-
raq xoş söz eşitmək ümidiylə gözünü onun ağzına zillədi. 
Həkim özünü toparlayaraq sözə başladı:

---

288
-Güllə onun sinəsini deşərək ürəyinə dəymişdir. Əmə-
liyyat otağında olan tibbi heyət sizin oğlunuzun yaşama-
sı  üçün  əllərindən  gələnin  artığını  etsələr  də,  təəssüf  ki, 
xəstənin həyatını xilas etmək mümkün olmadı. Başınız sağ 
olsun.
Həkim sözünü bitirən kimi başını aşağı salıb iti addım-
larla oradan uzaqlaşdı. Akif isə yeniən oturacaqda otura-
raq əlləri ilə üzünü tutub hönkürməyə başladı. Samir əlini 
onun çiyninə qoyaraq astadan dedi:
-Başın sağ olsun.
-İndi mən Adiləyə nə deyəcəyəm? Mən bu xəbəri ona 
necə  deyəcəyəm?  Mən  ona  necə  deyim  ki,  mərkəzin  ən 
təcrübəli  cərrahı  mən  ola-ola,  hər  kəsin  dərdinə  dərman 
edə-edə, öz uşağımın yarasını sağalda bilmədim?
-Sən ürək cərrahı deyilsən Akif, xirurqsan. Lap bu işi 
bacarsaydın  belə  o  an  keçirtdiyin  həyəcanın  altında  sən 
heç nə edə bilməzdin.
-Qulaq as Samir. – Akif gözlərinin yaşını sildi. – Qoy 
Seymur  məni  evə  aparsın.  Bu  xəbəri  Adiləyə  telefonda 
desəm ürəyi partlayar. İstəyirəm ona bunu deyəndə yanın-
da olum. Sən bütün lazımi məsələləri həll et, mən bir saata 
qədər Adiləni də götürüb gəlirəm. Seymur məni maşında 
gözlüyər, elə qayıdanda da onunla qayıdarıq.
-Yaxşı. Sən get, narahat olma.
Akif  gedəndən  yarım  saat  sonra  Mahmudovla  Əziz 
Samirin yanına gəldilər. Samir mərkəzdə və xəstəxanada 
baş verənləri onlara danışıb qurtardıqda Əziz dedi:
-Muradla nə etmək fikrindəsən?
-Bir az bundan qabaq mayor Əhmədovla danışıb hər 
şeyi ona izah etdim. Razılaşdıq ki, mən buradan çıxanda 
ona  zəng  vurum,  birlikdə  mərkəzə  gedib  məsələni  həll 
edəcəyik.

---

289
-Bəlkə sabaha qalsın? – Mahmudov soruşdu.
-Yox, bu gün olsa yaxşıdır. Lap gecə saat 3-də olsa, Mu-
radı polislərə təhvil verib rahat nəfəs alacağam.
-Meyidi bu gün aparacağıq? – Əziz soruşdu.
-Yox.  Xəstəxananın  həkimi  dedi  ki,  sənədlərlə  bağlı 
olaraq meyidi ancaq sabah götürə bilərsiniz.
-Bu gün mümkün olsaydı, Akifgil birdə əziyyət çəkib 
bura gəlməzdilər. Uşağın meyidini evlərinə biz aparardıq.
-Onların  vəziyyətini  təsəvvür  edirəm.  –  Mahmudov 
dərindən köks ötürdü.
Bir  xeyli  keçdikdən  sonra  Samir  gözləməkdən  bezib 
Seymura zəng vurdu:
-Niyə bu qədər gecikdiniz? Bir hadisə baş verməyib ki?
-Yox müəllim, heç bir hadisə verməyib.
-Bəs niyə bu qədər ləngimisiniz?
-Bir saatdır ki, onların içəridən çıxmağını gözləyirəm. 
Yəqin ki, bu xəbər Asifin anasına pis təsir eləyib, yoxsa ki, 
çoxdan yola düşmükdük.
-Deyirsən  bir  saatdır?  Bəs  sən  onları  harada  gözlə-
yirsən?
-Yolda,  maşının  içində.  Akif  dedi  ki,  sən  bizi  bura-
da gözlə, bir azdan gəlirik. Sonra ağır-ağır addımlayaraq 
həyətlərinə girdi.
-Eybi yox. Sən 10 dəqiqə də gözlə, sonra get bax gör nə 
baş verib.
-Oldu müəllim.
Samir danışıb qurtardıqdan sonra əlini çənəsinə dirəyib 
düşünməyə başladı. Onu üzündəki narahatlığı görən Mah-
mudov vəziyyətin nə yerdə olduğunu öyrənmək üçün su-
allar  versə  də,  Samir  onu  eşitmirdi.  Bir  dəqiqəyədək  bu 
vəziyyətdə qalan Samir yenidən Seymura zəng vurdu:
-Buyurun müəllim.

---

290
-Bu  gün  mərkəzdə  keşik  çəkən  uşaqlara  zəng  vur 
gör  biz  oradan  çıxandan  sonra  oraya  heç  kim  gəlmiyib. 
Mərkəzdən xəbər gəlməyənə qədər Akifgilin evinə getmə.
-Nə isə olub?
-Sən dediyimi elə.
-Oldu müəllim.
Seymurun  mərkəzlə  əlaqə  saxlayaraq  Samirə  zəng 
vurması  arasında  keçən  üç  dəqiqə  Samirə  üç  saat  kimi 
göründü.  Əlini  düymənin  üstündə  hazır  saxladığından 
zəngin səsini eşidən kimi təsdiq düyməsinə basıb telefonu 
qulağına apardı:
-Eşidirəm.
-Qəribə hadisə baş verib müəllim. Mərkəzdən dedilər 
ki, Akif yarım saat bundan qabaq mərkəzə gəlib və hazırda 
da oradadır. Amma onun həyətə girdiyini öz gözlərimlə 
gördüm.
-Lənət  şeytana,  mərkəzdəkilərə  xəbər  ver,  Muradın 
təhlükəsizliyini təmin etsinlər. Özün də cəld ora get.
Samir ayağa qalxıb dedi:
-Tez olun mərkəzə gedirik. Kimin maşını sürətlidirsə 
onunla gedirik.
-Nə olub ki? – Əziz təlaşla soruşdu.
-Yolda izah edərəm.
Samirgil Əzizin maşını ilə yola düşdükdən bir az son-
ra Seymur ona zəng vurdu.
-Vəziyyət pisdir müəllim. Uşaqlar mərkəzdə nə Aki-
fi tapa bilirlər, nə də Muradı. Akifin mobil telefonuna da 
zəng çatmır.
-Denən yaxşı-yaxşı axtarsınlar. Mən 20 dəqiqəyə orada 
olacağam.
-Bizi başa sal görək nə olub. – Samir Seymurla danışıb 
qurtaran kimi Mahmudov dilləndi.

---