17
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XIII nömrə
Mövcud şəraitə uyğunlaşma. Tədris proqramı uşağın sosial, mədəni, iqtisadi və ətraf mühit
şərtlərini nəzərə almasına, hazırki və gələcəkdəki tələbatlarıyla birbaşa əlaqəli olmasına, uşağın
inkişaf şərtlərinin tam olaraq diqqətdə saxlanılmasına, tədris metodlarının bu şərtlərə
uyğunlaşdırılmasına yönəlməlidir [5].
Təhsilin əlçatanlıq şərti ‐ təhsil hüququnun realizəsində imkan bərabərliyinin təmin
edilməsinin komponenti kimi.
Təhsildə əlçatanlığın bir‐birilə kəsişən 3 əsas forması vardır:
a) ayrı‐seçkiliyə yol verilməməsi;
b) fiziki əlçatanlıq;
c) iqtisadi əlçatanlıq [5].
Ayrı‐seçkilik uşağın insanlıq ləyaqətinə zidd olmaqla yanaşı, təhsil imkanlarından yararlanma
potensialını da zədələyici, hətta yoxedici bir vəziyyətdir. Nümunə versək, cəmiyyətdəki cinsi
ayrı‐seçkilik cinsi bərabərlik prinsiplərinə uyğun olmayan tədris proqramıyla, mövcud olan təhsil
imkanlarından qız uşaqlarının əldə edə biləcəkləri faydaları məhdudlaşdıra bilər və qız uşaqlarının
təhsildə iştirakını əngəlləyici xüsusiyyətdəki etibarsız və dostca olmayan mühitlə də bu ayrı‐seçkiliyi
möhkəmləndirə bilər. Həmçinin, əngəlli uşaqlara, müəyyən fizioloji və psixoloji problemləri, əqli
geriliyi olan uşaqlara təhsil sahəsində edilən ayrı‐seçkilik hallarına rast gəlinir.
Təhsilin əlçatan olmasında bərabərliyin təmin edilməsi üçün sadəcə ayrı‐seçkiliyin qadağan
olunması bəs etmir. Bəzi qrupların təhsil əlçatanlığı üçün bu baxımdan xüsusi tədbirlər görülməlidir;
bu hal ayrı‐seçkilik olmasa da , ona yol aça biləcək situasiyaların qarşısını qabaqcadan almağa
yönəlib. Başqa bir halda isə keçmişdə edilən ayrı‐seçkilik şəxsləri, qrupları elə bir dezavantajlı
statusa gətirib çıxarmış ola bilər ki, artıq ayrı‐seçkilik aradan qaldırılsa da, ola bilsin ki həmin qrupa
mənsub olan şəxslər bəzi hüquqlarından yararlanmaqda çətinlik çəksinlər. Bu səbəbdən təhsildə
imkan bərabərliyinin təmin edilməsi üçün, ayrı‐seçkiliyin qadağan olunması ilə yanaşı müəyyən
tədbirlər görülməlidir. Yəni, başqa sözlə, ayrı‐seçkiliklə bağlı tədbirlər məhz birbaşa ayrı‐seçkiliyi
aradan qaldırmağa yönəlir; imkan bərabərliyinin təmin edilməsi ilə bağlı tədbirlər isə ayrı‐seçkilik
və digər səbəblərdən ortaya çıxan dezavantajların nəticələrini (dolayı ayrı‐seçkiliyi) aradan
qaldırmağa yönəlir.
Bərabərlik ifadəsinə iki yanaşma vardır. Rəsmi və ya "hüquqi" bərabərlik eyni hüquqi
statusdakı fərdlərə (burada: vətəndaş) eyni cür, bərabər davranmağı nəzərdə tutur. "Real"
bərabərlik fərqli sosial statuslardakı fərdlərə fərqli davranılmasını nəzərdə tutur. Bu isə iki fikri
özündə ehtiva edir: imkan (fürsət) bərabərliyi və nəticələrin bərabərliyi.
Buradan çıxış etsək, təhsilə əlçatanlıqda imkan bərabərliyinin təmin edilməsi bəzi qruplar və
fərdlərə pozitiv ayrı‐seçkiliyi (xüsusi tədbirlər) şərtləndirir.
Fiziki əlçatanlıq ‐ təhsilin fiziki olaraq əlçatan olmasının bir yönü uşağın gedə bilməsi
baxımından yaxın məsafədə məktəbin mövcudluğunu ehtiva edir. Uşaq ya piyada yeriyərək, ya da
lazım olduqda nəqliyyat vasitələrilə məktəbə gedə bilməlidir. Bu mənada, yaxın məsafədə məktəbin
olmaması və uzaqdakı məktəbə isə nəqliyyat vasitəsinin getməməsi o deməkdir ki, təhsil əlçatan
deyil.
Təhsilin fiziki olaraq əlçatan olmasının digər yönü isə əngəlli uşaqlar üçün məktəb girişinin,
kitabxana, bufet, tualet məkanlarının istifadəsinin mümkünlüyünü, onlara uyğun dərsliklərin
olmasını ehtiva edir.
İqtisadi əlçatanlıq ‐ təhsilin iqtisadi, daha dəqiq, maliyyə baxımından əlçatan olması təhsilin
pulsuz olmasını, təqaüd imkanlarının mövcudluğunu, təhsillə bağlı əlavə xərclərin ödənilə bilməsini
nəzərdə tutur. UHK‐nın 28‐ci maddəsində təsbit edilən pulsuz təhsil almaq hüququ hərtərəfli
ödənişsizliyi ehtiva edir; dərsliklər, materiallar, məktəbli formaları və s. ehtiyaclar.
Burada diqqətədəyər digər məsələ isə yoxsulluq və təhsil arasındakı səbəb‐nəticə əlaqəsidir.
Yoxsulluq təhsilə əlçatanlıqda imkan bərabərliyini mümkünsüz edir; təhsilin əlçatan olmaması,
yoxsul qrupların təhsildən məhrum qalması isə onları yenə də yoxsulluğa məhkum edir. İnsan
hüquqları Bəyannaməsi və İqtisadi, sosial və mədəni hüquqlar haqqında Beynəlxalq Pakt dövlətləri
18
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XIII nömrə
yoxsulluğu və onun təhsilə təsirlərini aradan qaldırmağa təşviq edir.
İstifadə olunmuş ədəbiyyat:
1. Prof. dr Emine Akyüz, Çocuk hukuku, Pegem Akademi Yayıncılık, 2015;
2. İqtisadi, sosial və mədəni hüquqlar haqqında Beynəlxalq Pakt, 1966;
3. Uşaq Hüquqları Konvensiyası, 1989;
4. General Comment No. 1: The Aims of Education (article 29 of the Convention on the Rights of
the Child) (2001)
http://www.ohchr.org/EN/Issues/Education/Training/Compilation/Pages/a)GeneralComment
No1TheAimsofEducation(article29)(2001).aspx
5. General Comment No. 13: The right to education (article 13 of The International Covenant on
Economic, Social and Cultural Rights) (1999)
http://www.ohchr.org/EN/Issues/Education/Training/Compilation/Pages/d)GeneralComment
No13Therighttoeducation(article13)(1999).aspx
19
A Z Ə R B A Y C A N V Ə K İ L İ ‐ XIII nömrə
İntiqam Hacıyev
Hüquqşünas
TİBB İŞÇİLƏRİNİN HÜQUQ VƏ VƏZİFƏLƏRİ, HƏMİN
HÜQUQLARIN MÜDAFİƏ MEXANİZMLƏRİ
Cəmiyyətimizdə baş verən hadisələr göstərir ki, tibb işçilərimiz öz hüquqlarını və həmin
hüquqların müdafiəsi mexanizmlərini bilməməsi, bu sahədə hüquqi təbliğat aparan qurumların az
olması səbəbindən onların hüquqları bir çox hallarda pozulur. Digər bir tərəfdən insan və vətəndaş
hüquqlarının prioritet hesab olunması da həkimlərin hüquqlarının təbliğini bir qədər ikinci plana
salmışdır. Hüquq və vəzifələrin bir‐biriləri ilə vəhdətdə olması səbəbindən hüquqlardan danışarkən
vəzifələrin kənarda saxlanması düzgün olmazdı. Ona görə də bu gün ki mühazirəmizdə tibb
işçilərimizin hüquqları və vəzifələri izah olunmalı və həmin hüquqların müdafiə mexanizmlərindən
danışılmalıdır. Olduqca aktual mövzu olmasına baxmayaraq ölkəmizdə bu mövzu olduqca az tədqiq
olunmuşdur. Halbuki bu olduqca geniş mövzu hesab oldunur. Bu səbəbdən də məqalə kimi yazılması
üçün predmet ümumiləşdirilmişdir.
Tibb işçilərinin fiziki şəxs kimi hüquq və vəzifələri Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasında
və qanunlarında, işçi kimi hüquq və vəzifələri Əmək Məcəlləsində nəzərdə tutulmuşdur. Bildiyimiz
kimi tibb işçilərimiz bir çox vəzifə tuturlar. Belə ki, tibb müəssisəsinin rəhbəri, onun müavini, şöbə
müdiri, ayrı‐ayrı mütəxəssis həkimlər, tibb bacıları, mamalar və s. vəzifələri daşıyan şəxslər tibb
işçiləri hesab olunmaqla hər birinin hüquq və vəzifələri “Əhalinin sağlamlığının qorunması
haqqında” qanunda və Azərbaycan Respublikası Səhiyyə Nazirinin 19 sentyabr 2012ci il tarixli 70
nömrəli əmri ilə təsdiq edilmiş Tibb müəssisələrində çalışan tibb, əczaçılıq və digər ixtisaslar üzrə
işçilərin nümunəvi vəzifə təlimatları”ında da tibb işçilərinin hüquq və vəzifələri ətraflı şəkildə
tənzimlənmişdir. Həmin təlimatda tibb işçilərinin hüquq və vəzifləri onların tutduqları vəzifədən
asılı olaraq ayrıca qeyd olunduğundan məqalədə həmin hüquq və vəzifələri ümumiləşdirməyə
çalışılmışdır. Belə ki, tibb işçilərinin eyni sahədə fəaliyyət göstərmələri onların hüquqlarını da
ümumiləşdirməyə imkan verir.
Tibb işçilərinin aşağıdakı ümumi hüquqları mövcuddur:
Özünün əmək fəaliyyətinin təşkilinin və şərtlərin yaxşılaşdırırlması üzrə rəhbərliyə təkliflər
vermək;
Öz səlahiyyətləri çərçivəsində orta və kiçik tibb heyətinin işinə nəzarət etmək, tabelikdə
olanların həvəsləndirilməsi və tənbeh edilməsi üzrə rəhbərliyə təkliflər vermək;
Öz vəzifə öhdəliklərinin icrası üçün zəruri olan informasiya materiallarını və normativ
hüquqi sənədləri rəhbərlikdən tələb etmək, əldə etmək və istifadə etmək;
Onun işi ilə bağlı məsələlərin müzakirə olunduğu elmi‐praktik konfranslarda və
müşavirələrdə iştirak etmək;
Müəyyən olunmuş qaydada ixtisas dərəcəsini almaq;
Tibb işçiləri Azərbaycan Respublikasının Əmək Məcəlləsinə uyğun olaraq aşağıdakı əsas
əmək hüquqlarından da istifadə edə bilərlər:
‐ Əmək müqaviləsinin şərtlərini dəyişdirmək və ya onu ləğv etmək üçün işəgötürənə müraciət
etmək;