T. C. Ankara üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ kamu yönetiMİ ve siyaset biLİMİ (Sİyaset biLİMİ) anabiLİm dali
Yüklə 2,97 Mb. Pdf görüntüsü
|
18 hissetme duygusuna bir üstünlük anlayışı eşlik etmiştir. 63 Üstünlük anlayışına temel de, Ondokuzuncu yüzyılın ırkçılık akımlarından bulunur. Gobineau ve Chamberlain’ın ortaya attıkları ve pancermenizme destek olan ırkların eşitsizliği düşüncesi, başka pan-milliyetçi hareketler tarafından, Aryan veya Töton ırkının yerine kendi “ırk”ları geçirilerek benimsenmiştir.Irkçılık öğretilerinin ortak unsurlarını dört noktada toplamak olanaklıdır: 1.
Fizik niteliklerin yanında psikolojik, düşünsel hatta kültürel niteliklerin de kalıtımla geçtikleri savı. 2.
bulunmadığı ya da bazılarında az, bazılarında çok bulundukları savı. 3.
Bu kalıtımsal niteliklere göre bazı ırkların üstün, bazılarının aşağı fizik, psikolojik, düşünsel ve kültürel yeteneklere sahip oldukları savı 4.
yok etmekten yönetmeye, çalıştırmaktan sömürmeye dek doğal hakları olduğu düşüncesi. 64
kurucu unsurlarının başında ırk kavramı gelmekle birlikte , bu her zaman “saf kan” anlayışa dayalı dışlayıcı bir yaklaşımı beraberinde getirmemiştir. Irk vurgusuna bazı durumlarda, öteki etnik grupların asimilasyonu bağlamında kapsayıcı bir anlayış eşlik etmiştir. 65 Bu ayrımın ortaya çıkışına pan-milliyetçiliğin ortaya çıktığı devletin, 63 aynı yerde. 64 Alâeddin Şenel, Irk ve Irkçılık Düşüncesi, Ankara, Bilim ve Sanat, 1993, s.33. 65 Etienne Balibar sömürgeci ırkçılık ya da ABD’deki ayrımcılığı toplumu hiyerarşize etmeyi ve bölümlemeyi amaçlayan bir baskı ve sömürü ırkçılığı bağlamında, “kapsayıcı” olarak tanımlamaktadır. Etienne Balibar- Immanuel Wallerstein, Irk, Ulus, Sınıf, Belirsiz Kimlikler, 2. Baskı, İstanbul, Metis Yayınları, Ekim 1995, s.53. Bu çalışmada kapsayıcılık, bu türden bir ayrımcılıktan daha çok, farklı “etnik” kökenlere ya da “ırk”lara ait olduğu düşünülen unsurların, ana “ırk” ya da “ulus” içerisinde eritilmeleri, eritilmeleri tamamlandıktan sonra da herhangi bir ayrımcılığın ya da dışlayıcı bir tutumun bu kökü farklı olanlara karşı gündeme gelmemesi anlamında kullanılmıştır.
19 pan-milliyetçiliğe sahip çıkan toplumsal katman veya sınıfların özlemlerinin farklılığı neden olmuştur. “Öteki”lerin kültürel olduğu kadar kuşaklar sürecek bir uygulamaya ile “kan”ca da eritilmelerini gündeme getiren değişik bir tür kapsayıcılık da, dışlayıcı ırkçılık ile asimilasyona dayalı anlayış arasında ilginç bir “orta yol” olarak şeklenmiştir. Pan-milliyetçi hareketler için ırk ne kadar önemli ise, belki de ondan da önemli olan dil unsurudur. Herder için dil, duyguların deposu, Volk’un tarihin içsel deneyimi ve dışa vurumu, belirli bir kültürün mirasıdır. 66 Bu nitelikleriyle de dil, Volk’u yaratan unsurdu ve dilin işlevi kültür mirasını eğitim süreci yoluyla gelecek kuşaklara aktarmaktı. 67 Pancermenizm, panslavizm ve panturancılığın her iki türünde de ya aynı dili konuşan, ya yakın ilişki içerisinde olan ya da dönemin dilbilim çalışmalarında aynı dil ailesi içerisinde değerlendirilmeleri gündeme gelmiş olan halklar arası birlik söz konusu olmaktadır. Hatta bu “dilsel” yakınlık “ırk”ın kuruluşunda da belirleyici bir öneme sahiptir. Bu noktada, belirli bir ırkın varlığına kanıt oluşturmak diller arasında kurulan benzerlik üzerinden yürümektedir. Kuşkusuz bu noktada genetik bir kavram olan ırkın kalıtımsal olarak geçmeyen dilden türetilemeyeceği yönlü itirazlar gerçeği yansıtmaktadırlar. 68 Bu çerçevede bu çalışmanın konusu olan Macar ve Türk Turancılıklarının yapısının daha iyi anlaşılabilmesi açısından dil ailelerine bugünkü dilbilimin verileri ışığında kısaca bakmakta yarar vardır. Dilbilim verilerine göre bugün beş ana dil ailesi vardır:
66 Hugh Poulton, Top Hat, Grey Wolf and Crescent, New York, New York University Press, 1997, s.10. 67 Günay Göksu Özdoğan, “Turan”dan “Bozkurt”a, s.74. 68 E.J. Hobsbawm, Milletler ve Milliyetçilik, çev.: Osman Akınhay, 2. basım, İstanbul, Ayrıntı Yayınları, Nisan 1995, s.133. Hobsbawm, bu itirazın Max Müller’den geldiğini yazmaktadır. Max Müller Turan dil ailesi sınıflamasının fikir babası olduğundan bu giriş bölümün üçüncü bölümünde değerlendirilecektir.
20 Bunlar Hint-Avrupa, Ural-Altay, Sami, Bantu ve Çin-Tibet dil aileleri olarak sınıflandırılmaktadırlar. 69
HİNT-AVRUPA
70
Hint ve İran dilleri
Cermen
Roman Slav
(Almanca, Flemenkçe, Doğu Slav: Rusça, Ukraynaca İngilizce, İskandinav dilleri) Batı Slav: Çekçe, Slovakça; Lehçe
Güney Slav:Sırpça, Hırvatça,
Bulgarca, Slovence
URAL-ALTAY DİLLERİ
URAL ALTAY
Fin Ugor Türk Dilleri 71 Moğolca Mançu-Tunguz •
Fin dilleri: Fince-Estonca •
Perm •
Laponca Macarca Vogul(Marsi) ve Ostyak(Hani) •
Çeremiş •
Mordvin Japon ve Kore dillerinin Ural-Altay grubuna ait olup olmadığı dilbilimin tartıştığı noktalar arasındadır. Pan-milliyetçi hareketler içerisinde yalnızca pancermenizm, birbirlerinin konuştukları dili anlayabilen halkların birlikteliğini hedefler. Oysa ki farklı Türk
69 Dil aileleri sınıflandırmasında Muharrem Ergin, Türk Dil Bilgisi, 20.baskı, İstanbul, Bayrak Basım/Yayım/Tanıtım, 1993, s.5-8 arasından yararlanılmıştır. Bu beş dil ailesi içerisinde sınıflandırılamayan diller de bulunmaktadır. 70 Ayrıca Yunanca, Arnavutça, Keltçe, Litvanca gibi yaşayan diller ile Hititçe de bu dil grubuna aittir. 71 “Türk dilleri” ibaresi Ergin’de “Türkçe” olarak yer almaktadır. Bu konuda bir sonraki dipnota bakınız.
Yüklə 2,97 Mb. Dostları ilə paylaş:
|