141
daşıdığını, "qüdrətli dövlət" kimi yozumunun daha düzgün olduğu qənaətinə gəlirik. Bəzi
ehtimallara görə, Ağqoyunluların da ilkin rəmzi "qoç buynuzu" damğası olmuşdur.
Bununla belə, bəzi ehtimallara görə, "qoç" və ya "qoçkar" rəmzinin ilkin semantikası heç
də totem ilə deyil, “Oğuz xaqan” dastanından gələn motiv - dominantlıq (yay) və vassallıq
(ox) bildirən "yay-ox" damğa işarəsi
ilə əlaqəlidir. Diqqət çəkən fərqli mülahizə də
vardır. Məlumdur ki, türk xalqlarının dekorativ-tətbiqi sənətində "etnik ornamentlər" kimi
tanıdığımız estetik bəzək elementləri həm də sosial informasiyanın, ideyaların daşıyıcısı kimi
ideoqrafik funksiyaya da malik olmuşlar. Qırğızıstan Respublikası Prezidenti Aparatının
sektor müdiri, araşdırmaçı Azat Abdısadırulu damğa işarələrinin və rəmzlərin, xüsusilə
"qoskar", "qoskar" (qırğızlarda "kuçkar") işarəsinin ayrı-ayrı variantlarının semantikasının
açılmasında məhz bu funksiyanın imkanlarından bəhrələnərək maraqlı nəticəyə gəlmişdir.
Onun qənaətinə görə, "qoskar" adı həmin rəmzə sonradan verilmişdir; onun ilkin təsvirinin
kökündə göytürk (Orxon-Yenisey) əlifbasının "ər" (insan, kişi, döyüşçü) qrafemi dayanır.
Həmin qrafem əsasında yaradılmış sadə və mürəkkəb ideoqramlara "bəzək elementləri"
(biz bunu Naxçıvan xanlığının döyüş bayrağındakı rəmzlərdə də görürük) isə mahiyyət etibarilə
damğa sahibinin sosial statusunu diqqətə çatdıran vasitələrdir. Məsələn, və
rəmz-
ləri ideoqrafik işarə kimi "bəy" anlamını verir. Göytürk əlifbasında "iç" kimi oxunan,
ideo qrafik təsvir kimi "ordu", "qərargah", damğa nişanı qismində isə mifoloji "baytörə",
"bayterek" ağacını (nəsil ağacı, tayfanın/dövlətin sütunu, çadır dirəyi) bildirən işarəsinin
"qoçkar" rəmzinin üst hissəsinə əlavə olunması
bütövlükdə "xaqan" titulunu ifadə
edir. "Nəsil", "törəmələr" anlamını verən "budaq" elementinin həmin işarənin qollarına
əlavə olunması "şahzadə" ideoqramını, dekorativ element qismində ətrafında rəmzin
istifadəsi isə, məsələn,
"xaqan nəsli", "hökmdarın/xanın tayfası" kimi dərk olunur. Azat
Abdısadırulunun qənaətinə söykənsək, Naxçıvan xanlığının döyüş bayrağındakı "qoçkar"
rəmzinin
ornament deyil, dominant tayfaya və ya nəslə (bəy) məxsus olduğunu ehtimal
edə bilərik.
Toğrul, baltavar, "Quşlu damğa", ikibaşlı qartal. Naxçıvan xanlığının döyüş
bayrağındakı bu işarə ilk baxışda ornament təsiri bağışlasa da, türk xalqlarının geniş
ərazilərdə yayılmış və başqalarının mənimsəmə cəhdlərinə daha çox məruz qalmış tipik
hakimiyyət rəmzlərindən biridir. Damğanın bayraq üzərində üç dəfə təsvir edilməsi isə
türk hərbi simvolizmi ənənələrinə uyğun olaraq, həmin süvari alayına qoşulan və eyni
damğa işarəsini daşıyan tayfaların sayını ifadə edir.
Bu tayfa ittifaqının Kəngərli boyu
olması ehtimalı da nəzərdən keçirilə bilər.
Əski türklərin islamaqədərki dini təsəv-
vürlərindən irəli gələn bu işarə ikibaşlı
qartal, bars/aslan rəmzləri kimi qədim xa-
qanlıq prinsipinin – onun dünyəvi və dini
hakimiyyəti öz əlində cəmləşdirməsinin
təzahürüdür. Vaxtilə böyük Hun impe-
riya sının da barağını bəzəyən bu işarə
ortaq türk damğaları təsnifatında "qədim
türklərin "xaqan" titulunun mahiyyəti və
"ikibaşlı qartal" rəmzinin sadələşdirilmiş
damğa variantı olan, "baltavar", "baltalı",
"daraq damğa", "xan damğası", "quşlu
damğa" adlanan qədim işarənin seman-
tikası ilə üst-üstə düşür. Yeri gəlmiş kən,
Çingiz xan və tarixi Azərbaycan ərazi-
lərində qədim türk dövlətçilik prinsiplərini
bərpa edən Şah İsmayıl Xətayi də hakimiy-
yətə gəl dikdən sonra bu ənənədən və həmin
işarədən (Səfəvi dövlətində – quşlu tuğ) yararlanmışlar. Lakin onun tarixi daha qədim dövrlərə
aiddir.
Qədim şumerlərin və tarixi Azərbaycan ərazilərində yerləşmiş Aratta dövlətinin tapın-
dığı baş ilahə - İnannanın hakimiyyət rəmzinin yayılma marşrutunu izləsək, Altaylardan
Şərqi Avropayadək uzanan geniş bir ərazidəki qədim və orta əsr türk dövlətlərinin
141
XVI əsrə aid minia-
tür. Səfəvi döyüş
bayraqlarında
"quşlu damğa"
başlıqları təsvir
olunmuşdur. Rza
Abbasi Muzeyi.
Tehran, İran
142
və tayfalarının - kimer, saka/skif, sarmat, Hun, Xəzər, Avar, Qızıl Orda dövlətlərinin,
Çingiz xanının imperiyasının, Eldəgiz, Səfəvi, Teymuri və Osmanlı xanədanlarının, Krım
xanlığının, oğuz və qıpçaq boylarının və s. rəmz sistemlərində onun "daraq damğa", "xan
damğası", "quşlu damğa", "baltavar" (iltəbər), "ikibaşlı qartal" və s. adlar altında müxtəlif
variantlarına
rast gələ bilərik. Belə olan halda damğa işarələrinin aparıcı
funksiyalarından biri, onların etno-siyasi proseslərin və türk xalqlarının məskunlaşma
ərazilərinin göstəricisi kimi qəbul edilməsi mühüm əhəmiyyətə malikdir. Doğrudur, türk
xalqlarının ortaq dəyərlərə, oturaq mədəniyyətə malik olmayan müxtəlif tayfalar əsasında
formalaşmasını iddia edən və bununla da onların maddi-mənəvi irsinin mənimsənilməsinə
tarixi-ideoloji zəmin yaradan bəzi Qərb və Rusiya alimləri damğaların bu funksiyasının
qabardılmasına qarşı çıxırlar. Məsələn, türk xalqlarını vahid protovətənə, ortaq dil və
mədəniyyətə malik superetnos deyil, qohum dillərdə danışan fərqli etnik toplumlar
olduğunu iddia edən rusiyalı şərqşünas Sergey Klyaştornı bu istiqamətdə aparılan
araşdırmaları, eləcə də İsmayıl bəy Qaspralının, Yusif Akçuranın və Ziya Göyalpın etnik
birlik çağırışlarını "pantürkizm ideologiyasının təzahürləri" kimi dəyərləndirir. Onun
fikrincə, türkdilli xalqların öz tarixlərini ayrı-ayrılıqda - məskunlaşdıqları ərazi çərçivəsində
öyrənməsi "pantürkizm ideyasına qarşı təsirli cavab reaksiyasıdır".
Xəzər xaqanlığının rəsmi simvollarından olan bu işarə digər əski heraldik türk rəmz-
ləri kimi teokratik dövlətdə hakimiyyətin ikili xarakterini, xaqanlıq sisteminin - dini və
dünyəvi hakimiyyətin bir əldə cəmləşməsinin ifadəçisi idi. Doğrudur, onu bəzən "rus
dövlətçiliyinin təməlini qoymuş varyaq (vikinq) Rürixin rəmzi" adlandırsalar da, bu iddialar
nə arxeoloji materiallara, nə də tarixi mənbələrə söykənir. Üzərində həmin rəmz olan
qədim maddi-mədəniyyət nümunələrinin tədqiqi isə son nəticədə onların slavyan deyil,
türkmənşəli olduğunu göstərir. Odur ki, hazırda Ukrayna və Rusiya tarixşünaslığında
"Rürix nişanının" xəzər-bulqar mənşəli olması və ilk dəfə Novqorod knyazı Svyatoslav
İqoreviçin (942-972) onu "ikibaşlı yaba" şəklində qəbul etməsi, sonralar isə Novqorod və
Kiyev knyazı olmuş Vladimir Svyatoslaviçin (I Vladimir, 960-1015) həmin rəmzi olduğu
kimi "mənimsəməsi" iddia edilir. Lakin bu iddiada "mənimsəmə" faktı şərtidir. Çünki tarixi
təcrübəyə və ənənələrə əsasən, bir dövlətin digərinin rəmzini özününküləşdirməsi əsasən
iki şərtlə mümkündür: etnik varislik və ya onlardan birinin vassallığı qəbul etməsi.
Yəhudi alimləri isə fərqli qənaətdədirlər. Onlar "baltavar" işarəsinin Xəzər dövlətinin
142
1. Ukraynanın
Podneprovye
tarixi coğrafi
ərazisində
tapılmış balta
üzərində rəmz
(V-VII əsrlər).
2. Xəzər xaqan-
lığına aid
medalyon.
3-5. Bolqarıstan
çarı İvan
Şişmanın
rəmzləri.
6. Misir məmlük
bəylərinin
möhürü
üzərində analoji
rəmz.
8. Ukrayna
Respublikasının
gerbi
2.
1.
6.
7.
8.
3.
4.
5.
143
rəmzi olması faktını təsdiqləsələr də, onun sami mənşəli olması və yəhudi əlifbasında "şin"
qrafemi əsasında yaranmasını bildirirlər. İddialarını əsaslandırmaq üçün isə aşağıdakı
mülahizələrə istinad edirlər:
1. "Xəzər dövlətində hakim din iudaizm olmuşdur".
2. "Xaqan" sözü yəhudi mənşəli "koqan" və ya "koen" sözünün törəməsidir və
"Moşe rabeynin" (Musa peyğəmbərin) qardaşı Aronun (Harunun) nəslindən
olan ruhanilərə aid edilir.
3. Koenlər xeyr-dua verərkən sağ əllərinin barmaqlarını "şin" hərfində olduğu
kimi tuturlar".
Onların fikirlərini təkzib elmək bir o qədər çətin deyildir. Əvvəla, Xəzər xaqanlığında
iudaizm yalnız hakim zümrənin dini olmuş və müvəqqəti xarakter daşımışdır. Əhali,
döyüşçülər və zadəgan bəylər isə ənənəvi dinlərinə sadiq qalmışlar. "Tövrat" və "Talmut"a
əsasən, "yəhudilik" anlayışının həm etnonim, həm də dini mahiyyətini nəzərə alan İsrail
alimləri türk tayfalarının konfederasiyası olmuş Xəzər imperiyasını "yəhudi dini dövləti"
adlandırmaqdan imtina edirlər. İkincisi, qədim türklərin "xanlar xanı" anlamını verən
"xaqan", "hakan" tituluna ilk dəfə eramızın III əsrinə aid əski Çin mənbələrində (ho-han,
imperator) rast gəlinir. Bundan başqa, VI əsrdə Birinci Göytürk, VII əsrdə isə İkinci Göytürk
xaqanlığında bu tituldan istifadə olunmuşdur. Göytürk və xəzərlərdən savayı, Avar
imperiyasının, uyğurların, karlukların, qırğızların, kimakların da hökmdarları "xaqan"
olmuşdur. IX əsrdə bəzi rus knyazları "kakan" adlandırılmışdır. Onu da xatırladaq ki, hələ
VI əsrdə xristian salnaməçisi Florensiyalı Georgi hunların başçısının titulunu "çaganus" kimi
yazmış, erməni tarixçisi Movses Xorenatsi əsərində "vezourk xakan" (böyük xaqan) ifadəsini
işlətmişdir. Üçüncüsü, ruhanilərin üç barmaqla xeyir-dua verməsi təkcə yəhudilikdə deyil,
pravoslav kilsəsində də vardır.
Tatar alimi Zufar Miftaxov qədim mənbələrə istinadən türk iyearxiyasında xaqan
statusundan aşağıda daya nan "baltavar" titulunun təq ribən "bəylərbəyi", "xan" anla mını
ver di yini və qədim bulqarların dulo tayfa-sülaləsinin damğa işarəsi olduğunu bildirir.
Məsələn, X əsrdə Volqaboyu ərazi lərdə olmuş ərəb diplo matı ibn Fədla nın səya hət namə sində
"hökmdar əl-Həsən ibn Baltavar" androniminə təsa düf edirik. Z.Miftaxovun da fik rincə, iki
seqmentdən iba rət rəmz türk dövlətçilik rəmzlərindən olan "yay" və "balta" (Azər baycanda
təbərzin, təbər, sakar-iki ağız lı balta) damğa işarələrinin birləşməsindən yaranmışdır. Sö zün
etimo logiyası da bu məna nı verir. Belə ki, "tavar" və ya "tabar" kəlməsi "balta", "var" sözü isə
bəzi qıpçaq mənşəli xalqlarda "yay" mənasını bildirir. Həqiqətən də saka-skiflər dönəmindən
etibarən hər iki silah hökmdarın rəmzi sayılmışdır. Bu ənə nələrə orta əsr Təbriz minia-
türlərində – rəsmi keçid
zama nı hökmdarın önündə
balta və ya yay aparan əsil-
za dələrin təsvirlərində də
rast gəlirik.
143
1. Şumer-
Aratta ilahəsi
İnannanın
rəmzi.
2. Dulo tayfasının
bayraq başlığı.
3-4. Qədim
türklərin "yay
damğa", "da-
raq damğa",
"baltavar",
"xan damğası"
işarələri.
5-6. Şah İsmayıl
Xətayinin
"quşlu" tuğ
başlıqları.
7.Möminə Xatun
türbəsinin
divarlarında
analoji damğa
işarəsi.
8. 1910-cu ildə
Naxçıvanın
Ordubad
bölgəsinin
Gənzə kəndində
toxunmuş duz
torbası üzərində
ornament.
9. Krım xanlığının
rəmzi. İşarənin
aşağıya doğru
çevrilməsi
vassallıq
əlamətidir.
10-13. Mərkəzi
Asiya
türklərinin etnik
ornamentləri.
14-15.Kiyev "rus
knyazlarının"
damğaları.
16. Novqorod
ərazisində aşkar
edilmiş "qədim
slavyan rəmzi".
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
144
Naxçıvan xanlığının bayraqları geri qaytarıla bilərmi?
Haqqında bəhs olunan bayraq Azərbaycan milli veksillologiya elminin yeni tapıntılar,
tədqiqat istiqamətləri ilə zənginləşməsində, Azərbaycan milli dövlətçilik tarixinin, onun
ənənələrinin öyrənilməsində və təbliğində, sözsüz ki, böyük əhəmiyyət kəsb edəcəkdir.
Naxçıvan xanlığının döyüş bayrağına dair ilkin araşdırmalar onun türk və islam rəmz
sistemlərinin birgə təzahürlərindən biri olmaqla yanaşı, ortaq türk simvolizminin,
dövlətçilik və hərb ənənələrinin daşıyıcısı, XVIII-XIX əsrlər Azərbaycan tarixinin, etno-
mədəni məkanının öyrənilməsində qiymətli mənbədir.
Lakin bu gün əsas məqsədlərdən biri Azərbaycan xalqının digər maddi-mədəniyyət
nümunələri kimi qeyri-bərabər döyüşdə qənimət qismində götürülmüş həmin bayrağın
tarixi vətəninə qaytarılmasıdır. Bunun üçün isə Azərbaycan Respublikası müvafiq beynəl-
xalq hüquq normalarının, dövlətlərarası sazişlərin və Rusiya-Azərbaycan arasında mədəni
əməkdaşlıq əlaqələrinin verdiyi imkanlardan bəhrələnə bilər.
Hazırda mədəni dəyərlərin restitusiyası – hərbi qənimət, talan, oğurluq, qaçaqmalçılıq
və digər qeyri-qanuni yollarla ölkədən çıxarılmış maddi-mədəni irs nümunələrinin geri
qaytarılması məsələsi müasir hüquqda hələ də ciddi müzakirə doğuran problemlərdəndir.
Problemin qəbul edilmiş beynəlxalq hüquqi sənədlər, dövlətlər arasında ikitərəfli, çoxtərəfli
münasibətləri tənzimləyən norma və prinsiplər müstəvisində ədalətli həlli Azər baycan
Respublikası üçün də aktualdır. Çoxsaylı rəsmi məlumatlara əsasən, dünyanın bir sıra
muzey fondlarında Azərbaycan xalqının qədim dövrlərə və orta əsrlərə aid mədəni irs
nümunələri saxlanılmaqdadır. Bundan başqa, Ermənistan-Azərbaycan Dağlıq Qarabağ
münaqişəsi zamanı işğal altında olan ərazilərdəki muzey fondları da talan edilmiş, minlərlə
nadir sənət əsəri Ermənistana daşınmış və "erməni xalqının irsi" adı ilə mənimsənilmişdir.
Beynəlxalq hüquq normalarına, məsələn,
Birləşmiş Millətlər Təşkilatının "Mədəni irsin
məxsus olduğu dövlətlərə qaytarılmasına dair" 17 dekabr 1999-cu il tarixli Qətna məsinə,
BMT-nin "Mədəni dəyərlərin ölkədən çıxarılmasının qadağan edilməsi və qarşısının
alınması, onların mülkiyyət hüququnun başqalarına verilməsi haqqında" 1970-ci il 14 noyabr
tarixli Konvensiyasına
restutisiya məsələləri bir neçə halda nəzərdən keçi rilə bilər. Onlardan
başlıcası isə təcavüzkar dövlətin işğal etdiyi ərazilərdən maddi-mədəni irs nümunələrini
qənimət qismində aparmasıdır. O da
məlumdur ki, 1747-1828-ci illərdə Azərbaycan ərazi-
sində mövcud olmuş feodal dövləti – Naxçıvan xanlığı məhz çar Rusiyasının işğalçılıq
yürüşləri nəticəsində süqut etmiş, onun ərazisi imperiya torpaqlarına qatılmışdır.
Mədəni dəyərlərin restutisiyası problemi MDB məkanına daxil olan iştirakçı dövlətlərin
də gündəliyində olan məsələlərdəndir. Belə ki, hələ 1992-ci il fevral ayının 14-də "Mədəni
və tarixi dəyərlərin məxsus olduqları dövlətlərə qaytarılması barədə" Saziş imzalanmışdır.
Həmin sazişin birinci bəndində aydın şəkildə bildirilir ki, "İştirakçı dövlətlər tarixi və
mədəni dəyərləri onların aid olduqları dövlətlərə qaytarılmasına yardım etməlidirlər".
Onu da vurğulamaq lazımdır ki, Azərbaycan aliminin Naxçıvan xanlığına aid bayraqları
aşkar etməsi də məhz sazişin 4-cü maddəsinin tələbləri əsasında mümkün olmuşdur. Belə
ki, maddədə göstərilir: "İştirakçı-dövlətlər bir-birinin dövlət muzeylərinin fondları və
arxivləri ilə tanış olmaq üçün milli komissiyaların ekspertlərinə imkanlar yaratmalıdır-
lar". Əminik ki, Azərbaycanın bu istiqamətdə göstərdiyi səylər uğurla nəticələnəcək, Nax-
çıvan xanlığının bayraqları Dövlət Bayrağı Muzeyində öz layiqli yerini tutacaqlar.
144
Dostları ilə paylaş: |