45
17. Mükafat
Vətən haqda şeir müsabiqəsi keçirilirdi. Birinci yerə 100
manat verirdilər. Tələbəydim, pula ehtiyacım vardı. İlk dəfə
vətən haqda şeri onda yazdım. Bu da şeir...
Yaxşı danışıram maşından, qızdan
Söz sənə gələndə susuram, vətən.
Qoy yazım, qurtarsın şeir, bir azdan,
Yenə sanacağam cəsuram, vətən.
Sənə “can” deməyə taqətim yoxdur,
Mənim bayramım yox, adətim yoxdur,
Şuşaya getməyə qeyrətim yoxdur,
Bulvara getməyə hazıram, vətən.
Mən səni yaşaya bilmirəm hələ,
Pul olsa qaçıram tez, gülə-gülə...
Bax sənə yazdığım bu şeri belə,
Mükafat naminə yazıram, vətən.
46
18. Bomj, Füzuli və ölü siçanlar
Həyat
onun gözlərində
zibillikdən tapdığı
almanın dişlək yeri qədər boş…
O hər gün tapdığı almalar qədər tox,
diləndiyi qəpiklər qədər sərxoş.
Saqqalı
qızların mini ətəklərindən uzun,
ümidsizliyindən qısa...
O
yağmurda çimər,
günəşdə qızınar.
Saçında bitlərin marşrut darısqallığı,
metro basabası var.
47
Onun üçün fərqi yoxdu
mənim, sənin, onun
Obamanın, Klintonun
gəlməsi, getməsi,
Azərbaycanın Fransaya uduzması,
Albaniyayla heç-heçə etməsi,
fərqi yoxdu qəti.
O bu şəhəri, bu məmləkəti
zibil yeşiklərilə tanıyar.
Ümid
onun üçün
bir zibil yeşiyindən
o birinə qədər məsafə...
Mikrodalğada fırlanan qrilləri görəndə düşünər
ki,
toyuqlar da məndən üz çevirir.
... çiçək dükanın önündə dayanıb
qızılgüllərə baxan bomjun
gözlərində Füzuli şeir yazır.
Nəsə düşünür bomj...
Əllərini ciblərinə salır.
Cibindən
oynamaqdan yorulub ölən siçanlar çıxır...
48
19. Veranın yuxusu
Səkinin üstündə bir qarı yatır
Saçları bulaşıb vaxtın qarına.
Parkda 10 qəpiyə tum büküb satır,
Nazimin şerinin misralarına...
Veradan tum alır qoca kişilər,
Tumlar bu dəfə də bir azca çiydi...
Çiy tumdan çırtlayıb fikirləşirlər,
“Ölmüş cavanlıqda çox gözəliydi...”
Fikirli kişilər uzaqlaşarkən,
Keçmişi düşünüb kövrəkləşirlər.
Deyingən qocalar uşaqlaşarkən,
Parkdakı adamlar seyrəkləşirlər...
49
Elə ki müştəri azalır parkda,
Torbada get-gedə tum da qurtarır –
Qarı böyrü üstə uzanır parkda,
Yorğun gözlərini yuxu aparır...
Hər gün yuxusuna bir kişi girir,
Uzunboy, mavigöz, bığlı bir adam...
Hər dəfə qarıya bir vərəq verir,
Baş əyib deyir ki, hoşca qal, balam.
Vera o yazıya gülmür,
nə də ki, –
Oturub ürəkdən ağlaya bilmir.
Çünki illərdi ki, o vərəqdəki
Yazını yadında saxlaya bilmir.
Dünən tum satanda,
kitablarının
içindən bir vərəq cırdı rus qızı.
Gözü kəlləsinə çıxdı Veranın,
“a... mənim yuxuda gördüyüm yazı”
“ VERAYA
Gəlsənə – dedi mənə,
Qalsana – dedi mənə,
50
Gülsənə – dedi mənə,
Ölsənə – dedi mənə.
Gəldim.
Qaldım.
Güldüm.
Öldüm.”
Adını şeirdə görəndə Vera,
Güldü xısın-xısın bu işə bir yol.
Bükdü 10 qəpiklik tum tökdü sonra,
Verdi müştəriyə, dedi: “çox sağ ol,
Cibin dolu olsun!”
51
20. Mono adamın gündəliyi
“İyirmi bir ildir ki, güzgüyə baxıram və həmişə eyni
sifəti görürəm. Darıxmaqdan adamın ulamağı gəlir”.
(Məşhur top-model Klaudia Şifer)
I. Səhər
Yeddidə durmaq hər səhər
sabunlu əllərlə öpmək
güzgüdəki dünənki üzü...
çaydanı beynindən
tüstü çıxanacan əsəbiləşdirmək.
stəkandakı şirinçayla öpüşmək,
əsnəmək,
ağzı havada bir qarış açıq qalmaq,
52
Pavarottiyə oxşamaq uzaqdan...
Təkrardı
evin hər bucağında əsnəmələr,
güzgüdəki dünənki üzlər,
pasportlardakı dünənki adlar,
beyni tüstülənən çayın dünənki dadı
hamısı təkrar.
bircə fincanlarımız fərqli...
8-ci mərtəbədəki mənzilimiz
Nuhdan bəri küsülüdü suynan.
Hər səhər
suya həsrət binamızın önündəki zibillikdən
“yeni ulduz” pişiklər, “azəristar” itlər
kədərli zəngulələr vurur
və aclığın bu heyvani səsindən
adamı ağlamaq tutur...
Çoxdandı bu şəhərdə bütün səhərlər
dünənin uğursuz və kədərli kopyasıdı...
– Qapını bağlayın mən getdim...
Dostları ilə paylaş: |