idi. Tarixən, Mordva tatarlarının məskunlaşdığı bu
yerin adı əvvəllər “Çul Kala” olmuşdu. Rusların
işğalından sonra buraya “yeni aşağı şəhər” anlamında
olan “Nijni-Novqorod” adı verilmişdi. İndinin özündə
də bu şəhərdə yaşayan türk soylu millətlər-tatarlar,
marilər, çuvaşlar əhalinin böyük hissəsini təşkil
edirdilər.
İllər öncəsi könül verdiyi bu qədim şəhərə yenidən
qayıdışı zamanı olduqca həyəcanlı idi Eynar. Tatar
qızını tezliklə görə biləcəyi ümidilə alışıb-yanırdı.
Amma bu görüşə qədər əvvəlcə şəhərin münasib bir
yerində ev kirayələdi. Rahatlandıqdan sonra çox
götür-qoy elədi; görəsən, onu tapa biləcəkmi?..
Taparsa, tatar sevgilisi onu necə qarşılayacaq?.. Bəlkə
heç dönüb üzünə də baxmayacaq?.. Görəsən, bu uzun
ayrılığın səbəbini ona necə izah etsin?.. Uzağı deyər
ki, bir cinayəti üzündən onu həbs etmişdilər, ona görə
də geriyə dönüşü bu qədər uzun sürdü!.. Təki onu
gözləmiş olaydı!..
Gərgin düşüncələri onu rahat buraxmırdı. Bu
şəhərə Milenadan ötrü gəlməsinə baxmayaraq, gözləri
də, ürəyi də araxada qalmışdı. İçində bir inamsızlıq
dolaşırdı. Bura nahaqdan gəldiyini, Moskvada
gördüyü qadının öz Milenası olduğu haqda düşünürdü.
Təbii ki, bu, onun son təsəllisi də ola bilərdi. O
mənada ki, əgər burda-Nijnidə Milenanı tapa bilməsə,
Moskvada görüşdüyü qadının, həqiqətən öz sevgilisi
Milena olduğuna əminiyi artacaq və geriyə qayıdıb, o
qadını mütləq tapacaqdı.
Milenayla yaşadığı evə getsə də, orda yad
Zəka Vilayətoğlu
56
adamların məskunlaşdığını gördü. Milenanın atasıgilə
üz tutdu. Qəribədir, burda da yad adamlarla qarşılaşdı.
Qayınatasının iki il öncə arvadıyla dabanbasaraq,
dünyasını dəyişdiyini, Milenanın da qızı Kristina ilə
birgə həmişəlik harasa çıxıb getdiklərini öyrəndi.
Çarəsiz, qəmgin halda, əvvəlcə hara gedəcəyini
müəyyənləşdirə bilmədi. Handan-hana toxtamaq,
özünə gəlmək üçün Okanın Volqaya axıb töküldüyü
yerə səmt götürdü. Sanki tatar qızının yerini bu gözəl
çaylar deyəcəkdi ona. Çox inamlı və həyəcanlı idi. Bu
nəhəng çaylar onun sevgisinin ilk şahidləri
olmuşdular. Çayların hövzəsinə nazik duman örtüyü
çəkilmişdi. Narın yağış çisələyirdi. İlahi bir gözəllik
vardı burda. Ürək gərək idi bu gözəlliyə tablasın!..
Çoxdan görmədiyi bu gözəlliklər onu heyran qoydu.
O zaman çox gənc idi və bu gözəlliklərin bütün
incəliklərini, xırdalıqlarını indiki qədər duya
bilmədiyini düşünüb, təəssüfləndi. Deməli, ilk
sevgisini də o vaxtlar, indiki kimi xırdalıqlarına,
incəliklərinə qədər duyaraq yaşaya və gərəyincə
dəyərləndirə bilmədiyi üçün başına xoşagəlməz işlər
gəlmişdi!..
Volqa çayı geniş sinəsini açıb Okanı böyük sevgi,
mərhəmət hissiylə köksünə sıxır, elə bu anında daha
da gözəl və əzəmətli görünürdü. Bir zaman sevgilisiy -
lə qol-qola dayanıb bu möhtəşəm qovuşmanı seyr et-
diyi yerdə ayaq saxladı, yağışda islanacağını unudub,
uzun zaman dayandı, sulara tamaşa etdi, köks ötürdü.
Yaşarmış gözlərini silməyi də unutdu. Handan-hana
bərk içmək keçdi könlündən. İçini dağlayan kədəri
Milena
57
şərabla ovutmaq istəyirdi.
Onun burada olmadığı bu illər ərzində şəhər çox
dəyişmişdi. Burda məskunlaşan azərbaycanlıların da
sayı ilbəil artmışdı. İndi bu şəhərdə on minlərlə
azərbaycanlı yaşayırdı.
Şəhərdəki dəyişkənlik üzündən çaşıb qalmışdı.
Əvvəlcə haraya üz tutacağını dəqiqləşdirə bilmədi.
Sonra yadına düşdü ki, şəhərin cənubunda, Okadan
iki-üç kilometr aralıda bir azərbaycanlı restoranı var.
Burda yaşadığı illərdə, axşamlar tatar qızıyla ora tez-
tez gedərdi.
Restorana getmək üçün taksi saxladı.
...Restoran bom-boş idi. Bura, axşama yaxın
müştərilərlə dolub-daşırdı. Burdakı sakitlik lap
ürəyindən oldu. Bir tərəfdə əyləşib, ofisiant qadına
qırmızı, kəmturş moldav çaxırı sifariş etdi. Səhərdən
bəri heç nə yeməsə də aclıq hiss etmirdi və heç iştahası
da yox idi. Elə bu üzdən də ac qarına içdiyi şərab onu
tez məst etdi. Siqaret çəkən olmadığı halda birdən-birə
ürəyi siqaret istədi. Ofisiant qadını yanına çağırdı və
bir qutu qara “Kent” siqareti gətirməsini istədi.
Daha bir bakal şərab içdi. Başı əməlli-başlı
dumanlandı. Sonra siqaret yandırdı. Bütün duyğuları,
düşüncələri siqaretin nazik duman örtüyünə büründü,
sanki. Qayğılı, duyğulu halda gözlərini dolandırıb
restoranın künc-bucağında, boş stolların ətrafında
gəzdirdi. Lap küncdəki stol ətrafında orta yaşlı kök bir
kişi (görkəmindən varlı-hallı tatara bənzəyirdi)
əyləşib, yaxşı qızardılmış xərçənglə araq içirdi.
Boşqabda üst-üstə qalaqlanmış xərçəngləri, onların
Zəka Vilayətoğlu
58
iyrənc ayaqlarını görüncə ürəyi bulandı və tez
gözlərini yayındırdı. Qarşı tərəfdəki boş stola baxdı.
İnanmaq istəyirdi ki, bu stolun ətrafında lap az sonra
Milena öz rəfiqəsiylə gəlib əyləşəcək. Bu möcüzə
mütləq baş verəcək və bu dəfə o, qır-saqqız olub Mile-
nadan yapışacaq, bir daha onu əldən buraxmayacaq.
Ofisiant qadın ona təkrarən yaxınlaşıb, gülərüzlə
soruşdu:
-Bir şey yeməyəcəksiniiiz?
Burnunu bayaqdan bəri qıcıqlandıran kabab
qoxusu və al şərab, deyəsən onu iştaha gətirmişdi. Bir
şişlik quzu kababı sifariş etdi.
Şərabın təsirindən iç dünyasını bayaqdan sıxan
gərginlik, narahatlıq birdən-birə yumşalmış, onun
bütün hiss və duyğularını rahat buraxmışdı. İçəridə,
küncdə qoyulmuş musiqi mərkəzindən səslənən lirik
və gözəl musiqi də onun əhvalına öz xoş təsirini
göstərmişdi. Bir neçə gün də Nijnidə qalıb öz
Milenasını arayıb-axtarmağı, tapmasa yenidən
Moskvaya qayıdacağı haqda düşünürdü. Hələlik iki
min dollardan bir qədər artıq pulu vardı. Qənaətcillik
etsə, hələ bir müddət baş girələyə bilərdi.
Oka sahilindəki ilk tanışlıqdan, cəmisi bir ay sonra
evlənmişdilər. Milenanın istəyinə rəğmən onun atası
evində qalmaq istəsə də, son anda fikrindən daşınmış,
Milenanı özünün kirayə yaşadığı evə gətirmişdi.
Burda hər şey ürəklərincə idi. Dolanışıqları da pis de -
yildi. İş yerindən aldığı maaş və ara-sıra çəkdiyi
rəsmlərdən satıb əldə etdiyi pullar, onların normal
yaşamaları üçün kifayət idi. Sonra qızı doğuldu.
Milena
59
Dostları ilə paylaş: |