MahirəNərimanqızı
Yüklə 2,96 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 103 nahiyəsinə nəyi var bir zərbə endirdim. Rəvan da bir müddət öncə qətlə yetirdiyim Bahadur kimi tir-tap yerə sərildi. Mən isə dərhal trenajor zalının qapısını bağlayaraq, işıqları söndürdüm. Bahaduru ələ keçirdikdən sonra etdiyim hərəkəti burda da tətbiq etdim. Rəvanın valideyninə onun adından mesaj yazıb onun evə gec gələcəyini bildirdim. Sonra isə içəridə əlimə keçən ağır nə var idisə hamısını onun üstünə tökməyə başladım. Rəvanın bədənində bir dənə də olsun salamat qala biləcək sümük buraxmadım. Bu cinayətdən sonra mən anladım ki, hüquq mühafizə və prokurorluq orqanlarının nümayəndələri bütün nəzərlərini Bahadur və Rəvan dost-tanışlarına və onların digər yaxın ətraflarına yönəldəcəklər. Mən özüm də daxil olmaqla bu işdə günahkar ola biləcək və ya məlumatı ola biləcək bütün şəxsləri prokurorluğa çağıraraq sorğu-sual etdiniz. Siz növbəti cinayətin yenə də Bakıda baş verəcəyini gözlədiyiniz bir məqamda mən bu dəfə Moskvaya yollandım. Quru yolla dövlət sərhədini qeyri-qanuni keçərək Rusiya Federasiyası ərazisinə daxil oldum. Növbəti qurban kimi isə çoxdandı həmin şəhərdə yaşayan İbrahimi seçmişdim. Çünki bu dəfə Bakıda cinayət törətməklə birbaşa həbsxanaya yollanacağıma qəti əmin idim. Əslində isə mənim Bakıda qətlə yetirəcəyim şəxs qalmamışdı. Bundan öncə də dəfələrlə həmin istiqamətdən sərhədi qeyri-qanuni keçərək Rusiya Federasiyası ərazisinə daxil olmuş və Moskvaya getmişdim. Məhz buna görə də İbrahimlə bağlı kifayət qədər məlumatım var idi. Öyrəndim ki, həmin vaxtlar İbrahim atası ilə birlikdə Moskva ətrafında avtomobil alıb-satmaqla məşğul olur. Məhz buna görə də İbrahimi elə avtomobillə qətlə yetirməyi qərara aldım. Hər şeyi planlı şəkildə etmişdim. Ona görə də Moskvada cinayət törətdikdə belə cinayətkarın əslində kim olduğunu hər iki ölkənin hüquq mühafizə orqanları müəyyən edə bilməmişdilər. www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 104 Onu da qeyd edim ki, Rəvanı və İbrahimi qətlə yetirərkən heç tüküm belə tərpənmədi. Çox soyuqqanlı olmuşdum. Çünki içimdəki qorxu hissini birinci cinayəti törədərəkən, yəni Bahaduru qətlə yetirərkən öldürmüşdüm. Yəqin siz bundan sonra çox gözlədiniz ki, mən növbəti dəfə kimisə qətlə yetirim. Yəqin ki, bundan ötrü çoxlu adamı gizlincə izlədiniz, telefon danışıqlarını dinlədiniz və hər bir hərəkətinə göz qoymağa başladınız. Amma bu mənim sonuncu cinayətim idi. Artıq mənim qətlə yetirəcəyim, qisas alacağım kimsə qalmamışdı. Sonuncu cinayətimi törətdikdən sonra isə rahat nəfəs almağa başladım. Yaxşı bəs kim idim mən ? Niyə 3 cinayətdən sonra mənim kimliyimi müəyyən edə bilməmişdiniz ? Bu cinayətləri nəyə görə törədirim ? Bütün cinayətləri törədən mən idim, şəxsən mən özüm..... “Çolaq Süleyman”. Bəlkə də inanmayacaqsız, amma bu həqiqətdir. Bir vaxtlar “Ləzgi Süleyman”, ardınca “Yetim Süleyman” adlandırılan sonda isə “Çolaq” kliçkasına sahib olan şəxs. İndi hər şeyin əsl səbəbini sizə lap başdan izah edəcəm. 1991-ci il idi... Hələ uşaq idim, orta məktəbin II sinfində oxuyurdum. Həmin vaxt Dağlıq Qarabağdakı müharibə gün keçdikcə daha da şiddətlənirdi. Qarakənddə vertolyotun vurulmasından sonra (20 noyabr, 1991-ci il) könüllü olaraq cəbhəyə yollananlardan biri də mənim atam oldu. 1992-ci il yanvarın əvvəllərində - Yeni ildən bir neçə www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxananın e-nəşri Vasif Şıxıyev Gecikmiş qisas 105 gün sonra atamın ölüm xəbəri gəldi. Həmin vaxt uşaq olduğuma görə, ölümün-itimin nə demək olduğunu başa düşmürdüm. Ağlım kəsmirdi, atamın yoxluğunu dərk etmirdim. Amma artıq atam yox idi və heç vaxt da, geri qayıtmayacaqdı. Yeri gəlsə, mənim atam Qarabağdakı müharibə getməyə də bilərdi. Çünki bizim ailə Xaçmaz rayonunun, Xraxoba kəndinin sakinləri idi. Bu kəndin sakinləri isə, Azərbaycan Respublikasının yox, Rusiya Federasiyasının vətəndaşları sayılırdılar. Bu kənddən olan heç kim Azərbaycan Respublikası qarşısında heç bir öhdəlik daşımırdı. Ona görə də həmin kənddən heç kim Qarabağda gedən müharibədə iştirak etməmişdi. Ancaq müharibə başlayanda atam ermənilərin Dağlıq Qarabağda törətdiklərinə dözməyərək könüllü cəbhəyə yollandı. Nənəm, babam, anam eləcə də digər yaxın qohumlarım atamın müharibəyə getməsinə qarşı çıxanda atam onlara qəti etirazını bildirmişdi. Onlar atama deyirdilər ki, biz bu dövlətin vətəndaşı olmadığımıza görə niyə onun ordusununda xidmət etməliyik. Ancaq atam heç kimin sözünə qulaq asmadı və könüllü olaraq cəbhəyə yollandı. Atam onlara etiraz edəndə deyirdi ki: -Biz bu dövlətin vətəndaşı olmasaq da, onun suyunu içir, çörəyini yeyir, havasını uduruq. Bir dövlət öz sərhədləri daxilində yaşayan bir şəxs üçün bundan artıq nə etməliydi. Ona görə də mən üzərində yaşadığım bu torpağa mütləq xidmət etməliyəm. Mən Azərbaycan Respublikasının vətəndaşı olmasam da, vətənim Azərbaycan idi. Mən dünyaya gəlməmişdən uzun müddət öncə, 80-ci illərin əvvəllərində - hələ SSRİ-nin mövcud olduğu vaxtlarda atam Bakıdakı zavodladan birində mühəndis işləyirdi. Bakıda işləyə-işləyə topladığı pulla Səbael rayonu ərazisində münasib bir ev alıbmış. Özünün dediyinə görə ev alma növbəsinə yazılmış, amma SSRİ-nin dağılması səbəbindən ev ala bilməmişdi. Anam isə həmin Xraxoba kəndinin ağsaqqalı və Yüklə 2,96 Kb. Dostları ilə paylaş:
|