S. Imanov-Hedefdeki insan indd

306
-Lusia hər 3-4 saatdan bir mənə bir sürpriz hazırlayır. 
Sənin nədənsə xəbərin yoxdur? Bilmirsən o nə hazırlayıb?
-Sözün düzü xəbərim yoxdur. Mən özüm də maraqdan 
partlayıram. 
-Onda evə gedəndə öyrənərik. – Üzünü sürücüyə tuta-
raq: – Qardaş, çalış bir az sürətlə sür. Bu gün çox yorulmu-
şam, dörd sürprizi həzm etməyə halım yoxdur.
Samir evə girən kimi divanda oturub Lusiyaya dedi:
-Buyur  Lusi.  Bu  gün  bütün  günü  məni  maraq  içində 
saxlamısan.
 Yox, indi olmaz. – Lusiya gec gəldiyi üçün Samirdən 
əvəz çıxmaq məqsədiylə onu bir az daha intizarda saxla-
mağı qərara aldı. – Əvvəl şam edək, bir az dincini al sonra. 
Fikrin başqa yerdə qalsa, sürprizlərin heç bir marağı olma-
yacaq.  Mən  istəyirəm,  ən  az  iki-üç  saatını  bu  sürprizlərə 
həsr edəsən.
-Bax bu olmadı, məni elə həvəsləndirdin ki, həyacandan 
heç nə yeyə bilməyəcəyəm. – Üzünü Xoseyə çevirərək on-
dan kömək istədi. – Sən bir şey bilirsən? Əgər mənə desən 
açacağım restorana sənin adını verəcəyəm.
-Bilməyinə bilirəm. Ancaq incimə, mən desəm Lusi öm-
rünün sonuna qədər məndən küsəcək.
Üzünü Lusiyaya tutaraq:
-Yaxşı, qoy sən deyən olsun. Vaxt gələr sənin də mə nə 
işin düşər. – Ayağa qalxaraq, – Mən getdim əynimi dəyiş-
məyə, sən də tez süfrəni hazırla.
Samir  üçün  bir  günə  bərabər  olan  yarım  saatlıq  şam 
yeməyindən  sonra  Lusiya  hamının  divanda  oturmasını 
istəyib, özü onların qarşısındakı stulda əyləşdi:
  Demək  belə!  Başlayaq  birinci  sürprizdən.  Samir,  sən 
həmişə qayğılanırdın ki, İpaniyaya köçsək kirayədə yaşa-
malı olacağıq və buna görə də ünvanımızı tez-tez dəyişmək 

---

307
məcburiyyətində  qalacağıq.  Artıq  bu  problem  öz  həllini 
tapdı, bizim İspaniyada evimiz var.
 Bu necə ola bilər? – Samir təəccüblə soruşdu.
-Yadındadırmı, biz İspaniyada olanda Almeyda mə nə 
dedi ki, “Hoja de sauce” təşkilatı barədə məlumat verdiyimə 
görə İspaniya höküməti mənə xüsusi təşəkkür edəcək?
-Hə yadımdadır. Həmin evi sənə mükafat kimi verib lər?
-Hə, təqribən, iyirmi gün bundan qabaq Almeyda mə-
nəm zəng vuraraq nə istədiymi, ən çox nəyə ehtiyacım ol-
duğunu  soruşdu.  Mən  də  ondan  ev  istədim  və  şəxsiyyət 
vəsiqəmin surətini ona göndərdim ki, evi rəsmiləşdirsinlər. 
Bu gün səhər isə Almeyda zəng vuraraq, ikimərtəbəli möh-
təşəm bir villanın bundan sonra bizim ixtiyarımızda oldu-
ğunu bildirdi.
-Bax, bu həqiqətən əla xəbər oldu. – Samir sevinclə dil-
ləndi. – Restoranı da evimizə yaxın bir yerdə açarıq. Yaşa-
maq demişkən, evi bizə hansı şəhərdən veriblər.
-Yəqin paytaxt Madriddən olarş – Pedro dilləndi
-Yox.  Samirin  getmək  arzusunda  olduğu  şəhərdədir. 
Va lensiyada,  Paz  küçəsində.  Əla  yerdədir.  Paz  küçəsi  ilə 
San Visente Martir küçələrinin kəsişməsində Şahzadə mey-
danı yerləşir, beynəlxalq keramika muzeyi də Paz küçəsinə 
yaxndır.
-Otaqlardan  birini  rəsm  çəkmək  üçün  iş  otağı  edə cə-
yəm. – Xose dilləndi.
-Narahat olma Xose. – Pedro dedi. – Otaqlar o qədər 
çox olacaq ki, lap rəsm sərgisi də aça bilərsən.
-Onsuz da heç kim gəlib onun çəkdiyi şəkillərə baxma-
yacaq. – Lusiya zarafata keçdi. – Otaqları boş yerə məşğul 
etməyin.
-Sən  ərə  gedəndən  sonra  villa  mənə  qalacaq.  İstəsəm 
sərgi açaram, istəsəm mayallaq aşaram.

---

308
Bəlkə də bu söz atışması uzanacaqdı, Samir araya gir-
di:.
-Dayanın görüm, sonra mübahisə edərsiniz. Lusi, keç 
ikinci sürprizə.
-Samir düz deyir, keç ikinci sürpizə. – Pedro səbir siz-
ləndi. 
-Yaxşı. Samir sən İspaniyaya gələndə çantanda lotore-
ya bileti vardı ha, bu gün həmin lotoreya bileti cek-potu 
uddu, düz bir miyon yarım.
Samir sevinclə əllərini göyə qaldırıb şükr etdi. Bütün 
ailə  sevinc  içində  atılıb  düşərək  bir-birilərini  təbrik  edir, 
həmin pulla neyləmək istədiklərini deyirdilər. Gecə yarı-
ya qədər uzanan xoş arzularla dolu söhbətdən sonra belə 
qərara gəldilər ki, üç gündən sonra İspaniyaya köçsünlər. 
Samir bu vaxt ərzində restoranda işləyəcək aşpazların ax-
tarışı ilə məşğul olacaqdı.
Pedroyla  Xose  bir,  Əliylə  Lusiya  bir,  Samir  isə  digər 
otaqda yatırdı. Hamı yatmağa gedəndən sonra Samir ota-
ğına keçib bir neçə dəqiqə çarpayısında uzandıqdan son-
ra qalxıb Əlinin otağına getdi. Otağa yaxınlaşıb qapını üç 
dəfə astadan döydü. Lusiya qapını açıb maraqla soruşdu:
-Nə lazımdır?
-Bir  neçə  dəqiqəlik  mənim  otağıma  gələ  bilərsən? 
Səndən vacib bir söz soruşmaq istəyirəm.
Lusiya - əlbəttə - deyib, Samirlə bərabər onun otağına 
getdi. Samir çarpayıda əyləşərək dedi:
-Buyur otur.
Lusiya onun yanında oturaraq dedi:
-Buyur sualını ver. Səni eşidirəm.
-Əvvəla bağışla ki, son vaxtlar işdə üst-üstə baş verən 
hadisələrə və problemlərə görə sənə daha az vaxt ayırıram, 
daha az diqqət yetirirəm. Söz verirəm, sabahdan etibarən 
birgə  daha  çox  vaxt  keçirəcəyik.  İkincisi  isə  mən  yolda 

---

309
olarkən sən zəng vurub dedin ki, mənə üç sürprizin var, 
ancaq bayaq iki sürprizi açıqladın. Başımız lotoreyaya elə 
qarşıdı ki, nə mənim yadıma, nə də Xoseylə Pedronun ya-
dına üçüncü düşmədi. 
-Onların yadına düşsəydi də fərqi yox idi. Çünki bu 
sürpriz yalnız sənin üçündür.
-Maraqlıdır.  Bu  nə  sürprizdir  belə?  –  Samir  Lusiaya 
daha yaxın oturdu.
-Neçə gündür ki, demək istəyirdim, ancaq imkan ol-
murdu. – Bir az ara verərək, – Samir, mən hamiləyəm.
Samir xəbərin sevincindən özünü itirdi və eşitdiyinin 
doğru olub-olmadığını yoxlamaq üçün yenidən soruşdu:
-Necə? Nəsən? Dedin hamiləsən?
-Hə Samir, hamiləyəm. İspaniyadakı xəstəxanada keir-
diyimiz gecənin nəticəsi.
Samir xoşbəxtlik duyğuları içində Lusiyanı qucaqlayıb 
öpdü. Sevindiyindən dəli kimi qışqırıb bu xəbəri hamıya 
eşitdirmək istəsə də, bunun ağılsızlıq olduğunu bilirdi və 
yalnız  Lusiya  ilə  özünün  eşidə  biləcəyi  səslə  danışmağa 
başladı:
-Əla, əla, əla, bu həqiqətən əla xəbərdir. Mən ata ola-
cağam!  Təşəkkür  edirəm  Lusi,  belə  bir  xoşbəxtliyi  mənə 
nəsib etdiyinə görə səni ömrün boyu xoşbəxtlik dənizində 
üzdürəcəyəm.
Hər ikisi səhər saat 4 – dək körpə ilə bağlı xəyallar qura-
raq, İspaniyada evlənməyi və uşaqla barəsində Pedrogilini 
yalnız bundan sonra xəbərdar etmələrini qərarlaşdırdılar. 
Lusiya  Əlinin  otağına  getdi.  Samir  isə  çarpayıda  uzanıb 
gözlərini  yumaraq  körpəsinin  simasını  xəyalında  can-
landırmağa  çalışdı  və  nə  vaxt  yuxuya  getdiyini  özü  də 
bilmədi.

---