tədris üsulu məktəblərimizdə ya heç isifadə olunmur, ya da yalnız günorta
vaxtlarında daha çox istifadə edilir. Yaxşı olardı ki, bu tədris üsulundan səhər
saatlarında daha çox istifadə olunsun.
Texnologiya aktiv bir element kimi günümüzün yeniliklərinin əsas mənbəyi
hesab edilsə də, təkcə texnologiyaya güvənmək doğru olmazdı. Burada aşağıdakı
faktorların nəzərə alınması son dərəcə vacib hesab edilir: 1) pedaqoji mühitdə
müəllimlərin innovativ tədris zamanı vaxtdan praktiki məqsədlər üçün istifadə
etməsinin zəruriliyi; 2) sinfin düzgün idarə olunmasının əsas həlqələrdən biri
hesab edilməsi; 3) müvəffəq olmağın kritik zəruriliyi, yəni müvəffəqiyyəti əldə
etmə müəllimləri bu prosesdə təcrübə keçirməyə və normalardan kənara
çıxmağa sövq etməməsidir.
Beləliklə, prinsipal cəhətlər – innovativ tətbiqetmənin hər birinin fərdi
xüsusiyyətlərə malik olması (məsələn, kompyuter və televiziya tədrisi müxtəlifdir
və onların hər birinin yeri ayrıcadır) yadda saxlanılmalı, bu innovativ tədrisdən
hansı vaxt və nə qədər istifadə etməyin lazım gəlməsi kimi məsələlər nəzərə
alınmalıdır. İnnovativ texnologiyalar çox sürətlə inkişaf etdiyindən rəqəmsal və
virtual öyrənmələrin tətbiqinin avtomatik olaraq təlim müvəffəqiyyətinə səbəb
olacağı yanlış fikirdir. Konkret olaraq müəyyən şəraitdə ənənəvi öyrənmə
metodlarının texnologiyaların tətbiqini ehtiva edən tədris proseslərindən daha
üstün olmasına dair xeyli misallar gətirmək olar. Odur ki, bu metodların mexaniki
seçilməsi heç də həmişə təlim müvəffəqiyyətinin rəhni ola bilməz.
Pedaqoji yönlü kolleclərin innovasiyasız və zəif idarə edilməsi aşağıdakı
səbəblərlə bağlıdır:
• peşə standartlarının kifayət qədər köhnə olması;
• pedaqoqların tədris seçimində predmetyönlülüyün tələbəyönlülükdən
üstün tutulması;
• kollecin kurikulum oriyentasiyasının biliklərin tətbiqinə deyil, yalnız bilik
verməyə köklənməsi;
• tələblərin bacarıqlarının öyrənilməsi metodlarının ya tətbiq edilməməsi,
ya da zəif tətbiqi.
Təlim nəticələrinin daim nəzarətdə saxlanılması innovativ idarəetmənin ən
mühüm üsullarından biridir. Bunun üçün dünya praktikasında istifadə olunan
ən mühüm üsul -hər bir fənn və fənn qrupları üçün yol xəritəsivacib hesab
edilir. Apardığımız müşahidələr göstərir ki, təlim və ya öyrənmənin yol xəritəsinin
ən populyar üsulu tələbələrin və məzunların zəif cəhətlərinin müəyyən edilməsi
onların tədqiqata meiylli olması və bacarıqlarının nə dərəcədə inkişaf etdirilməsi
ilə sıx bağlıdır.Bunları ayrılıqda traları dərəcədə insaq, görqda tralatı dərəcədə
zəif cəhətləri, əsasən, aşağıdakı faktorlaral sıx zəif cəhət:
• öyrənməyə şəxsi cəhdin kifayət qədər olmaması;
• «risk» etmək qorxusu;
• prioritetləri seçə bilməmək;
• perspektiv düşüncədən uzaq olmaq və ya «daha böyük mənzərəni» görə
bilməmək;
• vaxtı dəyərləndirməyi bacarmamaq;
Dostları ilə paylaş: