37
Həzəqil peyğəmbərin kitabında 38-ci
fəsildə və Ərəmya
peyğəmbərin kitabında 25-ci fəsildə şərq tayfaları sırasında Rus
tayfasının da adı çəkilir, bu da onların qədim bir nəslə mənsub
olduqlarını göstərir.
4. Qərrədir. Hiyləgər bir adam idi. O öz tayfası ilə bərabər
Bolqarıstan ətrafında yurd salmışdı. Onunla Türk arasında şiddətli
müharibə baş verdi. Bu müharibədə Qərrənin oğlu Beyğur öldü-
rüldü. Deyirlər ki, bunların nəsli arasında indi də çəkişmə davam
edir. Moisey Xorenskinin yazdığına görə, Bolqar tayfasının adı tarix
kitablarında miladdan yüz il əvvəl söylənməkdədir.
5.Kamaridir. Buna Kamak da deyilir. Bu, xoştəbiət və ovçulu-
ğu sevən bir şəxs idi. O indi Bolqar adlanan yerə gəlib yurd saldı.
Onun Bolqar və Pərtas adlı iki oğlu oldu. Bunlar da qəbilə sahibi
oldular. Qumuq tayfası bu nəsildən ayrılşmışdır və adları da, ehti-
mal ki, Kamak sözündən alınmışdır. Bətləmyus da bu tayfanı həmin
yerlərdə Kam və Kamak adları ilə qeyd edir.
6. Səqlabdır. Bunun da böyük bir qəbiləsi var idi. Yer ələ ke-
çirmək üçün səfərə çıxardı. Onun bir oğlu oldu, anası vəfat etdiyi
üçün it südü ilə bəsləndi. Böyüdükdən
sonra it kimi insanlara hü-
cum edərdi. Atası öz qohumlarından ona bir qız aldı. Bundan Səq-
lab adlı bir oğlu oldu. Bu da böyüyüb qəbilə rəisi olduqda, elçilər
göndərib, Rus və Xəzərdən oturaq yeri istədi. Səqlabın qəbiləsi çox
olduğu üçün, onun tələbini rədd etdilər. İş müharibə ilə nəticə-
ləndi. Səqlab basılıb şimala doğru çəkildi və 64 ərz dərəcəsində
yurd saldı. Buralar çox soyuq olduğundan, yeraltı evlər düzəltdilər.
7. Çindir. Yafəs tərəfindən onun adına saldırılan bir şəhərdə
sakin olurdu. Növbənöv sənətlər: ipəyin kəşfi, qumaş toxumaq,
rəng düzəltmək, nəqqaşlıq, müşk əldə etmək
və bir çox başqa şey-
ləri guya bu icad etmişdir.
8. Baricdir. Frən tayfası və rumlardan bəziləri ona mənsub-
durlar.
9. Məsəkdir. Moğol və Yəcuc nəsli ondandır. Yafəsin başqa
övladı haqqında heç bir məlumat yoxdur.
38
Musanın «Tövrat»ına görə də, Yafəsin Kamir, Makuk, Madi,
Yavan, Elisa, Fuvel, Mosoq və Firas adlı səkkiz övladı vardı.
Makuk ərəbcə həmin Məcucdur. Kamir, Mosoq həmin Kamari
və Məsək ola bilər.
Müəllif deyir: Cənub və şimal tayfalarından bir çoxunun
dilindən bəzi fellər və əsli ismlərin uyğunluğu, onların bir nəsldən
olduğuna dəlalət edir. İnsan nəsli hər halda,
ilk dövrlərdə vəhşi,
çılpaq və cənub tərəflərində sakin olmuşdur. Aşkar məsələdir ki,
münasib libas, isti mənzil və azuqə olmadan onlar şimal tərəflə-
rində yaşaya bilməzlər. Tədriclə yaşayış vəsaiti düzəldi, qəbilələrin
çoxluğu üzündən zəxirə tələbinə, heyvanat ovlamağa və mal-qara
üçün geniş otlaqlara ehtiyac artdı. Bu zaman bunlar şimala doğru
üz tutdular. Onların yolları da, əksəriyyətlə Qafqaz ölkəsindən və
xüsusilə Şirvan və Dağıstan vilayətlərindən olmuşdur. O zaman
gəmi olmadığı üçün dənizlərdən qərbə keçmək çətin idi. Şərq tə-
rəfdən də, Qıpçağın susuz və meşəsiz çöllərindən keçmək müm-
kün deyildi.
Bu ölkənin bol çeşməli, çaylı və otlaqlı çölləri, meyvə
ağacları və meşələri olan isti dərələri vardır. Bu hal, o dövrlərdə
yaşayan vəhşi xasiyyətli tayfaların bu yerlərdən keçib getmələri və
yurd salmaları üçün daha əlverişli idi.
Tarixçilərin çoxunun qeydinə görə, çox qədim dövrlərdən bəri
İran şahları və başqaları fəth və səyahət fikri ya da düşməndən
qaçıb qurtarmaq məqsədilə, bu əcaib ölkəsi olan Qafqaza pənah
gətirərdilər. Xüsusilə Şirvan vilayəti cənub və şimal tayfalarının
ardı-arası kəsilməyən hücum və müharibələrindən xilas ola bilmə-
mişdir. Qədim Suriyanın və Babilistan dövlətlərinin tarixlərində
Qafqaz haqqında açıq və aydın bir məlumat yoxdur. Lakin İran
tarixlərində söylənir ki, Pişdadiyan sülaləsindən Fərrux oğlu Fridun
və Kəyan padişahlarının sülalə başçısı Keyqubad uşaqlıq zamanın-
dan düşmənlərindən gizlənib, Əlbürz-Qafqaz dağlarında və düzlə-
rində yaşayırdılar.
Fridunu Dəmirçi Gavə və Keyqubadı da zabilistanlı Rüstəm
gəlib aparmış və İranın səltənət taxtına oturtmuşlar.
39
Fars
tarixçiləri deyirlər ki, Fridun bütün dünyanın padişahı idi
və ölkəsini üç oğlu arasında bölmüşdü: qərb tərəflərini Səlmə, şərq
ölkələrini Turə və orta tərəflərini də vəliəhdi olan İrəcə (İrək
sözünün ərəbcələşmişidir) vermişdi. Bir qədər keçdikdən sonra,
Səlm ilə Tur İrəcə paxıllıq edərək, onu məşvərət və görüş bəhanə-
silə dəvət edib Qarabağın yaxınlığında öldürdülər. O zamandan
sonra bunların nəsli arasında ədavət düşmüşdü. Ölkənin şərq
tərəfləri Turan və orta tərəfləri İran adlanmışdır. İstəxr-Farsın yaxın-
lığında indi də İrəc adlı bir ev vardır. Miladdan təqribən 700 il əv-
vəl, qrek tayfası və xüsusilə miletlilər Qara dənizin şimal-şərq sahi-
lində Tanais, Fanaqoriya, Hirmonas və Dioskuriya şəhərlərini bina
edib, Qafqazın müxtəlif əhalisi ilə ticarət əlaqəsi saxlamağa başla-
mışdılar.
Miladdan təqribən 400 il əvvəl yaşamış olan yunan tarixçisi
Herodotun yazdığına görə, Kimmeriyan tayfası skiflərdən qaçıb
Asiyadakı Lidiya ölkəsini ələ keçirmişdi. Skiflər miladdan 633-cü il
əvvəl onları təqib edib iyirmi səkkiz illik
istiladan sonra Avropaya
qayıtdılar. Məlumdur ki, bunlar Qafqaz ölkəsindən gəlib keçmişlər,
ilk fəthləri və son istilaları da bu ölkədə olmuşdur. Bu cəhətdən
Şirvan və Dağıstan vilayətlərində qrek və skiflərin qədim asarından
bir çoxunun nişanələri indi də mövcuddur.
Herodotun yazdığına görə, Kəyan padişahlarından Keyxos-
rovun massaget skifləri və onların məlikəsi Tomirisə qarşı açdığı
müharibə Albaniyada olmuşdur. O (Herodot) belə deyir: Kirus
Arazdan keçib, ona qovuşan Kür çayına maniəsiz olaraq gəlib
çatdı. Oradan da cəsarətlə bir dar dərənin içərisinə soxuldu. Burada
dağ əhalisi onu məğlub edib, bütün qoşunu ilə məhv etdilər.
Avropa və Asiya tarixçiləri Keyxosrovun aqibəti və onun dağa çəki-
lib qeyb olması haqqında müxtəlif fikirlər yürüdürlər. Şeyx Nizami
Gəncəvinin də mağara haqqında və Keyxosrovun Dərbənd yaxınlı-
ğındakı bir dağda saxlanan qızıl taxtı barədə yazıları vardır. Bunlar,
yuxarıda qeyd edilən iddialarla da uyğun gəlir. Xülasə, bəzilərinin
zənn
etdiyi kimi, əgər Keyxosrov Arazdan keçdikdən sonra Gürcüs-
40
tana hərəkət etmək istəsəydi, o zaman iki çayın (Kür ilə Arazın)
qovşağı olan Cavad keçidinə gəlməzdi. Bundan anlaşılır ki, o, Alba-
niyaya səfər etmişdir. Bu hadisə, ehtimal ki, Rubas çayı dəhnəsin-
dən başlayan, Təbərsərandan keçən, Dərvaq və Qaytağa gedən çox
çətin keçidli bir dar dərədə vaqe olmuşdur. Qədim kitablarda məş-
hur olan «Sur dərəsi» ola bilsin ki, bu dərədir. Bunun belə adlanması
da Dərbənddən uzanan sədd münasibətilə ola bilər, çünki «sur»
ərəbcə «hasar» deməkdir.
Ola bilsin ki, bu dərə «Sul qapısı»nın və
yaxud Dərbəndin üç ağaclığında, bu dərənin dəhnəsinə yaxın bir
yerdə, Nuşirəvanın bina etdirdiyi «Sul şəhəri»nin adı ilə adlanmış
olsun. Zaman keçdikçə «l» dönüb «r» olmuşdur. Ola bilsin ki, Key-
xosrov Sürhi mahalının dar dərələrindən birində, Qaytaq, Aqquşa
və Qaziqumuğun bir çox tayfaları tərəfindən öldürülmüşdür: çünki
«Sur» adı «hi» sözü əlavəsilə indi də bu mahalın adıdır. Bəzi tarix-
çilər yazırlar ki, guya Keyxosrov Gəncə qalası yaxınlığında məğlub
edilmişdir; bu qeyd həqiqətdən uzaqdır; çünki burada yer düz və
hamar olub heç bir dar dərə yoxdur.
Məhəmməd ibni-Xandşah (Mirxond) «Rövzətüssəfa»da, Xan-
dəmir «Xülasətüləxbar»da və sair tarixçilər yazırlar ki, Güştasib
Rum ölkəsindən qayıtdıqdan sonra, atasının yerində səltənət
taxtına oturdu və İran paytaxtını Bəlxdən özü bina etdirdiyi İstəxr
şəhərinə köçürtdü. O, İranda Zərdüşt dinini yaydı və bir adam
göndərib, türklərin hakimi Ərcasibi də bu dinə dəvət etdi. Buna
görə, indiyə qədər bir dində olan iki tayfa arasında müxalifət və
ziddiyyət törədi. Ərcasib hədsiz qoşunla İrana hərəkət etdi.
Güştasib öz rəşadətli oğlu İsfəndiyar ilə qarşıya çıxdı, türklər məğ-
lub oldular. (Güştasib)
özü Farsistana döndü, İsfəndiyarı isə
Ermənistan və Azərbaycanı zəbt etməyə göndərdi. Ərcasib ikinci
dəfə olaraq İrana səfər etdi. İsfəndiyar yenə onu məğlub etdi və
türk ölkələrinə soxularaq çoxlu qələbələrə nail oldu. Güştasib öm-
rünün axırlarında hökmranlığı İsfəndiyarın oğlu Bəhmənə tapşırdı,
özü isə dünyadan əl çəkdi.