Qərib məzarlar
46
Azərbaycan müstəqilliyin de-fakto tanınması
sevincini yaşadığı günlərdə - 1920-ci ilin mar-
tında Qafqazda vəziyyət yenidən gərginləşmişdi.
Aprelin ortalarında bolşeviklərin silahlı dəstələri
Dağıstana yeridildi. Qızıl Ordu hissələri Azərbay-
canın sərhədlərinə yaxınlaşdılar.
Giorgi Mamulianın dediyinə görə, 1920-ci
ilin əvvəllərində Antanta
dövlətləri bu məsələni
müzakirəyə çıxarırlar: biz nə etməliyik? Bolşe-
viklərin qarşısını alaq, yoxsa Qafqazdan çıxıb
gedək? Nəticədə, Lord Kerzonun təşəbbüsü ilə
qərara alınır ki, Gürcüstan və Azərbaycan silah-
la təchiz edilsin. Bu ideyanı o dövrdə Britaniya
imperiyasının baş naziri olan Lloyd Corc da
müdafiə edirdi.
İngilislərlə müvafiq danışıqlar aparılır. İn-
gilislərin faktiki olaraq, Gürcüstana və Azərbay-
cana silah verməyə razılaşdığı bir vaxtda ortaya
problem çıxır: Qarabağda ermənilər qiyam qal-
dırır!”
İngiltərə, Fransa və İtaliyanın Qafqazdakı ali
komissarlarının “Zaqafqaziyada sülhün bərpası”
tələbi ilə verdikləri
nota da erməniləri sakitləş-
dirə bilmədi. Azərbaycan hökuməti Qarabağda
qayda yaratmaq üçün bu əraziyə qoşun yeritmək
məcburiyyətində qaldı.
Giorgi Mamulia yazır ki, bu şəraitdə müttə-
fiqlər ehtiyat etməyə başlayırlar: Azərbaycana,
Gürcüstana, Ermənistana silah verilsin, ya yox?
Kim zəmanət verə bilər ki, bu silahı onlar bir-bi-
rinə qarşı işlətməyəcək? Ermənilərin düşünül-
məmiş bu hərəkətindən
sonra silah verilməsi
barədə qərar ləğv edilir və faktiki olaraq Azərbay-
canın bolşeviklər tərəfindən ilhaqına qədər heç
kimə - nə Azərbaycana, nə Gürcüstana, nə də Er-
mənistana silah verilir.
Bolşeviklər yaranmış vəziyyətdən istifadə et-
dilər. Onlar başa düşdülər ki, Azərbaycanın qoşun-
ları Qarabağa, ermənilərə qarşı döyüşə göndərilib.
1920-ci il aprelin sonlarında bolşeviklər faktiki ola-
raq Azərbaycana müqavimətsiz daxil oldular. Çün-
ki onda Bakının özündə
cəmi üç milli batalyon var
idi. Daha doğrusu, bütövlükdə XI Qızıl Ordunun
qarşısına cəmi bir neçə min adam çıxmışdı.
XI Qızıl Ordu Bakıya daxil oldu, 1920-ci il ap-
relin 28-də hakimiyyət bolşeviklərə təhvil verildi.
Parisdə qalan nümayəndə heyəti Azərbaycan-
da baş verənlər barədə ziddiyyətli xəbərlər alır-
dılar. Onlar Bakıda nə baş verdiyindən xəbərsiz
idilər. Bunun da səbəbi vardı...
Giorgi Mamulia tədqiqatlar əsasında müəy-
yən edib ki, 1919-cu ilin mayından başlayaraq
Bolşevik işğalı
Qərib məzarlar
47
ingilislər bütün nümayəndə heyətlərinin üzv-
lərinə - gürcülərə, azərbaycanlılara və Şimali
Qafqaz nümayəndələrinə birbaşa teleqrafla Bakı,
Tiflis və ya Teymurxanşura ilə
əlaqə saxlamağa
qadağa qoymuşdular. Buna görə də onların öz
respublikaları ilə birbaşa əlaqələri yox idi, bütün
teleqramlar müttəfiqlər vasitəsilə, həmin fran-
sızlar, həmin ingilislər vasitəsilə çatdırılırdı.
Mayın 3-də Topçubaşov Fransa Nazirlər Şu-
rasının sədrinə və xarici işlər nazirinə məktub-
la müraciət etməli olur:
“Artıq iki gündür ki, Pa-
ris qəzetlərində Sovet Rusiyası tərəfindən Bakıya
qoşun yeridilməsi ilə əlaqədar ziddiyyətli xəbərlər
yayılır. Təəssüflər olsun ki, rəhbərlik etdiyim Azər-
baycan Respublikasının Parisdəki Nümayəndə
heyəti bütün bunlardan xəbərsizdir və bu səbəbdən,
nümayəndə heyəti adından Zati-alilərinizdən xa-
hiş edirəm ki, Azərbaycan Respublikası Nazirlər
Şurasının sədrinə ünvanladığımız məktubun te-
leqraf vasitəsilə çatdırılması üçün zəruri addımlar
atılmasını təmin edəsiniz”.
Onda Bakıda artıq bolşevik qanunları işləyirdi.
Cəmi bir neçə ay əvvəl dünyanın ədalətlə
idarə edilməsi barədə gurultulu bəyanatlar verən
böyük dövlətlərin nümayəndələri isə Azərbayca-
nın işğalına göz yumurdular.
Ə.Topçubaşovun Fransa
Nazirlər Şurasının
sədrinə məktubu.
3 may 1920-ci il.
Qərib məzarlar
48
Nümayəndə heyəti hələ də ümid edirdi ki,
böyük dövlətlər Azərbaycanın
müstəqilliyinin
bərpa olunmasına kömək edəcək. Az qala bütün
Avropa dövlətlərinə müraciətlər ünvanlanırdı.
Amma bu müraciətlər cavabsız qaldı və Azərbay-
can məsələsi bağlandı...
Azərbaycanın Parisdəki nümayəndə heyəti-
nin üzvləri isə Fransadakı çoxsaylı mühacirlər
sırasına qoşulmağa məcbur oldular. Soyadların-
da cüzi dəyişiklik etməklə....
Əlimərdan bəy sənədləri bundan sonra Top-
çubaşov kimi yox, Topçubaşı kimi imzalamağa
başladı...
Şeyxülislamov Şeyxülislamzadəyə çevrildi...
Ceyhun bəy Hacıbəyov məqalələrini Ha-
cıbəyli imzasıyla yazdı...
Yeni yaranmış reallığı nəzərə alan Qafqaz
xalqlarının Parisdəki nümayəndələri, nəhayət,
Əlimərdan bəyin illər
əvvəl irəli sürdüyü ide-
ya ətrafında – Qafqaz Konfederasiyası ətrafında
birləşmək qərarına gəldilər. Bu məsələ dəfələr-
lə müzakirə edilsə də, real nəticə alınmamışdı.
Nəhayət, 1921-ci il iyunun 10-da Azərbaycan,
Gürcüstan, Ermənistan və Dağlı xalqlarının nü-
mayəndələri “Müstəqil Qafqaz Respublikalarının
İttifaqı” adlanan bəyanat imzaladılar...
Sonralar Azərbaycan Nümayəndə heyəti
haqq-ədalətin bərpası ümidilə Cenevrə, London,
Genuya, Lozanna konfranslarına can atır, Avro-
panın müxtəlif şəhərlərində keçirilən tədbirlərdə
Azərbaycan xalqının haqq səsini çatdırmağa ça-
lışırdı. Lakin artıq onların səsi eşidilmirdi. Çünki
Avropanın özündə vəziyyət dəyişir, Versal sülh
müqaviləsini tərtib edən və imzalayan dünənki
müttəfiqlər arasında ziddiyyətlər dərinləşir, iqti-
sadi çətinliklər bütün Avropanı bürüyürdü. Belə
olan halda kiçik xalqların azadlıq istəyinə dəstək
vermək arxa plana keçirdi.
1924-cü ilin fevralında İtaliya, oktyabrında
isə Fransa bolşevik Rusiyasını tanıdığını bəyan
etdi. Bu, artıq müstəqillik
arzusunda olan Qafqaz
nümayəndələri üçün tamam yeni bir reallıq
demək idi. Daha doğrusu, bütün bunları Qafqaz
mühacirlərinə vurulan zərbə hesab etmək olardı.
Ə.Topçubaşının yazdığına görə, bu illərdə ar-
tıq nümayəndə heyətinin üzvləri dolanışıq üçün
özlərinə əlavə iş axtarır, amma heç də hamı arzu-
suna çata bilmirdi. Məsələn, Əkbər ağa Şeyxülis-
Mühacirət məşəqqətləri