75
yetirilməlidir. Fikrimizcə, daha reprezentativ və vaxt müddətinə görə dayanıqlı olan illik
hesabat məlumatlarına üstünlük verilməlidir.
Elastiklik göstəricilərinin hesablanması metodlarına münasibətdə iki yanaşma
mövcuddur. Birinci yanaşma istehsal xərclərinin və qiymətlərin artım templəri arasındakı
ekonometrik asılılıqların qurulmasına əsaslanır. Bu cür yanaşma kifayət qədər uzun
dinamiki sıraların qurulmasını nəzərdə tutur və reqressiya asılılıqlarının zəruri statistik
parametrləri olduqda yaxşı nəticələr verir. Lakin bir sıra hallarda retrospektiv sıralar
kifayət etməyə bilər (bu hal keçid iqtisadiyyatlı ölkələr üçün xarakterikdir) və müxtəlif
dövrləri əhatə edən göstəricilərdə kəskin sıçrayışlar ola bilər. Bu halda diskret formada
müvafiq artım templərinin nisbəti şəklində hesablanılması nəzərdə tutulan elastikliyin
qiymətləndirilməsinin ikinci yanaşmasından istifadə edilməlidir. Hesablamalarda bu
yanaşmadan da istifadə olunmuşdur. Belə “interval” üsul nisbətən kobud olsa da, praktiki
hesablamalarda əsasən onun köməyi ilə hesablanan qiymətlərin mümkün orta kəmiyyətləri
götürülür.
ndi isə təklif olunan metodun bir sıra əlavə nəzəri aspektlərini təhlil edək. Avtonom
Laffer nöqtələri (3.34) şərtindən alınır və yalnız bir vergi növünün dəyişməsini nəzərdə
tutur. Lakin praktikada bir neçə verginin eyni vaxtda dəyişməsi situasiyası mümkün ola
bilər. Onda, məsələn, əlavə dəyər vergisi və mənfəət vergisi üçün Laffer nöqtələrinin
müəyyən edilməsi şərti aşağıdakı şəklə düşəcəkdir:
(
) (
)
d
m
m
m
d
d
t
V
t
t
t
V
k
V
x
t
t
∂
∂
−
″
∂
∂
+
−
⋅
−
=
″
/
/
1
0
0
0
(3.37)
Bu halda
″
d
t
Laffer nöqtələri
m
t
mənfəət vergisinin dərəcəsindən asılıdır və şərti
Laffer nöqtələri adlandırıla bilər. Belə Laffer nöqtələri yalnız tədqiqatın əvvəlində
seçdiyimiz deskriptiv təhlil modeli əsasında aparılan araşdırma zamanı yaranır.
Umumiyyətlə, seçilmiş təhlil metodologiyası ənənəvi statik optimallaşdırma
modellərindən fərqli olaraq deskriptiv-kvazidinamik model kimi xarakterizə oluna bilər.
Yuxarıda göstərildiyi kimi, deskriptiv-kvazidinamik ideologiyanın imkanları daha
genişdir. Xüsusilə də onun tətbiqi nəticəsində (1) tipli şərti Laffer nöqtələri alınır. Bununla
yanaşı, fikrimizcə, makrosəviyyədə fiskal tənzimləmə siyasətinin işlənməsi zamanı ilk
növbədə şərti Laffer nöqtələri böyük praktiki əhəmiyyətə malik ola bilər. Bundan başqa,
76
(3.35) tipli hesablanma sxemi makroproqnozlaşdırma sahəsində və dövlətin fiskal və
monetar strategiyalarının razılaşdırılması üzrə variant hesablamalarının aparılması
istiqamətində maraqlı imkanlar açır.
Avtonom və şərti Laffer nöqtələri arasındakı asılılıq (3.7) və (1) düsturlarından
alınır və aşağıdakı kimidir:
−
″
−
′
=
″
m
m
d
d
t
t
E
t
t
,
(3.38)
burada
m
d
dt
dt
E
/
=
- fiskal daxilolmaların kəmiyyətinin sabitliyi şəraitində mənfəət
vergisinin əlavə dəyər vergisi ilə əvəz olunmasının son normasıdır. Beləliklə, (3.36)
düsturunun sağ tərəfində ikinci komponent adi avtonom Laffer nöqtəsinə münasibətdə
şə
rti Laffer nöqtələrinə düzəlişi əks etdirir.
ndi isə alınan (3.38) fiskal asılılığının əvvəlcədən qəbul olunan bir sıra aprior
şə
rtlərə uyğunluğu nöqteyi-nəzərindən təhlilini aparaq. Belə ki, Lafferin klassik əyrisi
ciddi sərhəd şərtlərinin mövcudluğu kimi xüsusiyyətə malikdir, yəni
( )
0
0 =
V
,
( )
0
1 =
V
.
Bununla bağlı iki qarşılıqlı əlaqəli sual meydana çıxır. Birincisi, (3.38) fiskal əyirisi aprior
sərhəd şərtlərinə «riayət edirmi» və son nəticədə həmin əyri nə dərəcədə klassik fiskal
təhlil metodologiyasına uyğun gəlir? kincisi, Laffer əyrisinin hər iki tərəfində bu cür
ciddi təhkim olunma nə dərəcədə realdır və yerinə yetirilir?
(3.38) düsturuna uyğun olaraq bütün vergi parametrlərinin sıfra və vahidə
yaxınlaşması halı üçün aşağıdakı ifadələri alırıq:
( )
( )
(
)
[
]
(
)
[
]
ϕ
ξ
ϕπ
ξµ
ε
−
−
−
−
⋅
=
=
→
→
→
1
2
0
2
lim
lim
lim
,
0
0
,
,
Q
C
V
V
s
t
t
m
t
s
t
s
t
t
t
d
d
m
(3.39)
( )
(
)
(
)
ϕ
ψ
ξ
ψπ
ϕπ
ξµ
ε
−
−
−
−
−
−
→
⋅
=
1
1
,
,
0
lim
Q
C
V
s
t
t
m
t
d
(3.40)
Beləliklə, (3.37) deskriptiv modeli üçün heç bir aprior sərhəd şərti yerinə yetirilmir
ki, bu da onun ciddi çatışmazlıqlarından biri hesab edilə bilər. Belə ki, (3.38) düsturu
fiskal polyuslarda vergi daxilolmalarının sıfır olmayan kəmiyyətini generasiya etdiyinə
görə, fikrimizcə, hesablanma prosedurasının özü yalnız o vaxt yaxşı nəticələr verə bilər ki,
fiskal parametrlər arqument şkalasının ortasına yaxın hissəsində yerləşmiş olsunlar.
Parametrlərin sərhəd qiymətlərinə yaxınlaşması zamanı bu metod yüksək xəta verə bilər.