131
Məryəm gülü,
çobanyastığı,
inci gülü,
Nəvaziş istəyir məndən hər biri.
Mənsə bu payız öz hayımda...
İlahi, mənə təpər,
mənə güc ver,
adlayım qəmimi,
Qaytar mənə tükənən səbrimi.
Qaytar çiçəklər eşqinə,
qaytar gerçəklər eşqinə,
qaytar mələklər eşqinə.
noyabr -. 2014.
Saat 15:17.
132
Sarı çiçək
İstədim sevməyəm, əzizim, səni,
Gördüm ki, alışan-yanan közmüşəm.
Yalandan nə deyim, incidim səni,
Həm özüm sevmişəm, həm sevilmişəm.
Qorxuram bu sevda yarıda qala,
Tuş gələ taleyin döngələrinə.
Yapışaq əl-ələ, dalaq xəyala,
Qarışaq payızın küləklərinə.
Bu sevda uzanır beləcə hara?
Sevgimiz səpilib yolların üstə.
Baxma utandıran, sıxan günaha,
Al məni, əzizim, qolların üstə.
Deyirsən, kəsilib andım-amanım,
Bir özgə dilbərə baxmaram daha.
Sevginin qanunu belədi, canım,
Kökləyir insanı yaza, bahara.
Hanı əllərində sarı çiçəyin?
Bilirsən, sevirəm mən o gülləri.
Gətir o çiçəyin bircə ləçəyin,
Bəlkə qaytaracam itən illəri?!
133
Ya da...
Qəmim bəxtimə yazılıb. Ya insan ol, ya da daĢ... Əgər
ki, daĢ olub daĢlaĢa bilsəm, o zaman da daĢ üzərindəki
bitən mamırın dərdini çəkəcəyəm.
Bağçamda oturacaq kimsəsiz,
Hər yan sükunət-səssiz.
Ağacdan yarpaq hərdən
Tökülür yerə dən-dən.
Yalnız mən varam, bir də
qəm-qüssəm.
Məndən mədət uman çöl pişiyi,
Hər gün qapımı kəsdirir.
Payız isə öz işində
soyuğun əsdirir.
Həyətdəki daş heykəllər
necə də məğrurdurlar.
Pəncərə qarşısından
bağçama baxmaqdan yoruldum,
Onlar isə yorulmurlar.
Daş heykəl kimi soyuqqanlı olmaq,
Sükunətin bağrına girmək istədim.
Hər kəsdən gizlənib daşın içində,
Dərdimə gülmək istədim.
10 noyabr. 2014. Saat
16:17.
134
Yoxdu xəbəri
Əgər sevmək günahdırsa, bu böyük günahı
daĢıyacağam.
İstədim köksünə sığınam yenə,
İstədim qayıdam o ötən günə.
Körpə uşaq kimi ovunam deyə
Ağladım, köksünü açmadın mənə.
Yenə qəm çilədi könlümə gözüm,
Alışan ocaq tək yandırır məni.
Göndərib dalınca özümü özüm,
O isə gəlməyir, sındırır məni.
Bu qapı açılmır nə vaxtdan bəri,
Sınıb şüşələri, çilik-çilikdir.
Gözlərim qapıda nə vaxtdan bəri,
Ölmüşəm-qalmışam, yoxdu xəbəri.
Duzammış, necə də əridim, Allah!
Əridim həsrətdən, qəmdən əridim.
Dərdimin ilməsi acı bağırsaq,
Çözüldü-çözüldü... mən də əyirdim.
135
Tərk edilən
BaĢına gələn bədbəxtliyi sev,o səni sevdiyi kimi...
Sən ey tərk edilmiĢ qadın, yolun haradır?
Qapılar, pəncərələr silkələnir,
Ağlayır mənimlə birgə.
Ulduzlar qaçaq,
Ay yoxdu, itib,
yatmağa gedib bəlkə?!
Pəncərədən baxan qadın,
O yollara az bax,
Yorma pərdəni, burax.
O bir daha qayıtmaz!
Yollar ayağına dolaşır,
Yetməz gücü qəm çəkməyə.
Kimi dərdindən yollarda,
Kimi çıxıb “dəm” çəkməyə.
Bu səs nədi, bu səda?
Sən meyxanədəsən,
yoxsamı barda?
Bu gecənin babalı sənin,
Hava bürküdü, yoxsa sərin?
Cadarlanmış dodaqdan
çırpındı, qopdu bir ah!!!
Od tutdum-yandım, Allah!
11.11.2010.
136
Əmanət
Atılmaq- ağır cəza... Allahına ərizə yaza-yaza üz tut
qurbangahlar ölkəsinə
Dörd divar üstümə qurd tək
Şəkləndi, uladı, yeridi, Allah.
Səsləsəm, hay verənim kim,
Bura ruhlar “yeri”dimi, Allah?
Gedim, getməyim?
Ağlım tərsə fırlanır.
Şərab içən adam təki
beynim-başım çalxalanır.
Çıx get Allah eşqinə!
Qapı kandara calandı,
Kandar dalana calandı,
Pillələr eşiyə çıxdı,
Ayağım yola calandı.
Bu bürküdə, bu istidə,
Yiyə çıxan kim tapılar
Mən boyda əmanətə?
Qəm üzümdə,
dərd qoltuğumda,
Möhtac qaldım bircə yelə,
Hara gedirəm belə?
137
Anam məni
təkər üstə doğubmuş,
Cismim təkər üstə,
Ruhum harda doğulmuş?
Bu ağırlığında dərdə
dözmədi, inlədi
bu yekəlikdə şəhər də.
Ruhsuzam,
dönmüşəm bir parça “ət”ə.
İlahi, kim yiyə çıxacaq
mən boyda əmanətə?!
15.11.2010.
138
Mələklər
Gecənin bu vədəsində kabusa dönmüĢəm. Ġlahi,
gecənin də öz gözəlliyi varmıĢ! Bu, hündür, vahiməli
hasar dibindən ötərkən kölgələr divar boyu sıralanır.
Qəribədir, üç kölgəm məndən qabaqda gedir. Elə zənn
etdim ki, kimsələr arxamca gəlir. Geri çevrilirəm.
Kimsə yoxdur. Bir anlıq içimi vahimə bürüyür.
Qorxuram. Ġçimdə Ģübhələr baĢ qaldırır; bu zəmanədə
cin-Ģeytanmı var? Əstafurullah! Amma yox, cin-
Ģeytanın kölgəsi olmur axı! Və birdən hasar bitir, Ayın
aydınlığı, nuru ayaqlarıma səpələnir. Sanki hasar Ay
iĢığının qarĢısını kəsibmiĢ. Qulaqlarıma dolan
pıçıltılardan mənə elə gəldi ki, gözəl üzlü gecədə göy
üzündə mələklər pıçıldaĢır.
Bu gecə göydə mələklər
Rəqs edir qanadlarıyla.
Ətrini yayır küləklər,
Süsənbər dodaqlarıyla.
Bədxahlar üzülüb buna,
Soxulur bulud qoynuna.
Tanrım, bizi buraxma,
Şeytanların umuduna.
Üzü qara, bətni ağdı,
Gecəni peşman qoymayaq.
Gecələr zülmətdən bezib,
Bəlkə saçlarını boyayaq?!
Dostları ilə paylaş: |
