otlar orada; rəngin pərvanələr, oxuyan quşlar orada. Bizi bağlara cəlb edən şeylər
bunlar idi.
İlin hər fəslində biz uşaqlar üçün bağda məşğuliyyət var idi. Bahar vaxtı ağaclar
hər növ rəngin çiçəklər açaraq, bağları gülüstana döndərirdi. Bu zaman quşlar yuva
tikməyə məşğul olduqda, biz də onlara bəhs edərək evcik tikib çiçəklərlə bəzərdik.
Bu mövsümdə yetişməyə başlayan meyvələrə gəldikdə, biz onlarm deyməyini
gözləməzdik. Alça çiçəyini töküb bir balaca böyüyən kimi göy olmağma
baxmayaraq, duz ilə yeyərdik. Sonra tut ilə gilas dəyməyə başlardı.
Yay fəslində ərik, gavalı boyürtkən deyərdi. Payız geldikdə, böyüklərlə
bərabər, üzüm, heyva, nar, əzgil, zoğal, alma, armud, qoz və qeyri meyvələr
yığmağa məşğul olardıq. Hətta qışda da özümüz üçün iş tapardıq. Qar hər yeri
bürüyən zaman, biz bağm xiyabanlarmda qardan top qayırar, onları yumalamağa
başlardıq. Top getdikcə irilənərək axırda boyumuzdan hündür olardı, daha
yumalamağa gücümüz çatmazdı. Ya da qardan adam, heyvan heykəli qayırardıq.
Lakin bu oyunun axm ağlamaq olardı. Çünki üşümüş əllərimizi oda verdikdə
sızıldamağa başlardı.
Uşaq bir qədər özünü anladıqda hər şeyin sirrini bilm ək istəyir. O zaman ananm
təlim və tərbiyə rolu artır. Çünki birinci növbədə uşaq sualı ona verir. Doğrudur,
uşağm hər sualına cavab vermək müşküldür. Lakin mümkün olan dərəcədə cavab
verib onu sakit etmek lazımdır. M ən də anama çox sual verərdim. Bir dəfə anam ilə
bağımızda idim. Cırcırama aramsız cırıldayırdı.
Ana, o cırcırama nə deyir, - deyə sual etdim.
Oğlum, o cırcırama deyir ki:
Qarışqacıq-quruşqacıq.
Mənə dedi, qarışqacıq.
Dedi, dedi, dedi, dedi.
M ən anamm bu cavabma xeyli güldüm. Sonra o sözləri əzbərlədim. Cırcırama
oxuyanda m ən də ona qoşulub deyərdim:
Qarışqacıq-quruşqacıq,
Mənə dedi, qarışqacıq.
Dedi, dedi, dedi, dedi.
Səslərin ahəngi cırcıramanm oxumasma elə bənzəyirdi ki, sanki doğrudan da,
cırcırama o sözləri deyirdi.
* * *
Yenə bir gün anam həyətdə oturub köynək tikirdi. M ən də yanmda
oturmuşdum. Sərçələr "cik-cik" edərək həyətə səs salmışdılar. Tut ağacmm başmda
oturmuş sərçə birdən: "Cımt!" edərək səs saldı. Sərçələr o dəqiqə səslərini kəsib
özlərini çəpərin içinə soxdular. M ən buna təəccüb edib soruşdum:
Ana, o sərçə nə dedi? Quşlar niyə gizləndilər?
Oğlum, o sərçə dedi ki, qaçm, tez gizlənin, budur qırğı gəlir! Doğrudan da
bir azdan sonra qırğı göründü. Çil xoruz qışqırıq saldı.
Qırğı dayanmayıb keçdi. M ən heyrətdə idim. Təəccüblə soruşdum:
Ana, bu quş dilini sən haradan bilirsən? M ən də öyrənə bilərəmmi?
Annam gülərək dedi:
Niyə bilmirsən! Quşlara fikir versən, öyrənə bilərsən. Tağı əmoğlun
ovçudur. O, quşlar, heyvanlar haqqmda çox şey bilir. Ondan soruş, desin.
TAĞI ƏMİ
Əmim M irzə M əmmədin üç oğlu var idi: Tağı, Aslan, Mehdi. Tağı böyük,
Mehdi kiçik qardaş idi. Sonuncu İranda tibb təhsil edərdi. O, İrana gedən zaman
mən çox kiçik olduğuma görə yadıma gəlmir. Qardaşlardan yalnız Tağı evli idi.
Onun məndən iki yaş kiçik M əmmədağa adlı bir oğlu var idi. bu, mənim oyun
yoldaşım idi. Tağı əmi sair əmizadələrimə nisbətən məndə böyük təsir buraxmışdı.
Səxavətli, rəhmdil, həlim təbiətli bu şəxs öz xasiyyəti cəhətincə hamınm hörmətini
qazanmışdı. Atam kimi onun da ova artıq həvəsi var idi. Qızılquş, qırğı, tula
saxlayıb, ölənə kimi ondan əl götürmədi. Ata məhəbbətini görmədimsə də, atalıq
məhəbbətini bu sevgili əmizadəmdə gördüm.
Tağı əmi quşçular arasmda m əşhur idi. O, bəslədiyi quşun önündən bir qırqovul
qaçıb canmı qurtara bilməzdi. Ov tulaları da çox təlimli olardılar.
M ən əvvəllərdə quşlarm adlannı, növlərini, yaşayışlannı, xasiyyətlərini
bilməzdim. Çalağan ilə quzğuna fərq qoymazdım. Onları mənə
öyrədən Tağı əmi oldu. Göyün üzündə bir qara nöqtə kimi görünən alıcıquşu mənə
göstərərək deyərdi:
Bax, o göy üzündə süzən quş qaraquşdur. Ova çıxıbdır.
Tağı əmi, o yuxarıda quş yoxdur. O, kimi ov edəcəkdir? - deyə
soruşduqda:
Onun ovu yerdədir. Alıcı quşlarm gözləri çox iti olar. Onlar yerdə siçan
kimi xırda bir heyvanm hərəkət etməyini görərlər. İndi o qaraquş da yerdə
dovşanm qaçdığmı, ya kəkliyin uçmağmı gördükdə, ildırım kimi şığıyıb caynağma
alacaqdır. Sonra bir uca dağm başmda oturub yeyəcəkdir, - deyə Tağı əmi mənə
cavab verərdi:
M ən qaraquş, quzğun, çalağan, qızılquş, qırğı, yapalaq, bayquş, sar kimi ət
yeyən vəhşi quşları, alacəhrə, şeyda bülbül, sarıköynək, baltadimdik kimi oxuyan
bağ quşlarmı, ya da turac, qırqovul, kəklik, çil, bildirçin kimi ov quşlarmı
məktəbdə şəkildən yox, hələ uşaq ikən təbiətin özündə, Tağı əminin vasitəsilə
gördüm, öyrəndim. Onun mürəbbilik vəzifəsi bir bunlarla bitmirdi. M ühitimdə
gördüyüm şeylərin adlannı, onlarla əmələ gələn dəyişiklikləri yenə də ondan
öyrəndim. M ən əvvəllər qurdlar ilə kəpənəklərin əlaqədar olduqlarmı bilməzdim.
Bir dəfə bağda ala-bəzək bir qurdu yarpağa büküb gətirdim.
Tağı əmi, bax gör nə qəşəng qurddur? - deyə ona göstərdim.
Doğrudur, gözəldir. Lakin bu qurd kəpənək olanda daha da gözəl
olacaqdır, - deyə Tağı əmi əlavə etdi.
M ən təəccüb edərək soruşdum:
Bundan necə kəpənək olacaqdır? Onun qanadları var, bunun yoxdur.
Tağı əmi cavab verdi:
Bu qurd yarpaq yeyə-yeyə böyüyəcəkdir. Sonra hörümçək kimi tor hörüb
içində qalacaqdır. B ir m üddətdən sonra onun gözləri, ayaqları yox olub topal
olacaqdır. Sonra topala qanadlar, göz gələcəkdir.
Yazm isti günlərinin birində baramasmı deşib çıxacaqdır. Bağda uçub çiçəklərə
qonduqda, sən də papağmı əlinə alaraq onu tutm aq fikrinə düşəcəksən.
M ən o vaxta kimi ipək qurdunun saxlanılmasmı görməmişdim. Sonralar
özümüz qurd saxladıqda Tağı əminin nağıl etdiyini öz gözümlə gördüm.
Dostları ilə paylaş: |