Son dövrlərdə pedaqogikanın əsas anlayışları xeyli artmışdır. Şərti olaraq
təlim, tərbiyə, təhsil, inkişaf, pedaqoji proses pedaqogikanın əsas analayışları
hesab oluna bilər.
Təlim anlayışı. Təlim ərəb sözüdür.
“aləmə” kökündən olan
“təlim,
öyrətmə, elmi nəzəriyyə” mənalarında işlədilir. Təlim - öyrədənlə öyrənənlər
arasında qarşılıqlı fəaliyyətə əsaslanan pedaqoji proses olaraq, öyrədən şəxsin
öyrənənlərdə şüurun, intellektual səviyyənin, mənəvi, əxlaqi və psixoloji
keyfiyyətlərin inkişafına, bilik, bacarıq və vərdişlərin mənimsənilməsinə istiqamət
verir, əlverişli şərait və imkan yaradır.
Azərbaycan dilində
“təlimat,
(ər.
“məlumə” sözünün cəm
formasıdır) “məlumat, informasiya” mənalarında işlədilən sözlər də eyni (
“aləmə”) kökdəndir.
Təlim ikitərəfli pеdaqоji prоsеsdir: öyrədənlə öyrənənlər arasında qarşılıqlı,
məqsədyönlü, planlı pedaqoji fəaliyyətdir. Öyrədən şəхs təlim zamanı üç
istiqamətdə fəaliyyət göstərir:
Bilik, bacarıq və vərdişlərin mənimsənilməsini təşkil еdir, bu məqsədlə
məsləhət və istiqamətlər verir;
Həmin bilik və bacarıqlar vasitəsilə öyrənən şəхslərdə şüurun, psiхikanın,
intellektual səviyyənin inkişafına diqqət yеtirir;
Zəruri оlan mənəvi, əxlaqi, psixoloji kеyfiyyətlərin aşılanması qayğısına qalır.
Təlim həm təhsilləndirici, həm tərbiyəedici, həm də inkişafetdirici vəzifələri
kompleks həyata keçirir.
Diferensial təlim - Təhsilalanın şəxsiyyətinə yönəlmiş təlimdir. Diferensial
təlim – təlimi fərdiləşdirməyə imkan verir.
Təlimdə diferensiasiya bir neçə istiqamətdə aparıla bilər:
1.
Təhsilalanların qabiliyyətlərinə görə (ümumi qabiliyyətlər xüsusi
qabiliyyətlər və s. ).
2.
Təhsilalanların maraqlarına görə.
3.
Təhsilalanların ixtisasına görə.
Diferensial təlim müxtəlif səviyyəli təlim – təhsil-tərbiyə prosesinin elə
təşkilini nəzərdə tutur ki, hər bir təhsilalanın tədris materialını öz qabiliyyətinə və
öz imkanlarına uyğun şəkildə mənimsəmək imkanı əldə etsin
Bu halda baza bilikləri müxtəlif səviyyələrdə mənimsənilmiş olur.
Təhsilalanın təlim-idrak fəaliyyəti qiymətləndirilərkən, onun səyi və yaradıcılığı
nəzərə alınır.
Orta ümumtəhsil məktəblərində təlim prosesi müəllimin rəhbərliyi altında
şagirdlərin həyata hazırlanmasını sürətləndirmək məqsədilə onların təhsil, tərbiyə və
inkişaflarını daha səmərəli təmin etməyə istiqamətləndirilən elə pedaqoji prosesdir
ki, burada şagirdlərin imkanlarına uyğun inkişaf dərəcəsində əqli və əməli fəaliyyətə
cəlb olunma aktları qanunauyğun şəkildə biri digərini əvəz edir. Təlim qarşıya
qoyulmuş məqsədə müvafiq olaraq şagirdlərin bilik, bacarıq, vərdişləri
mənimsəməsinə, əqli qabiliyyətləri və potensial imkanlarının inkişafına, özünütəhsil
bacarıqlarının möhkəmləndirilməsinə, onlarda dünyagörüşün formalaşdırılmasına
xidmət edir. Təlim təhsilalma prosesi kimi anlaşıla bilər. Təlim prosesində şagirdlər
elmi bilikləri mənimsəyir, müəyyən bacarıq və vərdişlər əldə edirlər.
Tərbiyə anlayışı.
Tərbiyə - davranışla əlaqədar olan mənəvi keyfiyyətlərin
məqsədyönlü, planlı və mütəşəkkil şəkildə formalaşdırılması prosesidir.
Yaşlı nəslin əldə etdiyi bilk, bacarıq və təcrübənin yetişən nəslə məqsədyönlü,
planlı, mütəşəkkil şəkildə verilməsi, öyrədilməsidir. Demək, tərbiyə etmək həm də
öyrətmək deməkdir. Tərbiyə prosesində həm təlim prosesi, təlim prosesində də
tərbiyə prosesi mövcuddur.
Tərbiyə - təlim, məlumat verməklə hər hansı bir adət, ədəb və davranış
qaydalarını aşılamaqla yetişdirib böyütmə, ərsəyə çatdırma deməkdir. İnsanın
ümumi mədəni inkişafı, sistematik təsir və təlim nəticəsində biliyə, əxlaqi
vərdişlərə yiyələnməsi həm də gözəl əxlaqa sahib olması deməkdir.
Tərbiyə ( ər.
) rəbb kökündən əmələ gəlmiş və aşağıdakı mənaları ifadə
edir: 1) rəba
artmaq, çoxalmaq; 2) rabbə
böyütmək, ərsəyə çatdırmaq ; 3)
rəbb
tərbiyə etmək, doğru yol göstərmək, islah etmək. Göstərilən hər üç məna
“tərbiyə” sözünün etimologiyasına aiddir. Müqəddəs Qurani-Kərimdə ən çox xatır-
lanan
sözü Allahın 99 adından biri olub “tərbiyə edən, nemət verən,
insanları mənəvi yüksəlişə aparan” deməkdir. Mürəbbiyə (ər.
) sözü də “rəbb”
kəlməsindən əmələ gəlib “tərbiyəçi” mənasını verir.
Dilimizdə tərbiyə anlayışı ədəb, əxlaq sözü ilə də yaxın mənalarda işlənir.
Ədəb sözü ərəb dilində “nəzakətli, tərbiyəli, ədəbli olmaq” mənalarını verən
“ədəbə” kökündən əmələ gəlmişdir.
Əxlaq
sözü isə ərəbcə
“xəlq” (mənası “yaratma, səciyyə, xarakter”)
sözünün cəmi olub, insanın təbiətində olan xasiyyətləri və davranışları, eləcə də
həyatı boyu qazandığı keyfiyyətləri və xasiyyətləri yaratmaq, səciyyələndirmək
tərbiyə etmək deməkdir.
“Məxluq” sözü də “xəlq” sözündən əmələ gəlmişdir. Azərbaycan xalqının
milli xüsusiyyətləri, özünəməxsus səciyyəsi, adət və ənənələri vardır. Məsələn,
qonaqpərvərlik, böyüyə hörmət, qadına hörmət, ağsaqqal, ağbirçək sözünün
eşidilməsi, xalqın səciyyəvi, xarakterik xüsusiyyəti olmaqla, həm də əxlaqi
keyfiyyətdir. Xalq misalında deyilir: “Qonağın ruzusunu Allah yetirir”. M.
Kaşqarlı hələ XI əsrdə deyirdi: “Paltarın yaxşısını özünə götür, yeməyin yaxşısını
qonağa ötür. ”
Pedaqogika öyrədir ki, insan yaşadığı cəmiyyətin üzvləri ilə rəftarında əxalqi
normalara, etik prinsiplərə əməl etməlidir.
Demək, tərbiyə məqsədyönlü, planlı təsir nəricəsində şəxsiyyətin
formalaşması prosesidir. Hazırda bəzi tədris ədəbiyyatında tərbiyə hələ də həm
geniş və dar sosial mənada, həm də geniş və dar pedaqoji mənada işlədilir. Bəzi
tədqiqatçılar haqlı olaraq belə çoxmənalılığın əleyhinə çıxır, elmi anlayışların, bir
məna kəsb etməsi fikrini müdafiə edirlər. Tərbiyə anlayışının ən azı dörd mənada
işlədilməsi uzun illər tərbiyənin pedaqogika elminin predmeti hesab edilməsi ilə
bağlı olmuşdur.
Tərbiyə şəxsiyyətə mütəşəkkil, məqsədyönlü, planlı təsirlərin bütün növlərini,
o cümlədən təlimin tərbiyələndirici cəhətini özündə ehtiva edir.
Yenidəntərbiyə. Yenidəntərbiyə tərbiyəyə nisbətən çətin və mürəkkəb pedaqoji
prosesdir. Bu pis tərbiyənin nəticəsidir. Çünki yenidəntərbiyə zamanı tərbiyəçi iki
əsas istiqamətdə iş aparmalı olur. O, bir tərəfdən uşağın şüurunda həkk olunmuş