40
7.
(Əhli-sünnənin böyük alimlərindən, sünnilərin altı səhih və
mötəbər kitablarından sayılan "Sünən" adlı kitabın müəllifi) Əhməd
ibn ġüeyb Nisai "Xəsais" kitabında Zeyd ibn Ərqəmdən belə nəql
edir:
"Peyğəmbər
(s)
"Həccətül-vida"dan (vida
həccindən)
qayıdarkən, "Qədir-Xum" adlı məntəqəyə daxil olduqda, kölgə bir
yer hazırlanmasını göstəriĢ verdi. Bundan sonra buyurdu:
ةُك ّٝٔاَباَو
اَباَـ ةُذ٠
دِّْ ااَٚ ةُذلْاِجاَع
ٜ
ةُُةُى١ ـ ةٌن هبر
، واَف٢ا آَ ِ ةُواَجلْاِواَا بّةُ٘ةُلاَؽاَا ٓلْاِ١اٍَلْاِمدِّضٌا
الله اَةبز و
داَولْاِز اَٚ
ْٛةُف ٍ لْاِقةُر اَؿلْاِ١اَو اٚةُوةُظلْأِباَـ ٜ
ؾ ٜ
اًَاَ اك واَ٠ ّٝزاَؽ بل واَزلْاِفاَ٠ لْآِاٌَ بّةُٙمَّٔ باَـ ،بّ ٙ٠
مَّٜ
اَيبل مَُّةُص ، اَٗ لْاِٛاَؾلْاٌِا
:
ًاَ لاَ١ ث اَناَفاَا مَُّةُص ،ءٍٓ ِمةُِ دًِّةُو ٌٝٛاَِ بأَاَااَٚ اَٜلا لْاِٛاَِ اَالله مَّْ ا
ىٍّٜ
ٗلْاِ١اٍَاَ
اَيبماَـ ،ةَُلامٌََّا
:
اََ
ةُذلْإِةُو لْاِْ
ًٌّاَا ،ةُُّٗ١ ٌاَٚ انٙاَـ ةُٖلا لْاِٛاَِ
ةُٖاكب لْآِاَِ كب اَٚ ةُٖلاااَٚ لْآِ ِ ياٚ مَُّةُ٘
:
"Mən (Allah tərəfindən) dəvət olunmuş və bu dəvəti qəbul
etmişəm (tezliklə sizin aranızdan gedəcək və dünyamı dəyişəcəyəm).
(Buna görə də) sizin aranızda iki qiymətli əmanət qoyuram. Biri
digərindən daha böyük olan Allahın kitabı, o birisi isə itrətim, Əhli-
beytimdir. Baxın görün, məndən sonra onlarla necə rəftar
edəcəksiniz? Onlar (Kövsər) hovuzunda mənə qovuşanadək bir-
birindən ayrılmazlar." Sonra buyurdu: "Allah mənim mövlamdır,
mən isə hər bir möminin mövlasıyam!" Sonra Əlinin əlindən tutub
buyurdu: "Mən hər kəsin mövlası və rəhbəriyəmsə, bu da onun
mövlası və rəhbəridir. İlahi! Hər kəs onu sevirsə, Sən də onu sev;
hər kəs ona düşməndirsə, Sən də onunla düşmən ol!"
Hədisin sonunda qeyd olunduğu kimi, ikinci ravi Əbu Tüfeyl
deyir: Mən, Zeyd ibn Ərqəmdən "Sən özün bu hədisi Allahın
Rəsulundanmı (s) eĢitmisən?" deyə soruĢduqda, o dedi: "Kölgəlikdə
olan hər bir kəs bu səhnəni gözlərilə görüb, qulaqları ilə Həzrətin
sözlərini eĢitdi!"
1
Bu hədis açıq-aĢkar göstərir ki, Peyğəmbəri-əkrəm (s) bu
sözləri "Qədir-Xum"da müsəlmanların qarĢısında söyləmiĢ və hamı
da bilavasitə eĢitmiĢdir.
8. Hicri qəməri tarixi ilə 4-cü əsrin böyük sünni alimlərindən
olan Hakim NiĢapurinin "Müstədrəküs-səhiheyn" adlı məĢhur
kitabında "Səhihi-Buxari" və "Səhihi-Müslim" kitablarında olmayan
bir çox hədislər qeydə alınmıĢdır. O cümlədən, "səqəleyn" hədisi Ġbn
Vasildən belə nəql edilir: "Mən Zeyd ibn Ərqəmdən eĢitdim ki,
Peyğəmbəri-əkrəm (s) Məkkə ilə Mədinə arasındakı bir ağaclığa
1
"Xəsaisi-Nisai", səh. 20, Misirin "Təqəddüm" çapı.
41
çatdıqda, dayandı. Camaat oturmaq üçün ağacların altını səliqəyə
saldı. Peyğəmbər (s) əsr namazından sonra xütbə söyləyərək, Allaha
həmd-səna dedi. Öyüd-nəsihət verdikdən sonra buyurdu:
ٓلْاِ٠اَولْاِِاَا لْاُِةُى١ ـ ةٌن هبر ّٝٔ ا ةًُبٌّٕا باَٙةُ٠اَا
ُّي ٘اَر لْآِاٌَ
بّةُ٘ٛةُّةُزلْاِعاَجمَّرا ْ ا اٚ
:
اَ اَٚ
الله ةُةبز و بّةُ٘
ذلْاِ١اَجةٍُلْاِ٘اَا اَٚ
ٝ راَولْاِز اَ ٜ
:
"Ey camaat! Mən sizin aranızda iki əmanət qoyuram. Əgər
onlara itaət etsəniz, heç vaxt azğınlığa düşməzsiniz. Onlar Allahın
kitabı və itrətim Əhli-beytimdir."
1
Sonra Hakim əlavə edərək yazır: "Bu hədis Buxari və Müslimin
nəzərincə səhih və düzgündür.
2
9. ġiələrin qatı müxaliflərindən olan Hicaz müftisi Ġbn Həcər
Heysəmi "Əs-səvaiqul-muhriqə" kitabında yazır ki, səhih bir
rəvayətə əsasən, Peyğəmbər (s) buyurmuĢdur:
دِّْ ا ، ةُذلْاِج عاَباَـ ةُذ١ ةُك لْاِلاَل
واَف لْاِ٢ا آَ ِ ةُلاَوآ بّةُ٘ةُلاَؽاَا ٓلْاِ١اٍَاَممَّضٌا ةُُةُى١ ـ ةُذلْاِواَواَر لْاِلاَل ٜ
:
الله اَةبز و
اَٚمَّياَ
اَ مًَّاَع
ذلْاِ١اَجةٍُلْاِ٘اَا ٝ راَولْاِز اَ اَٚ
بل واَزلْاِفاَ٠ لْآِاٌَاَ بّةُٙمَّٔ باَـ بّ١ ٙ ـ ٝ ٔٛةُف ٍ لْاِقةُر اَؿلْاِ١اَو اٚةُوةُظلْأِباَـ ،ٜ
اًَاَ اك واَ٠ ّٝزاَؽ
مَّٜ
اَٗ لْاِٛ اَؾلْاٌِا
:
"Mən Allah tərəfindən dəvət olunmuşam və bu ilahi dəvəti qəbul
edəcəyəm. (Buna görə də) sizin aranızda iki ağır və qiymətli əmanət
qoyuram: Allahın kitabı və itrətim, Əhli-beytimi! Baxın görün,
məndən sonra onların haqqını necə ödəyəcəksiniz? Bu iki əmanət
(Kövsər) hovuzunda mənə qovuşanadək bir-birindən ayrılmayacaq!"
Sonra əlavə edir: BaĢqa bir rəvayətdə bu hissə də qeyd
olunmuĢdur: "Mən bu məqamı onlar üçün Allah-taaladan istəmişəm.
Onlardan qabağa keçməyin, yoxsa həlak olarsınız; geridə də
qalmayın ki, (yenə) həlak olarsınız! Onlara bir şey öyrətməyin, çünki
onlar sizdən elmli və biliklidirlər!"
Sonra yazır ki, bu hədisin iyirmidən artıq ravisi vardır və onu
izah etməyə ehtiyac yoxdur.
3
1
"Müstədrəküs-səhiheyn", 3-cü cild, səh. 109.
2
Buxari və Müslimin şərtində məqsəd budur ki, onlar yalnız sənədi İslam
peyğəmbərinə (s) çatan hədisləri nəql edirdilər. Onların nəzərində belə hədislərin
raviləri etimadlı şəxslər olmuşlar. Onlar bu şərtə əsaslanan bütün hədisləri nəql
etmədiklərindən, Hakim Nişapuri onları "Müstədrəküs-səhiheyn" kitabında
toplamışdır. Buna görə də bu kitabı "Səhihi-Buxari" və "Səhihi-Müslim" kitabları ilə
eyni səviyyədə hesab etmək olar.
3
"Əs-səvaiqul-muhriqə", səh. 226, Misirin "Əbdüllətif" çapı.
Dostları ilə paylaş: |
