konstitusiyalı monarx hesab olunur. Bu vəzifəni seçən ölkələrdə onun ümumiyyətlə müstəqil
öhdəçiliyi və ikinci seçmə turu var. Səs verməyə görə ən yaxşı ikisi birinci seçkinin sonuncu
turunda insnanların böyük çoxluğu ilə iştirak edərək seçkilərdə qələbə çalırlar.
İrland filosofu Edmund Burkeyə görə hakimiyyət də öz-özlüyündə partiyaların rolu “
hakimiyyətdə olarkən ən məntiqli və möhkəm pinsipiallıq göstərmək və hakimiyyətdə olarkən
prinsipial tənqidi təmin etməkdir. İki partiyalı sistemlərə adətən baş verən bu olur ki,
müxalifətçi xalqın maraqlarını qorumaq üçün az-az hallarda hakimiyyətdə olan digər partiya ilə
işləmək istəmir. Bunun əvəzinə öz gücünü toplayaraq tək başına hazırkı hakimiyyəti pozur və
dövləti buna məcbur edir ki, bununla da iki partiyada tərəflər dəyişilir. Eləcə də, Parlamentli
demokratik dövlətlərdə də çox tərəfli partyalarla hər hansı partiya nadir hallarda çox səs
qazana bilər ki, özü müstəqil idarə etsin. Aparıcı tərəfin cəhdləri koalisiyanı asanlıqla girov
götürmüş hakimiyyətdə cəmi bir neçə yerə sahib olan, lakin hakimiyyətin bərabərliyinə təsir
edən partiyanı parçalaya bilər.
Siyasi partiyalar qanunverici prosesləri idarə edir və hakimiyyətin gündəlik işini qurur. Bu
zaman siyasi səbəblərə görə vacib problemlərə diqqət yetirməklə maneələr də yarada bilər.
Belə hallarda xalqı idarə etmək əvəzinə partiyalar vacib məsələləri bir yerə toplayırlar ki,
bütün düzgün və düzgün olmayanlara qarşı hakimiyyətə gəlməkdən ötrü mübarizə aparsınlar.
Bu müzakirələr siyasi partiyaların əksər əhəmiyyətli funksiyalarını yerinə yetirdiyinə görə onlar
da çoxlu mənfi aqibətlə üzləşirlər. Bunlardan da əhəmiyyətli olanı budur ki, onlar ictimaiyyəti
müxtəlif fraksiyalara parçalayır. Bir çox partiyalar hazırlanmışdır ki, onlar fərqli sosial qruplara
müraciət etsinlər və bunu etdikdən sonra insanlar arasında bizim cəhətlərimzlə uyğun
gəlməyən mövcud fərqliliyi gücləndirirlər. Nəticədə onlar demokratiyada insanların arzusuna
görə prinsipial siyasi bariyerləri müəyyənləşdirərək birlikdə əməkdaşlıq edirlər.
Bundan başqa partiyalar elektoratı standarta salmaq səyləri də mövcuddur. İnsanlar müxtəlif
sosial və siyasi problemlərə görə geniş və müxtəlif dünya görüşlərinə malikdir. Bundan əlavə,
bu fikirlər qeyri-müəyyənliyinə görə həyatımızın əsasını təşkil edə bilər və biz də buna görə
ölmək istəyərdik. Əlbətdə partiya üzvülüyü bizi xüsusi ehkamın platfoması ilə birləşdirir. Biz
siyasi partiyaların bizim maraqlarımızı ifadə etməsini istəyirik, biz istəmirik ki, onlar bəzən bizi
bu cürə yollara sadə karikaturalara çevirsinlər.
Bütün baş verənlər bundan ibarət olur ki, siyasi partiyalar insanların etdiyindən də artıq sərt
olur.
Siyasi partiyalar həmçinin qeyri-demokratikdirlər. Təşkilatı adətən fərdlərdən ibarət olmaqla bir
neçə partiya rəhbərləri idarə edir. Bundan başqa onlar cəbhəni birləşdirmək yerinə daxili
fraksiyanı inkişaf etdirərək fikir ayrılıqları yaratmaq tendensiyasına malikdirlər.
Bu adətən hamilik sistemi ilə eyni zamanda icra olunur. Seçki kampaniyaları dövlətin
büdcəsindən deyil, digər yardımlarla təşkil olunur. Seçkidə qalib olan namizədlər həmin
partiya üçün çalışmış və böyük ianələr vermiş fərdlərlə öz mövqeyini bölüşür. Partiyaların
müəyyən üstünlük təşkil etməsinin bu tipi yurisdiksiyada “siyasi mexanizmlər” kimi tanınır.
-43-
Özlərini hakimiyyətdə əbədiləşdirmək üçün siyası partiyalarda loyallığın olması tələb olunur.
Öz üzvülərindən və əlavə olaraq himayədarlarından ianələrin yığılması formal partiyanın
registrasiya prosesini və vergiləri ödəmək üçün güclü təkan verir. Seçilmiş məmurların partiya
loyallığı və onların maliyələşməsinə nəzarəti seçim kampaniyalarının başqa mənbələrindən
əldə edilir. Bu partiya sistemində nizam- intizamı gücləndirir və patiyaların seçilmiş
məmurlarını hakimiyyətə doğru aparır.
Ölkə siyasətində pulun üstünlük təşkil etməsi siyasi partiyalar üçün mənfi aqibətlə üzləşməsi
deməkdir. Lakin, əgər bizim fundamental hüquqlarımız vahid azadlıqdırsa onda onun necə
aradan qaldırılmasını görmək çətindir. Bunun alternativi isə partiya fəaliyyətinə və həmçinin
kampaniya xərclərinə sərhəddin qoyulmasıdır (Yaponiyada yaşayış yerlərində təşviqat
aparmaq qadağandır).
DEMOKRATIYAYA GÖRƏ IDDIALAR
17. DEMOKRATIYA DILEMMASI
Aliksis de Tokvil Amerika Demokratiyası da öz səmərəli fəaliyyəti zamanı müşahidə edibdir ki,
demokratiya risqlər sırasına aiddir, yaxud da bu iddialı bir məslədir. O həmçinin dillemma da
adlana bilər və yaxud da hər seçmdə fəaliyyət üçün potensial mənfi aqibətləri ola bilən bir
situasiya. Onlar aşağıdakılardır:
- Demokratiyanın çoxları üçün ağır olması risqi,
- Hakimiyyətin mərkəzləşdirilməsindən yaranan problemlər,
- Şəxsi azadlığa görə demokratiyada olan risklər,
- Demokratiyada silahlı qüvvələrin rolu,
-Ziddiyyətlər - iqtisadi və sosial bərabərsizlik cəmiyyətdə mövcud olan siyasi bərabərliyə
malikdir.
Demokratiya insanların hakimiyyətidir. Çox yaxşı, bu o deməkdir ki, cəmiyyətdə hamı ona
həm də öz məqsədinə çatmaq üçün əməkdaşlıq edir. Praktikada isə demokratiya əksəriyyət
prinsipləri olmasının belə bir birgə ruhuna insanlar hələ şahidlik etməyiblər. İstənilən qrup və
ya qrupun koalisiyası seçkidə yer çoxluğu ilə buna çata bilər və yerdə qalanları da buna
məcbur edilə bilər.
Bu birinci dilemmadır. Bu istənilən belə çoxluğun fəaliyyət azadlığına görə nəzarət etməsidir.
Bunun əsas səbəblərindən biri çoxluğun arzusunun çox vaxt diskriminasiya ilə əlaqəli
olmasıdır. Azlıqda qalan qruplar üçün diskriminasiya müxtəlif yollarla çoxluq tərəfindən
yaradılır. Doğurdan da çoxluğun arzusu, nəyin ki, bir bütün əhalinin arzusunu puça çıxardır,
əgər bir şəxsin məqsədi onu bu yolda hərəkət etməyə məcbur etməyə yönəldilirsə onda onu
öz hüquqlarından məhrum etmiş olur ki, bu da inciklik doğurur.
Çoxluğun tiraniyasına qarşı məhdudiyyət müəyyən hərəkət qadağaları, hakimiyyət və sosial
(misal üçün diskriminasiya) həmçinin də hərəkətin müəyyən tipi ilə razılaşmaq üçün çoxluğun
-44-