8
olmasını nəzərdə tutur. Təcrübədə isə real şərait əksər hallarda tamamilə
fərqləndiyindən inteqrasiyada iştirak edən dövlətlərdən heç də hamısı eyni dərəcədə
səmərə götürə bilmirlər. Ticarət siyasətinin bir modeli kimi gömrük birliyinə
beynəlxalq iqtisadiyyatda birmənalı müsbət hadisə kimi baxmaq olmaz. Azad ticarət
siyasətindən sonra ikinci elə bir alternativ ticarət siyasəti yoxdur ki, onun beynəlxalq
rifaha təsiri birmənalı surətdə müsbət olsun. ngilis iqtisadçısı C.Mid tərəfindən
1955-ci ildə irəli sürülmüş “ikinci yaxşı” ideyası da ele bu fikrə əsaslanır. “ kinci
yaxşı” nəzəriyyəsinə görə, məcmu rifahın birmənalı surətdə yüksəlməsinə aparan
azad ticarətdən başqa, bu cür birmənalı surətdə məcmu rifahın artımını təmin edə
biləcək heç bir ticarət siyasəti variantı mövcud deyildir. nteqrasiya ticarət siyasətinin
ə
n yaxşı variantı olmasa da, inteqrasiyanın çoxsaylı tədqiqatları göstərir ki, əksər
hallarda inkişaf nəticəsində meydana gələn müsbət effektlər mənfi effektləri
üstələyir.
Digər məktəbin nümayəndələri (L.Keohan, P.Robson, M.Dyuvatripon və
başqaları) inteqrasiya prosesində hakim mövqe tutan amil kimi qeyri-iqtisadi
xarakterli amillərin üstünlüyünü əsas götürmüşlər. Bu konsepsiyaya görə inetqrasiya
qrupu iştirakçı dövlətlərə daha inamlı müdafiə qabiliyyəti yaratmağa imkan verir ki,
bu “elit qruplara” daxil olmaq milli qürur hesab olunur. Siyasi amillərə üstünlük
verilməsi, bu amillərin rolunu azaltmadan qeyd etməyə imkan verir ki, ölkələrin bu
qruplara daxil olmağa can atmasının yeganə səbəbi deyildir.
Digər yanaşmaya görə isə, inteqrasiya olunmuş sistemlərin yaradılması,
ümumi məqsədlərin müəyənləşdirilməsinə və onlara nail olmağa imkan verir. Qeyd
olunur ki, inteqrasiya olunmuş sistemlər daxilində dövlətin rolunun artırılması,
onların köməkliyi ilə ümumi bazarların yaradılmasına, optimal qərarların qəbul
edilməsinə köməklik göstərir ki, bu da əmtəə istehsalının səmərəliliyinin artmasına
gətirib çıxarır. Beləliklə, onlar sübut etməyə çalışırlar ki, inteqrasiya olunmuş
dövlətlərin azad ticarət siyasəti yeritməsindən həmin dövlətlərin gömrük birlikləri
siyasətini yürütməsi daha məqsədəuyğundur. Bu konsepsiyanı tənqid edənlər,
göstərirlər ki, iştirakçı dövlətlər öz ölkələrinin mənafelərinə daha çox üstünlük
9
vermələrindən, öz ölkələrində səmərəliliyin daha yüksək olmasına çalışmalarından,
belə birliklərdə müəyyən narazılıqlarsız ötüşmək mümkün olmayacaqdır.
Ümumiyyətlə regional iqtisadi inteqrasiyaya həsr edilmiş çoxlu sayda
konsepsiyalar mövcuddur ki, bunların da təsnifatını şərti olaraq aşağıdakı kimi
vermək olar:
-
Bazar konsepsiyasının tərəfdarları iqtisadiyyatın tənzimlənməsində bazarın
ə
n səmərəli vasitə olması fikrini əsas götürürlər. Buna görə də, inteqrasiyanı bir neçə
ölkənin ərazisi çərçivəsində vahid bazar məkanının yaradılması kimi başa düşürlər.
Bu vəziyyətin yaranması üçün da xarici ticarət və valyuta sferalarında dövlət
müdaxiləsi olmamalıdır. nteqrasiya blokuna daxil olan ölkələr arasında bazar
subyektlərinin fəaliyyəti üzərindən bütün məhdudiyyətlər götürülməli və nəinki hazır
məhsul və xidmətlərin, eləcə də istehsal amillərinin blokdaxili sərbəst hərəkəti təmin
olunmalıdır. Beynəlxalq ticarətin neoklassik nəzəriyyəsinin prinsiplərini rəhbər
tutmaqla bazar konsepsiyasının tərəfdarları regional inteqrasiyanı istehsal amillərinin
sərbəst hərəkətini təmin edən ən əlverişli vasitə kimi qəbul edirdilər. Buna görə də
həmin istiqamətdə aparılan nəzəri tədqiqatlarda əsas mövqe gömrük ittifaqı
konsepsiyasına məxsusdur ki, bunu da C.Vayner hazırlamışdır.
-
Bazar institutsional konsepsiya inteqrasiya prosesində bazarın öncül rolunu
inkar etməməklə yanaşı, həmin prosesin səmərəli gedişi üçün fövqəl hökumət komitə
və komissiyaların yaradılmasını nəzərdə tutur. Blokdaxili ölkələr öz milli
müstəqilliklərini saxlamaqla yanaşı iqtisadiyyatın əlaqələndirilmiş proporsiyalarına
uyğun idarəetmə sferasında bəzi səlahiyyətlərini həmin qurumlara həvalə edirlər.
Başqa sözlə, inteqrasiya prosesi nəinki milli bazarların birləşdirilməsinə gətirib
çıxarır, o həm də təsərrüfat siyasətinin müxtəlif cəhətlərinin dövlətüstü orqanlar
tərəfindən əlaqələndirilməsinə də səbəb olur. Bazar institutsional konsepsiya bazar
mexanizmindən fərqli olaraq bir sıra problemlərin həllini də nəzərdə tutur. Bunlara –
iqtisadiyyatda durğunluğa yol verməmək, iqtisadiyyatda məşğulluğa nail olmaq, geri
qalmiş rayonları inkişaf etdirmək, milli və beynəlxalq korporasiyaların fəaliyyətini
tənzimləmək və sairə.
10
-
Dirijist konsepsiyanın tərəfdarları kimi tanınan tədqiqatçıları (R.Kuper,
A.Marşall, Q.Murdal, Y.Tinberqen) neoliberal cərəyanın əsası kimi istifadə olunan
beynəlxalq ticarətin neoklassik nəzəriyyəsinə kəskin tənqidi münasibət birləşdirir.
Onların fikrincə, birləşmiş, inteqrasiya olunmuş bazarda mal və istehsal amillərinin
sərbəst hərəkəti inteqrasiya prosesinin əsas hərəkətverici qüvvəsi kimi qəbul edilə
bilməz. Bu konsepsiyanın görkəmli nümayəndələrindən olan Q.Murdal dünya
bazarının inkişaf etməkdə olan ölkələrə mənfi təsirini önə çəkərək siyasi amillərin
inkarına əsaslanan “xalis” iqtisadi nəzəriyyənin əlehinə çıxış etmişdir: “...Milli siyasi
mənafelər istehsal amillərinin real surətdə yerləşməsinə təsir göstərə bilməz. Bazar
mexanizminin tam sərbəst fəaliyyəti şəraitində bu hal regionun inkişaf etmiş
ölkəsinin surətli tərəqqisinə və digərlərinin iqtisadi-sosial vəziyyətinin pisləşməsinə
gətirib çıxaracaqdır”. Başqa sözlə azad rəqabətə əsaslanan birləşmiş bazar öz-
özlüyündə resursların səmərəli yerləşdirilməsi və tarazlaşdırılmış inkişafı üçün
kifayət deyildir. Bu fikrini davam etdirərək Q.Murdal belə bir nəticəyə gəlir: “...Real
məzmunlu beynəlxalq inteqrasiya üçün dünya bazarında azad rəqabətin formalaşması
deyil, şansların bərabərliyi zəruridir ki, bu da dövlətin bazar proseslərinə aktiv
müdaxiləsi olmadan qeyri-mümkündür”. Dirijist konsepsiyanın digər nümayəndəsi
Y.Tinberqen azad rəqabətli bazar mexanizmini həm sosial, həm də iqtisadi nöqteyi-
nəzərdən optimal inkişafa nail olmasının mümkünsüzlüyünü qeyd edərək “pozitiv” və
“neqativ” inteqrasiya terminlərini iqtisadi leksikona daxil etmişdir. Onun fikrincə
yalnız məhdudiyyətlərin ləğvinə və bazar mexanizminin sərbəst fəaliyyətinə
ə
saslanan inteqrasiya neqativ inteqrasiyadır. Tinberqene görə tam iqtisadi inteqrasiya
yalnız bloka daxil olan ölkələrin fövqəlmilli səviyyədə iqtisadi siyasət ünsürlərinin
mərkəzləşdirilməsi sayəsində mümkündür. Ən ümumi formada yanaşdıqda, dirijist
cərəyanın neoklassiklərə münasibətdə ifrat sol mövqe tutduğunu görərik. Belə ki,
göstərilən istiqamət inteqrasiyanın subyekti kimi dövlətin özünü ön plana çəkməklə,
onun obyektini son dərəcə daraldır. Yəni inteqrasiya prosesi yalnız hüquqi
normativlərə uyğun olaraq dövlətlərarası əməkdaşlıq formalarını, başqa sözlə
makrosəviyyəni əhatə edir. Müasir dövrdə inkişaf etmiş ölkələrin inteqrasiya
qruplaşmalarının təcrübəsi göstərir ki, dirijist konsepsiyanın mövqeləri getdikcə
Dostları ilə paylaş: |