Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Boylandım çayın avtomobil düşən hissəsinə. Fəqət avtomobildən də əsər yox idi. Birtəhər ayaq üstə qalxdım və getdim. Nə mən kimsədən bir şey soruşdum, nə də kimsə məndən. - Aydındır, oğul. Qatillər həmişə özlərini ilk dəfə cinayətdən bixəbər göstərirlər. - Anlamadım, dayı – qoca nəyə görə o məsəli çəkmişdi, hələ də başa düşmürəm... - Elə belə dedim. Fikir vermə! Nə vaxt yuxuya getdiyimi xatırlamıram. Ayılanda qocanın nəzərləri mənə yönəlmişdi. O, ya həmişə məndən tez oyanırdı, ya da ki ümumiyyətlə yatmırdı. - Necəsən? – soruşdu. - Yəqin ki, yaxşıyam, – dedim və anidən məni bir məsələ maraqlandırdığı üçün soruşdum: – Tahir dayı, özümə gələndən bu yana burada həkim görməmişəm. Nə məsələdir? - Oğul, narahat olma. Hamımızda olduğu kimi, sənin də bədəninə birləşdirilən naqillər vasitəsilə bütün məlumatlar onların kompyüterinə ötürülür. Hansısa fövqəladə hal baş verəndə, sistem vasitəsilə www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 bütün xəstələr yatızdırılır və həkimlər palataya daxil olaraq lazımi müdaxiləni edirlər. Onları əslində heç kim tanımamalıdır. Qocanın dedikləri mənə ikibaşlı göründü: - Tanımamalıdır, yoxsa tanımır? – deyə soruşdum. - Tanımır! – Bir qədər ara verəndən sonra çox asta səslə əlavə etdi: - məndən savayı... Heç nə anlamadığım üçün, sadəcə, qocanın üzünə baxırdım. - Yeni gətiriləndə səninlə bağlı söhbətləri yalnız həkimlərdən eşidə bilərdim. Sayıqladığın vaxt, halın pisləşən kimi onların gələcəyini bilirdim. Odur ki, xəstələri yatızdırmaq üçün dərman ötürülən şlanqı çıxardığımdan onlar gələndə oyaq oldum. Özümü yuxulu göstərərək söhbətlərinə qulaq asmağa çalışdım, lakin alınmadı. Bir kəlmə danışmadan on- on beş dəqiqə ərzində müdaxilə edib getdilər. Az müddətdən sonra da həmin şlanqın yenidən mənə birləşdiyini gördüm, – deyib gülümsəyəndə mən də ona qoşuldum. - Odur ki, onları görməmək, nəzarətlərindən kənarda olmaq demək deyil, oğul. Sən heç narahat olma! www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 - Sözün düzü, narahat deyiləm, Tahir dayı. Sadəcə maraqlı gəldiyi üçün soruşdum. Bir dostum həkim idi deyə, bu sahədə az da olsa məlumatım var. Amma ilk dəfədir ki, belə sistem görürəm. - Hansı dostun?. - Yalçın... - Onun haqqında danışmamısan. - Ola bilər. Yaşardan sonra tanımışam onu. Həm terapevt idi, həm də psixoloq. Mən də daxil olmaqla, çox insana ruh yüksəkliyi bəxş edirdi. Amma çox təəssüf ki, o da tab gətirmədi. - O da intihar etdi? – deyə soruşan qocada, az da olsa, təəccüb, təəssüf hiss etməməyim məni yaman düşündürdü. - Hə, dayı... İntihar azarına düşənləri fikrindən daşındırsa da, özünü xilas edə bilmədi. - Nəyisə bilmək, hələ onu həyata keçirmək anlamına gəlmir, oğul. Görünür, Yalçın xəstələri maarifləndirsə də, bildiklərini öz həyatına tətbiq edə bilməyib. - Görünür. Yalçın çox yaxşı oğlan idi. Tibb təhsilini xaricdə alıb gəlmişdi. İki xarici dildə sərbəst danışırdı. Tibbin bütün sahələrinə aid bilgisi vardı. www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 Ölkədə keçirilən əksər tibbi seminarlara qatılar, onlarla sertifikat almışdı. Lakin işlədiyi tibb müəssisəsindəki ayrı-seçkiliklər, ədalətsizliklər, yaltaqlıqlar onu da bu qaranlıqlar dolu həyatdan küsdürürdü. - Elədir, Azər. Oğlum, çox təəssüflər, cəmiyyətimizdə demək olar ki, hər yer üçün bu vəziyyət adi haldır. Qocanın adımı səsləndirməsi məni çaşdırmışdı. Bir-birimizi tanıyandan, nə mən adımı demişdim, nə də o soruşmuşdu. Yəqin həkimlərdən eşitmişdi. Yox, onlar danışmırdılar axı. Nə isə... - Elə adi baxdığımız üçün ənənə halını alır da, Tahir dayı. Nə vaxta kimi belə olacaq? - Biz ölənə kimi, oğul, – o, dərindən nəfəs alaraq davam etdi: – İnsanlıq ölüb, insan qalıb. Elə şeylər var ki, onları istəsən də dəyişmək olmur, Azər. - Eh, dayı... Bir-ikisini çıxmaq şərtilə, bütün həkimlər ayrı-ayrılıqda bir komandir idilər sanki. Hər kəs vəzifə və beş-on manat artıq pul qazanmaq uğrunda strategiyalar qururdu. Bu yolda yalan danışmaqdan, şər atmaqdan belə çəkinmirdilər. Yalçınla söhbət edə-edə orada baş verənləri yaxından www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 müşahidə edə bilirdim. Hətta bir-iki həkimlə də münasibətimiz yaranmışdı. Yay fəslində çox vaxt dənizkənarı parkın qayalıqlarında oturub söhbət edirdik. Şöbə müdirinin ifrat ayrı-seçkiliyi məndə də ona qarşı qəzəb yaratmışdı. Başqa həkimlərin haqqına girərək öz qonşusuna yaratdığı şərait şöbədə narazıçılığa səbəb olmuşdu. Sığortalı xəstələri digər həkimlərə, varlı xəstələri isə qonşusuna yazaraq açıq- aşkar həyasızlıq edirdi. Hətta Yalçının müalicə etdiyi xəstənin həyata keçirdiyi ödənişi həmin adamın adına yazdıraraq daha çox qazanc əldə etməsinə nail olurdu. Üstü açıldıqca müdirlə Yalçın arasında mübahisə yaranırdı. Bu həm mənəvi, həm də maddi haqqa girmək idi. Lakin şərəfdən uzaq müdir, mənəviyyatdan da uzaq olduğu üçün, öz murdar əməllərinə son qoymurdu. Baş həkimin hər səhər kollektivlə keçirdiyi iclasdakı çıxışları o qədər səmimi görünürdü ki, onun nə vaxtsa şöbə müdirinin əməllərindən xəbər tutub tədbir görəcəyinə ümid yaradırdı. Lakin bir gün hər şeyin elə onun himayəsi altında baş verdiyini öyrənən Yalçın hamıya və hər şeyə tüpürərək tibb müəssisəni birdəfəlik tərk etdi. Həkim yoldaşları onu axtarsalar da tapa bilməyiblər. Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|