60
Görmüsünüz ki, eskalatorun dibindəki qadının
üzündə işıq olsun?
Məndə olmayıb...
Olubmu ki,
müəllimə “qayıb” yazmaq keçsin içinizdən?
Eşitmisiniz ki, müəllim tələbəsinə vurulsun?
Görmüsünüz ki, müəllimənin geyimi dərsdən
daha maraqlıdır?
Məndə olub...
Olubmu ki,
düşünəsiz ki, bütün ucuz kafelərdə sizi
tanıyırlar?
Eşitmisiniz ki, hansısa kafedə menyular şeirlə
yazılsın?
Görmüsünüz ki, ofisiant hesabı əyməsin?
Məndə olmayıb...
Olubmu ki,
ən yalandan yazdığınız şeirlər
ciddi saydıqlarınızdan çox sevilsin?
Məndə olub...
P.S. Gündəliyin bundan sonrakı səhifələri oxunmaz
halda olduğu üçün oxuya bilmədik.
61
21. Tənasüblük
Qızlar
atanın maaşı qədər
dodaq boyası yaxar.
Atalar
belə bölər maaşlarını:
250 manat = (qaz, su, işıq pulu)+(çörək, siqaret,
yol pulu)+(bir kilo ət, bir toyuq, kontur)+
iki dodaq boyası...
62
22. Böyük Ben üçün qol və divar
Cumar üstümüzə hər gün
saatların əqrəbləri zəhərli iynələriylə.
Ömür keçər beləcə
zəhərlənmiş bədənin qanını təmizləməklə.
Qaçmaq olmur
divarlarımız və qollarımız əqrəb yuvası.
Əqrəblər, iynələr
və iri, xırda saatlar.
Zəhərlənmiş həyatlar...
Saat əqrəbinin çaldığı adamlar
qum saatının qumunda
itər, yoxa çıxar.
Nə qədər ki, Big Ben var,
əqrəblərin zəhəri bitməyəcək
və adamlar öləcək
63
saat zəhərlənməsindən.
Ax Big Ben, Big Ben,
kaftar əqrəb, zəhərin anası
saatların ulu nənəsi!
Həyatımızın divarlarından yığışdır özünü,
qollarımızın başından açıl.
Sənin həyatımızı təftiş etməyin,
Şerlok Holmsluğun, müstəntiqliyin
nə bilim böyüklüyün, “big”liyin
Kamelota and olsun ki,
müvəqqətidi, ötəridi.
Zəhərli quyruğunda nə Ekskalibur yeri var...
Sənin bu Şekspir möhürlü,
Oksford məzunu məğrurluğun,
aristokrat duruşun,
məni əsəbiləşdirir.
Kaftar saat, qoca iblis
çox səsləndirmisən
günahsızların qanı tökülən saatları.
günahın yuyulmaz
Trafalqar boyda vanna,
Temza qədər su olsa.
Nə forslanırsan,
bəlkə, elə
bizim nağılların almasını cəzb eləyib
Nyutonun başı?
64
23. Pessimizm
Adamlar nə qədər ümidlidi,
nə qədər xəbərsiz...
ümidlərinə yazığım gəlir.
Viktorina dünya, yarışma-dünya
sualların ömür uzunluğunda
hamımız məğlub.
cana gəldik ölümlərdən...
deyin, hansıdı AZADLIQ?
a) Heç biri
b) Heç biri
c) Heç biri
d) Heç biri
65
II bölüm
HÜZNTÜ
66
67
1. Tuneldə
(A) metroda dişlərim.
Adam nə qədər özüylə danışırsa içində
o qədər darıxır, sıxılır.
dünən də, bu gün də, sabah da
olmuşlar, olanlar, olacaqlar
kiçilir, bölünür, bir sükuta yığılır...
İdi tunel işıqlarını pəncərəboyu ötüb keçən
vaqon
duracaq növbəti stansiyada,
kimlərsə girəcək içəri
təklik bir neçə adamlıq çoxalacaq...
Bir azdan düşəcəm
pəhləvan tək bağlayıb dişlərimə
68
arxamca çəkəcəm
vaqonlar dolusu təkliyi yazı masama...
bayaq metroda
o
mən düşdüyüm stansiyada mindi.
Ya da əksinə
mən
onun mindiyi stansiyada düşdüm...
Hansı düzdü, dəqiqdi?
Bilmirəm...
O mindi,
mən düşdüm,
mən düşdüm,
o mindi deyə
gözüm tunel qaranlığında itən qatarda
və dişlərim qanayır...
(B) Təəssüf
Sol əli üçnəfərlik oturacağın tutacağında
qucağında qara Şanel çanta,
sağ əlində yarım içilmiş fanta
qafiyələndi gözlərimiz...
böyüdü içimdə
istifadə olunmamış bir ümid.
Gözləri işıqforun “keçin!” yaşılı,
69
dodaqları “dayanın!“ qırmızısı.
ən pisi oydu ki, şeriydi
yazmaq istəyirdim onu.
Sonra
qatar nəfəsini dərdi hardasa.
Birdən O gəldi
gözləri gözlərimdən eynəksiz...
Salamlaşdılar.
Ağzını dilinin bitdiyi yerəcən açıb güldü
yer boşaldı, oturdu.
Ümid həqiqəti görüb
ayağa durdu,
qafiyədən çıxdı gözlərimiz.
Bitdi arzunun istifadə müddəti,
arabir gözləri şeir olmaq istədi
olmadı...
o gün şeirsiz qaldım.
O gün çıxan kimi metrodan
bir təəssüf tüstülətdim evəcən...
Dostları ilə paylaş: |