9
lıqlı, öz xalqlarını dil baxımından da öyrənə bilən əməkdaşlarla təmin etmək lazımdır. A.N.Samoyloviç gələ-
cəkdə aparılacaq tədqiqatların istiqamətlərini də göstərir: hər bir ayrıca
şivənin fonetika, morfologiya və sin-
taksisinin daxil olduğu təsviri qrammatikanın tərtibi; ayrı-ayrı lüğətlərin, ümumi-etimoloji, ümumtürk lüğəti-
nin hazırlanması; türk xalqlarının və onların dillərinin tədqiqinə dair xüsusi biblioqrafiyanın yaradılması
[1.S.139].
S.Y.Malov “Qədim türk dillərinin öyrənilməsi” mövzusundakı məruzəsində türk dillərinin Orxon-
Yenisey və uyğur yazısı abidələrinin dil xüsusiyyətləri ilə əlaqədar diqqətəlayiq fikirlər söyləyir. Onun
qənaətinə görə, Yenisey abidələrinin dili qırğızlara, Orxon və Selenqa çayı abidələrinin dili isə qədim
oğuzlara məxsusdur. Görkəmli türkoloq uyğur yazılı abidələrinin dilini “süni kitab dili” hesab edən
V.V.Radlovla razılaşır və bu dilin əsasən tərcümə kitab dili olduğunu, sarı uyğurların indiki dilinin bu kitab
dili ilə uyğun gəlmədiyini göstərir: “Sarı uyğurların indiki dili, şübhəsiz, çox qədim olsa da, yenə də bu kitab
dili ilə, ədəbi dillə uyğun gəlmir. Samoyloviçin təsnifatı ilə tanış olanlar üçün bircə nümunə gətirmək olar ki,
bu dil “z” dialekt dilidir, yazıların dili, kitab uyğur dili isə adak qrupunun “d” dialekt dilidir” [1.S.141].
N.İ.Aşmarin “Türkologiyanın keçmişi və onun hazırkı vəziyyəti haqqında bəzi məlumatlar” adlı
məruzəsində türkologiyanın inkişaf tarixinə nəzər salır, O.Bötlinqk, V.V.Radlov, V.Tomsen və N.F.Katano-
vun müstəsna xidmətlərindən bəhs edir. Məruzəçi Otto Bötlinqkin 1851-ci ildə Sankt-Peterburqda alman
dilində nəşr olunmuş “Yakutların dili haqqında” (Über die Sprache der Yakuten) əsərini yüksək qiymətləndi-
rərək qeyd edir ki, o, təkcə dil hadisələrinin təsviri ilə kifayətlənmədi, eyni zamanda yakut dilinin formala-
rının aydınlaşdırılması üçün türk ləhcələri üzrə sələfləri tərəfindən toplanan materialları da cəlb etdi və
beləliklə, onun klassik əsəri sanki türk dillərinin gələcək müqayisəli qrammatikasının bünövrəsinə qoyulan
ilk təməl daşı oldu” [1.S.143]. N.İ.Aşmarin türk dialektlərinin öyrənilməsi sahəsindəki nöqsanları da diqqətə
çatdırır və onları səkkiz maddədə ümumiləşdirir. O, məruzəsinin sonunda özlərini yerli dialektlərin öyrənil-
məsinə həsr edən tədqiqatçıların vacibliyi məsələsinə toxunur və belə hesab edir ki, əyalətlərdəki əməkdaş-
lara lazımi diqqət yetirilərsə, türkologiya sürətli addımlarla irəliləyə bilər.
I Türkoloji qurultayda dialektlərin dilçilik coğrafiyası metodu ilə öyrənilməsi ilə bağlı təklif də
olmuşdur. Görkəmli dilçi alim L.V.Şerba prof. A.N.Samoyloviçin məruzəsi ilə əlaqədar olan çıxışında Qərbi
Avropanın bir sıra ölkələrində linqvistik coğrafiya metodunun geniş yayılmasından, dilçilik atlaslarının
hazırlanmasından söhbət açır, türk dillərinin, bütün türk filologiyasının tədqiqi üçün mərkəzi bir orqanın
yaradılması təklifini irəli sürür və hesab edir ki, həmin orqan belə bir atlasın nəşri üçün hazırlıq işinə başlaya
bilər [1.S.150-151]. XX əsrdə dilçilikdə çox aktual olan bu məsələ ilə bağlı qeyd etməliyik ki, Azərbaycan
dili dialektlərinin dilçilik coğrafiyası metodu ilə öyrənilməsi işinə 1957-ci ildə Azərbaycan Elmlər
Akademiyası Nizami adına Ədəbiyyat və Dil İnstitutunda başlanılmış, Azərbaycan dilinin dialektoloji
atlasının tərtibi üçün toplanan materialların proqramı 1958-ci ildə nəşr olunmuşdur. Dilimizin 128 xəritədən
ibarət ilk dialektoloji atlası isə 1990-cı ildə “Elm” nəşriyyatında işıq üzü görmüşdür.
I Türkoloji qurultayın stenoqrafik hesabatında prof. M.F.Köprülüzadənin “Türk xalqlarında ədəbi dilin
inkişafı” mövzusunda türk dilində etdiyi məruzənin rus dilində qısa məzmunu verilmişdir. Alimin qənaətinə
görə, islamın qəbulundan əvvəl də türklər arasında bəzi əlifbalar mövcud idi və həmin əlifbalardan istifadə
edən bəzi ləhcələr “ədəbi” dillər adlandırıla bilər. Onun Orxon abidələrinin dili haqqında fikri olduqca
dəyərlidir: “Orxon abidələrinin dili artıq inkişaf etmiş ədəbi dildir”. M.F.Köprülüzadə Mahmud Kaşğarinin
əsərinin yazıldığı dövrdə “artıq iki türk ədəbi ləhcəsinin – şərq və qərb ləhcələrinin” mövcud olduğunu
dəqiqliklə göstərir. O, birinci ləhcəni, yəni şərq ləhcəsini xaqaniyyə ləhcəsi, yaxud sadəcə “türk” ləhcəsi,
ikinci ləhcəni – qərb ləhcəsini isə “oğuz ləhcəsi” adlandırır [1.S.325].
Bu qısa xülasədən göründüyü kimi, nəzərdən keçirilən fikir və mülahizələr türkologiyanın tarixi və
inkişafı baxımından çox əhəmiyyətlidir. Nəticə olaraq deyə bilərik ki, Birinci Türkoloji qurultayda
türkologiyanın müxtəlif sahələri üzrə müzakirə edilən məsələlər və qəbul edilmiş qətnamələr türkologiyanın
tarixində yeni dövrün başlanğıcı oldu.
Ədəbiyyat
1.
Первый Всесоюзный Тюркологический съезд. 26 февраля - 5 марта 1926 г. Стенографический отчет. Баку,
АССР, 1926.
2.
1926-cı il I Bakı Türkoloji qurultayı. Stenoqram materialları, biblioqrafiya və foto-sənədlər. Ruscadan tərcümə, ön
söz və şərhlərin müəllifləri: K.V.Nərimanoğlu, Ə.Ağakişiyev. Bakı: Çinar-çap, 2006.
3.
Hacıyev T.İ. Azərbaycan ədəbi dili tarixi. 2-ci hissə. Bakı: Maarif, 1987.
4.
Abdullayev Ə.Z. Azərbaycan dilçiliyi məsələləri. Bakı Universiteti nəşriyyatı, 1992.
5.
Babayev A. Bəkir Çobanzadə. Bakı: Şərq-Qərb, 1998.
6.
Xəlilov B. Birinci Beynəlxalq türkoloji qurultay. Bakı: Elm, 1999.
7.
Xəlilov B. Türkologiyanın intibah dövrü. Bakı: Adiloğlu, 2001.
10
8.
Hacıyev T.İ. Birinci Türkoloji qurultayda dil məsələləri // Bakı Universitetinin xəbərləri, humanitar elmlər seriyası.
2006, № 2.
9.
Hacıyev T.İ. Azərbaycan ədəbi dili tarixi. 2 hissədə. 2-ci hissə. Bakı: Elm, 2012.
10.
Əzizov E.İ. Çuvaş dili haqqında // Bakı Universitetinin xəbərləri, humanitar elmlər seriyası. 2006, № 2.
11.
Серебренников Б.А. Что было первичным r
2
или z? // Советская тюркология. 1971, № 1.
12.
Щербак А.М. Проблема ротацизма и перспективы дальнейшего изучения тюркско-монгольских языковых
связей // Советская тюркология. 1987, № 3
13.
Серебренников Б.А., Харькова С.С. О некоторых эффективных методах исследования проблемы родства
тюркских и монгольских языков // Советская т
юркология. 1983, № 5.
İLHAMƏ HACIYEVA
Filologiya üzrə elmlər doktoru, professor
Bakı Dövlət Universiteti
UNUDULMAZ I BAKI BEYNƏLXALQ TÜRKOLOJİ QURULTAYI
Açar sözlər: norma, konfrans, qaydalar, alınmalar, dil qurujuluğu, ədəbi dil, I Beynəlxalq Türkoloji
Qurultay
Do not forget 1 Turkological Congress
I Turkological Congress was a great socio - political and cultural event in the life of all the Turkic peoples,
including the people of Azerbaijan. Go Turkic language to the Latin alphabet in the period it was the main ideas of the
imperial policy has a new form and content. The aim of this idea was the delimitation of the Soviet Union living in the
Turkic peoples of the Islamic religion, Turkey, Iran, Afghanistan, the Islamic world as a whole, as well as the
intersection of the ideological and cultural ties. In fact, this idea gave impetus to the development and integration of the
Turkic peoples in the progressive world scientific arena.
Key words: alphabet, spelling, konfrans borrowed words, language construction, literary language, I
Turkological Congress
Türk dünyasında tarixi hadisə kimi anılan 1926-cı il I Beynəlxalq Türkoloji Qurultay türk etnosları
arasında qlobal məsələləri müzakirəyə çıxaran və onların həlli uğrunda müəyyən işlər görən toplantı kimi
XX əsrdə türk təfəkküründə böyük iz buraxmış bir sıçrayış idi. Bütöv türk dünyasının milli dəyərlərinin üzə
çıxarılması, təbliği və araşdırılmasını qarşılarına məqsəd qoyan qurultay iştirakçıları tarixi keçmişimizin,
elm və mədəniyyət sahələrindəki varisliyin qorunub saxlanılmasında, ədəbi dilimizin inkişafında və s. bu
kimi məsələlərdə mühüm addımlar atmışlar.
XX əsrin əvvəllərində keçmiş sovet imperiyası sərhədlərində baş verən siyasi qarışıqlıqlar
Azərbaycandan da yan keçməmişdir. Əsrin əvvəllərində çap olunmağa başlayan qəzet və jurnallar, fəaliyyət
göstərən yeni tipli tədris ocaqları, ümumiyyətlə, yenicə intişar tapmış elmi maarifçilik meyllərinin
güclənməsi xalqımızın ziyalılarını da bir araya gətirərək, ümummilli məsələlərdə öncül olmağa təhrik edirdi.
Eyni zamanda bu dövrdə maarifçi-xeyriyyəçi mesenantların rolu əvəzolunmazdır. Bu baxımdan Nəriman
Nərimanovun XX əsrin əvvəlində çap olunan «Hacı Zeynəlabdin Tağıyevin əlli illik məişəti və cəmaətə
xidmətləri» əsəri bizə çox şeydən xəbər verir. Eləcə də Musa Nağıyev, Şəmsi Əsədullayev, Murtuza
Muxtarov, İsabəy Hacınski və başqalarının elm və maarif sahələrindəki əməyi danılmazdır [11. 218-223].
Cümhuriyyət dövründə yenilikçi mesenantlarımızın bir çoxu elm və maarif məsələlərini xüsusilə
diqqət mərkəzində saxlayırdı. Nəhayət, müstəqilliyini əldə edən xalqımızın istəyini nəzərə alan hökumətimiz
ölkəmizin daxili siyasətinə uyğun olaraq respublikamızın həyatında müəyyən dəyişikliklər etməyə başladı.
Azərbaycan Demokratik Respublikası dövründə (1918-1920) ictimai-siyasi təşkilatlanmalar başa çatan kimi
Azərbaycan parlamenti dövlət dili, terminologiya, əlifba və s. kimi məsələlərə münasibət göstərməyi
qarşısına məqsəd qoyur. Hətta ölkədaxili teleqrafların türk dilində olması barədə əmr verilir və rus dilində
yazılan rəsmi yazışmalar geri qaytarılır [2. s. 181, 399, 461, 713, 783, 896, 931].
Bütün bu kimi hallar cümhuriyyət dövründə xalqımızın tam müstəqilliyindən xəbər verirdi. Bu dövrdə
ən böyük problemlərdən biri də tarixən dəyişdirilməsinə dəfələrlə cəhd edilmiş ərəb qrafikası idi. Məlumdur
ki, 1934-cü və 1936-cı illərdə nəşr olunan imlamıza dair kitabçalarda dilimizin adı «Azərbaycan-türk
dilinin imlası» adlandırılırdı. Bu proses 1938-ci ilə kimi davam edir. Artıq 1938-ci ildən həm yazıda, həm
şifahi nitqdə «türk» kəlməsini işlətmək yasaq olundu. Yenidən «türk» milləti öz mənliyini, kimliyini unut-
mağa sövq edildi. Halbuki, çarizmin siyasəti dövründə özünüёn türk olduğunu ali məktəbdə təhsil alarkən