T. C. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı
Yüklə 2,13 Mb. Pdf görüntüsü
|
80 Bundan başka “Doğrusu onun (Davut’un), bizim katımızda büyük bir değeri ve güzel bir yeri vardır.” 355 ayeti Hz. Davut’un Allah’a itaat etme hususunda sebatlı olduğunu, “Ey Davut biz seni yeryüzünde bir halife yaptık” 356 ayeti Hz. Davut’un insanların üzerinde otoriter ve hükmü geçen bir kimse olduğunu, “Onun mülkünü de kuvvetlendirdik” ayeti onun mülkünün hem dini, hem de dünyevi hususlarda kuvvetlendirildiğini, “Ona hikmet ve fasl-ı hitab verdik” ayeti onun güzel ve fasih konuştuğunu ifade etmektedir. Kur’an da olduğu gibi Kitab-ı Mukaddes’te de Rab, Davut’u müteaddit defa “kulum Davut” şeklinde övücü ifadelerde bulunmuştur. 357 “O gece Rab Natan’a şöyle seslendi: ‘Git kulum Davut’a şöyle de’…” 358 Rab burada Kur’an’dakine benzer şekilde Hz. Davut hakkında “kulum Davut” ifadesini kullanmak suretiyle Hz. Davut’u kendisinin kulu olmakla tavsif etmiştir. Bunlardan başka Rab, peygamber Natan vasıtasıyla Davut’a şu övücü ifadelerde bulunmuştur. “Adını dünyadaki büyük adamların adı gibi büyük kılacağım.” 359 “Sen ölüp atalarına kavuşunca, senden sonra soyundan birini ortaya çıkarıp krallığını pekiştireceğim.” 360 “Soyun ve krallığın sonsuza dek önümde duracak; tahtın sonsuza dek sürecektir.” 361 Kur’an’da halife olduğu ifade edilen Hz. Davut’un Kitab-ı Mukaddes’te İsrail Kralı olduğu anlatılır. 362 Halifelik ve krallık olgu olarak karşılaştırıldığında bu kavramların Davut’un insanların üzerinde otoriter ve hükmü geçen bir kimse olduğunu ifade noktasında benzerlik taşıdığı söylenebilir. Fakat Kur’an’dakinin aksine özellikle adaletli bir hâkim/kadı olduğuna dair bir vurgu yoktur. Hatta bu farkı na’ce olayının anlatılarında bile görmekteyiz. 355 Sâd, 38/40. 356 Sâd, 38/26. 357 Bkz. Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 7/4-5, 8; I. Tarihler, 17/3-4, 7. 358 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 7/4-5. 359 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 7/9. 360 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 7/12. 361 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 7/16. 362 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 5/1-10; I. Tarihler, 11/1-9. 81 1.3.3. Hz. Davut’un Tenkit Edilmesi Müslüman âlimlerden Hz. Davut’un günah işlediğini savunanlar vardır. Onlara göre Kur’an’da Hz. Davut’un günah işlediğini gösteren şu dört ifade yer almaktadır: “Davut, kendisini denediğimizi anladı”, “Rabbinden mağfiret diledi”, “Tevbe edip Allah’a yöneldi”, “Sonra bu tutumundan dolayı onu bağışladık.” 363 Onlar, Hz. Davut rabbinden mağfiret dileyip tövbe ettiği için onun günah işlediğini düşünmüşlerdir. Bir diğer ifadeyle Hz. Davut günah işlediği için onun istiğfar ve tevbe ettiğini söylemişlerdir. Bu görüşte olanlar 364 gibi biz de bir an için Hz. Davut’un kendisinden sudur eden bir hata veya günahtan dolayı tövbe ettiğini farz ettiğimizde Kur’an’da yer alan yukarıdaki ifadelerin tenkit içerdiğini kabul etmemiz gerekir. Kitab-ı Mukaddes’te ise Davut açık ve net olarak tenkit ve tehdit edildiği gibi hatta cezalandırılmıştır. Konunun açıklığa kavuşması için şu örneği veriyoruz: “Natan Davut’a dedi ki: "İsrail'in Tanrısı RAB diyor ki, 'Ben seni İsrail'e kral olarak meshettim ve Saul'un elinden kurtardım. Sana efendinin evini verdim, karılarını da koynuna verdim. İsrail ve Yahuda halkını da sana verdim. Bu az gelseydi, sana daha neler neler verirdim! Öyleyse neden RAB'bin gözünde kötü olanı yaparak, onun sözünü küçümsedin? Hititli Uriya'yı kılıçla öldürdün, Ammonlular'ın kılıcıyla canına kıydın. Karısını da kendine eş olarak aldın. Bundan böyle, kılıç senin soyundan sonsuza dek eksik olmayacak. Çünkü beni küçümsedin ve Hititli Uriya'nın karısını kendine eş olarak aldın.' "RAB şöyle diyor: 'Sana kendi soyundan kötülük getireceğim. Senin gözünün önünde karılarını alıp bir yakınına vereceğim; güpegündüz karılarının koynuna girecek. Evet, sen o işi gizlice yaptın, ama ben bunu bütün İsrail halkının gözü önünde güpegündüz yapacağım!'" Davut, "RAB'be karşı günah işledim" dedi. Natan, "RAB günahını bağışladı, ölmeyeceksin" diye karşılık verdi. "Ama sen bunu yapmakla, RAB'bin düşmanlarının O'nu küçümsemesine neden oldun. Bu yüzden doğan çocuğun kesinlikle ölecek." Bundan sonra Natan evine döndü. RAB Uriya'nın karısının Davut'tan doğan çocuğunun hastalanmasına neden oldu. Davut çocuk için Tanrı'ya yalvarıp 363 Sâd, 38/24-25. 364 Bu hususta daha geniş bilgi için bkz. Taberî, Câmiu’l-Beyân fî Te’vili’l-Kur’an, XXI/186; Râzî, a.g.e., XXVI/380; Sa’lebî, a.g.e., VIII/190; Kurtubî, a.g.e., XV/168; Beydâvî, a.g.e., V/27; Nesefi, a.g.e., III/150; Suyûtî, a.g.e., VII/155; Ebu’s-Suûd Efendi, a.g.e., VII/222. 82 oruç tuttu; evine gidip gecelerini yerde yatarak geçirdi. Sarayın ileri gelenleri onu yerden kaldırmaya geldiler. Ama Davut kalkmak istemedi, onlarla yemek de yemedi. Yedinci gün çocuk öldü. Davut'un görevlileri çocuğun öldüğünü Davut'a bildirmekten çekindiler. Çünkü "Çocuk daha yaşarken onunla konuştuk ama bizi dinlemedi" diyorlardı, "Şimdi çocuğun öldüğünü ona nasıl söyleriz? Kendisine zarar verebilir!" Davut görevlilerinin fısıldaştığını görünce, çocuğun öldüğünü anladı. Onlara, "Çocuk öldü mü?" diye sordu. "Evet, öldü" dediler.” 365 Yukarıdaki alıntıda görüldüğü gibi Davut, Kitab-ı Mukaddes’te çok ağır bir şekilde tenkit edilmiştir. Davut’un Rabbin gözünde kötü olanı yaptığı, onun sözünü küçümsediği, Uriya’yı kılıçla öldürüp karısını kendisine eş olarak aldığı bunun üzerine Rabbin Davut’a kendi soyundan kötülük getireceği ve kendi gözü önünde karılarını alıp bir yakınına vereceği ifade edilmiştir. Öyle ki Rab, Uriya’nın karısının Davut’tan doğan çocuğunun hastalanmasına neden olmuş, bunun üzerine çocuk yedinci gün ölmüştür. Davut’a yönelik eleştirel ifadelere Kitab-ı Mukaddes’in Ahd-i Cedid kısmında da rastlıyoruz: “O sıralarda bir Sept günü İsa ekinler arasından geçiyordu. Acıkmış olan öğrencileri başakları koparıp yemeye başladılar. Bunu gören Ferisiler İsa'ya, ‘Bak, senin öğrencilerin Sept günü yapılması yasak olanı yapıyorlar’ dediler. İsa onlara, ‘Davut'un, yanındakilerle birlikte acıkınca ne yaptığını okumadınız mı?’ diye sordu. ‘Tanrı'nın evine girdi, kendisinin ve yanındakilerin yemesi yasak olan, ancak kâhinlerin yiyebileceği adak ekmeklerini yedi.” 366 İsa’nın öğrencileri Sebt günü başakları koparıp yemeye başlayınca Ferisiler İsa’ya itiraz ediyorlar. Çünkü Ferisiler’e göre İsa’nın öğrencileri başakları koparıp yemekle Sebt günü yasak olan bir şeyi yapmışlardır. İsa, öğrencilerini savunma adına Ferisiler’e “Davut’un da yanındakilerle birlikte acıkınca Tanrı’nın evine girdiğini, kendisinin ve yanındakilerin yemesi yasak olan ancak kâhinlerin yiyebileceği adak ekmeklerini yediğini” söylemektedir. Anladığımız kadarıyla İsa, Davut örneği 365 Kitab-ı Mukaddes, II. Samuel, 12/7-19. 366 Kitab-ı Mukaddes, Matta, 12/1-4. Yüklə 2,13 Mb. Dostları ilə paylaş:
|