A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ VIII nömrə
6
Üçüncü halda, əgər vərəsələr evi bölmək üçün razılığına gələ bilmirlərsə o zaman onlar məhkəməyə
müraciət edirlər və ev məhkəmə qaydasında onlar arasında bölünür. MM əslində üçüncü halı mirasın
bölüşdürülməsinə aid etmir. Hesab edirik ki, bu doğru nəticə deyil və biz bu sahədə müəyyən bir
araşdırma aparmaq məcburiyyətindəyik.
Beləliklə, mirasın bölüşdürülməsi münasibətləri 3 istiqamətdə həyata keçirilir:
a) miras vərəsələr arasında razılaşmaqla bölünür;
Yəni vərəsələr miras qalmış əmlakı bölmək üçün öz aralarında yazılı və ya şifahi razılığa gələrək
əmlakı bölürlər.
b) miras vərəsələr arasında miras qoyan tərəfindən bölünür;
Yəni miras hələ miras qoyanın sağlığında qoyulmuş vəsiyyətnamə üzrə vərəsələr arasında,
vərəsələrin razılığı ilə bölüşdürülür. Bu hal mülki qanunvericilikdə qismən öz təsdiqi tapıb. Belə ki,
MMin 1275‐ci maddəsinə əsasən, miras qoyan vəsiyyətnamədə mirasın bölüşdürülməsi qaydasını
müəyyənləşdirə bilər.
c) mirasın mirasqoyanın təyin etdiyi şəxs tərəfindən bölünür;
Yəni miras hələ miras qoyanın sağlığında qoyulmuş vəsiyyətnamə üzrə təyin edilmiş şəxs (üçüncü
şəxs) tərəfindən vərəsələr arasında, vərəsələrin razılığı ilə bölüşdürülür. Bu hal da mülki
qanunvericilikdə qismən öz təsdiqi tapıb. Belə ki, MMin 1275‐ci maddəsinə əsasən, miras qoyan
vəsiyyətnamədə mirasın bölüşdürülməsi qaydasını müəyyənləşdirə bilər, o cümlədən mirası
bölüşdürməyi üçüncü şəxsə etibar edə bilər. Üçüncü şəxsin qərarı aşkar ədalətsizdirsə, vərəsələr
üçün məcburi deyildir. Bu halda bölgü məhkəmənin qərarı ilə aparılır.
Hüquq ədəbiyyatında miras şərikləri tərəfindən də mirasın bölüşdürülməsi üçün şəxs təyin edilə
bilər. Belə ki, hüquqşünas M.K.Oğuzman göstərir ki, şübhəsiz ki, vərəsələr razılaşma ilə içərlərindən
birini və ya bir üçüncü şəxsi temsilçi təyin edə bilərlər.
Hüquqşünas E.Şener isə bildirir ki, miras qoyan vəsiyyətnamə ilə “tenfuz məmuru” təyin etmişsə və
ya hakim mirası rəsmən idarə edəcək məmur təyin etmişsə, mirasçılar miras şərikliyinə təmsilçi
təyin edə bilməzlər.
ç) miras vərəsələr arasında notarius tərəfindən bölünür;
Yəni vərəsələr miras əmlakın bölgüsündə ümumi razılığa gələ bilmədikləri üçün notariat orqanına
müraciət etməklə mirasın bölgüsünün həyata keçirilməsini xahiş edirlər. Notarius isə miras əmlakı
vərəsələr arasında bölüşdürür.
Bu halı mülki qanunvericilik qəbul etmədiyindən təcrübədə belə hala rast gəlmək olduqca çətindir.
c) miras vərəsələr arasında məhkəmə tərəfindən bölünür.
Yəni vərəsələr miras əmlakın bölgüsündə ümumi razılığa gələ bilmədikləri, mirasqoyan tərəfindən
mirasın bölüşdürlməsi halına, eyni zamanda miras qoyan tərəfindən təyin edilmiş şəxs tərəfindən
mirasın bölüşdürülməsi halına etiraz etdikləri üçün məhkəməyə müraciət etməklə mirasın
bölgüsünün həyata keçirilməsini xahiş edirlər. Məhkəmə isə miras əmlakı vərəsələr arasında
bölüşdürür.
MM‐in 1291‐ci maddəsinə əsasən, miras şərikləri arasında mirasın bölüşdürülməsi haqqında
ixtilaflar olduqda, mübahisəyə məhkəmə baxır. Əmlakın bölüşdürülməsi zamanı məhkəmə
bölüşdürülməli əmlakın xarakterini, miras şəriklərindən hər birinin fəaliyyətini və digər konkret
halları nəzərə almalıdır.
Bəzən hüquq ədəbiyyatında miras əmlakın məhkəmə tərəfindən bölüşdürülməsi vəziyyətinə
“mirasın bölüşdürülməsi” deyil, “miras payının müəyyən edilməsi” institutu adı verirlər.
Hesab edirik ki, bölgünün hansı orqan tərəfindən həyata keçirilməyindən və necə bölünməyindən
asılı olmayaraq miras əmlak vərəsələr arasında bölünürsə bu mirasın bölüşdürülməsi sayılır.
MM ilk növbədə vərəsələr tərəfindən bölüşdürülən miras əmlakın kütləsini müəyyən etmişdir. Belə
ki normativ hüquqi akt müəyyən əmlak kateqoriyasını mirasın bölüşdürülməsi zamanı miras
kütləsinə daxil etmir. Məsələn, Məcəllənin 1277‐ci maddəsinə əsasən, miras bölüşdürülərkən hər
bir vərəsənin payına onun miras açılanadək iki il ərzində miras qoyandan hədiyyə kimi aldığı əmlakın
dəyəri də daxil edilir (çıxarılıb).
7
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ VIII nömrə
Bəzən təcrübədə rast gəlinir ki, miras əmlakın bölüşdürülməsi real cəhətdən mümkün deyil. Yəni
miras əmlaka vərəsənin pay hüququ tanınır, lakin vərəsə miras payın mülkiyyətçisi qismində
tanınsa belə onu istədiyi idarə edə bilmir. Bu “ölü pay hüququ” adlanır. Yəni mirasdan vərəsəyə pay
düşür, lakin vərəsə onu idarə edə bilmir. Misal üçün, miras əmlaka daxil olan bir otaqlı ev üç vərəsə
arasında bölünərək onlara 1/3 pay hüququ tanınır. Lakin həmin evdən vərəsələrin ayrılıqda
yaşaması mümkün deyil. Belə ki, vərəsə A., həmin evdə yaşamağına baxmayaraq vərəsə B., və vərəsə
C., həmin evdə yaşaması qeyri mümkün hesab edilir. Baxmayaraq ki, vərəsə B., və C., özlərinə düşən
paya uyğun şəkildə mülkiyəti təsdiq edən şəhadətnamə almışlar. Yəni şəxs mülkiyətində olan əmlak
üzərində heç bir hüququ (istifadə, sahiblik) həyata keçirə bilmir. Bu hüquq isə “ölü pay hüququ”
adlanır.
Qeyd edək ki, bu cür halı mülki qanunvericilik də tanıyır. Belə ki, MMin 1281‐ci maddəsinə əsasən,
əgər mirası qəbul edən bütün vərəsələrin razılaşması ilə ayrı qayda müəyyənləşdirməyibsə,
bölünməsi təsərrüfat təyinatının itirilməsinə və ya zəifləməsinə səbəb olacaq əmlak bölüşdürülmür
və vərəsələrin paylarına uyğun onların ümumi mülkiyyəti olur.
Lakin bu qaydanın, eləcə də miras əmlakın ümumi mülkiyyətdə olması halı əslində vərəsənin
konstitusion hüququ olan mülkiyyət hüquqlarını pozmuş olur. Şəxs öz mülkiyyətində olan əmlakı
istədiyi kimi idarə edə bilmir. Misal üçün miras qoyan A., miras şəkilində yazıçı atasının ev muzeyi
kimi hazırladığı evi miras qoyur. Ev üç vərəsə arasında bərabər surətdə pay hüququ müəyyən
edilərək ümumi paylı mülkiyyət olur. Vərəsələrdən ikisi evin təyinatı üzrə (ev muzeyi kimi) istifadə
olunmasına razı olsalarda, üçüncü vərəsə buna etiraz edir.
Belə hallarda bəzən vərəsələr öz paylarını naturada ayrılması tələb etmək hüquqlarından istifadə
edirlər. Belə ki, MMin 1276‐cı maddəsinə əsasən, hər bir vərəsə həm daşınar, həm də daşınmaz
əmlakdan öz payının naturada ayrılmasını tələb edə bilər, bir şərtlə ki, bu şəkildə ayırma mümkün
olsun və ya qanunla qadağan edilməsin.
Qeyd edək ki, bu halda da payın naturada ayrılması qeyri‐mümkün və qanunla qadağan hesab edilə
bilər. Bu halda da vərəsənin miras payı hələ ki, “ölü pay hüququ” hesab edilir.
Belə hallarda mirasın bölüşdürülməsinin həyata keçirilməsinin iki halı mövcuddur:
1. Miras şəriklərinin razılaşması üzrə mirasın satılması;
Azərbaycan Respublikasının Mülki Məcəlləsinin 1278‐ci maddəsinə əsasən, miras şəriklərinin
razılaşması üzrə bütün mirasın satılmasına və pulların vərəsələr arasında onların paylarına uyğun
bölüşdürülməsinə yol verilir.
Burada vacib şərt kimi vərəsələrin razılaşması mühümdür.
2. Mirasın bir miras şərikinə keçməsi.
MM‐in 1279‐cu maddəsinə əsasən, miras şəriklərinin razılaşması üzrə bütün mirasın bir miras
şərikinə keçməsi mümkündür. Öz növbəsində o, digər miras şəriklərinə müvafiq kompensasiya
verməyə borcludur.
Burada vacib şərt kimi vərəsələrin razılaşması ilə yanaşı, kompensasiyanın məbləğinin müəyyən
edilməsində də razılığın olması mühümdür.
Mirasın bölüşdürülməsi zamanı bəzən vərəsələrin müəyyən edilməsinə, yaxud onların çağırılmasına
ehtiyac yaranır.İlk növbədə vərəsənin olduğu yerin müəyyənləşdirmək lazımdır. Bu ilk növbədə
vəzifə kimi vərəsənin üzərinə qoyulub. Belə ki, MMin 1300‐cü maddəsinə əsasən, əgər vərəsələr
arasında olduqları yer məlum olmayan şəxslər vardırsa, qalan vərəsələr onların olduqları yerin
müəyyənləşdirilməsi və vərəsəliyə çağırılması üçün ağalabatan tədbirlər görməyə borcludurlar.
Bəzən təcrübədə mirasın bölüşdürülməsi zamanı vərəsənin bölgüyə gəlməməsi halına da rast
gəlinir. Belə bir halın baş verməsi münasibətinin tənzimlənmə qaydasını mülki qanunvericilik
diqqətdən knarda saxlamayıb. Əgər vərəsəliyə çağırılmış, yerində olmayan, lakin olduğu yer
müəyyənləşdirilmiş vərəsə mirasdan üç ay ərzində imtina etməzsə, digər vərəsələr mirası
bölüşdürmək niyyətləri barəsində ona bildiriş göndərməlidirlər.Həmçinin MM‐in 1301.2ci
maddəsinə əsasən, əgər bu cür vərəsə bildirişdən sonra üç ay ərzində özünün əmlak bölgüsü
haqqında razılaşmada iştirak etmək arzusu barəsində digər vərəsələrə məlumat verməzsə, digər