Microsoft Word ?Li k?Rim doc
Yüklə 0,7 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “SƏNİNKİ ŞEİRDİR, SƏNİNKİ SƏNƏT”
Sona Xəyal 80 Ona dərman verərlər, Dərman xəstələnər. Sənin loğmanın olam, Mənim məktəbsiz balam. 77 Əli Kərimin bəzən bir dördlüyü, bəzən bir şeiri, bəzən bir poeması bəşəri faciəni əks etdirir, əsərin həcmin- dən asılı olmayaraq, bir dünyalıq dərd danışır bizə. Bəzən bir şeirin ikicə misrasında şairin bir dünyalıq ağrısını görürük. Əli Kərim şeirdə gülməyi bacardığı kimi ağlamağı da bacarır. Onun gülüşü xəfif bahar küləyi kimi, ağlayışı isə payız yağışı kimidir. Çünki bu, bəşəri ağlayışdır... Əli Kərim 81 “SƏNİNKİ ŞEİRDİR, SƏNİNKİ SƏNƏT” Şeirə, sənətə hörmət, məhəbbət bütün şairlərin ya- radıcılığında əks olunub. Hərə öz sevgisini, hörmətini, hüsn-rəğbətini bir cür bildirib. Hərə öz istiqamətini bir mənbədən götürüb. Kiminin yolu həqiqətin uzun yolu olub, kiminin yolu nadanlığın kəsə yolu. Uzun yol keçənlər həqiqətə yoldaş olub və uzunömürlü sənət əsərləri yaradır- lar. Digərlərinin yaratdığı isə beşgünlük olur. Əli Kərimin “Sənət eşqi” adlı maraqlı bir şeiri var. Müəllimi Akif Süleymanova həsr etdiyi bu şeirdə müəl- lifin sənətə gəlişi öz əksini tapıb. Şeir belə başlayır: Sən dedin könlünün sənət eşqini Arzu aləmində diqqətlə yoxla. Sən onu min hissin içində ara, Qoyma küsüb gedə, uça, yox ola. Getsə, çağırsan da qayıtmaz geri, Deyək, lap qayıtdı, harda qalacaq? Geri qayıdanda sənin o arzun, Yerini başqası tutmuş olacaq. Arzular hamısı əzizdir bizə, Amma onların da bir şahı olur. Sona Xəyal 82 O sənin könlünün ən uca səsi, Ömrünün bu günü, sabahı olur. Sən onu tapmadan, bütün nəğmələr Eyni bir hüsndə, ahəngdə olur. Təbiət itirir rəngarəngliyi, Bütün yer kürrəsi bir rəngdə olur. 78 Şair burada müəlliminin müdir olduğunu, bir dər- nək açdığını bildirir və qeyd edir ki, dərnəyin rəhbəri bir tərəfdə qalır, müdir özü dərnəyə rəhbər olur, hamıya yol göstərir. Əliyə “...Möhkəm ol, Əli, səninki şeirdir, səninki sənət!” deyir. Şair bu sözləri əsas tutaraq, Füzulinin qapı- sını döydüyünü bildirir. Etiraf edir ki, əgər müəlliminin o sözləri olmasaydı, bəlkə də hardasa sərgərdan idi və başqa bir sənətin hücrələrində bir qərib kimi qısılıb qalmışdı. Amma indi o şeir dünyasında qərib deyildir. Hər şeir yazanda da müəlliminin o sözlərini xatırlayır. Füzulinin qapısını döyərək xeyir-dua istəyən sənət- kar yaradıcılığının hansı məqamındasa şairi vəsf edir. Onun “Füzuli”adlı şeirində “Dünya səni qocaltdı, yaşıdın olsun deyə” sözə başlayan şair qranit dağların belə tab gətirə bilməyəcəyi dərdləri daşıyan Füzulinin zəmanəsinə səyahət edir. Yanana od verən, donana buz verən, batana dərya bəxş edən zəmanənin övladı olan Füzulinin od tutub yandığını, bu odun Şərqin hər yerindən göründüyünü bil- dirir. Şeirin epiqrafında “Fələklər yandı ahimdən” yazan şair şeirini belə tamamlayır: Əli Kərim 83 Dedilər ki, fələklər yaratmışdır bu odu, fəqət bu oda yanan fələklər özü oldu. Baxıram ucalardan gəlir Füzuli səsi, görünür ucalarda onun nurlu izləri. O ulduzlar Füzuli yanğısının gözləri, O günəş də Füzuli odunun nişanəsi. 79 Əli Kərimin Xətaiyə həsr olunmuş bir poeması var- dır. Şairin kitabına o poemadan kiçik bir hissə salınmışdır. Burada Xətainin sənətkarlığından deyil, vətənpərvərliyin- dən söz açılır. Əli Kərimin şairlərlə bağlı şeirləri o qədər də çox deyildir. Bəlkə də yaşasaydı, bu əsərlərin sayı çoxalacaqdı. Kim bilir, bəlkə də şair elə özü bu qədər yazmağı lazım bilib. Amma onun “Şair” adlı bir şeiri var ki, bu şeirdə de- mək olar ki, bütün şairlərdən söz açılır. Şeir xalq şairi Rəsul Rzanın anadan olmasının 50 illiyinə həsr olunub. Şeir həm məzmunca diqqəti çəkir, həm də sənətkarlıq baxımından güclü təsir bağışlayır. Əli Kərim burada bütün şairləri bir neçə qrupda təqdim edir və sonra Rəsul Rza ilə Sona Xəyal 84 fikrini yekunlaşdırır. Bu şeirdən hər hansı bir parçanı ver- mək mümkün deyildir. Çünki, bu şeiri bölmək, parça- lamaq olmaz. Bunu elə beləcə bütöv oxumaq lazımdır: Dünyada çoxdur şair, Necə sayım onların hamısını birbəbir? Şair var ki, ömrünü başlamamış bitirir, Cansız əsəriylə bir ömrünü də itirir. Şair var ki, ümüdü qafiyəyə, vəznədir, Şair var ki, özünü başqasına bənzədir. Amma şair də var ki, zamanın doğma oğlu, İdrakın zirvəsindən, hissin yanğınlarından keçir şeirinin yolu. Əsrin ahəngi–vəzni, Müqəyyəd qafiyəsi gah qovuşan cüt ürək... gah da ki, orkestrin toqquşub şaqqıldayan qoşa zərb aləti tək... Misraları gah aydın, Yüklə 0,7 Mb. Dostları ilə paylaş:
|