12
ədəbiyyat dili farsjadan dilimizə bir çox kəlmə və qrammatik şəkil formaları keçmişdir. Beləcə, xalq
dilindən uzaq, yüksək təbəqəyə məxsus bir «zümrə ədəbi dili» meydana gəlmişdir [16, 48].
Alim daha sonra qeyd edir ki, İslam mədəniyyəti və ərəb dilinin hakim olduğu bir dövrdə Mahmud
Qaşqarlı ərəblərə türk dilini öyrətmək məqsədilə «Divani-lüğət-it-türk» adlı əsər yazmış və öz dövrünün
türk ləhcələrinin xüsusiyyətlərini göstərmişdir. Həzrəti Məhəmmədin «türk dilini öyrənin, çünki onların
uzun sürəcək səltənəti var» hədisini zikr edən M.Qaşqarlı türkçü olduğunu ortaya qoyur. Həqiqətən, bu
hədis düzdürsə, onda türk dilini öyrənmək dini bir borcdur, yox əgər düz deyilsə, onda ağıl onu
öyrənməyi hökm edir,-deyə şərh verir. M.Qaşqarlı əsərini «türk dili ilə ərəb dili atbaşı yeriyir» kəlamı ilə
bitirir [17, 249]. Bu xüsusda professor Bahaəddin Ögəlin türk mədəniyyətinə dair [4] 9–cildlik, eləcə də
dosent Əhməd Ağgündüzün «Faktlar gerçəyi bildirir» adı altında 5 jildlik ensiklopedik əsərləri böyük türk
dünyasını, demək olar ki, bütün sahələr üzrə tam işıqlandırır [3. 18].
Çox qəribədir ki, türk dili üçün bu və başqa şəkildə təhlükə yarananda uzaqgörən dövlət xadimləri
dilimizin adını dövlət səviyyəsində qorumuş və xüsusi fərman və ya qanunla onu təsbit etmişlər. Bunu
müəyyən tarixi dövrlərdə sultan və hökmdarların timsalında görürüksə, çağdaş dövrdə 1978 və 1995-ci il
konstitutsiyalarında digər ittifaq respublikalarından fərqli olaraq dilimizin adının verilməsində müşahidə
edə bilərik [3, 8]. Bu hal bir tərəfdən türk dili üçün yaranmış təhlükənin qarşısını alırsa, digər tərəfdən dilin
adının ölkə daxilində və xaricində tanınmasına, qəbul olunmasına və şüurlarda həkk olunmasına yardımçı
olurdu. Elə I Türkoloji qurultayın çağırılmasının müxtəlif səbəblərindən biri kimi türkdilli etnosların
dillərinin adları ilə bağlı olduğunu göstərsək səhv etmərik. Məlumdur ki, ümumi mədəniyyətə, həyat
tərzinə, adət- ənənələrə və s. kimi amillərə malik olan türk soyları, etnosları zaman keçdikjə, prof. Nizami
Cəfərovun qeyd etdiyi kimi, müəyyən köklü faktlarla bağlı bir-birindən təjrid olunaraq, müxtəlif qruplara
bölünmüş, müxtəlif adlar altında fəaliyyət göstərmişdir. Bu baxımdan, Azərbaycan dili də eyni yolu keçmiş,
eyni təzyiqlərə məruz qalmışdır. Bununla bağlı prof. Buludxan Xəlilovun da maraqlı mülahizələri vardır. O,
hətta əski türk dilindən diferensiallaşmanın səbəblərini də öz tədqiqatında araşdırmış və Azərbaycan dili yad
təsirlərə, eləcə də daxilində baş verən qeyri-normal hallara qarşı müqavimətli olduğunu göstərmişdir [9, 14-
32, 229].
Bu xüsusda – böyük ədibimiz Yusif Vəzir Çəmənzəminlinin dilimizin adı ilə bağlı «Biz kimik»?
yazısı böyük maraq doğurur [8, 14-31]. Bu barədə Y.V. Çəmənzəminlidən də geniş təfsilata böyük ziyalı Əli
bəy Hüseynzadənin yazılarında rast gəlirik. O, nəinki türk və türkçülük, ümumiyyətlə, az qala türk
etnoslarını təsnifat etməyə cəhd göstərmişdir [8, s. 121-124; 210-238]. Maraqlıdır ki, dilimizin adı, yazı
üslubu, əlifba və s. kimi məsələlərlə bağlı XX əsrin əvvəlində olduğu qədər keşməkeşli olmamışdır. Bu
həm də dövrün ictimai-siyasi hadisələri ilə bağlı idi. Məhz bu baxımdan millətsevər böyük ictimai xadim
N.Gəncəvinin 800 illik yubileyi ərəfəsində narahatlıq keçirdiyini dilə gətirir və əsərini bilərəkdən
«Azərbaycan şairi Nizami» adlandırır. Qeyd edim ki, buna bənzər analoji hadisə ümummilli liderimiz
Heydər Əliyevin «Kitabi-Dədə Qorqud» dastanının 1300 illiyi haqqında 20 aprel 1997-ci ildə imzaladığı
fərmanla bağlı olmuşdur. Belə ki, Türkmənistan Respublikasının prezidenti Saparmurad Niyazovun dastanın
onlara mənsub olduğunu və 1500 illiyini keçirməyə hazırlaşdıqlarını bütün dünyaya bildirirdi. Lakin
ümumdünya YUNESKO təşkilatı Azərbaycanın mövqeyini dəstəklədi və ümummilli liderimiz Heydər
Əliyevin nüfuzu bütün dünyada daha da artdı. «Məlumdur ki, Azərbayjan dili mövjud olduğu tarixi dövrlər
ərzində həm zəngin inkişaf mərhələləri keçmiş, həm də müəyyən vaxtlarda çox ciddi təsir və təzyiqlərə
məruz qalmışdır» - deyə göstərən prof. Mübariz Yusifov çox haqlı olaraq qeyd edir ki, məhz bu təzyiq və
təsirlər nəticəsində də dildə vahid norma pozulmuş və öz yerini üslublara vermişdir [2, 5].
Eyni fikri dilimizin adı barədə də söyləmək olar. Rus imperiyası dövründə Azərbaycan dili müxtəlif
adlarla adlandırılmışdır. Mərhum prof. Əziz Əfəndizadə haqlı olaraq yazır ki, türk etnosları arasında «türk»
adı Anadolu türklərinə qismət olduğundan bizim o ada şərik çıxmağımız yersizdir. Dilimizin adlandırılması
ilə bağlı prof. Nizami Xudiyevin də maraq doğuran mülahizələrinə nəzər salaq: «Türkiyə kültür
bakanlığının (mədəniyyət nazirliyinin) keçirdiyi sürəkli (davamlı) türk dili qurultayına Azərbaycandan
akademik Bəkir Nəbiyev, professorlar Ağamusa Axundov, Firudun Cəlilov, filologiya elmləri namizədi
Lətif Kərimov və bu sətirlərin müəllifi dəvət olunmuşdur. Ankarada bizə daha üç həmyerlimiz-professorlar
Türkan Əfəndiyeva, Kamil Vəliyev və filologiya elmləri namizədi Ələddin Əliyev qoşuldu... Qurultayda
dünyanın bütün türk ölkələrindən, o cümlədən keçmiş ittifaqın türk respublikalarından 400-dən çox dilçi-
alim iştirak edirdi. Türk dili qurultayı açış konuşmaları (plenar iclas) ilə başlandı. Söhbətlər aşağıdakı üç
bölmədə daha konkret mövzular ətrafında davam etdirildi: əlifba, orfoqrafiya və yazı dili (ədəbi dil).
A.Axundovla F.Cəlilov əlifba, L.Kərimov orfoqrafiya, qalanlarımız isə yazı dili (ədəbi dil) bölməsində
iştirak etdik…. Mən təklif etdim ki, məsələlərin düzgün nəzəri dərkindən irəli gələrək, bir sıra anlayışları
dəqiqləşdirək: məsələn, azəri türk dili, qazax türk dili, özbək türk dili; (yaxud müvafiq olaraq azəri türkcəsi,