pedaqogika psixikanın inkişaf nəzəriyyəsini, psixologiya isə psixikanın inkişafında
təlim və tərbiyənin roluna dair nəzəriyyəni və s. nəzərə alır.
Təhsillə bağlı nə nəzəri, nə də praktik problemlərin həlli baxımından
pedaqogika və psixologiyanın əlaqəsini nəzərə almamaq mümkün deyildir.
Ə.Paşayev və F.Rüstəmov yazırlar: “Biz bu qarşılıqlı asılılığı obrazlı şəkildə belə
ifadə edirik: pedaqogika psixologiyasız “kasıbdır”, psixologiya isə pedaqogikasız
“acdır”. Psixologiya üçün predmet hesab olunan pedaqogika üçün şərtdir və ya ək-
sinə, pedaqogika üçün predmet hesab olunan psixologiya üçün şərtdir, yəni
psixikanı inkişaf etdirmək üçün təhsil şərtdir, təhsil vermək üçün isə psixikanın
inkişaf qanunauyğunluqlarını bilmək şərtdir.”
Akademik M.Mehdizadə yazırdı ki, bu problem də çox mürəkkəbdir,
böyükdür, mühüm və zəruri olan bir çox məsələni əhatə edir. Onların nəzərə
alınması və onlara əməl olunması təlim-tərbiyə prosesinin səmərəliliyini yüksəldir.
Son vaxtlarda pedaqoji psixologiya onları daha çox işıqlandırmağa başlamışdır,
lakin təəssüf ki, bu sahədə iş ləng gedir, məlum psixoloji tövsiyələr ləng tətbiq
edilir, çünki kifayət qədər aydın şəkildə şərh edilmir. L.T.Oxotina yazır: “Çox
müəllimlər və metodistlər deyirlər ki, psixoloji əsərləri çətin oxumaq olur. Bu
sözlərin əsası vardır. Təlim-tərbiyənin psixoloji məsələlərinin heç də hamısı
axıradək həll edilməmişdir, bir çoxu hələ mübahisəlidir və müəllimlər nəyi yalnız
nəzərə almaq, nəyi isə fəaliyyətdə rəhbər kimi qəbul etmək lazım gəldiyini asan
müəyyən edə bilmirlər.”
Həmin nöqsanları aradan qaldırmaq üçün bu istiqamətdə tədqiqatları
genişləndirmək, pedaqoji kadrların psixoloji hazırlığını yüksəltmək, təhsil
prosesində psixoloji tövsiyələrdən istifadə etmək işində təcrübə mübadiləsi həyata
keçirmək lazımdır.
Pedaqoji və psixoloji fikir tarixindən görünür ki, tərbiyə haqqında
nəzəriyyələr, adətən, psixika haqqında nəzəriyyələrə uyğun gəlmişdir. Bu,
tamamilə təbii hadisədir və səhv qənaət üçün əsas olmamalıdır.
Pedaqoji tədqiqatlarda psixoloji eksperimentin faydasını nəzərə alan bəzi
mütəxəssislər yanlış olan belə bir nəticəyə gəlmişlər ki, guya bütün pedaqoji
qaydalar psixoloji tədqiqata əsaslanmalıdır. Xüsusi vurğulayaq ki, pedaqogikanı
psixologiyanın yedəyinə bağlamaq yolverilməzdir.
Bir sıra psixoloqlar (B.M.Teplov, L.S.Vıqotski, S.A.Rubinşteyn, L.V.Zankov
və başqaları) eksperimental yolla isbat edə bilmişlər ki, xüsusi təşkil edilən təlim
və tərbiyə vasitələri ilə uşaqlarda psixikanın, qabiliyyətlərin inkişaf sürətini
artırmaq mümkündür.
Təfəkkürün
xüsusiyyətlərinə müəllimin bələd olması da təlimin
müvəffəqiyyətini təmin edən əsas amillərdəndir. Psixologiyada isbat olunmuşdur
ki, məntiqi təfəkkürü bir sıra amillər səciyyələndirir: ardıcıllıq, tənqidilik,
müstəqillik, oxşar və fərqli cəhətləri üzə çıxartmaq, ümumiləşdirmələr etmək, öz
nəticəsinin düzgünlüyünü isbat etmək və s. Təfəkkürün əlamətlərindən hali olan və
onları öz işində tətbiq edən müəllim şagirdlərində məntiqi təfəkkürün inkişafını
təmin edə bilir. Bu cür faktları nəzərə alan pedaqogika həm psixikanın öz daxili
qanunları üzrə inkişaf etdiyini söyləyən nəzəriyyəni, həm də psixikanın
dəyişməsini başdan-başa mühitin təsiri ilə izah edən nəzəriyyəni birtərəfli hesab
edir; psixikanın inkişafına şəxsin daxili mənəvi imkanları ilə ətraf mühit amilləri
də, onun fəaliyyəti də güclü təsir göstərir. Buna görə də pedaqogika uşaqların fərdi
və yaş xüsusiyyətlərini, qabiliyyətlərini üzə çıxarmağı və nəzərə almağı, onların
fəaliyyət növlərini və üsullarını müəyyənləşdirməyi zəruri hesab edir.
Pedaqokanın etika ilə əlaqəsi. Pedaqogika etika ilə qarşılıqlı əlaqəlidir.
Fəlsəfi elm olan etika, əxlaq tərbiyəsinin əsasını təşkil edir. Pedaqoji prosesdə
əxlaqın meydana gəlməsi, təşəkkülü haqqında məlumatlar da əhəmiyyətli yer tutur.
Pedaqogikanın həmçinin ədəbiyyat, incəsənət, tarix, erqonomika, məntiq,
gigiyena və daha bir çox digər elmlərlə də qarşılıqlı əlaqəsi vardır. Pedaqogika
nəinki başqa elmlərin nailiyyətlərinə, həm də bütün digər elmlərə, onların
inkişafına təkan verir. Pedaqogikanın digər elmlərlə qarşılıqlı əlaqəsi sayəsində
tamam yeni elm sahələri də yaranır.
Pedaqogika elminin digər elmlərlə təmasda inkişafı o demək deyildir ki, guya
pedaqoji bilikləri başqa elm sahələrində axtarmaq lazımdır, hansı ki, vaxtı ilə
K.D.Uşinskinin “Antropologiya” əsərində belə meyil qabarıq şəkildə ifadə
edilmişdir.
Pedaqogikanın digər elmlərlə əlaqələrini aşağıdakı kimi xülasə etmək olar:
–
pedaqogika başqa elmlərin əsas ideyalarından, nəzəri müddəalarından və
ümumiləşdirilmiş nəticələrindən istifadə edir;
–
pedaqogika başqa elmlərin tədqiqat metodlarından istifadə edir;
–
fəlsəfə, psixologiya, ali sinir fəaliyyətinin fiziologiyası, sosiologiya və
başqa elmlərin apardığı tədqiqatların konkret nəticələri pedaqogikada tətbiq
olunur;
–
pedaqogika insanı öyrənən kompleks tədqiqatlarda iştirak edir .
7. Pedaqogikanın sahələri
(və ya pedaqogikada diferensasiya prosesləri)
Vaxtilə fəlsəfənin və sosiologiyanın tərkibində olan, bir müddətdən sonra
ondan ayrılan və getdikcə müstəqil elmə çevrilən pedaqogika inkişaf edərək bir
çox şaxələrə ayrılmaqdadır. Pedaqogikanın öyrəndiyi predmet o qədər
mürəkkəbdir ki, ayrıca, hətta ən geniş elm onun mahiyyətini, əlaqələrini və ifadə
vasitələrini əhatə edə bilməz. Pedaqogika uzun inkişaf yolu keçərək çoxlu nəzəri
və təcrübi informasiya toplamış və hazırda şaxələnmiş elmi biliklər sisteminə
çevrilmişdir, başqa sözlə, müasir pedaqogika təhsil, təlim, tərbiyə haqqında elmlər
sisteminə çevrilmişdir. Pedaqoji elmin sahələri arasında ardıcıl, sıx əlaqə vardır.
Onların hamısı insanı öyrənir, onun təhsil-tərbiyə problemlərini tədqiq edir, prak-
tika üçün tövsiyələr işləyib hazırlayır. “Pedaqogika elminin arxitekturasının
özünəməxsusluğu, təkrarolunmazlığı məhz təbiətin ən ali varlığı olan insanın
özünün dünyaya gəlməsi ilə və ya sosiallaşması prosesində düçar olduğu qeyri-
normal hadisələrlə şərtlənir” .
Pedaqoji elm sahələrinin müxtəlifliyi insanların əqli, görmə, eşitmə, nitq və s.
imkanlarının müxtəlifliyi ilə də bağlıdır.
Pedaqoji elmlər sisteminə aşağıdakılar daxildir:
Məktəbəqədər pedaqogika məktəb yaşına çatmamış uşaqların tərbiyə və təlim
məsələlərini öyrənir. Ümumtəhsil məktəbinin pedaqogikası digər pedaqoji elm
sahələri üçün elmi bazadır, o məhz ümumi pedaqogikadır (ümumtəhsil məktəbi
bütün dünyada kütləvi məktəbdir, o, təhsil sisteminin əsasını təşkil etdiyindən
həmin sistemin həlqələri – ilk peşə təhsili, subbakalavr təhsili, ali təhsil onun
üzərində qurulur). Xüsusi pedaqogika (defektologiya) fiziki və əqli cəhətdən
qüsurlu olan uşaqların (həm də yaşlıların) inkişafının psixofizioloji
xüsusiyyətlərini, onların təlim-tərbiyəsinin nəzəri əsaslarını, prinsiplərini,
üsullarını, təşkili formalarını və vasitələrini işləyib hazırlayır. Xüsusi
pedaqogikanın da sahələri vardır: surdopedaqogika – lal və karların,
tiflopedaqogika – kor və zəif görənlərin, oliqofrenopedaqogika – ağıldan kəmlərin,
loqopediya – nitqi qüsurlu olanların təhsili və tərbiyəsi məsələlərini öyrənir.
Fənlərin tədrisi metodikası təlim qanunauyğunluqlarının ayrı-ayrı fənlərin
tədrisinə tətbiq edilməsi xüsusiyyətlərini tədqiq edir, onun optimal metodlarını və
vasitələrini
öyrənir.
Peşə
metodikası
konkret
peşə
fəaliyyətinin
qanunauyğunluqlarını öyrənir, nəzəri ümumiləşdirmələr aparır, insanın təhsilinin
prinsiplərini və texnologiyasını işləyib hazırlayır. Tədqiqatçılar peşə sahəsindən
asılı olaraq istehsalat, hərbi və tibbi pedaqogikanı fərqləndirirlər. Ali məktəb
pedaqogikası ali təhsil müəssisələrində ali təhsil prosesinin spesifik xüsusiyyət-
lərini öyrənir. Sosial pedaqogika insanların bütün yaş qrupları və sosial
kateqoriyalarının xüsusi yaradılmış təşkilatlarda sosial tərbiyəsi məsələlərini
öyrənir. Pedaqogika tarixi müxtəlif dövrlərdə pedaqoji nəzəriyyələrin və məktəb
tarixinin inkişaf qanunauyğunluqlarını öyrənir. Pedaqogika tarixini öyrənmədən
bəşəriyyətin təhsil-tərbiyə tarixini izləmək, onu təhlil etmək, tarixi-pedaqoji irsin
inkişafındakı müsbət və mənfi meyilləri üzə çıxarmaq mümkün deyildir.
Müqayisəli pedaqogika təhsil və tərbiyə sistemlərinin fəaliyyətinin və inkişafının
qanunauyğunluqlarını müxtəlif ölkələrlə müqayisəli şəkildə öyrənir. Ailə
pedaqogikası ailədə uşaqların tərbiyəsinin düzgün təşkili, ailədə düzgün
münasibətlərin yaradılması, ailə ilə məktəb və digər tərbiyə müəssisələri arasında
səmərəli əlaqə yaradılması, cəmiyyətlə ailənin tərbiyəvi təsirlərinin əlaqələn-
dirməsi, bunların insanların həyata hazırlanması işinə təsiri və digər ailə, övlad
problemlərini araşdırır. Hərbi pedaqogika hərbi məktəblərdə, ali hərbi
məktəblərdə, hərbi akademiyalarda, adi ali təhsil müəssisələrinin hərbi
kafedralarında, hərbi hissələrdə, orta məktəblərdə, orta ixtisas məktəblərində
gənclərin hərbi hazırlığı, hərbi təlimi, tərbiyə və təhsilini tədqiq edir. Xalq
pedaqogikası xalqın əsrlər boyu topladığı təcrübə əsasında yaranmış müdrik fikir-
lərdir ki, bu fikirlər insanların təlim və tərbiyəsi, davranışı, insanlara, ətraf aləmə
düzgün münasibəti üçün xalq tərəfindən qəbul edilmiş əxlaqi, etik, estetik
normalardır. Xalqın müdrik fikirləri folklor nümunələrində, xalqın adət və
ənənələrində öz əksini tapmışdır. Korreksiyaedici pedaqogika sosial-psixoloji
cəhətdən qüsurlu uşaqların diaqnostikası, profilaktikası və bərpası üzrə aparılan
pedaqoji, psixoloji, metodoki işlərin məcmusunu özündə birləşdirir və buna uyğun
həmin uşaqların təlıim və tərbiyəsini təşkil edir. İstehsalat pedaqogikası müxtəlif
istehsalat müəssisələrində, idarə və təşkilatlarda aparılan tərbiyə işləri, texniki
inkişafla bağlı yeni əmək və təlim bilik, bacarıq və vərdişlərinin formalaşdırılması
və digər pedaqoji problemləri araşdırır. Gender pedaqogikası son dövrlərdə peda-
qogikamıza daxil olmuşdur. Gender ingilis dilində “Genius” sözündən olub “cins”
deməkdir. Gender kişi ilə qadın arasındakı fərqlərin bioloji deyil, sosial tərəflərini,
fərqlərini öyrənir. Bu fərqlər kişi və qadının cəmiyyətdə fəaliyyətində,
davranışında, mental və emosional xüsusiyyətlərində özünü büruzə verir. Gender
pedaqogikası kişi və qadın arasında sosial bərabərliyin pedaqoji, psixoloji, əxlaqi,
mənəvi problemlərini işləyib tədqiq edir. Gender pedaqogikası təlim və tərbiyə
prosesində oğlan və qızların gender sosiallaşması xüsusiyyətlərini öyrənir.
Pedaqoji prosesdə gender münasibətlərinin nəzərə alınması təlim və tərbiyənin
keyfiyyətinin yüksəldilməsində və səmərəli təşkilində mühüm amildir. Yaş peda-
qogikası isə müxtəlif yaş dövrlərində təlim və tərbiyə məslələrini öyrənir və ona
müvafiq olaraq pedaqoji prosesi qurur.
Yaşlıların pedaqogikası – pedaqoji elmin bir sahəsi olub yaşlı insanların
təlimi, tərbiyəsi, təhsili və özünütəhsilinin pedaqoji cəhətdən məqsədyönlü, planlı,
sistemli şəkildə müxtəlif formalarda təşkilidir. Buna androqoqika da deyilir.
Tibbi pedaqogika. Pedaqogikanın bu sahəsi tibbin hüdudunda təşəkkül
taparaq formalaşır. Uşaq və yeniyetmələr arasında хəstəlik hallarının olması bu
istiqamətdə səhiyyənin məqsədyönlü fəaliyyət göstərməsini tələb etdiyi kimi, belə
uşaqların təhsilinin də təşkilini zərurətə çevirir. Beləliklə, qoruyucu təhsil-tərbiyə
konstruksiyalarının işlənib hazırlanması təхirəsalınmaz vəzifə kimi qarşıda durur.
Tibbi pedaqogikanın predmetini хəstə və halsız şagirdlərlə müəllimlərin təlim-
tərbiyə fəaliyyətinin sistemi təşkil edir. Deməli, müalicə və təhsilin səmərəli
şəkildə uzlaşdırılması tələbatı öz-özlüyündə meydana çıхır və beləliklə, tibbi-
pedaqoji elmin inteqrasiyası baş verir. Tibbi pedaqogikanın faydalılığını artırmaq
üçün alimlərin və praktik işçilərin ikili təhsilə (tibbi və pedaqoji) yiyələnmələri
məqsədəuyğundur.
İslah-əmək pedaqogikası (və ya “Pentensiar pedaqogika”) islah əmək
kolonoyalarında həbs olunmuş şəxslərin yenidən tərbiyə olunması üçün pedaqoji
yanaşmaların nəzəri və praktik əsaslarını öyrənir, burada onların təhsilinin və
tərbiyəsinin təşkili məslələrini araşdırır.İslah-əmək pedaqogikası hüquq elmləri ilə
daha sıx bağlıdır.
Pedaqoji ədəbiyyatda daha fərqli pedaqogika sahələrinə də rast gəlmək olur.
Humanistlik pedaqogikası 1950-ci illərin sonu 1960-cı illərin əvvəllərində
ABŞ-da yaranmışdır. Humanistlik pedaqogikası əvvəlcə humanistlik ideyalarının
ifadəsi kimi meydana gəlmiş və müasir tərbiyə metodlarının nəzəri və praktik istiqa-
mətlərini özündə əks etdirmişdir. Qərbdə onun ən fəal nümayəndələri kimi
K.Rodjere, R.Bart, Ç.Ratboun və başqalarını göstərmək olar. Humanistlik pe-
daqogikasının əsas qayəsi təhsilə, şəxsiyyətə qayğılı münasibət, təhsildə və təlimdə
avtoritarizmi dəf etmək, şagirdlərin bilikləri, bacarıq və vərdişləri mənimsəmə
prosesinə emosional rəng qatmaqdır. Humanistlik pedaqogikasında təmənnasız
yardım etmə, pay vermə, bağışlama, həvəsləndirmə və rəğbətləndirmə kimi
formalara üstünlük verilir. Humanistlik pedaqogikası qabiliyyətli, istedadlı, talantlı
uşaqların üzə çıxarılması, inkişaf etdirilməsi, formalaşdırılması ilə məşğul olmaqla
yanaşı, sahibsiz, kimsəsiz və şikəst uşaqlara da yardım edilməsini həyata keçirdiyi
işlərin ən mühüm tərkib hissələrindən biri hesab edir. Antropedaqogika insanın
bütün həyatı boyu təhsil, tərbiyə və inkişafı prosesi ilə bağlı yaranmışdır.İnsanın
fasiləsiz tənsil alması problemlərini öyrənir. Bərpa pedaqogikası uşaqların intellek-
tual fəaliyyətinə mane olan amillərin aradan qaldırılmasını öyrənir. Elmi-texniki
tərəqqi dövründə informasiya axınının idarə olunması və yetişən nəslin nüma-
yəndələrinin informasiya aləminə daxil edilməsi məqsədilə yaradılan pedaqogikaya
informatika-kibernetika pedaqogikası deyilir. Qızların mənəvi-əxlaqi normalarının
saflaşdırılmasına xidmət edən pedaqogika feminist pedaqogika, oğlanların əxlaqi-
mənəvi normalarının saflaşdırılmasına yönələn pedaqogika centlmen pedaqogikası
adlanır.
Pedaqogikanın göstərilən sahələri də öz növbəsində inkişaf edərək şaxələnir,
inkişaf edir və daha yeni pedaqogikalar meydana gəlir.
Suallar və tapşırıqlar
1.
Elm sisteminin başlıca elementləri ilə bağlı şərh verin.
2.
Pedaqogikanın elmlər sırasına qatılmasını şərtləndirən əsas arqumentlər
hansılardır?
3.
Pedaqogikanın əsas funksiyaları hansılardır? Nəzəri və texnoloji
səviyyələrlə bağlı şərh verin.
4.
“Pedaqogikanın obyekti” və “Pedaqogikanın predmeti” anlayışlarını
səciyyələndirin.
5.
Pedaqogikanın əsas anlayışları ilə bağlı fikirlərinizi açıqlayın.
6.
“Təhsil” anlayışının əsas xüsusiyyətləri hansılardır?
7.
“Təlim” və “təhsil” anlayışlarını qarşılıqlı şəkildə səciyyələndirin.
8.
Pedaqoji cərəyanlardan hər hansı ikisinin müqayisəli təhlilini verin.
9.
“Konstruktivizm” cərəyanının əsas xüsusiyyətləri barədə danışın.
10. Pedaqogikanın başqa elmlərlə əlaqəsi barədə nə deyə bilərsiniz?
11. Pedaqogika ilə psixologiyanın əlaqəsinə şərh verin.
12. Pedaqogikada diferensiya proseslərinin səbəblərini göstərin.
13. Xüsusi pedaqogika nəyi öyrənir?
14. Şərh edin:
Gender pedaqogikasının mahiyyəti və məqsədi;
Xalq pedaqogikasında tərbiyə məsələləri;
Müqayisli pedaqogikanın mahiyyəti və məqsədi;
Ailə pedaqogikasında valideyn-övlad münasibətləri.
Ədəbiyyat
1.
Əhmədov B.A. Pedaqogikadan mühazirə konspektləri. Bakı: Maarif,
1983, səh.5-37.
2.
Əhmədov B.A., Hacıyev A.N. Pedaqogikanın qanunları və prinsipləri.
Bakı: Maarif, 1993, səh.16-17.
3.
Naxçıvanlı A.H. Qadın liderliyi haqqında bəzi mülahizələr//
Genderşünaslıq, 2000, № 4.
4.
Xəlilov S.S. Təhsil, təlim, tərbiyə. Bakı: Azərbaycan Universiteti, 2005,
səh.13, 76-81.
5.
İbrahimov F.N. Ümumi pedaqogikadan mühazirələr. Bakı: Mütərcim,
2010, səh.7-82.
6.
Kərimov Y.Ş., Pedaqoji tədqiqat metodları. Bakı: Azərnəşr, 2009,
səh.10-12.
7.
Paşayev Ə.X., Rüstəmov F.A. Pedaqogika. Bakı: Nurlan, 2007, səh.9;
17-18, 22-38.
8.
Mollayeva E.Ə. Təlim prosesində şagirdlərin gender tərbiyəsinin
imkan və vasitələri. (Metodik tövsiyə) Bakı: Müəllim, 2009
9.
Mollayeva E.Ə. Azərbaycan xalq peadqogikasında gender bərabər-
liyinə münasibət.(Metodik vəsait). Balı: Müəllim, 2010.
10.
Əlizadə H.Ə. Sosial pedaqogikanın aktual problemləri. Bakı: Səda, 1998.
11.
Dostuzadə D.Ə. Eşitmə qüsurlu uşaqlarla işin təşkili. Bakı: ADPU, 2011.
12.
Ağayev M.H. Müqayisəli pedaqogika (Bakalavr təhsili üçün proqram).
Bakı: ADPU, 2011
13.
Uşinski K.D. Seçilmiş pedaqoji əsərləri. Bakı, 1953, səh.77-78.
14.
Волков Г.Н. Социология науки. М.: Мысль, 1968,стр.121.
15.
Загвязинский В.И. Методология и методика дидактичес-
кого исследования. М.: Педагогика, 1982, стр.10.
16.
Философская энциклопедия. М.: Советская энциклопедия, 1964,
Т. III, стр. 420.
17.
Ченцов А.А. Теоретические основы научной организации
учебного процесса. Белгород, 1972, стр.11.
Dostları ilə paylaş: |