Amid Əlioğlu
Yüklə 1,73 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 problem deməkdir. Bunu kimliyindən asılı olmayaraq, hər kəsə şamil et! Son fikrimdən sonra əlini saxlayıb, gözlərini gözümə dikdi. Nə düşündüyünü təxmin etdiyimdən: - Bəli, hətta mənə də, – bildirdim. Daha çox döyülməməsi üçün “estafeti” məcburən İslama ötürməli oldum. Lakin Səfərovun ondan istəyi bununla kifayətlənmirdi. O, hər vəclə İslamı bərkə-boşa salaraq, dostumun əsəblərini tarıma çəkirdi. Axşamlar yanına çağırıb şeir deməyə məcbur etdirməyindən tutmuş, silahını təmizlətdirməyə qədər müxtəlif işlər tapşırırdı. Hər dəfə İslamı mən sakitləşdirirdim. O, dəfələrlə gah silahla Səfərovu, gah da özünü öldürməyi planlaşdırdığını dilə gətirirdi. Amma onu hər iki fikirdən çətinliklə də olsa, daşındıra bilirdim. Nə onu, nə də özünü öldürməyin bir çarə olduğunu izah edir, səbirli olmağı tapşırırdım. Başqa bir çözüm fikirləşmək lazım gəldiyini deməklə, bir müddət başının qarışmasını istəyirdim. Çünki Səfərovun tərxis olumasına sayılı günlər qalmışdı. Xidmətimin yarısı tamam olanda xətrimi oğlu qədər istəyən starşınanın təşəbbüsüylə qərargahdan beşgünlük məzuniyyətə buraxılmağımla bağlı əmr www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 gəldi. Dekabrın ilk soyuq günləri idi. Evə getmək, nənəmi bağrıma basmaq, tanışlarla görüşmək, doğma kəndimi görmək üçün səbrimi basa bilmirdim. Hərbi xidmətə gələnə qədər fərqində olmasam da, kərpic formasında çovdar unundan bişirilən çörəklər məni nənəmin təndirdə yapdığı çörəklərə möhtac qoymuşdu. Tanışlarla görüşəndən sonrakı ilk işim o çörəkləri əlimə alıb iliklərimə çatana qədər qoxulamaq olacaqdı. Xəstə olsa da, əmin idim ki, xoşladığım yeməkləri bişirəcəkdi nənəm. Ən çox da parça-bozbaşdan ötrü sino gedirdim. İndikilərdən nisbətən böyük, qırmızı naxışlı, çini kasa ilə bir oturuma azı iki qab yeyəcəyimi düşünürdüm... Hərbi hissədən kəndimizə qədər necə gəldiyimi xatırlamıram. Tək xatırladığım yolboyu beşgünlük məzuniyyətim boyunca edəcəklərimin siyahısını tutmağım idi. Günlərim planlaşdırdığım kimi keçirdi. Bir hadisədən savayı. Evdə - nənəmin yanında keçirdiyim beşinci gecəni yata bilmədim. Halbuki xidmətdə on dəqiqədən artıq yata bilmək üçün “yat” əmrinin tez, “qalx” əmrinin isə gec verilməsini arzulayardım. Yerimin içində sağa-sola fırlanaraq yuxuya www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 getməyimin mümkünsüz olduğunun fərqindəydim. Səhər tezdən hərbi hissəyə yollanacağımı düşündükcə, dilxor olurdum. Kapitan Tapdıqovun zəhirmar dolu sifətini, çavuş Səfərovun kinayəli şəkildə qımışmasını yenidən görəcəyim üçün səhərin açılmasını istəmirdim. Eyni zamanda dostum İslamı da bu neçə gündə görmədiyim üçün darıxırdım. Ən çox da Səfərovun onu incitməsini xəyal edəndə ürəyim yaman sıxılırdı. Çavuş Səfərov bizim kənddən imiş. Lakin bunu hamıdan, hətta məndən də gizlədirdi. Bu fakt isə aşkar şəkildə anasının əməlindən xəbərdar olduğunun sübutu idi. Elşən haqlı imiş. Səfərov anasının nə işlə məşğul olduğunu bilməsəydi, yerini-yurdunu hamıdan gizlətməzdi. Birdən-birə onların evlərini görmək keçdi ürəyimdən. Onsuz da yata bilmirdim. Kəndin aşağısına – onların evinə qədər gedib-gəlmək məni yoracaqdı deyə, rahat yata biləcəkdim. Nənəmin qonşuya toxutdurduğu jiletin üstündən dəri gödəkçəmi geyinib çölə çıxdım. Üç gün əvvəl yağan yağışın rütübəti çəkilsə də, hava soyuq idi. Aydın www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 səmada bərq vuran bədirlənmiş ay yola işıq saçırdı. Zənnimcə, bu, sabahkı şaxtanın əlamətiydi. Nənəmin yanında xoşbəxt olmağım idi buranı mənə sevdirən, yoxsa başqa səbəbdəndir, bilmirəm, amma, həqiqətən, kəndimizi ölkənin ən dilbər guşələrindən biri sayırdım. Yay-qış buraya başqa rayonlardan gəlib ziyarət edirdilər. Kəndin qərb tərəfindəki qayalıqlarda rəngli süxurlar üzə çıxdığına görə burada şəkil çəkdirmək ənənəyə çevrilmişdi. Lakin son vaxtlar paytaxtdakı inkişaf bəzi kəndliləri evlərindən köçüb oralarda yaşamağa sövq etmişdi deyə, bir sıra evlər boş qalmışdı. Şimal tərəfi təbii meşə ilə əhatə olunsa da, kənd camaatı özü də yaşıllığa maraq göstərirdi. Hamının həyətində ağacların olması kənardan meşənin davam etdiyi görüntüsünü verirdi. Şəhərdən fərqli olaraq, burada evlər bir-birindən kənarda yerləşir. Elşənin dayısıgilin evini tanıdığımdan Səfərovgilin evini təqribi tapacaqdım. Odur ki, onların evindən sağdakı həyətə tərəf yaxınlaşdım. Bu, Səfərovgilin evi idi. Anası paytaxtda yaşadığından, həyət-baca baxımsız idi. Bir qədər kənardan çətinliklə görünən şüşəbəndli evin isə ciddi təmirə ehtiyacı www.kitabxana.net Amid Əlioğlu 2016 vardı. Görünür, atası utandığından, ümumiyyətlə, kəndə gəlmir, anasına da buralara xərc qoymaq sərf eləmirdi... Gəldiyim yolda bir-iki narahat yer olduğuna görə geriyə Səfərovgilin evini dövrə vurmaqla qayıtmağı qərara aldım. Getdikcə ayaqlarımın yorulması üzüyuxarı çıxdığımdan xəbər verirdi. Zülmət qaranlıq olmasa da, yavaş-yavaş üşənirdim. Yorulsam da, dayanmamağı qərara almağıma baxmarayaraq, dizlərim bunun mümkünsüz olduğunu diqtə edirdi. Kifayət qədər uzun məsafə qət etmişdim. Dayandım. Səfərovgilin evi arxada qalmışdı. Dərindən içimə çəkib sonra sinəmdən boşaltdığım havanın şaxtada pərakəndə rəqsinin yox olması ilə gözümə ağ rəngli “Niva” sataşdı. Bu, kapitan Tapdıqovun əsgərlərə gündə iki dəfə yuduzdurduğu “Niva” idi. Bu maşını başqa “Niva”larla səhv sala bilməzdim. O bizim kənddə idi. Maraqlıdır, görəsən nə üçün? Bəlkə o da bizim kənddən idi? Yox, bu ola bilməzdi. Elə olsaydı, tanıyardım. Bəs gecə vaxtı burada neyləyirdi? Çox guman ki, bizim kənddə qohumları var... Yüklə 1,73 Mb. Dostları ilə paylaş:
|