Buludxan Xəlilov
56
el-obanın narazılığı ilə qarşılanır. Səməd Vurğun
isə bu narazılığı yaradanlara etiraz edir, onların
regiona (Cənubi Qafqaza) gətirdiyi problemləri
anlatmaq istəyir. Burada Səməd Vurğunun əsas
hədəfi “xalqlar dostluğu” yox, regiondakı nara-
hatlığın mövcudluğunu oxucuya bədii şəkildə
çatdırmaqdır.
Məlumdur ki, İranla Gürcüstan arasında tez-
tez ardı-arası kəsilməyən münaqişələr olmuşdur.
İranın Gürcüstana olan torpaq tələbləri əhalini
lərzəyə salmışdır. Çar İrakli iranlıları Tiflisə
yaxın buraxıb, onlarla vuruşmaq istəyirdi. Ancaq
İrakliyə köməyə gəlmiş İmoretiya çarının qoşun-
ları dağılışıb evlərinə gedirlər. Demək olar ki,
İrakli tək qalır. Bundan xəbər tutan Ağa Məhəm-
məd şah Qacarın qoşunları Tiflisə tərəf hərəkət
edir. 1795-ci ilin 10 sentyabrında İran qoşunları
Tiflisin ətrafına çatırlar. İranın 70 minlik ordu-
suna qarşı İraklinin 2700 əsgəri çıxa bilir. 1795-
ci il sentyabr ayının 12-də İran qoşunları Tiflisə
daxil olur. Talanlar, qətllər baş alıb gedir. İran
qoşunları özləri üçün düşərgə yaradır, oraya üç
Molla Pənah Vaqif: özü və tarixin sözü
57
min nəfər əsir gətirirlər. Əsirlər içərisində gürcü-
lərlə yanaşı, azərbaycanlılar da çox olur. 1795-ci
il sentyabr 20-də Ağa Məhəmməd şah Qacar
talan etdiyi mal-dövlətlə, əsirlərlə birlikdə Tiflisi
tərk edir. Gürcüstanın bu zəifliyini hiss edən rus
qoşunları ölkəyə daxil olmağa başlayırlar. Nəha-
yət, I Aleksandr 1801-ci ilin 12 sentyabrında
Gürcüstanın Rusiyaya qatılması haqqında mani-
fest imzalayır. Bir sözlə, belə bir vəziyyət İranın
və Rusiyanın təkcə Gürcüstana olan münasibəti
deyildi. Həm də regiona, o cümlədən Azərbayca-
na olan münasibəti idi. Təsadüfi deyil ki, 1785-ci
ildən 1804-cü ilə kimi Gəncəyə hakim olan Ca-
vad xan general Sisianovu narahat edirdi. Ona
görə ki, Cavad xan ağıllı, bacarıqlı bir insan idi.
General Sisianov isə Gəncəni zəbt etməyə hazır-
laşırdı. Bacarıqlı, ağıllı Cavad xan general Sisia-
novda narahatlıq yaradırdı. Sisianov Cavad xana
belə bir xəbər göndərmişdi: “Şəhəri alacağam və
səni biabırcasına qətl edəcəyəm”. Cavad xan isə
cavab vermişdi: “Sən mənim meyidimi qala üs-
tündə tapacaqsan”. Sisianovun Cavad xana dəfə-
Buludxan Xəlilov
58
lərlə etdiyi hədə onu qorxutmamışdı. Hər şeydən
əli üzülən Sisianov Cavad xana yazmışdı: “...
Mən öz etiqadıma görə Asiya məğrurluğuna nif-
rət edirəm...” Burada məqsədimiz bu tarixi həqi-
qətlərdən geniş şəkildə bəhs etməkdən ibarət de-
yil. Bu heç hədəf kimi də nəzərdə tutulmamışdır.
Ancaq həmin dövrdə İranın, Rusiyanın Gürcüs-
tanı da, Azərbaycanı da ələ keçirmək, talan et-
mək niyyətində olmasını nəzərdən qaçırmamaq-
dır. Məhz bunların hər birini çox yaxşı bilən
Səməd Vurğun da “Vaqif” dramında yığcam,
konkret bir şəkildə regiondakı narahatlığı gün-
dəmə gətirmişdir. Bir daha qeyd etmək lazımdır
ki, Səməd Vurğunun məqsədi “xalqlar dostluğu”
yox, regiondakı narahatlığı bədii şəkildə, usta-
lıqla nəzərə çatdırmaqdır.
2) S.Vurğun M.P.Vaqif obrazı ilə xalqın
əyilməzliyini, müdrikliyini və mənəvi zənginliyi-
ni ifadə etmişdir. Doğrudan da Eldar xalqın vu-
ran qoludursa, M.P.Vaqif xalqın düşünən bey-
nidir. M.P.Vaqif eşikağası kimi də, şair kimi də
xalqa bağlıdır. Xalq ona böyük məhəbbət bəs-
Molla Pənah Vaqif: özü və tarixin sözü
59
ləyir, onun hörmətini saxlayır. Hətta M.P.Vaqifin
oğlu Əli bəyin toyuna əziz qonaq kimi gəlirlər.
M.P.Vaqif eşikağası kimi sarayda xalqın hü-
quqlarını müdafiə edir, xalqa sadiqliyini qoruyub
saxlayır, xalqı İbrahim xanın qəzəbindən qoru-
yur. Təsadüfi deyil ki, M.P.Vaqif sarayda olma-
sının səbəbini M.V.Vidadiyə belə deyir:
Mən orada olmasam, qan çıxar dizə,
Quşlar da ağlayar ellərimizə.
Xan məndən utanır, çəkinir bir az,
Mən getsəm, qırğının hesabı olmaz.
3) M.P.Vaqif müdrik, cəsarətli və təşkilatçı
şairdir, eşikağasıdır. Qacara onun kəskin cavab-
ları və “Əyilməz vicdanın böyük heykəli” deməsi
bir daha bunu təsdiq edir. Yaxud “Qılınclar
toqquşub iş görən zaman, neylər dediyiniz quru
bir vicdan?” deyən Qacara “Vicdan dedikləri bir
həqiqətdir – beşiyi, məzarı ədəbiyyətdir...” deyir.
Onu zindanla qorxudaraq “Bəs zindan necədir,
qaranlıq zindan?!” deyən Qacara “Soyuq məzara
da zinətdir insan” cavabı onun cəsarətli olmasını
Buludxan Xəlilov
60
göstərir. M.P.Vaqif zülmə, qan tökən taxt-taca
qarşı dayanır. Qacarın vəzirinə dedikləri onun
ağıllı, müdrik və cəsarətli olmasını bir daha təs-
diq edir: “Oxuyan bülbüldür, dinləyən qazdır!”,
“Ağılsız köpəklər ulduza hürər” və s.
M.P.Vaqif heç ölümdən də qorxmur. O,
M.V.Vidadinin Qacara yalvarmasını, M.P.Vaqifi
azad etməsini bildikdə deyir:
“Qardaşım! Sən nahaq yalvardın ona,
Söz əsər eləməz qəlbi pozğuna...
Bir də qorxmayıram mən heç ölümdən,
Dünyanın qəlbində qalacağam mən!”
M.P.Vaqif ölümü gözünə alaraq M.V.Vida-
diyə bunu da söyləyir:
“Vidadi! Gəl məndən birdəfəlik keç,
Qayıt kəndimizə, qorxuram səndən,
Barı, Vidadisiz qalmasın Vətən...”
4) S.Vurğun M.P.Vaqif obrazını müdrik,
cəsarətli, təşkilatçı olduğu qədər də humanist bir
obraz kimi yaratmışdır. Qacar nə qədər qəd-
Molla Pənah Vaqif: özü və tarixin sözü
61
dardırsa, zalımdırsa, M.P.Vaqif bir o qədər
humanistdir. Qacar deyir:
Mənim vicdanım da, qəlbim də qandır,
Dünya qan üstündə bir xanimandır.
Bununla Qacar həyat kamını qan tökməkdən
aldığını söyləyir. Ancaq M.P.Vaqif tamamilə
bunun əksidir.
M.P.Vaqif xanlıq zülmünə və Qacar basqını-
nın əleyhinə üsyan qaldırmış kəndlilərin başçısı
Eldar barədə deyir:
“Yazığı saldılar çölün düzünə,
Dünya gözlərimdə qarışır yenə...”
Əslində bununla o, Eldarın simasında bütün
kəndlilərin, xalqın halına acıdığını bildirir.
5) S.Vurğun M.P.Vaqif obrazı ilə azərbay-
cançılıq və vətənpərvərlik ideyasının, daha doğ-
rusu ideologiyasının tərənnümünə, təqdiminə
nail olmuşdur. Hətta “Nədən şeirimizin baş qəh-
rəmanı, gah İrandan gəlir, gah da Turandan?”
deməklə azərbaycançılıq ideologiyasının bədii
Dostları ilə paylaş: |