93
qədər hündürlüyü var. Qoruqda 59 növdə vəhşi heyvan,
227 növ quş, 24 növ balıq var. Heyvanlar arasında
meşənin ən gözəl və baş heyvanı-vəhşi buğadır.
Kaktuslar təxminən 40 milyon ildi mövcuddur. Onlar Cənubi
Amerika ilə Afrika bir-birindən ayrılandan sonra
əkilməyə başlamışlar. O zamanlar Şimali Amerika da
Cənubi Amerikaya hələ birləşməmişdi. Kaktusların
tikanları və saçaqları olur. Kaktus ağaclarına da, kaktus
kollarına da rast gəlmək olar. Əlbəttə, kaktusların çox
növləri var, ev kaktusları da olur. Bəzi kaktus
ağaclarının hündürlüyü 10 metrə, bir qədər də çox olur,
çəkisi tonlarla ölçülür. Amerika kontinentində kaktuslar
müxtəlif illərdə qida rasionu, dərman preparatı, boya
materialı kimi də istifadə edilmişdir. Məlumdur ki,
kaktusun bir nümunəsi Rusiyaya 200 dollara satılmışdır.
Bu 1843-cü ildə baş verib. Yəni o zaman bu məbləğə
kaktusun özündən daha çox qızıl almaq olardı.
94
Poçt kartoçkasının üstündə səyahət
başlanır
Poçtamta gedən yolda Poçtovik Maksimkanı
sınayır. Açıqca Kiyevə gəlir. Professor Rodriqes
Maksimkanın valideynlərini sakitləşdirir.
fiopiyalı yaşıdı ilə görüşə can atması və inadkarlıq
göstərməsi Maksimkaya bir-birinin ardınca baş verən
xoşagəlməz hallara əhəmiyyət verməməyə kömək
etdi. Çünki o, gənc filatelist kimi artıq ən çətin
imtahanlardan çıxmışdı.
Poçtovik kartoçkanı Baş Poçtamt İdarəsinə aparanda
Maksimka özünü kosmonavt kimi hiss elədi, elə bil o,
fəzada uçurdu. Əlbəttə, çəkisizlik yox idi, lakin o
açıqcanın üstündə bir neçə dəfə gah yuxarı, gah da aşağı
atılıb-düşdü. Nəyə görəsə Poçtovik kartoçkalı paketi çox
yellədirdi: guya o, oğlanın markanın üstündə oturduğunu
bilmirdi. Yaxşı ki, yapışqan möhkəm idi, onu qopmağa
qoymadı. Qarşıda isə uzun yol vardı, hələ çox ölkələr
dolaşmalıydı. Poçt kartoçkası və markayla birlikdə
Maksimka Belarusdan Ukraynaya uçmalıydı. Ordan
Rumıniyaya. Sonra da Bolqariyaya. Növbəti ölkə
Yunanıstan olmalıydı, daha sonra Misir. Misirdən sonra
Sudan gəlirdi. Nəhayət, Efiopiya, Adis-Abeba şəhəri
olacaqdı.
Maksimka bu tanış olmayan qoxular axınında,
qəribə gurultu və uğultu aləmində özünü narahat hiss edir,
qeyri-adi hal yaşayırdı. Adətən o həmişə özüylə netbuk
gəzdirərdi. Amma indi... "Axı netbuk mənim cibimə necə
yerləşə bilər?"-oğlan düşündü.-Yerləşsəydi bu gecə özümü
95
çox rahat hiss edərdim. Kompüterin işığı da yaxşıdı. Saatı
bilsəydim elektron poçta ilə evə məktub yollayardım. Həm
də Efiopiya ilə görüşə İnternet vasitəsiylə hazırlaşardım...
Eeee, bu cibimdəki nədi belə tərpənir? Görəsən kompüter
deyil ki? Ah, doğurdan a, mənim sevimli netbukumdu! O
da balacadır, görünür, mənim kimi o da arıqlayıb çöpə
dönüb",- Maksim düyməni basdı. Ekran dərhal işıqlandı.
Həmin Yandeks peyda oldu. Həmin hərflər, həmin
saytlar...Elə vaxt da həminki vaxtdı... Yeddinin yarısıdı.
Evdə olsaydım, yarımca saat da yatardım. Sonra durub
idmanla məşğul olardım, amma burda...Maksimka
İnternetdə saytları axtardı, Efiopiya haqqında məlumatlar
hardasa olmalıydı, onun poçtu barədə də nəsə olmalıydı.
Lakin fərli-başlı bir şey tapa bilmədi, qəflətən hansısa
tərpəniş hiss elədi. Əvvəlcə cingiltili bir səs eşitdi, dalınca
gurultu gəldi...Aaaaa... Hə, deyirəm də, poçt vaqonudur,
Minskdən Kiyevə gəldi. Bizim balaca səyyahın da olduğu
açıqca və digər məktub dolu kisəni perrona daşıdılar.
Burdan da balaca maşınlara doldurub apardılar poçt
şöbəsinə...Bir dəqiqənin içində meşə bataqlığına diqqətlə
baxan Qara Leylək təsvirli markanı, onun küncündən
boylanan xırda oğlanı qablaşdırma bölməsinə gətirdilər.
Kisəni açan kimi Maksimkanın gözləri gün işığından
qamaşdı, sonra qorxa-qorxa ətrafa göz gəzdirdi. Gözlərini
uzun müddət açıq saxlaya bilmədi, gah yumdu, gah açdı.
Buna görə də yaxşı baxıb ayırd edə bilmirdi ki, açıqcaya
necə iri möhür vururlar. Üstündəki yazıları oxumaq
üçünsə gərək xeyli yol gedəydin. Həm də axı öz rahat
yerindən qoparılmaq da təhlükəlidir. Maksimka əlləriylə
netbukundan yapışıb sakitcə ətrafı seyr etməyə başladı. O,
səs-küydən, gurultudan, uğultu və küt zərbələrdən, şaqqıltı
və cingiltidən başını itirmişdi, bilmirdi ki, bütün bu səslər
hardan gəlir. İstəyirdi yuxuya getsin, sonra da Efiopiya
96
şahzadəsinin otağında ayılsın, ya da elə kral
dəftərxanasında yuxudan dursun. Ayılıb görsün ki, daha
heç hara uçmaq lazım gəlməyəcək.
Maksimka bir neçə gün zülmətdə qaldı, çox nadir
hallarda işıq üzü görürdü. Ətrafdakı guruldayan,
şaqqıldayan, qaynayan atmosferdən (daha doğrusu, dolu
və qalın kətan parçalı kisənin kənarındakı havacatdan)
məlum olurdu ki, onun açıqcasını bir qatardan o biri qatara
tullayırlar. Onun səyahəti zamanı təyyarə, gəmi, yenə
təyyarə nəqliyyat vasitəsindən də istifadə edildi. Məsələ
bunda idi ki, açıqca stolların üstünə atılır, markanın üstünə
sanki yastı bir gilyotin kimi nəhəng möhür çırpılırdı. Bu
möhür də özündən sonra göl böyüklüyündə ya qırmızı, ya
da qara bir dairə qoyub gedirdi.
Səs-küyə öyrəşib Maksimka gözlənilməz güclü
təkanlara sakitcə reaksiya verirdi və vaxtını da kompüterin
arxasında keçirirdi. Doğrudur, kompüterlə oynamırdı,
dünya beynəlxalq şəbəkələrində özünə lazım olan
məlumatları axtarırdı, qiyabi dostu professor Ernesto
Rodriqeslə məktublaşırdı. Kubalı filatelist gənc səyyahın
valideynlərini sakitləşdirməyi öz öhdəsinə götürmüşdü.
Görünür, Maksimkanın ata-anasına bir-iki lazımi söz
demişdi və buna görə də onlar evdə sakitcə oturmuşdular.
Yoxsa üstündə Qara Leylək şəkli olan açıqcanı (onlar lap
yüzlərlə olsaydı belə!) Minskdən ta Adis-Abebaya qədər
olan bütün yollarda mütləq axtarardılar.
...Professor Rodriqes hər gün oğlana bir neçə
məktub yollayırdı. Onun köməkliyi ilə Maksimka tarixi
hadisələrlə zəngin olan Efiopiya barədə təzə şeylər
öyrəndi. Belarus məktəblisi hətta vəliəhd Şahzadəyə də bir
qədər münasibətini dəyişdi. Kral nəslinin tarixi keçmiş
yüzilliklərdən gəlirdi. Efiopiyada kral da, sadə adamlar da
çox sınaqlardan çıxıblar...Məşəqqətlər çox olub, daha çox
Dostları ilə paylaş: |