Türk Kültüründe “Levirat” ve... 2033
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 5/3 Summer 2010
Levirat
geleneğinin Göktürklerde de aynı Ģekilde
uygulandığını biliyoruz
23
. Göktürklerdeki varlığını yine Çin
kaynaklarından öğrendiğimiz bu gelenek hakkında bilgi veren en
önemli kaynak Çin‟deki 24 sülale tarihinden birisi olan ve 557-581
yıllarını kapsayan Zhoushu‟dur. 636 yılında tamamlanmıĢ olan
Zhoushu‟ya göre “Ağabeyi veya amcası ölen kimse yengesi ile
evlenmek zorundaydı. Fakat büyük kardeĢ, küçük kardeĢinin eĢi, yani
gelin ile evlenemezdi”
24
. Göktürklerdeki levirat uygulaması ile ilgili
olarak diğer Çin kaynaklarında ise birincisi,
bir babanın, bir ağabeyin
ya da bir amcanın ölümünden sonra oğul, küçük kardeş ya da
yeğenin, onların dulları ve kız kardeşleriyle evlendiği ve ikincisi,
bir
baba ya da ağabey öldüğü zaman oğul ve küçük kardeşin, onların
kadınları ve kız kardeşleri ile evlendiği Ģeklinde iki farklı kayıt da yer
almaktadır
25
.
Örneğin Göktürk hakanlarından ġi-pi Kağan 619 yılında
ölünce karısı Ġçen Hatun, tahta oturan kocasının kardeĢi Çor (Ch‟ulo)
Kağan ile evlenmiĢ, bir yıl içerisinde onun da ölmesi üzerine Çor
(Ch‟ulo) Kağan‟ın tahta çıkan kardeĢi Ġl[iğ] Kağan ile evlenmiĢtir
26
.
Bu arada Ġçen Hatun, üvey oğlu An-Ģe ġad ile evlenmeyi onun çirkin
olduğu gerekçesiyle reddetmiĢtir
27
.
Bu olaydan yaklaĢık 10 yıl kadar sonra ünlü Çinli seyyah
(Budist hacısı) Hiuen-Tsang 630 yılında Tu-Tu (Ta-pu/T‟o) ġad‟ı
ziyaret ettiği sırada hatunu ölen ġad oldukça genç bir hatun ile
evlenmiĢ, ġad‟ın baĢka bir kadından olan oğlunun da ayartmasıyla bu
genç hatun, ġad‟ı zehirlemiĢ ve eskiden unvanı Tekin olan bu çocuk
ġad olmuĢ ve üvey annesiyle evlenmiĢtir
28
.
23
Bahaeddin Ögel, Türk Kültürünün Gelişme, s. 241; Sencer Divitçioğlu,
Kök Türkler, Yapı Kredi Yayınları, Ġstanbul 2000, s. 162, 165; Mehmet Eröz, “Türk
Ailesi”, Aile Yazıları-Temel Kavramlar, Yapı ve Tarihî Süreç, (Der.:Beylü
Dikeçligil ve Ahmet Çiğdem), T.C. BaĢbakanlık Aile AraĢtırma Kurumu, Ankara
1990, s. 231.
24
Ġsenbike Togan, agm, s. 98.
25
S. Julien, Documents sur les Tou-kiue (Turcs), Paris 1877, s. 9 [Sencer
Divitçioğlu, age, s. 165‟den naklen]; Liu (mau-Tsai), Die chinesischen Nachrichten
zur Geschihte der Üst-Türken (T’u-küe), I, Viesbaden 1968, s. 9 [Jean-Paul Roux,
Ortaçağ Türk Kadını, s. 222-223‟den naklen].
26
Saadettin Gömeç, Kök Türk Tarihi, Akçağ Yayınları, Ankara 1999, s. 28-
29; Liu-mai Tsai,
Die Chinesischen Nachrichten der Ost-Turken (T’kue), I,
Viesbaden 1958, s. 134 [Sencer Divitçioğlu, age, s. 165‟den naklen].
27
Liu-mai Tsai, Die Chinesischen, s. 134 [Sencer Divitçioğlu, age, s.
165‟den naklen].
28
E. Chavannes, Documents sur les Tou-kiue (Turcs), Librairie d‟Amerique
et d‟Orient, 1903, s. 196 [Sencer Divitçioğlu,
age, s. 165‟den naklen]. Ayrıca bkz.
Jean-Paul Roux, Ortaçağ Türk Kadını, s. 223.
2034 Musa Şamil YÜKSEL
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 5/3 Summer 2010
Hunlarda ve Göktürklerde görülen bu adet aynen Uygur
Türklerinde de uygulanmaktaydı
29
. AĢağıdaki Uygur vesikasından
anlaĢılacağı üzere, zengin bir tüccar olan TüĢimi‟nin, kendisi öldükten
sonra çocuklarının, üvey anneleri olan eĢi Sılang ile evlenmelerini,
hazırlamıĢ olduğu ağır cezalar içeren bir vasiyetname ile engellemeye
çalıĢması Uygurlarda levirat evliliğinin oldukça yaygın olduğunun bir
göstergesi idi:
“Sıçan yılı, sekizinci ayın on sekizinde
ben Tüşimi ağır bir hastalığa tutulduğum için
iyi veya fena olacağımı düşünerek, karım
Sılang’a vasiyetnâme bıraktım. Benden sonra
başka bir kimse ile evlenmeden, evimi idare
edip, oğlum Altmış-Kaya’nın terbiyesi ile
meşgul olsun. Oğullarım Koşang ile Esen-
Kaya, onlar üvey annemiz bize aittir, alacağız
diye, müdahalede bulunmasınlar. Eğer alacağız
diye, dava ederlerse, Büyük Ordu’ya bir altın
yastuk, şehzadelere birer gümüş yastuk, iç
hazineye bir yastuk, iç hazineye bir at vermek
suretiyle, ağır cezaya çarptırılsın ve sözleri
geçmesin. Bu vasiyetnâme…”
30
Levirat türü evlenme geleneğinin X. yüzyılda Oğuzlar
arasında da oldukça yaygın olduğunu görmekteyiz ki, bu konuda bilgi
veren en önemli kiĢi Ġbn Fadlan‟dır. Abbasî Halifesi el-Muktedir‟in
921 yılında Ġdil Bulgarlarına göndermiĢ olduğu elçilik heyetinde
bulunan ve yazmıĢ olduğu seyahatnamede Bulgar ülkesine giderken
görmüĢ olduğu Oğuzlar, Peçenekler, BaĢkırtlar ve Bulgarlar gibi
çeĢitli Türk kavimleri ile ilgili olarak önemli bilgiler aktaran Ġbn
Fadlan, Oğuzların evlenme adetleri ile ilgili bilgi verirken “Bir adam
ölür, arkasında karısı ve çocukları kalırsa, öz anası olmamak Ģartıyla
büyük oğlu babasının dul karısıyla evlenir.” demek suretiyle bu
adetler arasında levirat evliliğinin bulunduğuna da değinmektedir
31
.
Bu döneme çağdaĢ olan Karahanlı sülalesinde de
levirat
evliliğinin uygulandığına Ģahit olmaktayız. Örneğin Karahanlı
hükümdarı olan Satuk Buğra Han‟ın babası Bazir Arslan Han 915
29
Özkan Ġzgi, “Ġslâmiyetten Önceki Türklerde Kadın”, Türk Kültürü
Araştırmaları, XI-XIV(1973-1975), s. 157.
30
Özkan Ġzgi, Uygurların Siyasî ve Kültürel Tarihi (Hukuk Vesikalarına
Göre), Türk Kültürünü AraĢtırma Enstitüsü Yayınları, Ankara 1987, s. 145-146.
Vesikada geçen yastuk kelimesi, Çince t’ing denen ve elli liang ağırlığındaki gümüĢü
ifade etmektedir, bkz. Özkan Ġzgi, İslâmiyetten Önceki, s. 157 (dipnot 32).
31
Ġbn Fazlan, age, s. 32.