8 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
hədislərə istinad edirlər.
Amma buna əks olaraq bir çox təcrübələr göstərir
ki, “sağlam mühit”, “yaxşı yoldaş” və “düzgün tərbiyə”
nəticəsində şər və pis insanlar tamamilə islah olunurlar.
Bundan əlavə, əxlaqı nəzərə almadan peyğəmbərlərin
və dini rəhbərlərin bütün səmavi göstəriş və qadağaları
ləğv və mənasız sayılar. Çünki bütün bunlar insanların
tərbiyəsi üçün göndərilmişdir. Biz hətta heyvanların
belə, bir sıra üsullarla tərbiyələnməsini və qərizəvi
hisslərindəki dəyişikliklərini gördüyümüz halda, necə
qəbul edə bilərik ki, insanlarda pis əxlaq heyvanların
vəhşilik və yırtıcılıq xüsusiyyətindən də qatı olsun!
Bizim nəzərimizcə, bu müddəanın sübutu üçün
mütləq insanın əxlaqi xislətlərinin yaranma tərzi
araşdırılmalı, onların aradan qaldırılması yollarını
tapmalıyıq. Bildiyimiz kimi, hər yaxşı və pis əməlin
insanın ruhunda müəyyən təsiri vardır ki, onun təkrarı
ilə bu təsir artaraq, yavaş-yavaş “adət”ə, daha sonra
isə “sifət və xislət”ə çevrilir və beləcə, insanın meyilləri
onun “adət” və “xislət”lərindən mənşələnir. Burada
biz təcrübəyə əsaslanmalıyıq. Məsələn, əxlaqi adət və
xislətlər bir əməlin təkrarı ilə yarandığı kimi, onların
aradan qalxması da elə bu yolladır. Yəni əvvəlcə
“əməl”, sonra “təkrar”, daha sonra əxlaqi bir xislətin
yaranmasının şahidi oluruq. Demək, təlqin, təfəkkür,
düzgün təlim və sağlam mühitin insanın əxlaqının
müsbət inkişafı yönündə böyük təsiri var.
Pis əxlaq bir növ xəstəlikdir
Hamımız bilirik ki, bütün canlı varlıqlar arasında
insan xüsusi və müstəsna keyfiyyətlərə malikdir. Onda
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 9
bir-birinə zidd daxili qüvvələr vardır ki, bir tərəfdən
onu (nəfsani meyillər, heyvani istəklər və instinktiv
hisslər) günaha, çirkinliyə, başqalarının hüquqlarına
təcavüz etməyə, yalan və xəyanətə sövq edir, digər
tərəfdən isə (əql və idrak qüvvəsi, vicdan və insanlıq
şəfqəti) ədalətə, insansevərliyə, paklığa, doğruluğa və
təqvaya çağırır. Bütün insanlarda bu qüvvələr bir-birilə
mübarizə aparır, birinin digərinə nisbi qələbəsi onların
insani dəyərlər baxımından fərqlənmələrinə, təkamül
və tənəzzülünə səbəb olur. Bəzən, insan Allahın ən
yaxın mələklərindən üstün və fəzilətli, bəzən isə yırtıcı
heyvanlardan da qorxulu olur. Bu həqiqət bir çox
hədislərdən də başa düşülür. İmam Əli (ə) buyurur:
ِتﺎﻧاﻮﻴَﺤﻟا ﱠﺺَﺧ َو ، ِﺐ َﻀَﻐْﻟا َو ِةَﻮْﻬ ﱠﺸﻟا َنوُد ِﻞْﻘَﻌِﺑ َﻚَﻠَﻤْﻟا ﱠﺺَﺧ َﻪﻠﻟا ﱠنِإ
ُﻪُﺒ َﻀَﻏَو ُﻪُﺗَﻮْﻬَﺷ تَدﺎﻘْﻧا ِنِﺎَﻓ ِﻊﻴِﻤَﺠْﻟا
ِءﺎﻄْﻋِﺎِﺑ َنﺎﺴْﻧِ ْﻻا َفﱠ َﴍَو ُﻪَﻧوُد ماِﻬِﺑ
ِعِزﺎﻨُﻤْﻟا ِدﻮُﺟُو َﻊَﻣ ِﺔَﺒْﺗﱡﺮﻟا ِﻩِﺬﻫ ﱃِا ِﻪِﻟﻮ ُﺻُﻮِﻟ ِﺔَﻜِﺋﻼَﻤْﻟا َﻦِﻣ َﻞ َﻀْﻓَا َرﺎﺻ ،ِﻪِﻠْﻘَﻌِﻟ
“Allah-Taala mələklərə ehtiras və qəzəb deyil, yalnız əql;
heyvanlara əql deyil, yalnız ehtiras və qəzəb, insanı isə şərəfli
sanaraq ona hər üçünü əta edib. Əgər onun əqli ehtiras və
qəzəbinə qalib gəlsə, əks və zidd qüvvənin varlığı ilə belə
məqama çatdığı üçün mələklərdən üstün olacaq.”
1
Diqqət yetirmək lazımdır ki, təbii meyil, istək, ehtiras
və instinktiv hisslər həyatın davamı üçün zəruridir.
Başqa sözlə, insanın cismində bihudə bir üzv olmadığı
kimi, ruhi istək və meyillərin də rolu vardır. Əlbəttə,
bu o zamana qədərdir ki, hər istək öz təbii dairəsini
aşmasın, zərərli və qorxulu meylə çevrilməsin. Məsələn,
1 . “Camiüs-səadat”, 1-ci cild, səh.34.
10 Яхлаг сайясиндя саьлам щяйат
heç kim insanda “qəzəb”in rolunu inkar edə bilməz.
Hüququ tapdanmış şəxs onu bütün qəzəbi sayəsində
mübarizə meydanında tələb etməyincə, sakit və aram
halda onu əldə etmək əbəs fikirdir? Amma qəzəb öz təbii
halını itirib əqlin ixtiyarından çıxdıqda da insanı heç bir
hədd-hüdudu tanımayan vəhşi bir heyvana çevirməyə
də qadirdir. Yaxud insanın sərvətə malik olmaq və
vəzifəyə yiyələnmək üçün çalışması normal və təbii
meyil sayıldığı halda, yalnız dünya, sərvət və vəzifə
düşkünlüyünün, yəni bu meyillərdə ifrata varmağın
viranedici təsiri də heç kimə gizli deyildir.
Buna əsasən, cismi normaların pozulması həmişə
xəstəlik və acınacaqlı hadisələrlə yanaşı olduğu
kimi, ruhi qüvvələr, ehtiras və istəklərin də normal
vəziyyətinin bir-birinə dəyməsilə bir növ ruhi-psixoloji
xəstəliklər yaranır ki, əxlaq alimləri ona “qəlbi xəstəlik”
deyirlər. Bu ifadəni biz Qurani-Kərimdə nifaq və
ikiüzlülük sifətinə sahib olan münafiqlərə verildiyini
müşahidə edirik. Belə ki, bir ayədə buyurulur:
{ًﺎﺿَﺮَﻣ ُﻪّﻠﻟا ُﻢُﻫَداَﺰَﻓ ٌضَﺮﱠﻣ ﻢِﻬِﺑﻮُﻠُﻗ ِﰲ}
“Onların qəlblərində mərəz (xəstəlik) vardır. Allah
onların (pis əməllərinə görə) xəstəliyini artırar.”
1
Nəfslə mübarizə, yaxud böyük cihad
Nəfslə mübarizə və onu əxlaqi rəzilətlərdən
saflaşdırmağın nə böyük əhəmiyyət daşımasına bu
kifayətdir ki, onu “böyük cihad” adlandırmışlar. Bu
ifadə Peyğəmbəri-Əkrəmin (s) müharibələrin birindən
qayıdan mübariz səhabələrinə buyurduğu məşhur bir
1 . “Bəqərə” surəsi, ayə 10.
Айятуллащ ял-цзма Мякарим Ширази 11
hədisdən götürülmüşdür:
: َﻞﻴِﻘَﻓ ،ُ َﱪْﻛَ ْﻻا ُدﺎﻬِﺠْﻟا ُﻢِﻬْﻴَﻠَﻋ َﻲِﻘَﺑ َو َﺮَﻐ ْﺻَ ْﻻا َدﺎﻬِﺠْﻟا اُﻮ َﻀَﻗ ِمْﻮَﻘِﺑ ًﺎﺒَﺣْﺮَﻣ
ِﺲْﻔﱠﻨﻟا ُدﺎﻬِﺟ : َلﺎﻗ ؟ُ َﱪْﻛَ ْﻻا ُدﺎﻬِﺠْﻟا ﺎَﻣ ِﻪﻠﻟا لﻮُﺳَر ﺎﻳ
“Kiçik cihadı yerinə yetirən dəstəyə afərin! (Qarşıda isə
hələ) onları böyük cihad gözləyir.” Soruşdular: “Böyük cihad
hansıdır?” Buyurdu: “Nəfslə mübarizə!”
1
Bəzi hədis alimləri öz əsərlərində nəfsin
saflaşdırılması ilə bağlı bəhsləri “cihad” bölümündə
qeyd etmiş və onu cihadın bir qismi bilmişlər. Digər
hədislərdə də Peyğəmbəri-Əkrəmin (s) buyruğunun
davamı belə verilmişdir:
ِﻪْﻴَﺒْﻨَﺟ َ ْينَﺑ ﻲِﺘﱠﻟا ُﻪ َﺴْﻔَﻧ َﺪَﻫﺎﺟ ْﻦَﻣ ِدﺎﻬِﺠْﻟا َﻞ َﻀْﻓَا ﱠنِا
“Ən üstün cihad insanın daxilindəki nəfsi ilə
mübarizəsidir.”
2
Bu cümlə nəfslə bağlı İslamın nəzərini çox gözəl
aydınlaşdırır və bu haqda bir sıra araşdırmalardan sonra
aşağıdakı həqiqətlər üzə çıxır:
1. İnsanın taleyi daxilindəki iki zidd qüvvənin
qarşıdurması və birinin digəri üzərindəki qələbəsinə
bağlıdır.
2. Bu mübarizənin “böyük cihad” adlandırılması
onun daimi olmasına görədir. Həm də bu daxili
müharibə insan üçün xarici müharibədən təhlükəli
və daha qorxuludur. Nəfslə mübarizə adlı böyük
cihadda məğlubiyyət bədbəxtlik, adi müharibələrdə
isə məğlubiyyətlə hətta “şəhidlik” kimi böyük iftixara
1 . “Vəsailüş-şiə”, 11-ci cild, səh.123.
2 . Yenə orada.
Dostları ilə paylaş: |