MahirəNərimanqızı
Yüklə 2,96 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 109 ki, “cəbhəyə gedəcəksən ermənilər atan kimi sənin də başına bir güllə vurub göndərəcəklər cəhənnəmə.” Onların şəhid olmuş atam haqqında dediklərinə çox əsəbiləşdim. İbrahimin və Bahadurun üstünə gedərək hər ikisini vurmaq istədim. Lakin bu zaman içərimizdə ən yekəpər və idmançı olan Rəvan mənə çiynimdən möhkəm bir zərbə endirdi. Zərbənin təsirindən özümü saxlaya bilmədim, pilləkənin başından kəllə-mayallaq aşağı düşdüm. Bu yıxılmanın nəticəsi olaraq mən səhəri günü sinif yoldaşlarım və müəllimlərimlə birlikdə keçirəcəyim “Son zəng”i təkbaşına xəstəxana palatasında keçirməli oldum. Ayaqlarımdan birində yüngülvari çatlar əmələ gəldi. Ancaq həkimlər ayağımı gipsə salaraq bildirdilər ki, fiziki hazırlıq imtahanlarına qədər ayağımdakı çatlar tamamilə bərpa olunacaq. Hətta heç bir problem olmadan imtahanları da verə biləcəksən. Sinif yoldaşlarım son zəngdən sonra bir-iki dəfə yanıma gələrək, hal-əhval tutmuşdular. Bütün elədikləri pisliklərə baxmayaraq, hamısını yaddan çıxarmağa hazır idim. Amma buna da imkan vermədilər. Son zəngdən sonrakı günlərdən biri idi. Əlimi başımın altına qoyaraq, xəstəxana palatasındakı çarpayımda uzanmışdım. Birdən həmin o 3 nəfər, yəni İbrahim, Bahadur və Rəvan mənim palatama daxil oldular. Guya gəlmişdilər ki, vəziyyətimdən hal-əhval tutsunlar. Amma bir balaca söhbətdən sonra onların xəstəxanaya hansı məqsədlərlə gəldiyini anladım. Həkimlər və məndən izahat alan polis müstəntiqi ayağımda hansı səbəbdən çatların yaranması və pilləkəndən yıxılmağımla bağlı maraqlananda onlara bildirmişdim ki, bunu heç kim eləməyib. Özüm təsadüfən pilləkəndən yıxılaraq, ayağımı əzmişəm. Mənə elədiklərinə baxmayaraq, kiminsə yaddaşında satqın kimi qalmaq istəmirdim. Amma xəstəxanaya düşməyimin əsl səbəbini Bahadur, Rəvan və İbrahimdən hansısa biri kimlərəsə sızdırmışdı. Bu xəbər də son nəticədə polis bölməsinə çatmışdı. İndi də www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 110 gəlmişdilər ki, “sən Allah bizi satma”, “səhv etmişik, bağışla bizi.” Mən də onlara dedim ki, narahat olmayın, sizi satmaram. Hiss elədim ki, mənim bu sözlərimdən sonra bir balaca rahatladılar. Mənim bu sözümdən sonra birdən həmin o yekəpər Rəvan yerindən qalxaraq bilərəkdən özünü mənim çatlar olan və həmin vaxt gipsdə olan qıçımın üstünə atdı. Elə bir dəhşətli ağrı hiss etdim ki, az qaldım özümdən gedim. Həmin ağrının şiddətini isə təsəvvür belə etmək mümkün deyildi. Gips altında olan ayağımdan da nəsə səs gəldiyini hiss etdim. Bundan sonra isə Rəvan mənə belə dedi: “Ağzı nədi kiməsə bir şey desin. Əgər bir şey desə, bu dəfə ayağını yox, bütün sümüklərini sındırarıq.” Onun dediklərinə həmrəy çıxan İbrahim və Bahadur isə əlavə olaraq mənə bunları da dedilər: “Əgər bizi satsan, onsuz da heç nə əldə edə bilməyəcəksən. Dədələrimiz pul basaraq bizi sudan quru çıxardacaqlar. Ortalıqda isə sən özün qalacaqsan.” Nəysə bunlar çıxıb getdilər. Amma Rəvan özünü ayağımın üstünə atanda, gipsdə olan və hələ də çatlamış vəziyyətdə olan sümüklərin yerini tərpədibmiş. Həmin vaxt problem yaranmasın deyə bunu heç kimə bildirmədim. Gips açıldıqda isə onun altında gizlənən hər nə idisə artıq üzə çıxdı. Elə həmin dəqiqə gözümə ayağımın əyri olduğu göründü. Həkimlər özləri də heyrətə gəlmişdilər ki, görəsən niyə gipsdə olarkən ayağım bu vəziyyətə düşüb. Yalandan dedim ki, yəqin yatanda o yan bu yana çox hərəkət elədiyimə görə gipsdəki qırıq və çatlaq sümüklər yerini dəyişib. Beləcə, həkimlərin gərgin əməyinə baxmayaraq, mən çolaq qaldım. Əvvəlki “Ləzgi Süleyman”, sonradan “Yetim Süleyman”, indi də “Çolaq Süleyman” oldu. Bununla da ürəyimdə tutduğum ən əsas arzumdan da məhrum oldum. Mən bu torpaq uğrunda, bu vətən uğrunda şəhid olmuş atam kimi Azərbaycanın ordusu sıralarında xidmət etməkdən başqa bir şey istəmirdim. Yəqin ki, I cinayət aktında Bahaduru öldürüb cəsədini Bayıl yamacına atarkən oradakı qumsallıq torpağa www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 111 baxıb hərbidə istifadə olunan ayaqqabı - BOT (“potinka”) izlərini görmüsünüzsə mənim hərbiyə nə dərəcədə meylli olmağımı da müəyyən etmisiniz. Ümumiyyətlə, həmin il heç bir imtahana getmədim. Özünüz fikirləşin, hansı ordu bir çolağa ehtiyac duyardı. Beləcə, atamın qisasını da ala bilmədim... Buna baxmayaraq, növbəti il qəbul imtahanlarda iştirak eləyərək, Bakı Dövlət Universitetinin “Mexanika- Riyaziyyat” fakültəsinə daxil oldum. Anamın bir arzusu heç olmazsa mənim universitetə daxil olmağımı görmək idi. Çolaq olmağıma baxmayaraq, heç olmazsa anamım bu arzusunu yerinə yetirdim. Ola bilsin, soruşacaqsınız ki, niyə ayağınızı həkimlər yenidən sındırıb növbəti dəfə gipsə salmadılar. Çünki xəstəxanada olarkən Rəvan özünü bilərəkdən əzilmiş ayağımın üstünə atarkən sümük daxili iliyi zədələmişdi. Ayağımı gipsdən açıb növbəti dəfə rentgenə salarkən həmin faktı öyrəndik. Həmin vaxtlar Azərbaycanda belə bir şeyin müalicəsi ya çox baha idi, ya da ümumiyyətlə, aparılmırdı. Bu faktı isə bir vaxtlar cinayət işlərinin istintaqı aparılarkən Səbael rayon prokurorluğuna çağırılanda mən elə olduğu kimi sizə demişdim. Rəvanın özünü bilərəkdən sümükləri çatlamış ayağımın üstünə atması mənim həyatdakı ən böyük arzumu ürəyimdə qoydu. Rəvan mənim bir ayağımı sındırmışdı, mən isə Rəvanın bədənində bir dənə də olsun sındırılmamış sümük buraxmadım. Hansı ki, bir vaxtlar xəstəxana palatasında onun mənimçün işlətdiyi cümləni mən Rəvanın özünün üstündə sınadım. Hüquq mühafizə orqanlarına nəsə deyəcəyim halda, İbrahim atasının maşın sataraq qazandığı pulla bu işi ört- basdır edəcəyini bildirmişdi. Amma mən İbrahimi elə atasının idarə etdiyi maşınla o dünyaya göndərdim. Eyni şeyləri qəssab oğlu Bahadur da mənə bildirmişdi. Mən də onu elə qəssab kimi parçaladım. Anam həyatdan nakam getdi... www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 112 Çünki min bir əziyyətlə böyütdüyü oğlunu axsaq görmək anamı günü-gündən əldən salırdı. Ona görə də xəstəxanadan çıxan gündən ancaq qisas almaq haqqında düşünürdüm. Çolaq olmağıma dözməyən anamın bu qədər tez vəfat etməsi, məndəki qisas hissini birə-beş artırırdı. Elə bir dəqiqə, elə bir saat, elə bir gün yox idi ki, mən qisas haqqında düşünməyim. Yeyəndə də, içəndə də, gəzəndə də, istirahər edəndə də, hətta yatanda da qisas haqqında düşünürdüm. Necə ki, onlar mənə heç vaxt unuda bilməyəcəyim, bir əzab yaşatmışdılar. Mən də mütləq onlardan qisas almalıydım. Eyni zamanda cinayətləri elə ustlıqla yerinə yetirməliydim ki, hadisə yerində mənə aid heç bir iz qalmasın. Heç vaxt ələ keçməmək üçün tələsikliyə yol vermək olmazdı. Ona görə də, həmişə axlımda müxtəlif planlar cızırdım. Yeni hündür mərtəbəli evlərin tikilməsi ilə əlaqədar olaraq yaşadığımız evin və məhəllənin plana düşərək sökülməsi səbəbindən əlimdə kifayət qədər pul cəmləndi. Öz evimizi və anamın uzun müddət baxdığı və artıq vəfat etmiş, vəfat etməzdən öncə öz evini mənə bağışlamış qonşum rus qadının evini yüksək qiymətə sataraq, Novxanıda özümə bağ evi aldım. Şəhərdən tamamilə sakit bir yerə uzaqlaşandan sonra planlarımı həyata keçirməyə başladım. Bilirəm fikirləşəcəksiniz ki, bəs çolaq ola-ola, axsaya- axsaya niyə sənin ayaq izlərin Bayıldakı qumsallıq və torpaqlıq sahədə tam sağlam olan adamın ayaq izləri kimi qalmışdı. Yaxud da qaraçı geyimində Rəvanın trenajor zalının yaxınlığındakı obyektin kameralarına düşərkən niyə axsaya- axsaya gəzmirdim. Eyni zamanda Moskvada İbrahimi qətlə yetirən zaman kameralara düşən bəzi görüntülərim də mənim çolaq olmadığımı göstərirdi. Əslində isə mən artıq I cinayətimi törətdiyim vaxt tam sağlam vəziyyətdə idim. Özüm qəsdən axsayırdım. Çünki heç kim mənim sonradan çolaq ayaqlarımı cərrahiyyə əməliyyatı ilə əvvəlki sağlam vəziyyətinə qaytardığımı bilmirdi. www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 113 Soruşacaqsan ki, bunu necə etmişdim ? İndi bu hadisənin də əslini sizə izah edərəm. Məktubun yuxarı hissəsində sizə yazmışdım ki, mənim valideynlərim və onların yaxınları Xaçmaz rayonunun Xraxoba kəndinin sakinləri idi. Bu kəndin sakinləri isə Azərbaycan Respublikasının yox, Rusiya Federasiyasının vətəndaşları sayılırdılar. O, kəndin uşaqları isə əksərən təhsillərini Dağıstanda alırdılar. Mən IX sinifdə oxuyanda ana babam bizimlə barışdı və mənim adımı qondarma sənədlərlə Dağıstandakı məktəblərdən birinə yazdırdı. Bir müddət sonra isə mənim ikili vətəndaşlığım yarandı – həm Azərbaycan Respublikasının şəxsiyyət vəsiqəsi, həm də Rusiya Federasiyasının pasportu. Bu isə sonradan mənə çox işləri həyata keçirməkdə əsas vasitələrdən biri oldu. 2009-cu ildə Bakıdakı mənzilləri (həm öz mənzilimizi, həm də evini bizə bağışlayan rus qadının mənzilini) satanda əlimdə bir xeyli pul cəmləndi. Bu səbəbdən 2010-cu ildə Azərbaycan vətəndaşının pasportu ilə Rusiyaya getdim. Oradan isə qıçımda lazımi cərrahi əməliyyatın aparılması ilə əlaqədar olaraq artıq Azərbaycan yox, gizli saxladığım Rusiya vətəndaşının pasportu ilə İrana yollandım. Cərrahi əməliyyat uğurlu keçdi. Mən tam sağlam vəziyyətdə Rusiyaya, oradan da Azərbaycana qayıtdım. İranda çolaq ayağımın üzərində aparılan cərrahi əməliyyatdan isə özümdən başqa heç kimin xəbəri olmadı. Çünki bir sirri iki nəfər bilirsə, artıq o sirr sayılmır. Mən isə düz 3 il müddətinə bilərəkdən hamı qarşısında axsaya-axsaya gəzdim ki, heç kim məndən şübhələnməsin. Lakin 2012-ci ilin yanvarında Azərbaycan hökümətinin qəbul etdiyi qərarla Xraxoba kəndinin sakinləri qarşısında belə bir tələb qoyuldu – ya Azərbaycan Respublikasının vətəndaşlığına keçsinlər, ya da burdan Rusiya Federasiyasına köçüb getsinlər. Bu qərardan sonra yaxınlarımın ailələri də daxil olmaqla Xraxoba kəndinin bütün sakinləri məcburi olaraq burdan Dağıstana köçüb getməli www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 114 oldular. Ana babam və bir neçə digər yaxınımdan başqa heç kim mənim ikili vətəndaşlığımın olduğunu bilmirdilər. Mən isə qisasımı almaq üçün burda Azərbaycanda – Bakıda qaldım. İlk iki cinayəti törədərək Bahadur və Rəvanı aradan götürdüm. Həə... İndi birdən yadıma düşdü. Fikirləşəcəksiniz ki, bəs ilk cinayətdə istifadə etdiyim avtomobil (TOYOTA PRADO markalı) kimin idi? Bilirdim ki, gec və ya tez, gizlin və ya aşkar şəkildə mənim avtomobilimi də ekspertlə araşdıracaqsınız. Onun cinayətdə istifadə olunub- olunmamasını dəqiqləşdirəcəksiniz. Buna görə də maşınımın rəngini dəyişdirə bilməzdim. Buna görə dərhal ələ keçə bilərdim. Onu da deyim ki, kameralarda görüntülənən avtomobil də - şəxsən mənim avtomobilim idi. Bəs bunu necə etmişdim? Təbii ki, mən həmin günü avtomobilimlə ora-bura hərəkət etdiyimdən şəhərdə kameraların yaddaşına düşən avtomobilimi də sizdən necə sığortalamağı yaddan çıxarmamışdım. Bunun üçün mağazadan sprey (dezodrant) formasında olan və isti su ilə yuyulduqdan sonra tez bir zamanda rəngi itən qara rəngli boya (kraska) aldım. Həmin boya ilə ağ rəngli avtomobilimi bütünlüklə qaraya boyadım və əvvəlcədən hazırladığım bir neçə qondarma nömrəni (hansı ki, bu nömrələrdən biri əslində Bahadurun özünə məxsus idi) maşınımın nömrə yerlərinə taxdım. Beləcə, həmin gün şəhərdə eyni nömrəli çoxlu avtomobil hərləndi. Cəsədi Bayıl yamacına atıb geri qayıdan kimi isə dərhal maşınımı yudum. Sizə göndərdiyim bandrolun içərsində məhz həmin sprey – boyanın da şəkli var. Aradan götürmədiyim bir şəxs qalmışdı – o, da uzun illərdi Moskvada yaşayan və məktəbi qurtardıqdan sonra heç vaxt üzünü görmədiyim İbrahim idi. 2012-ci il sentyabr ayının əvvəllərində mən Xraxoba kəndinin ərazisindəki gizlin yollarla Dağıstana keçdim. Uşaqlıq illərində, xüsusilə tətil vaxtlarında həmin kənddə çox www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 115 olmuşdum və həmin kənd sakinlərinin bəzən gizlin yollarla sərhədi hansı istiqamətdən keçdiyini öz gözlərimlə görmüşdüm. Mən də həmin yollardan biri ilə sərhədi keçdim. Moskavaya gedərək oradakı Dağıstanlı ləzgilər vasitəsilə keçmiş sinif yoldaşım İbrahimin harada yaşadığını, nə ilə məşğul olduğunu tam dəqiqliklə öyrəndim. Azərbaycana qayıtdıqdan sonra onu qətlə yetirmək üçün planlar qurmağa başladım. İbrahimi, özünün və atasının idarə etdiyi maşınla öldürmək qərarına gəldim. Lakin bunun üçün həmin maşına tam bələd olmalı idim. Ona görə də işimi çox ehtiyatlı qurdum. Əvvəlcə məhz İbrahimin idarə etdiyi maşından aldım. Həmin maşının bütün xüsusiyyətlərini, o cümlədən açar olmadan naqillər vasitəsilə mühərrikin işə salınmasını, siqnalizasiya sisteminə gedən naqillər və digər özünəməxsus xüsusiyyətlərini öyrəndim. Bunun ardından İranda yerləşən klinikalardan birinə zəng edərək yalandan ayağımda problemin olduğunu bildirdim. Müayinəyə getdikdə isə yenə də bilərəkdən axsadım və klinikadakı məni müayinə edən həkimə çolaq ayağımın 2 il öncə çəkilmiş rentgen kağızını təqdim elədim. Əgər siz bir vaxtlar İrandakı həmin həkimlə əlaqə saxlamısınızsa o da sizə mənim dediklərimi deyəcəkdi. Çünki o da bilmirdi ki, artıq mənim ayağımda heç bir problem yoxdur. Bandrolun içində göndərdiyim rentgen vərəqi və onun nə vaxt çıxarıldığını təsdiq edən kağız da dediklərimə əyani bir sübutdur. İrandan Azərbaycana qayıdandan sonra noyabr ayında ana babamın Dağıstanda vəfat etdiyi xəbərini aldım. Yasa getdim, amma elə oradan qayıdan günü bilərəkdən maşınımı öz hasarımın tin hissəsinə çırpdım. Əlbəttə, yaxınını itirən bir adamın belə bir qəza törətməsi heç kimdə şübhə oyatmazdı. Avtomobilimi də məhz rul istiqamətdən hasara çırpdım. Hansı ki, məhz elə o istiqamətdən mən avtomobilin naqillərini açıb, onun bəzi xüsusiyyətlərini, o cümlədən açarsız işə salınmasını, siqnalizasiyaya hansı naqillərin getməsini öyrənmişdim. www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 116 Siz ola bilsin, İbrahimin maşınıyla mənim ikinci maşınımın eyni markadan olduğunu bildikdən sonra bu barədə istintaq təhqiqatı apara bilərdiniz. Ona görə də işimi ehtiyatlı tutdum ki, maşının sirlərini öyrəndiyim üzə çıxmasın. Qəza zamanı özüm rul arxasında idim, amma əvvəlcədən elə tədbirlər görmüşdüm ki, çox da əzilməyim. Avtoqəzadan sonra mən cəmi bir gün Xırdalan xəstəxanasında qaldım. Daha sonra həkimlər evdə müalicə yazdılar. Mən isə vaxt itirməyərək elə xəstəxanadan çıxdığım günü yenidən sərhədi gizlin, qeyri-qanuni yollarla adlayaraq Dağıstana keçdim. Daha sonra Moskvaya gedərək əvvəlcədən planlaşdırdığım qətli törətdim. İbrahimi vurarkən maşının qapısını açıq saxladım. Çünki hava yastıqları açılanda onun arxasından çıxmaq çətin başa gəlirdi. Eyni zamanda bu tipli maşınların qəza zamanı qapılarının blokirovka olunduğundan da xəbərim vardı. İbrahimi divara mıxlayıb canını aldıqdan sonra vaxt itirmədən Azərbaycana qayıtdım və evimdə müalicəmi davam etdirdim. Qeyri-qanuni sərhədi keçdiyim vaxtlarda həmişə üzərimdə Rusiya Federasiyası vətəndaşının pasportunu gəzdirirdim ki, əgər birdən tutulsam Azərbaycanla bağlılığım bilinməsin. Siz çox çalışsanız da cinayət aktlarının üstünü aça bilmədiniz. Mən isə sonradan Bakıdakı və Azərbaycandakı bütün mənə məxsus olan obyektləri bir-bir sataraq yaxınlarımın yanına – Dağıstana, oradan da Rusiya Federsaiyasının digər uzaq bölgələrindən birinə köçdüm. Siz bu cümlələri oxuduğunuz zaman mən artıq min kilometrərlə uzaqda olacam. Yəqin ki, bir müddət öncə 25 il bundan əvvəl Bakıda və Moskvada baş vermiş cinayət işləri də bağlanılıb. Amma hər nə olursa-olsun mən - mənə və anama pislik edənlərdən qisas alırdım. Pisliklərlə barışmaq əslində mənəviyyatsız insana çevrilmək deməkdir. Ola bilsin bəzi insanlar fikirləşir ki, uzun zaman keçdikdən sonra edilən pislikləri, haqsızlıqları unutmaq www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 117 olar. Qisas almaqdan əl çəkmək olar. Lakin mənim etdiklərim sübut etdi ki, GECİKMİŞ QİSAS daha də hşətli olur...” www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 118 MÜNDƏRİCAT Ön söz............................................................................................. 3 I Fəsil.............................................................................................. 5 II Fəsil........................................................................................... 45 III Fəsil.......................................................................................... 71 IV Fəsil.......................................................................................... 91 www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 119 VASİF ŞIXIYEV GECİKMİŞ QİSAS ( Detektiv roman ) Dizayn Aynur Qədirova Korrektor Südabə Şıxıyeva Çapa məsul Cavanşir Həsənov Çapa imzalanmışdır: 15.09.2014 Qiyməti müqavilə yolu ilə Tiraj: 120 ədəd “SARAL POLİQRAFİYA” nəşriyyatında çap edilmişdir. Ünvan: Bakı şəhəri, Suraxanı rayonu, AZ 1089 Fikir və təklifləriniz üçün: tel: 050-744-44-05 və ya e/mail: shikhiyev.vasif @mail.ru Yüklə 2,96 Kb. Dostları ilə paylaş:
|