70
2. Rekviyem
Əgər gülüş əvvəlkitək yaraşmırsa dodağına
sabahların qiyməti artıb olursa dünəndən baha
ciblərinin gücü çatmırsa
o biri günə, o biri sabaha,
barmaqlarının gözləri baxmaqdan qorxursa
mətbəxdəki bıçağa,
şkafdakı babadanqalma silaha
bax, onda
ölə bilməmək ölməkdən daha çox ölməkdir....
Elə ki ümidlər, arzular, istəklər
çamadanı toplayıb getdi,
yəni ki, daha burdakı işin bitdi,
71
çoxdandır ki, pəncərələr pərdəylə qapalı
və çoxdandır ki,
güzgüdəki üzü tüklü adam təkdir
bax onda
ölə bilməmək ölməkdən daha çox ölməkdir...
72
3. Heç nə, heç nə...
Hər gecə kədər
Ekskalibur itiliyində bir iynəylə
venama düşər.
Tavanla üzbəüz qalaram,
saatım hamıdan geri.
Qolum çarpayıdan sallanar...
Hər gecə
qan verərəm ayrılığa
“Təklik” adlı hospitalda...
Rəngim payızlaşar
5 metr soldakı çarpayıda
ayrılıq ətə-qana dolar.
Yanağımın qırmızılığı
onun yanaqlarına kopyalanar.
73
Hər gecə
beləcə
Prometeyləşərəm və
ayrılıq qartallaşar.
365 gün Esxil qəhrəmanı olaram
“Təklik” adlı hospitalda...
Hər gecə
qoltuğumun altında
termometrin qızdırmasını ölçərəm.
Belimdəki şüşə təpəciklərdə qızarar ətim
havanı üfləyib içərəm qaşıq-qaşıq...
Beyin ölümü düşündükcə
başlar ürəyin qorxaqlığı.
Rəngli ümid həbləri
rəngsiz ömrə dodaq boyası, sadəcə...
Sonrası... sonrası... sonrası
Heç nə, heç nə.
Sağlığınız.
3,2,1...
74
4. Paranoikin gündəliyindən
Evdə tək olanda gündüz ya gecə,
Otaqlar cibimtək bomboş olanda –
Boşalır qəfildən ev, bina, küçə
Sanıram bir yekə yalandır ömür,
Mən də yaşayıram bax bu yalanda...
Elə oturduğum yerdəcə birdən,
Elə bilirəm ki, qapım döyülür.
Qapıya cumuram onda qəfildən,
Açıram boşluqdur...
Ev mənə gülür.
Gülür onda mənə ev, divar, qapı
Ağ şalvar, göy köynək, boz ayaqqabı
75
Yarımçıq siqaret, dolmuş külqabı
Gülməyə başlayır üzümə Hər Şey.
Yerimdə donuram mən uzun-uzun,
Ölür içimdəki ümidim, arzum
Birdən qışqırıram deyirəm: susun!
Gülür qəhqəhəylə sözümə Hər Şey.
Qapı cırıldayıb deyir – sev – mənə,
Piano görünür qara div mənə,
Cəhənnəm görünür bütün ev mənə,
Başqa cür görünür gözümə Hər Şey.
Birdən masamdakı telefon qalxır,
Çığırır, qulağı deşir fəryadı.
Ürəyim deyir ki, dəstəyi qaldır!
Qorxuram...
Dilaltı deyirəm: qarabasmadı.
Səslər qulağıma eləyir hücum,
Fikrimi bir şeytan daşlayır yenə.
Götürüb deyirəm: “alo, buyurun...”
O taydan bir gülüş başlayır yenə.
Kimdir belə gülən? Deyirəm gülmə!
Şeytandır, yoxsa ki, mələkdir gülən?
Qəfil görürəm ki, elə sən demə,
Əlimdə tutduğum dəstəkdir gülən.
76
Kəsməsə bu dəstək gülüş səsini,
Eşitsəm qapının döyülməsini,
belə olmayacaq,
gərəkdir mütləq
səslər qulağımı dəng eləməsin,
telefon dəstəyi mənə gülməsin,
əşyalar halıma sevinməsinlər,
qapılar adamsız döyülməsinlər,
dəli olacağam yoxsa bu evdə...
77
5. Bir Hitchcock ssenarisi…
Beynimə qan sızsa yıxılsam, ölsəm,
Bir gecə qəfildən yuxuna gəlsəm,
Qorxudan oyansan, için darıxsa…
Açsan çəkməcəni dərman atasan,
Ordan sənə aid bir şerim çıxsa,
Bunu təsadüfə bağlama qəti.
Özünə bir fincan su tökəcəksən,
Pərdələr başına açacaq oyun.
Gedib cəftələri bərkidəcəksən,
Gəlib görəcəksən içilib suyun…
Çaşıb qalacaqsan, ürəyin, beynin,
Şübhə şərbətini içəcək onda.
Qorxudan dizlərin tir-tir əsəcək,
Tavandan bir kölgə keçəcək onda…
78
Otağın qapısı aralanacaq,
Ürəyin qorxudan paralanacaq.
Əvvəl küçənizdə kimsə güləcək,
Sonra yan otaqdan səsim gələcək,
Pərdəndə kölgə tək görünəcəyəm.
Birdən içindəki hissi bitirib,
Qorxunu o saat donduracaqsan.
Tez gedib mətbəxdən kibrit gətirib,
Şəklimi, şerimi yandıracaqsan.
Bax onda ürəkdən sevinəcəyəm…
79
6. Azalma
Ölüb azalmır adam,
Azalıb ölür.
Ata-ananı itirib
zibil qabını doldurmağa başladıqca
istifadə olunmuş ümidlərlə
evdən, işdən, küçədən,
qohumundan, qonşusundan
dostundan tanışından
hər şeydən,
hamıdan azalır adam.
Səndən sonra
heç kim onun yoxluğundan
filan qədər keçir deməyəcək…
Dostları ilə paylaş: |