AMERİKA İQTİSADİYYATININ OSAS CƏHƏTLƏRİ
hamısını onların ümumi həyat şəraitini yaxşılaşdırmaq naminə
birləşdirsinlər.
İlk dövrlərdə Omək Bahadırları gizli bir cəmiyyət idi. Onun
əsasları geniş idi, qapıları qaradərililərin, qadınların, fermerlərin və
tacirlərin, eyni zamanda halal zəhmətlə qazananların üzünə açıq idi.
Bu cəmiyyət ancaq vəkilləri, bankirləri və səhmdarları qəbul etmirdi.
Bahadırlar öz fəaliyyətlərinin ən yüksək zirvəsinə 1880-ci illərin
ortalarında Amerika milyoneri Cey Qouldun ixtiyarında olan dəmir
yollara qarşı tə’tildə qalib gəldikdə yçatdılar. 1886-cı ildə təşkilatın
700 000 nəfərə yaxın üzvü var idi. Bu üzvlər arasında ixtisaslı
sənətkarlar və ixtisası olmayan fəhlələr də var idi.
Lakin Bahadırlar arasında müxtəlif qruplarin mənafeləri tez-tez
biri digəri ilə ziddiyyət təşkil edirdi. Buna görə də üzvlərlə hərəkat
arasında birlik hissi zəif idi. Bahadırlar 1886-cı ildə Qould dəmir
yollarına qarşı apardıqları tə’tilləri uduzdular və 1880-ci illərin
sonlarından onun üzvlərinin sayı sür’ətlə azaldı.
AMERİKA OMOK
FEDERASİYASI
1 Q Q 1
* ildə siqar istehsalçısı Samuel Qompers adlı
-LO O J. ■"v'i
holland mühaciri bir sıra başqa aparıcı
sənətkarları başına toplayaraq, Amerika Əmək Federasiyasının
sələfi Birləşmiş Ştatlar və Kanada Mütəşəkkil Ticarət və Əmək
Birlikləri Federasiyasını yaratdı. Əmək Bahadırlarından fərqli
olaraq, bu təşkilata ancaq ailə başçıları qəbul edilirdi. 1886-cı ildə
təşkilat yeniləşdirildi və adını dəyişib, Amerika Əmək Federasiyası
qoydular. Qompers Amerika Əmək Federasiyasının birinci
prezidenti oldu. Birliyin strategiyasının üç bənddən ibarət Qompers
proqramı tarix boyu Amerika Əmək Federasiyası hərəkatına
xidmət etdi.
Birincisi, Qompers proqramı fəlsəfi sinfi mübarizə ilə məşğul
olmaqdansa, daha yüksək əmək haqqı şəklində və daha yaxşı iş
şəraitində praktik mənfəətlər üçün işləməyi tə’kid edirdi. İkincisi,
0
, Amerika Əmək Federasiyasını hərəkat çərçivəsində federalizm
prinsiplərinə də’vət edirdi və hər bir birliyə əhəmiyyətli dərəcədə
sərbəstlik verirdi ki, öz işlərini öz üslubuna müvafiq şəkildə təşkil
etsin və aparsın. Üçüncüsü, o, bacardığı qədər hökuməti kollektiv
ticarətdən kənar etməyə çalışırdı, lakin siyasi dostlarına yardım
göstərməkdən və əmək imkanına qarşı çıxan Konqres üzvlərini
məğlub etməkdən də imtina etmirdi. Qompers eyni zamanda təkid
edirdi ki, eyni fəhlələri eyni zamanda bir birlikdən artıq birlik
birləşdirmək cəhdi edə bilməz.
TT5
IX HİSSƏ: ƏMƏK BİRLİKLƏRİNİN ROLU
Amerika Əmək Federasiyasının uğurlu şəkildə işə başladığına
baxmayaraq, əmək təşkilatçılan bir çox çətinliklərlə üz-üzə
gəldilər. Əsas e’tibarilə, icarədarlar heç vaxt birliklərin
qanuniliyini tam şəkildə qəbul etmirdilər, onların tə’til etmək və
kollektiv ticarət hüquqlarını isə tamamilə rədd edirdilər. Bütün
məsələləri hər bir fəhlə ilə ayn-ayrıhqda müzakirə etməyi üstün
tutan rəhbərlik tez-tez birliyin planlanm alt-üst etmək yolları
axtanrdı və bunun üçün o, birliyə müsbət münasibət bəsləyən
fəhlələri ya işdən azad edir, ya da onların adlannı «qara siyahıya»
yazırdı (əvvəlcədən başqa şirkətlərlə razılığa gəlirdi ki, belələrini
işə götürməsinlər), yaxud fəhlələri «sarı it» müqaviləsinə qol
çəkdirməyə məcbur edirdi,«san it» müqaviləsi isə fəhlə işə qəbul
edilərkən, onun birliklərə qoşulmuyacağı haqqında
iltizamnamədir.
İcarədarlar eyni zamanda elə bir məhkəmə qərarı axtarırdılar
ki, həmin qərar birliklərin tə’tillə məşğul olmalannı dayandırmağı
tə’min etsin. 1880-ci və 1932-ci illər arasında, əksər illərdə
hökumət və məhkəmələr idarəetmə vəziyyətinə ya müsbət
münasibət bəsləyir, ya da, ən yaxşı halda, bitərəf mövqe tuturdu.
Əslində, ictimai qayda-qanun naminə tə’tilə son qoymaq üçün
zəruri olan qüvvəni tez-tez hökumət tə’min edirdi. Məsələn,
1894-cü ildə əmək haqqının azaldılmasına qarşı Pulman
İqamətgah Vaqon Şirkəti fəhlələri tə’tilə başladıqda və bu tə’tilə
həmrə’ylik işarəsi olaraq, Amerika Dəmir Yol Birliyi üzvləri
onlara birləşdikdə, Birləşmiş Ştatlar hökuməti federal hərbi qüvvə
göndərdi ki, tə’tili yatırtsın və e’lan etdi ki, bu tə’til poçt
qatarlarının işlərinə mane olur. Bu dövrdə bir sıra başqa dəhşətli
tə’tillər də oldu ki, onlardan bə’ziləri bir neçə nəfərin ölümü ilə
nəticələndi.
Əmək hərəkatı üçün başqa bir böyük maneə 1905-ci ildə baş
verib. Bu, Ali Məhkəmənin Loxner Nyu-Yorka qarşı hadisəsidir.
Ali Məhkəmə təsdiq edirdi ki, iş saatlarını məhdud edən qanun
Konstitusiyaya ziddir, çünki o, fərdlərə iş üçün müqavilə
bağlamağa mane olur. Məhkəmənin bu məsələdən müddəası
Konstitutsiyanm 14-cü Düzəlişindən götürülmüş fərdlərin
«müqavilə azadhğı» haqqında prinsipə əsaslanırdı.
1 Dünya Müharibəsinə yaxın Amerika Əmək Federasiyasının
5 milyona qədər üzvü var idi; onun üzvlərinin həm sayı, həm də
tə’siri get-gedə artırdı. Buna baxmayaraq, 1920-ci illərdə artım
zəiflədi, çünki əmək Sahibkarların Dövlət Assosiasiyası (NAM)
kimi biznes qruplarının tam qarşıdurması ilə üz-üzə gəldi. Bir
176
AMERİKA İQTİSADİYYATININ OSAS COHOTLORİ
dəhşətli döyüş birliklərə birləşmədə fəhləyə təzyiq göstərməmək
hüququ olan «açıq dükan» prinsipi ilə bağlı idi. Əlavə olaraq, ona görə
ki, 1920-ci illər yüksək məşğuliyyətlə bağlı çiçəklənmə illəri olmağa
meyl etdiyi üçün fəhlələr birlik yardımı olmadan da özlərini nisbətən
təhlükəsiz hiss edirdilər. 1924-ci ildə Qompersin ölümündən sonra
Amerika Əmək Federasiyasının prezidentliyinə barışdırıcı bir namizəd
kimi Uilyam Qrin seçildi.
BÖYÜK DEPRESSİYA
öyük Depressiyanın gəlişi Amerika Əmək Federasiyası
Jj üzvlərinin sayını üç milyondan da aşağı salsa da. Depressiya işçi
kütləsinin vəziyyətinə rəğbət yaratmaq yolu ilə (Depresiyanın ən
qızğın dövründə Amerika işçi qüvvəsinin üçdə biri işsiz idi) əmək
hərəkatının inkişafına təkan verdi. Prezident Franklin D. Ruzveltin
seçilməsi ilə hökumət və məhkəmələr işə olan tələbə daha böyük
diqqət verməyə başladılar. 1932-ci ildə Konqres əməyi təqdir edən ilk
qanunlarından birini verdi. Norris-La Guardia Aktı adlanan bu qanun
sarı it müqavilələrini qanundan kənar e’lan etdi və əməklə bağlı
mülahizələri qadağan edən qərarlar vermək haqqında məhkəmələrin
səlahiyyətlərini məhdudlaşdırdı.
Depressiyaya son qoymaq haqqında Ruzvelt proqramı bir neçə
qanunu ehtiva edirdi ki, bu qanunlar əməklə bağlı məsələləri inkişaf
etdirirdi. Bu qanunlardan biri, 1933-cü ilin Milli Sənayeni Bərpa Aktı
fəhlələri minimum əmək haqqı, müvafiq iş saatları, kollektiv ticarət və
birliklərə birləşmək hüququ ilə tə’min etmək zəmanəti verirdi. Lakin
1935-ci ildə Ali Məhkəmə bu qanunu Konstitusiyadan kənar e’lan
etdi. Federal hökumət 1935-ci ildə buna Milli Əmək Əlaqələri Aktını
qəbul etməklə cavab verdi. Vaqner Aktı kimi daha yaxşı tanınan bu
qanunda deyilir: «İşçilərin müstəqil təşkilat huququ var. Əmək
təşkilatlan formalaşdırmaq, onlara birləşmək və ya onları müdafiə
etmək, özlərinin seçdikləri nümayəndələr yolu ilə kollektiv ticarət
etmək, kollektiv ticarət və ya başqa qarşılıqlı kömək və yardım
məqsədilə əlaqədar fəaliyyətlə məşğul olmaq hüquqları var.»
Birinci dəfə idi ki, əməyə kollektiv sövdələşmə üçün qanuni hüquq
verilirdi. Bundan əlavə, qanun Milli Əmək Əlaqələri Şurası (NLRB)
tə’sis etdi ki, onun şərtlərinin icrasına rəhbərlik etsin, ədalətsiz əmək
hallarını qadağan etsin və fəhlələrin hansı birliyi təmsil edəcəklərini
müəyyənləşdirsin. Milli Əmək Əlaqələri Şurasına təklif edildi ki. Şura
zavodlara getsin, fəhlələr birliklər yaratmaq və ya xüsusi birlikdə
təmsil olunmaq istədikdə, seçkilər
vn
Dostları ilə paylaş: |