6
4.
Akalın Ş.H. 1926 Bakü Birinci Türkoloji Kurultayının 90. Yılı Dolayısıyla / http://www.akalin.gen.tr
5.
Birinci Türkoloji Qurultayın 90 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında Azərbaycan Respublikası Prezidentinin
Sərəncamı (18 fevral 2016-cı il) / http://www.president.az
6.
Buran A. Kurşunlanan Türkoloji. Elazığ: Manas Yayıncılık, 2007
7.
Çobanov M. I Türkoloji Qurultay və türk dillərinin müasir problemləri. Bakı: AzAtam, 2006
8.
Ələkbərov F. Azərbaycanda 90 il öncə Türkoloji Qurultayın keçirilıməsinin əsl mahiyyəti haqqında / “Türkologiya”
jurnalı. Bakı, 2016, №1, s. 100-111.
9.
Türkoloji araşdırmalar -1 (monoqrafik tədqiqatlar toplusu). Bakı:
Elm və təhsil, 2015
ELBRUS ƏZİZOV
Filologiya üzrə elmlər doktoru, professor
Bakı Dövlət Universiteti
I TÜRKOLOJİ QURULTAYDA TÜRK DİLLƏRİNİN
TARİXİ VƏ İNKİŞAFI MƏSƏLƏLƏRİ
Açar sözlər: Birinci Türkoloji qurultay, türkologiyanın tarixi, Altay dilləri problemi, türk dillərinin
yaxın qohumluğu, qədim türk dilləri, ədəbi dilin inkişafı, türk dillərinin tədqiqinin əsas istiqamətləri
Turkic languages’ history and development questions on the first Turkological congress
Among the language questions discussed on spent in 1926 in Baku the first Turkological congress, the special
place is occupied with the theoretical questions connected with history and development of Turkic languages. The
statement of these questions has been partially reflected in V.V.Bartold’s report, and most widely opened in
B.Chobanzadeh, N.N.Poppe, A.N.Samoylovich, N.I.Ashmarin and M.F.Kepruluzadeh performances. In the article the
opinions expressed at congress and reasons concerning an origin of the Chuvash language and its position among
Turkic languages, the phenomena rotasizm and lamdahizm in Turkic and Mongolian languages, a question on
relationship of the Altay languages, close relationship of Turkic languages, ancient Turkic languages, development of a
literary language of the Turkic people, directions of studying of Turkic languages and their dialects are investigated.
Key words: the 1st Turkological congress, history of Turkology, a problem of the Altay languages, close
relationship of Turkic languages, ancient Turkic languages, literary language development, the basic directions of
research of Turkic languages.
1926-cı ilin 26 fevral - 6 mart günlərində Bakıda keçirilmiş Birinci Türkoloji qurultay türk xalqlarının
həyatında iz qoyan, bütün türk xalqlarının elmi və mədəni inkişafı üçün perspektiv əhəmiyyət daşıyan
mühüm bir hadisə oldu. Stenoqrafik hesabatın titul səhifəsində qurultayın sonuncu günü kimi 5 mart göstə-
rilsə də, qurultay öz işini martın 6-da da davam etdirmiş, 16-cı və 17-ci iclaslar məhz həmin gün keçiril-
mişdir. Qurultayın açılışında 6 nəfər – Əli bəy Hüseynzadə, V.Banq, Mustafa Quliyev, N.Y.Marr, A.V.Luna-
çarski və V.Tomsen rəyasət heyətinin fəxri üzvlüyünə seçildi. Bundan başqa, qurultayın adından bir sıra
təşkilatlara və şəxslərə, o cümlədən türk dillərinin Orxon kitabələrini ilk dəfə oxumuş, onların türk xalqla-
rının yazılı abidəsi olduğunu sübut etmiş görkəmli Danimarka alimi Vilhelm Tomsenə təbrik teleqramlarının
göndərilməsi də qərara alınır. 131 nəfər nümayəndənin iştirak etdiyi I Türkoloji qurultayda 9 gün ərzində 17
iclas keçirilmiş, türk xalqlarının tarix, etnoqrafiya, dil, ədəbiyyat və mədəniyyət məsələlərini əhatə edən həm
nəzəri, həm də əməli xarakterdə olan çoxlu məsələlər geniş müzakirə edilmişdir [1; 2]. Qurultayda müzakirə
edilən məsələlər içərisində dil məsələləri daha çox idi: türk dillərinin yaxın qohumluğu məsələsi; Altay
dillərinin qohumluğu məsələsi; qədim türk dillərinin öyrənilməsi məsələsi; türkologiyanın tarixi və müasir
vəziyyəti məsələsi; orfoqrafiya məsələsi; terminologiya məsələsi; əlifba məsələsi; türk xalqlarında ədəbi dilin
inkişafı məsələsi; dilin tədrisi metodikası məsələsi.
I Türkoloji qurultayda müzakirə edilən dil məsələləri, xüsusilə əlifba, orfoqrafiya və terminologiya
məsələləri haqqında çox yazılmışdır [2.S.459-481; 3.S.254-272; 4.S.52-57; 5.S.56-58; 6; 7.S.104-170;
8.S.18-26; 9.S.329-349]. Ancaq bütün bunlarla yanaşı, biz hesab edirik ki, türk dillərinin tarixi ilə bağlı olan,
türkologiyanın inkişafı baxımından maraq doğuran bir sıra fikir və mülahizələrin də nəzərdən keçirilərək
təhlil edilməsinə ehtiyac var. Qurultayda türkologiyanın tarixi və inkişafı ilə bağlı olan məsələlər qismən
akad. V.V.Bartoldun məruzəsində, geniş şəkildə isə prof. B.Çobanzadənin, prof. N.N.Poppenin, prof.
A.N.Samoyloviçin, prof. N.İ.Aşmarinin və prof. M.F.Köprülüzadənin məruzələrində öz əksini tapmışdır.
Türkologiya tarixində şərəfli yer tutan bu alimlərin məruzələrində türkologiyanın müxtəlif sahələri üzrə əldə
edilmiş nailiyyətlər nəzərə çarpdırılır, həllini gözləyən məsələlərin tədqiqi bir vəzifə kimi qarşıya qoyulur.
7
V.V.Bartoldun məruzəsi türk xalqları tarixinin araşdırılmasının ən yaxın vəzifələrinə həsr olunsa da,
burada yeri gəldikcə ayrı-ayrı türk dilləri ilə bağlı olan, ümumiyyətlə, türkoloji dilçilik üçün mühüm olan
mülahizələrə də rast gəlirik. Məlum olduğu kimi, türk dilləri arasında yakut dili ilə yanaşı olaraq xüsusi yer
tutan və digər türk dillərindən kəskin fərqlənən çuvaş dilinin mövqeyi məsələsi türkologiyada mübahisələr
doğurmuşdu. Bartold həmin məsələyə diqqət yetirərək qeyd edir ki, bəzi türkoloqlar çuvaş dilinin digər türk
dillərindən bütün fərqlərini türklərin finlərlə qarışması ilə izah etməyə cəhd göstərir, digərləri isə bu
fərqlərdə türk dillərinin özlərinin inkişafının daha erkən mərhələsinin qalıqlarını görürlər. Altayşünas
N.N.Poppenin tədqiqatlarına istinad edən Bartold ikinci nöqteyi-nəzəri məqbul sayır və bu barədə deyir: “Bu
linqvistik faktı tarixi faktlarla qarşılaşdırarkən, yəqin ki, çuvaşları Orta Asiyadan ilk köç hərəkatı dövrünün
qalıqları kimi qəbul etməliyik ki, həmin hərəkatın əsas nümayəndələri hunlar idi” [1.S.23]. Çuvaşların ən
qədim tarixi əcdadları haqqında Bartoldun gəldiyi nəticə müasir türkologiyada da mötəbər fikir sayılır.
Görkəmli şərqşünas alim məruzəsində türklərin öz dilini qoruyub saxlamasını, başqa dillərlə toqquşar-
kən türk dilinin, adətən, qələbə çalmasını xüsusi olaraq qeyd edir: “İran mədəni təsirinə tabe olmalarına
baxmayaraq, türklər böyük həyati qüvvə nümayiş etdirən öz dilini qoruyub saxlamışlar. Başqa dillərlə toqqu-
şarkən türk dili, adətən, qələbə çalır və indiyədək Türküstan, İran və Qafqazda nüfuz dairəsini genişləndir-
məkdədir” [1.S.28].
V.V.Bartold türklərin tarixinə aid müsəlman mənbələrindən danışarkən M.Kaşğarinin türk ləhcələrinə
həsr olunmuş “Divanü lüğat-it-türk” əsərinin adını çəkir və onun Bağdadda tərtib edildiyini göstərir. Sonralar
bu əsərin Bağdadda deyil, Kaşğarda yazıldığını söyləyənlər olsa da (P.K.Jüze, H.Hasanov) Bartoldun 1926-
cı ildə söylədiyi fikir müasir türkologiyada öz qüvvəsini saxlayır.
I Türkoloji qurultayın fevralın 27-də keçirilən 3-cü iclasında prof. Bəkir Çobanzadə “Türk ləhcələrinin
yaxın qohumluğu haqqında” mövzusunda məruzə edir. O, məruzəsinin əvvəlində türk dillərinin tarixinə qısa
nəzər salır, bu dillərin Orxon yazılarından əvvəl də mövcud olduğunu qeyd edir və diqqəti türk adının işlən-
məsi məsələsinə yönəldir. Onun qənaətinə görə, tukyuların özlərini “türk” adlandırmaları şübhə doğurmur və
bütün tarix boyu buna aid sanballı sübutlar var: “Müxtəlif dövrlərə məxsus olan bir sıra əsərlərə, məsələn:
“Kutadqu bilik”, “Divani-hikmət”, “Divani-lüğat-it-türk”, dərindən fikir versək, görərik ki, onlar müxtəlif
ləhcələrdə yazılıb, müəlliflər öz əsərlərini “türk” əsərləri və özlərini də “türk” adlandırıblar” [1.S.96].
Burada vacib olan bir məsələni qeyd etmək lazımdır ki, B.Çobanzadə istər məruzəsinin adında, istərsə
də məruzənin mətnində türk dillərini “türk ləhcələri” kimi təqdim edir. Bu köhnə dilçilik məktəbləri, köhnə
dilçilik təsəvvürləri ilə bağlı olan bir məsələdir və əlbəttə, aydındır ki, müasir dilçilik baxımından qəbuledil-
məzdir, çünki ləhcə termini məhəlli dialektə aid olan bir anlayışı bildirir. Ancaq biz istifadə etdiyimiz
mənbəyə – stenoqrafik hesabata müdaxilə etməyib B.Çobanzadəyə aid olan fikirlərdə ləhcə terminini olduğu
kimi saxladıq. Türk dillərinin “türk ləhcələri” kimi təqdim edilməsinə I Türkoloji qurultaydakı digər məruzə
və çıxışlarda da təsadüf edilir.
B.Çobanzadə Orxon yazılarına, “Kutadqu bilik” və “Divanü-lüğat-it-türk” əsərlərinə türk dillərinin
XIII əsrə qədərki tarixini öyrənmək üçün əsas mənbələr kimi yanaşır və XI əsrdə mövcud olan türk ləhcələri
haqqında təsəvvür yaratmaq üçün Mahmud Kaşğarinin lüğəti üzərində dayanır. O, Mahmud Kaşğarini kifa-
yət qədər hazırlıqlı, son dərəcə hərtərəfli və dərin biliklərə, geniş dünyagörüşünə malik olan bir adam kimi
səciyyələndirir və öz fikrini onun aşağıdakı sözləri ilə əsaslandırır: “Türk ləhcələrində leksikanın əsası vahid-
dir. Orada fərqlər yoxdur. Əgər fərq varsa da, yalnız müxtəlif hərflərdə (səslərdə) və onların dəyişməsində-
dir” [1.S.97]. B.Çobanzadə M.Kaşğarinin bu qənaətində hərtərəfli tədqiqat və dərin təhlilin nəticəsini görür.
Məruzəçi XI əsrdə mövcud olan türk ləhcələri arasında M.Kaşğarinin göstərdiyi doqquz səs fərqini konkret
misallar əsasında təhlil edərək belə bir nəticə çıxarır: “Hər halda M.Kaşğarinin əsərindən görürük ki, bugü-
nün canlı türk-tatar ləhcələri ümumi əlamətlərə görə hələ XI əsrə qədər müəyyənləşmişdir. Bu ləhcələrdə ən
çox bəzi səs xüsusiyyətləri nəzərə çarpır və bu gün də onları şimal və cənub ləhcələrində fərqləndirici
əlamətlər kimi tapa bilərik” [1.S.99].
B.Çobanzadənin məruzəsində türkologiyanın müxtəlif sahələrini tədqiq etmiş O.Bötlinq, V.V.Radlov,
V.Tomsen, H.Vamberi, Budents, Q.İ.Ramstedt kimi alimlərin fəaliyyəti yüksək qiymətləndirilir, onların
xidmətlərinin çox böyük və şübhəsiz olduğu göstərilir. Görkəmli alim türk dillərinin qohumluğu məsələ-
sindən danışarkən türk dillərinin təsnifatı məsələsi üzərində dayanır: “Bu məsələdə, yəni türk ləhcələrinin
qohumluğu məsələsində biz əsas kimi akademiklər Korş və Radlova məxsus olan, sonralar isə prof.
Samoyloviç tərəfindən tamamlanan, daha doğrusu, bir qədər genişləndirilən və çox böyük əhəmiyyət daşıyan
təsnifatı götürə bilərik” [1.S.101]. B.Çobanzadə rus alimlərinin (Berezin, Korş, Radlov, Samoyloviç) özbək
və Şərqi Türküstan ləhcələrinin Şimalla Cənub arasında aralıq yer tutması barədəki fikirlərini həqiqətə uyğun
sayır və bu məsələyə dair öz mülahizələrini də söyləyir.