10
dövlət tərəfində idarəetmənin həyata keçirilməsini labüd hesab etmək olar.
darəetmə mahiyyət etibarı ilə özündə ona lazım olan ünsurləri birləşdirir. Yəni
idarəetmə insanların həyat fəaliyyətini məqsədyönlü tənzimləmək, onların
mənafelərini və tələbatlarını ödəmək yolları və vasitələrinin məcmusudur. Başqa
sözlə idarəetmənin mahiyyətini açsaq demək olar ki, idarəetmə mənafelərin
toqquşduğu maraqlardan yaranan bir prosesdir. darədəetmədə şübhədən kənar
insanların fəaliyyəti həyata keçirilir və onun təşkilati mürəkkəb problemləri var,
amma “fəaliyyət” termini insanların həyatında idarəetmənin, onun spesifik yerinin
və rolun sosial mahiyyətini açmır.Bir çox elmi nəşrlərdə idarəetmə ictimai
münasibətlər sisteminə daxil olan münasibət kimi xarakterizə edilir.Dövlət
idarəetmə insan həyat fəaliyyətində xüsusi münasibəti təşkil edir: iyerarxiya ictimai
idarəetmə strukturunda bu münasibət, bir qayda olaraq, əsasən formal şəkildə şaquli
istiqamətdə yaranıb, özününüifadə etməyə həmçinin öz iradəsini həyata keçirməyə
hökmlü qabiliyyət yuxarı tərəfin mövcud xarakteri ilə bağlanmışdır.Bu cür
idarəçilikdə əsas amil,hakimiyyət və tabeçilikdir, yəni yuxarıdan aşağıya özünə tabe
olanlarıişləməyə məcbur etmək, onları maddi cəhətdən asılı vəziyyətdəsaxlamaq və
tabe etmək münasibətlərinə əsaslanır
5
.
Metodoloji yanaşmaların dövlət idarəçilik nəzəriyyəsinə tətbiqi minimum
aşağıdakı üç tələbə əməl olunmasını nəzərdə tutur;
1)
Dövlətə sosial sistem kimi, onun idarəetmə fəaliyyətinə isə sosial
idarəetmənin bir növü kimi yanaşmaq;
2)
Dövlət idarəetmə fenomenini obyektləşdirilmiş səmərəli (düşünülmüş)
fəaliyyət kimi qəbul etmək, başqa sözlə, siyasi-sosial reallığın, təşkilati-idarəetmə
strukturlarının, siyasi-hüquqi aktların, mərkəzi dövlət hakimiyyəti orqanları ilə
partiya və ictimai biliklər arasında idarəetmə münasibətlərinin müxtəlif
formalarının olduğunu qəbul etmək;
3)
Dövlət idarəetməsinin nəzəri təhlilində konkret tarixi yanaşma
prinsipini nəzərə almaqla qurmaq.
5
Menecment (dərslik) – A.M. mran. Bakı 2007, səh 9.
11
Genezis və münasibətlər kimi idarəetmənin spesifikasında sosial sinfi
cəmiyyət strukturu, ictimai əmək bölgüsü, mahiyyətləri və idarəetməninsosial
funksiyaları ədalətlə görünür.Həm də iqtisad elmdə diqqət idarəetmə münasibətinin
iqtisadi məzmununun saxlamasına dair tədqiqatlarhüquq forması baxımından təhlil
edilmişdir.Amma idarəetmənin o qədər abstrakt anlaşılması yenə də tərəf
analizindən və onun şəxsi, unikal keyfiyyətlərinin təsvirinin aparılmasından,
həmçinin onu ictimai münasibətlərin xüsusi təsir forması kimi göstərməyə icazə
verir.Proseslərin gedişindəki dəyişikliklərə ən yaxın adekvat cavab idarəetmənin
mahiyyətini“təsir” termini vasitəsi ilə təyinedir, hansı ki, idarəetmədə əsas təcəzsüm
forması — şüura, davranışa və insanların fəaliyyətinə təsirin anı özündə əks
etdirir.Axı idarəetmə o halda mövcuddur ki, hansısa onun subyekt bir zaman nəyəsə
təsir edir, nəsə dəyişir, kökündən dəyişdirəcək, bir vəziyyətdən digərinə
deformasiya edir, bir yeni hərəkət istiqaməti və ya inkişaf verir.Çox proseslərdə
fəaliyyət “həcmli” ola bilər, amma münasibətlər əgər həqiqi təsiri yoxdursa —
deməli hansısa bir hədəfi təmin edən təsir ola bilməz. nsanların dövlət tərəfindən
idarə edilməsini aşağıdakı sxem(1) formasında göstərək:
Sxem 1.
Sxem 1.Dövlətin idarəetmə strukturununistiqaməti
6
6
http://irinabelyakova.rusedu.net/post/3305/36870
CƏM YYƏT
HAK M YYƏT
Funksiyalar
Sosial
Texniki
Təş
kilati formaları
Ə
razi üzrə cəmiyyətin
hakimiyyəti
Sinfi üzrə cəmiyyət
qruplarının hakimiyyəti
12
Dövlət - məcburiyyətin xüsusi aparatına malik olan hakim sinifin (sosial qrup,
sinfi güclərin bloku, bütün xalq) ictimai, siyasi hakimiyyətinin xüsusi təşkilatı kimi
müəyyən etmək olar hansı ki, cəmiyyəti təqdim edərək idarə edir və onun
inteqrasiyasını təmin edir
7
.O obyektivdir, özünə görə mövcud xüsusiyyətləri var və
qarşı tərəflə əlaqəni formalaşdırır, təsirləri reallaşdırır və başqa bu təsirlər qəbul
edir, onlara davranışlarına adekvat reaksiya verir, idarəetmə üçün lazım olan
hadisələri prinsiplərinə uyğun olaraq öz davranışı və fəaliyyəti kimi tikir.
Tarixin müxtəlif dövrlərində yaranmış və ümumi işlərin (qədim mütəfəkkir
Platonun Demokritin, Siseronunkonsepsiyalarında plüralistik demokratiyanın
müasir nəzəriyyələri, ümumi dövlət firavanlığı, sosial və hüquqi dövlətlər və s.)
icrası
üçün
təşkilat
kimi
dövlətə
baxırdılar
və
dövlətin
sinfi
konsepsiyasınıdəstəkləyirdilər.
Qanunauyğunluğun obyektivliyi və prinsipiallığı hakimiyyətin fəaliyyətinin
ə
həmiyyətli şərtidir. Adətən əsas kimi hökumət hakimiyyəti formalaşdırır, hansı ki,
hökumətin hökmlü funksiyalarının qanunauyğunluğunda idarə edənlərin və idarə
olunanların inamı ilə dəstəklənir. Buna görə hakimiyyətin qanunauyğunluğu onun
həyata keçməsinin ədalətini vurğuluyur.
Cəmiyyətdə bir çox fəaliyyətin müxtəlif növü mövcuddur ki, qarşılıqlı təsirlər,
münasibətlər zamanı onlardan hər biri öz spesifik daxili məzmununun saxlamasına
və xarici ifadəyə malikdir. Bu baxımdan lider məhz rəhbərlik edən, yəni fəaliyyət
göstərən, təhrik edən, dəyişdirən, çevirən real qüvvədir. Buna görə idarəetmənin
anlaşılmasında xüsusi keyfiyyətlərin və idarə edən təsirin imkanlarının açması çox
ə
həmiyyətlidir.
Alman sosioloqu М.Veberin fikrincə, dövlət özündə qanuni asayişi və qanuni
hakimiyyəti cəmiyyətdə mövcud olan yüksək ideyaya tabe olan və hökm sürən
sosial hərəkətlərinin uyğunluğunu nəzərdə tutur
8
. Bu ənənə allahın iradəsi, ədalət,
təbii hüququ və s. əsnasında mümkün ola bilər.Qanuni hakimiyyət məcburiyyətin
7
http://www.nowpolitolog.ru/nepols-719-1.html
8
https://ru.wikipedia.org/wiki/%C2%E5%E1%E5%F0,_%CC%E0%EA%F1#.D0.92.D0.BD.D0.B5.D1.88.D0.BD.D0
.B8.D0.B5_.D0.B2.D0.BB.D0.B8.D1.8F.D0.BD.D0.B8.D1.8F