15
O‘g‘ilga mardlik kerak,
Ilm ham kerak tayin.
Ilmsiz mardning esa
Holiga yig‘lar maymun.
1. She’rni ifodali o‘qing va yod oling. «Ilm», «mardlik»,
«aql» so‘zlarini izohlang.
KICHIK VATAN
Ashurali Jo‘rayev
O‘shanda uchinchi sinfda o‘qirdim. Biz oilamiz
bilan
boshqa
qishloqqa
ko‘chadigan
bo‘ldik.
Ko‘chishimizdan bir
kun oldin akam bilan otam
mollarni haydab, yangi uyimizga ketishdi. Ularga
itimiz ham ergashdi.
Ko‘chamiz, degan kundan buyon bobomda qanday-
dir bezovtalik boshlandi. U kishining ranglari o‘zgarib,
biroz g‘amgin bo‘lib qoldilar.
Ertaga ko‘chamiz, degan kuni bobomda umuman
halovat bo‘lmadi. Buvimning aytishlaricha, tuni bilan
bezovta bo‘lib, uxlamay chiqibdilar.
Uydagi qolgan-qutgan narsalarni yig‘ishtirib,
tugun-
larga bog‘lab, kichik qutilarga joylagach, bobom foti-
haga qo‘shib tilovat qildilar. Bobomdagi xomushlik fo-
tihadan so‘ng bir lahza hammamizni chulg‘agandek
bo‘ldi. Birozdan so‘ng bobom aytgan Shoyim tog‘a
mashinasida yetib keldi. Bobom mendan boshqa
hammani mashinaga chiqishga taklif qildi. Yuklarni
16
ortib bo‘lganimizdan so‘ng
buvim bilan eng kichik
ukam kabinaga joylashdi. Qolganlar mashinaning
kuzoviga chiqishdi.
– Yaratgan egam hamrohlaring bo‘lsin. Sog‘-omon
yetib olinglar! – bobom fotiha berdilar.
Bobom bilan huvullagan hovlida yana birpas
qoldik. Bobom bog‘imizdagi daraxtlarga, ishkomga,
hovli etagidagi shiyponchaga,
molxona va bostirma
tomonlarga qarab yana bir bor xo‘rsindi.
Bu orada uyimizni sotib olgan Erdon tog‘a ko‘ch-
ko‘roni bilan kelib qoldi. Bobom bilan salom-alik
qilishdi. Bobom qo‘lidagi kalitlarni unga topshirib duo
qildi:
– Iloyo, bu uyda to‘ylar qiling, xonadoningizda
yaxshi va baxtli kunlar ko‘p bo‘lsin.
– Keyingi haftada uy to‘yi qilamiz. Xabar beramiz,
kelasiz-da, Jo‘ra bobo, – dedi Erdon aka.
– Albatta kelaman, Erdonboy, –
dedi bobom
ko‘zlari kulib. Uyning yangi egalari ko‘chlarini tushirish
va kiritish bilan mashg‘ul edi.
Bu manzarani kuzatib turgan bobomning ko‘zlari
yoshlanganini ko‘rib, mening ham ko‘nglim buzildi.
Buni sezgan Erdon tog‘a bobomni bir piyola choyga
taklif qildi. Agar xohlasa, qolib mehmon bo‘lib ketishini
ham alohida ta’kidladi.
Bizning eski chorpoyamizga yangi dasturxon yozildi.
Non, choy, qand-qurs qo‘yishdi.
– Bu hovli-joy otamdan qolgan edi, – deb
hikoyasini boshladi bobom hazin ovozda. – Bolaligim
17
mana shu hovlida o‘tdi.
Shu hovlida uylanib, bola-
chaqalik bo‘ldim. Shu hovlida soch-soqolim oqardi.
Hayotimdagi eng yaxshi va yomon kunlarim ham shu
hovlida o‘tdi. Rahmatli ota-onam va bir farzandimni
ham shu hovlidan chiqardim. Tug‘ilib o‘sgan uying
kichik Vatan ekan, Erdonboy. Endi bu Vatanni sizga
topshiraman.
– Bobojon, kichik Vatan ham bo‘ladimi? –
beixtiyor
so‘radim.
– Bo‘ladi, bolam, bo‘ladi. Odamning yashaydigan
uyi, hovli-joyi – kichik Vatani. Ana shu kichik Vatanlar
yig‘ilib-yig‘ilib, birlashib O‘zbekiston degan ulug‘ Vatanga
aylanadi...
Bobom bilan katta yo‘lga chiqqanimizda, hamon
shu kichik Vatan – uyimiz va do‘stlarim bilan bog‘liq
shirin xotiralar og‘ushida edim.
1. Yangi hovliga ko‘chayotgan bobo nima uchun g‘amgin
bo‘lib qolishi sababini izohlang.
2. U «kichik Vatan» haqida nimalarni gapirib berdi?
3. «Mening mahallam» mavzusida kichkina matn tuzing.