Dünya Həyatının Beynimizdəki Əksi
ilə Təmasda Olduğumuz Texniki Həqiqətdir
55
məsələn, yol və ya çiçəklərlə dolu çöl əslində
bir teksturadır. Bizə yaxın olan teksturalar daha
hərtərəfli, uzaqdakılar isə daha tutqun görünür.
Ona görə, tekstura üzərində yerləşdirilən
cisimlərin məsafəsi haqqında mühakimə
yürütmək çox asandır. Bundan başqa, burada
kölgə və işıq ünsürləri də birlikdə üç ölçülü
görüntünü tamamlayır.
Belə ki, qabiliyyətli rəssamların çəkdiyi
rəsmlərə heyranlıqla baxmağımızın səbəbi kölgə
və perspektiv ünsürlərindən istifadə edərək
rəsmə verdikləri dərinlik və canlılıq hissidir.
Perspektiv uzaqdakı şeylərin müşahidəçiyə
görə yaxındakı şeylərə nisbətən daha kiçik
görünməsindən irəli gəlir. Məsələn, bir
mənzərə rəsminə baxdıqda uzaqdakı ağaclar
kiçik, yaxındakı ağaclar böyük görünür və ya
arxa plandakı dağ rəsmi ön plandakı insan
rəsmindən daha kiçik çəkilir. Xətti perspektivdə
isə rəssamlar paralel xətlərdən istifadə edirlər.
Məsələn, qatar relsləri üfüq xəttində birləşərək
məsafə və dərinlik hissini əmələ gətirirlər.
Rəssamların rəsmlərində istifadə etdikləri
üsul beynimizdə meydana gələn görüntüyə
də aiddir. Beynimizdəki iki ölçülü məkanda
dərinlik, işıq, kölgə eyni üsulla meydana gəlir.
Bir görüntüdə təfərrüatlar, yəni işıq, kölgə və
ölçülər nə qədər hərtərəflidirsə, o görüntü o
Bu şəkildə arxadakı xətt qabaqdakı xətdən
təxminən iki dəfə uzundur. Əslində hər iki xətt
eyni uzunluqdadır.
Bu nümunədən də göründüyü kimi, xətlərin
işlənməsi, perspektiv, işıq, kölgə kimi ünsürlər
insanların bəzi cisimləri olduğundan fərqli
görmələrinə səbəb olur. Amma əslində bütün
cisimlər tək bir yerdə, beynimizin görmə
mərkəzində qavranır.
XƏYALIN DİGƏR ADI: MADDƏ
56
qədər həqiqi olur və hisslərimizi aldadır. Beləliklə, biz üçüncü ölçü olan dərinlik
və məsafə varmış kimi hərəkət edirik. Halbuki gördüyümüz bütün görüntülər
film kadrı kimi tək bir səth üzərindədir. Beynimizdəki görmə mərkəzi son
dərəcə kiçikdir! Bütün o uzaq məsafələr, uzaqdakı evlər, göydəki ulduzlar,
Ay, Günəş, havada uçan təyyarələr, quşlar kimi görüntülər bu kiçik məkana
sığışdırılır. Yəni sizin baxıb minlərlə kilometr yuxarıda dediyiniz təyyarə ilə
əlinizi uzadaraq tuta bildiyiniz stəkan
arasında texniki bir məsafə yoxdur, hamısı
beyninizdəki qavrama mərkəzində tək bir səth üzərindədir.
Məsələn, üfüqdə gözdən itməkdə olan gəmi əslində sizdən kilometrlərlə
uzaqda deyil. Gəmi sizin beyninizin içindədir. Baxdığınız pəncərənin çərçivəsi,
pəncərənin qarşısındakı qovaq ağacı, evinizin qarşısından keçən yol, dəniz və
dənizdə hərəkət edən gəmi də daxil olmaqla, beyninizdəki görmə mərkəzində,
yəni iki ölçülü məkanda əmələ gəlir. Bir rəssam böyüklük və kiçiklik kimi
nisbətləri, rəng, kölgə və işıq kimi xam maddələrdən və perspektivdən istifadə
edərək uzaqlıq hissini iki ölçülü rəsmdə
necə göstərə bilirsə, bizim beynimizdə də
buna bənzər şəkildə uzaqlıq hissi olur.
Nəticədə gördüklərimizi özümüzdən
uzaqdaymış
kimi
qavramağımız,
gördüklərimizlə aramızda bir məsafə
olması bizi yanıltmalı deyil. Çünki məsafə
də digərləri kimi bir hissdir.
Bu şəkildə arxadakı xətt qabaqdakı
xətdən təxminən iki dəfə uzundur.
Əslində hər iki xətt eyni uzunluqdadır.
Bu nümunədən də göründüyü kimi,
xətlərin işlənməsi, perspektiv, işıq,
kölgə kimi ünsürlər insanların
bəzi cisimləri olduğundan fərqli
görmələrinə səbəb olur. Amma
əslində bütün cisimlər tək bir yerdə,
beynimizin görmə mərkəzində
qavranır.