Microsoft Word Qismet-esas-redakteli-son-son doc



Yüklə 2,11 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə9/17
tarix26.09.2017
ölçüsü2,11 Kb.
#1684
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   17

 
70
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2. Rekviyem 
 
Əgər  gülüş  əvvəlkitək  yaraşmırsa  dodağına   
sabahların  qiyməti artıb  olursa dünəndən  baha  
ciblərinin  gücü  çatmırsa   
o biri günə, o biri sabaha,  
barmaqlarının  gözləri  baxmaqdan qorxursa    
mətbəxdəki  bıçağa,  
şkafdakı babadanqalma  silaha 
bax,  onda   
ölə  bilməmək  ölməkdən  daha  çox  ölməkdir.... 
 
Elə  ki ümidlər, arzular, istəklər  
çamadanı  toplayıb  getdi, 
yəni  ki,  daha  burdakı  işin  bitdi, 


 
71
çoxdandır  ki, pəncərələr pərdəylə  qapalı 
və  çoxdandır  ki, 
güzgüdəki  üzü  tüklü  adam  təkdir 
bax  onda 
ölə  bilməmək  ölməkdən  daha  çox  ölməkdir... 
 
 


 
72
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
3. Heç nə, heç nə... 
 
Hər  gecə kədər  
Ekskalibur  itiliyində bir  iynəylə 
venama düşər. 
Tavanla  üzbəüz qalaram, 
saatım  hamıdan  geri. 
Qolum  çarpayıdan  sallanar... 
Hər  gecə  
qan  verərəm  ayrılığa 
“Təklik”  adlı  hospitalda... 
 
Rəngim  payızlaşar  
5 metr soldakı çarpayıda 
ayrılıq ətə-qana dolar. 
Yanağımın qırmızılığı  
onun yanaqlarına kopyalanar. 


 
73
Hər gecə  
beləcə 
Prometeyləşərəm və 
ayrılıq  qartallaşar. 
365 gün Esxil qəhrəmanı olaram 
 “Təklik” adlı hospitalda... 
 
Hər  gecə  
qoltuğumun  altında   
termometrin  qızdırmasını  ölçərəm. 
Belimdəki  şüşə təpəciklərdə  qızarar  ətim 
havanı  üfləyib içərəm qaşıq-qaşıq... 
Beyin ölümü  düşündükcə 
başlar  ürəyin  qorxaqlığı.  
Rəngli  ümid  həbləri  
rəngsiz  ömrə   dodaq  boyası, sadəcə... 
Sonrası... sonrası... sonrası 
Heç nə, heç nə. 
Sağlığınız. 
3,2,1... 
 


 
74
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
4. Paranoikin gündəliyindən 
 
Evdə tək olanda gündüz ya gecə
Otaqlar cibimtək bomboş olanda – 
Boşalır qəfildən ev, bina, küçə 
Sanıram bir yekə yalandır ömür, 
Mən də yaşayıram bax bu yalanda... 
 
Elə oturduğum yerdəcə birdən, 
Elə bilirəm ki, qapım döyülür. 
Qapıya cumuram onda qəfildən, 
Açıram boşluqdur... 
Ev mənə gülür. 
 
Gülür onda mənə ev, divar, qapı 
Ağ şalvar, göy köynək, boz ayaqqabı 


 
75
Yarımçıq siqaret, dolmuş külqabı 
Gülməyə başlayır üzümə Hər Şey. 
 
Yerimdə donuram mən uzun-uzun
Ölür içimdəki ümidim, arzum 
Birdən qışqırıram deyirəm: susun! 
Gülür qəhqəhəylə sözümə Hər Şey. 
 
Qapı cırıldayıb deyir  –  sev – mənə, 
Piano görünür qara div mənə, 
Cəhənnəm görünür bütün ev mənə, 
Başqa cür görünür gözümə Hər Şey. 
 
Birdən masamdakı telefon qalxır, 
Çığırır, qulağı deşir fəryadı. 
Ürəyim deyir ki, dəstəyi qaldır! 
Qorxuram... 
Dilaltı deyirəm: qarabasmadı. 
 
Səslər qulağıma eləyir hücum, 
Fikrimi bir şeytan daşlayır yenə. 
Götürüb deyirəm: “alo, buyurun...” 
O taydan bir gülüş başlayır yenə. 
 
Kimdir belə gülən? Deyirəm gülmə! 
Şeytandır, yoxsa ki, mələkdir gülən? 
Qəfil görürəm ki,  elə sən demə, 
Əlimdə tutduğum dəstəkdir gülən. 


 
76
 
Kəsməsə bu dəstək gülüş səsini, 
Eşitsəm qapının döyülməsini, 
belə olmayacaq, 
gərəkdir mütləq 
səslər  qulağımı dəng eləməsin, 
telefon dəstəyi mənə gülməsin
əşyalar halıma sevinməsinlər, 
qapılar adamsız döyülməsinlər, 
dəli olacağam yoxsa bu evdə... 
 


 
77
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
5. Bir Hitchcock ssenarisi… 
 
Beynimə  qan  sızsa  yıxılsam,  ölsəm, 
Bir  gecə  qəfildən  yuxuna  gəlsəm, 
Qorxudan  oyansan,  için  darıxsa… 
Açsan  çəkməcəni  dərman  atasan, 
Ordan  sənə  aid  bir  şerim  çıxsa, 
Bunu  təsadüfə  bağlama  qəti. 
Özünə  bir  fincan  su  tökəcəksən
Pərdələr  başına  açacaq  oyun. 
Gedib  cəftələri  bərkidəcəksən, 
Gəlib  görəcəksən  içilib  suyun… 
 
Çaşıb  qalacaqsan, ürəyin, beynin, 
Şübhə şərbətini içəcək  onda. 
Qorxudan  dizlərin tir-tir əsəcək, 
Tavandan  bir  kölgə  keçəcək  onda… 


 
78
Otağın  qapısı  aralanacaq, 
Ürəyin  qorxudan  paralanacaq. 
Əvvəl  küçənizdə  kimsə  güləcək, 
Sonra  yan  otaqdan  səsim  gələcək
Pərdəndə  kölgə tək  görünəcəyəm. 
 
Birdən  içindəki  hissi  bitirib, 
Qorxunu  o  saat   donduracaqsan. 
Tez  gedib  mətbəxdən  kibrit  gətirib, 
Şəklimi, şerimi  yandıracaqsan. 
Bax  onda  ürəkdən  sevinəcəyəm…   
 


 
79
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
6. Azalma 
 
Ölüb  azalmır  adam, 
Azalıb  ölür. 
 
Ata-ananı  itirib 
zibil  qabını  doldurmağa başladıqca 
istifadə olunmuş  ümidlərlə 
evdən, işdən, küçədən, 
qohumundan, qonşusundan 
dostundan  tanışından   
hər  şeydən, 
hamıdan  azalır  adam. 
 
Səndən  sonra 
heç  kim   onun  yoxluğundan  
filan  qədər  keçir  deməyəcək… 


Yüklə 2,11 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   5   6   7   8   9   10   11   12   ...   17




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©www.genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə