58
azad olur, «Əkin birə yüz bar verir».
Bu münasibət Nizaminin, açıq-
dan-açığa müasir hakimlərə qarşı qoyduğu Hörmüzün qanunlarında
da özünü göstərir. Nizami Hörmüzün ədalətindən danışarkən yazır:
Hanı o ədalət, o insaf hanı,
Öz oğluna verə böylə cəzanı?
Atəşpərəstlikdən dünya isindi.
Bu müsəlmanlıqdan utan bir indi.
Düşündürər bu kəbr hər müsəlmanı,
Əgər bu kəbr isə müsəlman hanı?
Bu misralar şairin tarixdən aldığı surətlər vasitəsilə müasir ha-
kimləri tənqid etdiyini açıq göstərir. Şairin müasirlərinə qarşı qoy-
duğu Hörmüz şah da verdiyi qanunlarda əsasən kəndli hüququnu
müdafiə edir:
Dedi: carçı çağır aləm bilsin qoy
Kim zülm etsə ona tutulacaq toy.
Əgər bir at gedib girə tarlaya,
Biri bağdan meyvə, gül oğurlaya,
Ən ağır cəzanı görəcək onlar.
Şah and içdi dedi: - sınmaz bu ilqar.
Bu misralar şairin kəndli əməyinə münasibətinin açıq ifadəsi-
dir. O, hələ ilk böyük əsəri olan «Sirlər xəzinəsi»ndə şahlara «kənd-
lərin viranəyə çevrildiyini» xatırladır, «kəndli xırmanlarının dənsiz
qalmasını» zülmdən görür.
Lakin müsbət şah surətləri Nizami yaradıcılığında
getdikcə
dərinləşir. Biz onun şahlığı tərbiyə, islah məqsədilə «Nuşirəvan və
bayquş», «Doğru danışan qoca və zalım hökmdar» hekayələrində,
ümumiyyətlə «Məxzənül-əsrar» əsərində qoyduğu fikirləri «Xosrov
və Şirin» əsərində müəyyən dərəcədə dərinləşdirdiyini, şahlığı tərbi-
yə etdiyini görürüksə, bu cəhət Bəhram surətində tam mənası ilə
təkmilləşir. Bəhram simasında Nizami daha yüksək fikirlər irəli sü-
rür. Bu qəhrəman daha mütərəqqi prinsiplər əsasında mübarizə apa-
59
rır. Lakin Nizami, Bəhramın başı kefə qarışdığı zaman ölkəni unut-
duğunu
göstərməklə, nəhayət, onu qoca çobanla qarşılaşdırır. Bu-
nunla da ağıllı şah xalqdan öyrənməlidir, ölkənin tədbirli, hikmətli,
bilici qocalarından, çobanlarından öyüd almalıdır, fikrini irəli sürür.
Nizami son əsərində qılıncla qələmi birləşdirib bütün dünyada
ədalətli bir hökmranlığın, məzhəb və irqləri bir gözlə görən, dövləti
bacarıqla idarə edən şah arzusunu İsgəndər surətində verir.
Nizami yaradıcılığında vəzir surətləri xüsusi yer tutur, həm
müsbət, həm də mənfi vəzir surətləri təsvir olunur.
Nizaminin mənfi
vəzir surəti xalq – vətən satqını olaraq göstərilir. Rast-Rövşənin
ölkəni Çin xalqına satması onu daxildən zəiflətməsi kimi cəhətləri
göstərməsi şairin dərin siyasi görüşlərə malik, mütərəqqi bir adam
olmasından irəli gəlir.
Nizaminin çoban surətləri də maraqlıdır.Bu surətlər dastan və
nağıllarda verilən çoban surətləri ilə uyğun gəlir. Nizamidə ilk ço-
ban surəti onun «Yeddi gözəl» poemasındakı nağıllarda verilmişdir.
Bu surət Çin qızının Bəhrama söylədiyi «Xeyr və Şər» nağılında
canlandırılmışdır. Şair Xeyrin qalibiyyətində əsasən çobanın kömə-
yini göstərmişdir.
Əsərin sonunda verilən çoban surəti öz əqli və tədbiri ilə şifa-
hi xalq yaradıcılığındakı çobanlara çox bənzəyir. O, vəzirin xəyanə-
ti nəticəsində ölkəsinin hərbi qüdrəti sarsıldığını görüb kədərlənən
Bəhrama
ibrət dərsi verərək, onu istiqamətləndirir. Burada Nizami-
nin çoban surəti xalq nümayəndəsi, tədbir və bilik rəmzidir. Şair ço-
banı şahdan bacarıqlı və tədbirli göstərməklə eyni zamanda özünün
dövlət şəkli haqqındakı fikirlərini ifadə etmiş olur. O, ölkəsinin ida-
rəsini öhdəsinə almış hökmdarın ağıllı, tədbirli xalq məsləhətçilərin-
dən öyrənməlidir fikrini irəli sürür.
Nizaminin çoban surətləri «İsgəndərmə»nin ikinci hissəsində
«İqbalnamə»də də maraqlı yer tutur. İsgəndər iki dəfə çobanla qar-
şılaşır. Əflatunun söylədiyi hekayədə də çoban
bir qəhrəman kimi
canlandırılır. Bu surətlərin hər birisi eyni zamanda xalq ədəbiyyatı-
na keçərək, ona təsir göstərmişdir.
60
Nizami bütün Şərq ədəbiyyatında müsbət qadın surətləri yara-
dan ilk sənətkardır. Qadına dərin bir hörmət bəsləyən Nizami, bu
münasibətlə bütün islam dünyasından ayrılaraq, öz xalqının sadiq
bir oğlu kimi meydana çıxır. Nizami qadını bir ana və əziz sevgili
kimi yüksəldib, əsərlərində insanlığın anasına şərəfli yol vermişdir.
O, Şəmira, Nüşabə kimi qüdrətli hökmdar, Şirin kimi qoçaq, Fitnə
kimi ağıllı, Leyli kimi sadiq, Çin kənizi kimi müharib, Mariya kimi
alim qadın surətləri yaratmışdır.
Nizaminin humanizm, ədalət və dövlət idarəçiliyi haqqında
fikirləri.
Orta əsrlərdə yazılan bütün ədəbi-bədii əsərlər Allahın,
Peyğəmbərin və dövrün hökmdarlarının şəninə yazılmış “mədhiyyə-
lər”lə başlayır. Nizami bu məsələdə özündən əvvəlki
bütün sənət-
karlardan fərqli olaraq, öz humanizmi və özünəməxsus bir səciyyə
daşıyan rasionalizmi ilə seçilir. Mütəfəkkirin minacat və nətlərdə
ağlın tərifi mühüm yer tutursa, hökmdarlara həsr etdiyi “mədhiy-
yə”lər mədhiyyədən daha çox “Nəsihət”ləri xatırladır. Bunu nəzərə
alaraq Nizami tədqiqatçılarından olan M.Ə.Rəsulzadə yazır: “ Yük-
sək izzəti-nəfs sahibi olan şair həyatda özünü… heç bir zaman ki-
çiltməmişdir. Hökmdarlara müraciət edərkən onları mədh etdiyi və
onlardan bir diləkdə bulunduğu zamanlarda
belə özünü onlara bə-
rabər səviyyədə görmüş, hətta ruhunun verdiyi içdən gələn bir qüvvət-
lə mədh etdiyi tac daşıyanlara ata kimi öyüdlərdə belə bulunmuşdur”.
Mütəfəkkir şairin dünyagörüşünün formalaşmasında orta əsr-
lərdə fəaliyyət göstərən “Əxilər” cəmiyyətinə üzv olmasını bütün
tədqiqatçılar qəbul edirlər. Bu cəmiyyət orta əsr Şərq aləminin icti-
mai həyatında böyük rol oynamışdır. Bunu nəzərə alan bəzi tədqi-
qatçılar göstərirlər ki, “ Görünür, “Əxilər” cəmiyyəti təliminin de-
mokratik
meyilləri, yaxın adama və ehtiyacı olanlara köməyi şairin
mütərəqqi siyasi ideyalarının, humanist dünyagörüşünün formalaş-
masına az təsir göstərməmişdir. Onun ədalətsiz və qəddar şahlara
cəsarətli müraciətlərini, şəfqətə və insaniyyətə, əməkçi xalqın mad-
di vəziyyətini yaxşılaşdırmağa inadlı çağırışlarını müəyyən dərəcə-
də “əxilər” cəmiyyətinin o dövrdə Gəncənin şəhər əhalisi arasında
geniş təbliğ olunan ideyalarının təsiri ilə izah etmək olar”. “Əxilər”