www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
danışıb yerində sağa-sola çırpındığın üçün həkimlər
sakitləşdirici iynə vurmağa məcbur oldular.
-
Bəs sonra? – astaca soruşdum.
Məni izləyən sirli hadisələr sürətlə yenidən
canlandı deyə,
yaman duyğulandım. Gözümü
qırpanda süzülən yaş qulağımı isladırdı.
-
Sonra heç nə olmadı. Səkkiz saatdan çoxdur ki,
sakit vəziyyətdə yatmısan. Ara-sıra gəlirlər, yoxlayıb
gedirlər. Niyə soruşdun? Məgər bu acılardan başqası
da var? – təəccüblə soruşdu.
-
Var dayı, var, –ah çəkərək dedim: – Onlardan
başqa da üç əsl dostum olub. Təəssüf ki, onlar da
intihar edib bu dünyadan getdilər.
-
Vay, vay, vay!.. – Qoca heyfisləndi, nədənsə
bu dəqiqələrdə onun səmimi olduğuna çox inandım.
Hardasa iki-üç saat çəkən sükutdan sonra ağlımdan
qocanın da nə üçün burada olduğunu soruşmaq keçdi.
Üzümü ona tərəf çevirəndə o, artıq mənə baxırdı.
-
Siz niyə burdasız, dayı? Təbii ki, sirr deyilsə.
-
Sirdir... – Bu cavabı gözləmirdim. Ani olaraq
təlaşa düşdüyümü hiss edib düzəliş verdi.
-
Oğul, sənin üçün yox, özüm üçün sirdir. Neçə
yaşındayam, bilmirəm. Niyə burdayam, bilmirəm.
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
Kimim-kimsəm varmı, bilmirəm. Ümumiyyətlə, heç
nə xatırlamıram. Ancaq adımın Tahir olduğunu
bilirəm, – söyləyən qocanın gülüşü xəfif öskürəyə
qarışdı. Əslində heç gülməli də deyildi. Həyəcanım
qorxuya çevrilirdi artıq. Bu nə deməkdir?!
-
Gəl, dost olaq, – birbaşa dedi. - Bu yaşa qədər
heç bir yaxın dostum olmayıb. Bəlkə də olub.
Xatırlamıram. Taleyimiz eynidir deyəsən. Oxşar
taleyi yaşayanların dostluğu möhkəm olur.
-
Tahir dayı, məncə, bu yaxşı fikir deyil, –
özümdən asılı olmayaraq bildirdim.
-
Yaxşı fikir deyil?
-
Bəli, məncə,deyil. İndiyə kimi dostluq etdiyim
yeddi nəfərin aqibətini bilirsiz axı. Zənnimcə, bütün
problem məndədir. Mənə belə gəlir ki, qaragüruh
ruhların əsarətindəyəm. Kimlə dostluq edirəmsə,
həmin adama nəsə olur. Odur ki, ömrümü dostsuz
başa vurmaq istəyirəm. Əgər buna ömür demək
mümkünsə...
-
Allah səni güldürsün, – qoca ürəkdən güldü. –
Oğul, sənlik nə var axı burda? Əsl dostsan ki, onlara
bu qədər dəyər vermisən. Sən əsl dostsan ki, onları
itirməklə barışa bilmirsən. Onların özünə qəsd
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
etmələrinin səbəbkarı sən deyilsən, əmin ol. Onlar
kimi hər gün neçə nəfər canına qəsd edir. Bəs
onlardan xəbərin varmı? Yox. Sən sadəcə yeddisini
görmüsən. Bu bəlkə də səkkiz ola bilərdi. Bəlkə
doqquz, on, on bir və sairə. Bəlkə mən də
yaşamazdım indiyə qədər. Görünür, məni də sənin
kimi bundan daşındıran hansısa qüvvə var...
Qocaya diqqətlə qulaq asmamaq mümkün
deyildi. Çox maraqlı danışırdı.
-
Ünsiyyətlə, münasibətlə, dostluqla işıqlanır
həyat yolumuz. Bunlardan məhrum olduqca, qaranlıq
çökür həyatımıza. Qaranlıq artdıqca da, qorxular
lərzəyə gətirir ürəyi. Və bir gün ürək ona birləşən
damarları qopartmaqla özünə qəsd edir. Bu yaşa
gəlmişəmsə, demək ki, mənim də həyatımda insanlar
olub, hansısa dostlar olub.
-
Haqlısız, Tahir dayı.
-
Odur ki, ümidini itirmə, oğul! Xoşbəxtliyin nə
olduğunu dərk etsək, xoşbəxt ola bilərik.
Bu fikir mənə tanış idi.
-
Mənim üçün xoşbəxtlik yaxın, əziz dostlarımın
yanımda olması idi,– boğuq səslə dilləndim.
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
-
Əla! Sən çox adamın dərk edə bilmədiyini
anlamısan. Bu, əslində, sevinməli haldır, – qoca
gülümsəyərək söylədi. - Demək yenidən təzə dostun
ortaya çıxsa, xoşbəxt olmaq üçün şansın yaranacaq.
Həyat gözəldir, yaşamaq isə ondan da gözəl. Bu
gözəlliyi öz əllərinlə çirkləndirmə!
Çox maraqlı idi, tanımadığım bu qoca da digər
dostlarım kimi məni həyatla barışdırmağa çalışırdı.
Eynən Cavidan, Əhməd, Mətləb və digərləri kimi.
Söhbəti məni cəlb edirdi. Tamamilə əlaqəmi kəsmək
istədiyim dünya ilə aramı düzəldirdi.
-
Bax, sən gələnə kimi nə qədər fikirləşsəm də,
keçmişim haqqında heç nəyi xatırlaya bilmirdim.
Amma səninlə danışdıqca yavaş-yavaş yenilənir
yaddaşım. Əminəm ki, səndə də belə oldu.
-
Düzdür, dayı. Artıq çox şeyi xatırlayıram.
-
Danışmaq istəyirsənsə, danış. Səni dinləyə
bilərəm, – Məni rahat görə bilmək üçün başını
çevirərək söylədi.
-
Baş ağrısı olacaq, Tahir dayı.
-
Nə danışırsan, oğul. Axırıncı dəfə kimlə söhbət
etdiyim yadıma gəlmir. Mənim üçün də maraqlıdır.
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu
2016
-
Yaşarı xatırlayıram. İslamı itirəndən sonra
dostlaşdığım şəxsi deyirəm... – söhbətə başladım –
Yeni ailə qurmuşdu. Uzun müddət sevdiyi bir qızla
valideynlərinin razılığı ilə evlənmişdi. Çox xoşbəxt
idilər. Bir ildən sonra dünyaya əkiz övladları gələndə
bu xoşbəxtlik daha da çiçəklənmişdi. Nəvələr baba və
nənənin qucağından yerə düşməzdi. Yaşar da həmişə
ata-ana hörməti saxlayırdı. Heç vaxt valideynlərinin
yanında öz uşaqlarını qucağına almazdı, oxşamazdı,
öpməzdi, oynatmazdı.
-
Əhsən!
-
Lakin bir müddətdən sonra bu xoşbəxtliyin
parıltısı azalmağa başladı. Yaşarın anası oğlunu o
qədər çox istəyirdi ki, getdikcə bu istək qısqanclığa
çevrildi. Həmişə çox şeyi güzəştə getdiyi oğlundan
həddindən artıq diqqət gözləməyə başladı. Bu barədə
Yaşarla çox söhbətimiz olub. Deyirdi ki, istəyirəm
hər şey yaxşı olsun, amma alınmır. Hər amili
diqqətdə saxladığına baxmayaraq, anası ondan tez-tez
inciyir, günlərlə ünsiyyətdən qaçırdı. Bu da təbii ki,
həmişəki xoş əhval-ruhiyyənin yavaş-yavaş itməsi ilə
nəticələnirdi. Bəzən bir müddətdən sonra təsadüfən
açılan söhbət əsnasında məlum olurdu ki, kiçik
Dostları ilə paylaş: |