Türk Kültüründe “Levirat” ve... 2037
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 5/3 Summer 2010
Rubruck ise Moğolların bu âdetini Ģu Ģekilde dile
getirmektedir:
“Dul kalan kadın bir daha evlenmez.
Çünkü bir dulun, yaşarken olduğu gibi öldükten
sonra da yeniden ilk kocasına varacağına ve
ona hizmet edeceğine inanırlar. Baba öldükten
sonra oğlun, öz annesi dışında babasının bütün
eşleriyle evlenmesi gibi çok ayıp bir gelenekleri
vardır.”
41
Marco
Polo ise Moğollardaki levirat geleneğini;
“Erkek evlat babası ölünce, öz annesi
dışında babasının dul kalan bütün eşleriyle,
erkek kardeşi ölünce de onun eşleriyle
evlenebilir.”
42
Ģeklinde dile getirmektedir. Bu seyyahların Moğolların
ülkesine geldikleri 1245-1295 yılları arasındaki dönemde Moğollar
daha halen Ġslamiyet‟i kabul etmemiĢ olduklarından
43
Moğollar
arasında yenge ile evlenme yanında üvey anne ile evlenme
geleneğinin daha halen uygulanmakta olması normaldir. Fakat Moğol
halef devletlerinin Ġslamiyet‟i tamamen kabul etmelerinden sonra
üvey anne ile evlenme âdeti Moğollar arasında da görülmez olacaktır.
Moğollarda bu evliliğe verilebilecek örneklerden bir tanesi
Cengiz Han‟ın oğlu Tuluy 1231 yılında ölünce o sırada Büyük Han
olan Ögedey Kağan‟ın, kardeĢi Tuluy‟un dul eĢi Sorğağtani Beki‟yi
kendi oğlu Güyük ile evlendirmek istemesidir. Fakat geleceğin Büyük
Hanları olan Möngke ve Kubilay Han ile Ġlhanlıların kurucusu
Hülagü‟nün annesi olan muktedir Sorğağtani Beki bu evliliğe karĢı
çıkabilmiĢtir
44
.
41
Wilhelm Von Rubruk, Moğolların Büyük Hanına Seyahat 1253-1255,
Çev.:Ergin Ayan, AyıĢığı Kitapları, Ġstanbul 2001, s. 41.
42
Marco Polo, Marco Polo’nun Geziler Kitabı, Çev.:Ömer Güngören, Yol
Yayınları, Ġstanbul 1985, s. 63.
43
Bilindiği üzere Moğollardan Ġslamiyeti ilk kabul eden hükümdar Altın Orda
Hanı Berke (1256-1266) olmakla birlikte bu hanlıkta Ġslâmiyetin resmî din olarak
kabul edilmesi Özbek Han (1313-1340) zamanında gerçekleĢmiĢ, Ġlhanlılarda ise
Ġslamiyet'i kabul eden ilk hükümdar Ahmet Teküder (1282-1284) olmakla birlikte
Ġlhanlıların resmen Ġslamiyeti kabul etmeleri Gazan Han (1295-1304) döneminde
gerçekleĢmiĢ, Çağatay Hanlığı‟nda ise Ġslamiyeti ilk kabul eden hükümdar 1266‟da
iktidara gelen MübarekĢah olsa da Çağatayların Ġslamiyeti tam olarak benimsemeleri
1331-1334 yıllarında hüküm süren TarmaĢirin zamanında gerçekleĢmiĢtir.
44
Ġsenbike Togan, agm, s. 98.
2038 Musa Şamil YÜKSEL
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 5/3 Summer 2010
Levirat evliliğinin Altın-Orda ve halef hanlıklarında da
uygulanmakta olduğunu gösteren örnekler de aktarabiliriz. Meselâ,
Kazan Hanlığı‟nın kurucusu olan eski Altın Orda Han‟ı Ulug
Muhammed‟in torunu Halil Han 1467 yılında arkasında vâris
bırakmadan ölünce, dul eĢi (Nogay Hanı Timur'un kızı) Nur Sultan,
Halil Han‟ın kardeĢi Ġbrahim ile evlenmiĢtir. Ġbrahim Han‟ın ikinci eĢi
olarak haremine aldığı Nur Sultan kendisine 2 tane erkek çocuk
doğurmuĢtur
45
.
Çok yakın zamanlara kadar Kazaklar, Kırgızlar, Özbekler,
Karakalpaklar ve Türkmenler gibi konar-göçer hayatı yaĢayan bütün
Orta-Asya Türk halklarında yaygın bir Ģekilde uygulanan bir evlilik
türü olarak varlığını koruyan levirat için Kırgızlar Amangerlik,
Kazaklar Amengerlik, Türkmenler Daklma ve Özbekler Omonatgirlik
(yani emanetgirlik) terimi kullanmaktadırlar
46
. Bu adet adı geçen
toplumlarda
“dul kadının ölen eĢinin ağabeyi veya erkek kardeĢiyle,
Ģayet erkek kardeĢi yoksa diğer bir akrabasıyla evlenmesi” Ģeklinde
uygulanmakta ve bu Ģekilde alınan eĢe ceňeayal (ceňe=yenge,
ayal=eĢ) denilmekteydi. Diğer Türk toplumlarında olduğu gibi kocası
ölen kadının baba evine dönmesi burada da büyük bir ayıp sayılmakta
idi. Örneğin Karakalpaklarda “Dul kadın kendi akrabalarına
döndüğüne göre sizde erkek kalmamıĢtır.” demek suretiyle merhumun
akrabaları ile dalga geçilmekte idi
47
.
Kırgızlar ve Kazaklar gibi bugünkü Orta Asya Türk
halklarında görülen levirat evliliğinin izlerini Kırgızların Manas
Destanı ve Kazakların
Kız Çibek Destanı gibi Türk destanlarında açık
bir Ģekilde görebiliyoruz. Ġlk olarak Kırgızların Manas Destanı‟na
baktığımızda bu geleneğin, karısı Kanıkey 7 aylık hamile iken ölen
Manas‟ın ölümünden sonraki süreçte destana çok güzel yansımıĢ
olduğunu görüyoruz. Manas‟ın ölümünden sonra babası Cakıp Han,
danıĢmanı Mendi-bay ile gelini Kanıkey‟e Ģu haberi göndermiĢtir:
“At ölse postu miras kalır,
Ağabey ölse yenge miras kalır!
Han çocuğu Kanıkey
Er Manas’tan arta kaldı.
Akıllı doğan Abeke
Hödük doğan o Köböş de
Er Manas’ın küçük kardeşleri:
45
ReĢid Rahmeti Arat, “Kazan”, İA, C.6, s. 507-508; Kâmuran Gürün,
Türkler ve Türk Devletleri Tarihi, Bilgi Yayınevi, Ankara 1984, s. 540.
46
Ġsenbike Togan, agm, s. 98; Gülnisa Aynakulova, agm, s. 101.
47
Gülnisa Aynakulova, agm, s. 101.