Hüseynqulu sarabski KÖHNƏ baki

Soruşulan dərha) gərək deyəydi;

• 
  Dovşan.
  

“Ana” oyunçuları çaşdırmaqdatı ötrü birdən üzünii bir başqasına tutub soruşardı;

• 
  Sənin adm?
  

O, gorək dərlıal adını deyəydi. Lakin çaşdığmdan admı yanlış söy- lərdi və o saat cərimə olunardı. “Ana” cohd ederdi ki, bunlan tez-tez çaşdırsın, kim ki, usta idi, fikn “ana”da olardı, dürüst cavab vcrərdi, kim ki, korazehin idİ, o, çaşardı və onu carimə edərdilər.

“Beş, on beş” oyunu. Oyunçular yenə də yuxanda söylediyimiz qayda ile oturarddar. “Ana” bıuılara ad qoyaıdı - beş, on beş, iyirmi beş, otuz bcş, qırx beş, elli beş, altmış beş, yetmiş beş, səksən beş, doxsan beş, yüz bcş vo i.a. “Ana” deyerdi:

• 
  Tarxan satıram.
  

İştirakçılardan biri soruşardı:

• 
  Neçəyə?
  
• 
  Bcşə.
  

Beş kimin adı idisə gərək dərhal dcyəydi:

• 
  Beşə niyə oiur, olsun on beşe.
  
• 
  On beşə olmaz, olar qırx beşe.
  

Qırx beş dərhal gərək deyeydi:

• 
  Qirx beş niyə olur, olsun doxsan beşə.
  

Doxsan beş gərək tcz deyəydi:

• 
  Doxsan beşa olmaz, olar əlli beşə.
  

Bəzən iki nefer arasmda cinağ (yarış) düşordi. Onlar bir-birilə deyiş- məye başlardı:

• 
  Beşə niyo olıır, olsun İyİrmı bcşo.
  
• 
  İyirmi beşə olmaz, olar bcşə.
  
• 
  Beşə olmaz, olar iyirmi beşe.
  
• 
  İyirmi beşe olmaz, olar beşə.
  

Kim çaşsaydı, ya gec desəydi, onu da cərimə edərdilər. Bu qayda ile oyun davam edərdi.

Uşaqlann başı oyuna o qodər qarışardı ki, baxıb gorərdin, gecə keçib. Uşaqlardan biri deyərdi:

• 
  Kim bir-birinin ardınca on defo “plov, plov” deyər. Bu şortlə ki, hər dəfo səsini ucaltsın.
  

Birinci lap yavaşdan “plov” deyərdi. Beləüklə, on uşaq ağız-ağıza vcrorək, “plov-plov” deyib bağırardılar. Gecə yarısı, yatmış camaat və qonum-qonşu səse ayılardı. Yuxudan yarımçıq ayılanlardan biri do Keblə Novruzqulu olardı. Şəbkulah başmda, əynində ağ köynək və ağ yahnqat dizlik, çiynində sarı kürk, ayağı yalın, saqqalında çay qurğu- şunlu xına, çənəsi göy yaylıqla bağlı, tumanbağısı da qabağına sailan- mış halda yol üstünə çıxardı.

-Nə bağırırsınız? Belo qara dərd, çor!.. Dəng olasmız, köpək uşağı, gecənin bu vaxtmda no “plov-plov” deyib camaatı dəng eləyirsiniz?.. Niye camaatı yatmağa qoymursunuz?! Adə Kerim! Kərim!

• 
  Hə?
  
• 
  Zohrimar, it küçüyü! Bos deyil, yorulmadın? Golib köpsənə.
  

Keblə Novruzqulunun qışqınğından sonra uşaqlar bır-bir evlərino

dağılardı.

Bağın hər mehəllosində tamnmış, nüfuzlu şəxslərin xüsusı otaqları olardı ki, axşam saat doqquzdan sonra cavanlar həmın otaqlara yığılıb məşğuliyyotə başlardıtar. Görərdin ki, biri başlardı oxumağa, o birilər də vagirəlik edərdilər. Birisi do hövsər tabağı götürüb çalardı:

• 
  Sarı qovunun dilimi.
  

Xor:

• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Uçurtdum bülbülümü,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Bir otaq xelvot clə,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Danışım dərd-dilimi,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  

~ Araqçınm haşimi,

• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Hara qoyum başımı,
  
• 
  Lay-lay giilüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Səni menə vennəzler,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Tökmo gözün yaşıng
  
• 
  Lay-Iay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Saçın ucun hörməzlər,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Səni mone vermezlər,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Əyil üzünden öpüm,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  
• 
  Qaranlıqdır görməzlər,
  
• 
  Lay-lay gülüm hay, ay gülüm hay!
  

Qəflətən iki nəfər yaxşı oynayan, biri qoca qarı surətinde, digərı isə başına iki başmaq tayı bağlayıb, kürkü tersine çevirib geyərek oynaya-oynaya otağa daxil olardı. Otaqdakılar “urra!” deyib, küy- kəlek salardılar.

• 
  Nə aş ycyor, ne eppek, yaxşı oynar bu köpək!..
  

~ Nə qovun yeyor, no qarpız, yaxşı oynar bu donquz!

• 
  Un ələr, yanın bular, mon ncynirem dul arvadı...
  
• 
  Çörək yapar, yanm qapar, men neynirom dul arvadı.
  

Bir nəfer gizlincə gəlib birden onların üstünə su çilərdi və ya ellə- rini yuxan uzadıb tavandan asılmış iampanı söndürərdi. Otaqdakılar bir- bİrini vurmağa başlardı, beləliklə də gecəni keçirərdiler.

Ycri gəlmişkən qeyd etmək lazımdır ki, kiçik qızlarm da özlərinə goro mahnıları, oyunları var idi. Beş-altı qız bir denə taxta çay yeşiyi götürüb evin bir küncüne çekilordi. Sonra bacılanndan, cicilerinden, xalalarından aldıqları elvan parçalarla təbiİ ev saliqesində yeşiyin içini bezərdilər. Xırda çöp parçalanna tuman, köynək geydirib, kiçik golin- ciklər düzeldib yeşiyin konarlarına söykəyərdilər. Bozən bu qızlar, bir qonşudan o biri qonşuya (bir yeşikdən o biri yeşiyə) cehiz dəsgahilə gəlin köçürərdilor, Onlarm da mahmları vardı:

Nəmçilər, ay nəmçilər!

Qapmı kəsib elçilər.

Anam deyir vermərəm,

Atam deyir dur görək.

Ağzına qurban dayı,

Sen də bir danış ban.

* * *

Qızıl üzük laxladı,

Verdim anam saxladı,

Anama qurban olum,

Tez məni adaxladı.

* # *

Araqçmm məndədir,

Sərmişəm çəməndədir.

Alemde gözel çoxdur,

Monim gözüm sendedir.

* * #

Bağ evləri bağımıza yanaşa, Meynəteri meynəmizə dolaşa,

Yar, məhledən keçmə, anam savaşa, Ver bağı, bostanı, vermerem yarı.

* * *

Bir evde ağlaram, bir evdə gülləm, Bir evde gözümün yaşını sillam,

Bir az da gec golsen çerrerem, öllem Əs giləvar, gəl qadasın aldığım.

* * *

Unu ələdim basdım çuvala,

Başı qara qurdlar yeriyər divara,

Yar gəlib çıxmadı, qaldım avara, Qaragöz oğlamn mən divanəsiyəm.

Bir ev tikmişəm dörd yanı şüşə,

Bir oğlan sevmişəm bağı bənövşə,

Yarım nar göndərib, hamı gülöyşe,

Əlin ver elime, gec gelən oğlan.

ik nı m

Mən belə dəmyəni yeyə bilmərəm,

Dərdimi sərdara deyə bilmərəm.

Sən gedərsən mən ağlaram dalınca,

Yaylıq elə məni apar yanınca.

* * *

Qoltuğumda bağlama,

Mən gedirem, ağlama.

Gedərəm, tez qayıdaram,

Özgəyə bel bağlama.

Mən belə dəmyəni yeyə bilmərəm,

Derdimi sərdara deyə bilmerəm,

Sonra üç-dörd qız əl-ele verib birini dövreye alar ve deyerdi:

• 
  Miyo-miyo.
  

Xor: — No pişiyison?

• 
  Xan pişiyi.
  
• 
  Nöşün gəimisən?
  
• 
  Ələk üçıin,
  
• 
  Bİzdə deyil, o xaladadır.
  

Ortaya alınan qız gedib başqa bir qızın qarşısmda dayanaraq yuxa- rıdakı sözləri tokrar cdər vo qəflətən qızlann birini vurnb qaçardı.

Xor: - Qara pişıyin evi dağılsın (2-3 dəfə) deyib, onun dalınca yü- yürer, onu tutar və döyerdiler. Yenisi onu evəz etdikdən sonra oyunu tezədon başlardılar.

Qocalann bağ məşğuliyyətləri haqqında. Qoca arvadlar səhər tez- dən qızlannı, novolərini cəm edib, birlikdə meynə diblərinin alağım və tikanh kollann tomizləmək üçün bağm içorisinə girərdilər. Qoca

kişilərdə alaq təmizlenince beli elıne alıb, meynelerin dibini şum elər- dıler. Sonra əllerinə meşin ə\cək gcyəıək qrrüan tikanları bır yerə cəm edıb, bağm çəperi üçiin hazırlardılar. Üzüm vo oncir yetişdikden sonra nene üzümün çürüklərini, süfrədən artıq qalanlan, yere tökülonləri yığıb böyük səmiclərə tökər və sirkoyə qoyardı. Baba ise xatını, duğ- şcyi, əskəri, mövücü üzümlori dərib gətİrer, daş axura töküb şalvarıııı dizinədək çırmalayar, arxalığımn eteklerini belmo sancıb üzümü tap- dalayar və şirə yığardı.

Nənə o şirələri böyük mis tavalarda qaynadıb doşab bişirərdi. Uşaqlar bağdan heyva dərib nenələrine verərdilər:

- Böyük meme! Bu heyvanı sal şirənin içine bişsin.

Nəne də alıb deyine-deyinə bişirərdi.

Baba bağın bir guşəsində bağdan qınlmış tikanları bir yerə top- layıb, movcalan qayırardı ki, külək şiddətli əsəndə sərgini aparmasın.

Nonə isə əncir derib, onu və üzümün yerde qalanlarım bir yerə yığar, öz həmyaşlarmt başına toplayıb encirin qabıqlannı soyandan sonra sərib piskəndə qurudardı. Baba əncirin yarıdeymişindən tabaqlara yığıb nənəyə verərdi. Nonə də alıb riçal bişirerdi.

Yavaş-yavaş havalar soyuqlaşdıqca bağ mövsümü başa çatardı. K.əble Novruzqulunun külfsti yenə əlini-qolunu çirməyib mətbəxə girer, yurd halvası çalıb nimçəyo basardı. Kəblə Novruzqulu isə uşaq- ları başına yığıb evin avadanlığmı səki üstünə çıxarar, bağın kəsilmiş mcynə başlannı evə yığardı. Küpələrə və bardaqlara doldumlmuş doşabı şəhərə aparmaq üçün hazırlardı.

Doşab həm şirin, həm də turşmozə olardı. Bəs ne üçün doşab turşa- şirin, meyxoş olurdu? Bir cürə ağ rəngli torpaq vardır ki, şirəye ondan qatıb süzdükdən sonra o turşa-şirin olardı.

Bu ağ torpaqdan qatılmasaydı, doşab turşa-şirin olmazdı. Onun adına şirəxok deyerdiler.

Kəblə Novruzqulu doşabı, turş-şirini, mövücü, piskəndəni, riçah və başqa şeyləri arabalara yüklədikdən sonra qapını qıfıllayar, şehəre köçərdi, Şəhəre qayıtdıqdan sonra Nurcahan xala evin sər-sahmanı ılo məşğul olardı. Kəblo Novruzqulu isə dükana gedərdi. Dükanın qıfılını açıb içeri girdikdə qarşısında “gözəl” bir mənzərə açılırdı.

Bakının dəhşətli, gözçıxaran tozanağı hamıya melumdur.

Bela ki, dükanın qapısmdan içəri dolan toz bütün dükanm daxilini bürümüş, tərezinin gözləri, qəfoslərin üstü, pendir çanağı ve boş yeşik- lərin üstü bir qanş toz-torpaqla örtülmüşdür. Qəfəsloro yığılmış şüşe bankalardakı saçaqlı konfetləri, suxannı, noğulu, albuxaranı, kürəgəni (qaysı qurusu), kişmişi, çanaqdakı ağ və qara saqqızı və kiselerdəki fmdığı, qozu siçanlar darmadağın etmiş, asma terəzinin, el tərezisinin şamnda və zəncirlərində hədsiz milçək qarasmı görüb Keblə Novnız- qulu özündən çıxardı. Tələyə də bir zorba siçovul çoxdan düşüb gəbər- mişdir, Kəblə Novruzqulu başmdakı əmiri papağı ağ araqçmın üstündən gotürüb, büzməli çuxasmı çıxanb kətil üstünə qoyduqdan sonra Kərimlə bərabər çox çetinliklə dükanı sahmanlaytb alış-verişə başlardı.

Qrucluğa yaxın evin qadınlan əyinlörinə kişinin köhnə donunu geyib ev müxəlləfatım bayıra tökerdilər. Otağm yerini, divarlannı əhənglə ağardar, təndiri, ocağı san torpaqla şirələr, mis qab-qacağı qalayçıya göndarib ağartdırar, saxsı qab-qacağı quyu üste töküb qumla yuyar, salavatlayıb pak edərdilər. Evin xalçalarım, hesir-palazmı deniz kənarına yumağa göndərərdilər.

Bütün işlərini gördükdən sonra çirkli pal-paltarlan bir yerə cəm edib hamama getməye hazn"laşardılar.

Hamama getmezdən iki gün qabaq uşaqlarm başına xına yaxar və gilabı İsladardılar. Gilabı üç növ olardı: ağ gilabı, sarı gilabt, göy gilabt.

Göy və sarı gilabı ılə baş yuyardılar, 0, başın çirkini yaxşı təmiz- lərdi. Ağ gilabı ile çirkli paltarları yuyardılar. Bu gilabı Bakının Qobu, Güzdək kəndlərinden gətirilərdi Xüsusi adamlar yuxarıda adlarını çəkdiyİmİz kəndlərdəki dağlann dibinə gedib gilabı çıxarmaq üçün oranı mağara kimi qazıyar və gilabıru oralardan çıxarardılar. Gilabısa- tanlar yoxsul adamlar ıdilər. Oniar bəzən çox qazıyıb dərinə getdikde mağaramn bir hissəsi uçar və gilabı çıxaran biçarələr torpağın altında qalıb ölerdilər. Kendə ses yayılardı ki, filankəs itib yoxdur, o yan-bu yam axtarıb axırda deyərdiler: “Bəlke gilabı mağarasmda qahb”. Arva- dttıın yadına düşərdi ki, doğrudan da əri iki gün qabaq gilabı çıxarmaq üçün getmişdi, bəlkə ele orada qalıb.

Camaat gilabı mağaralanna yüyürüb oralan axtarandan sonra görər- diler ki, doğrudan da mağara uçubmuş, kişitlin bağn çatlayib Ölmüşdür.

Gilabısatan xurcunu doldurub eşşəyin belinə yükləyər, şeherin kuçolərini dolaşaraq:

- Ay gilabı alan! Ay gilabı alan! - deye çığırardı.

Uşaqların anası Gülperiyə çoxdan tapşınb ki, Gülpəri göz-qulaq olsun, gilabısatan gelənde tez yüyürüb gilabı alsm.

Gülpəri səhər tezdən samovarı qaynadıb, çayniki dəmləyib, evin ortasına bir qırmızı haşiyəli süfrə sahb, uşaqlan da ətrafina yığıb çay içməkdə ikən, küçədə gilabısatanın səsini eşidərdi. Arvad mətbəxdən: “Ay Gülperi, ay Gülpəri, yüyür, gilabısatan gəlib”. Gülperi anasının səsini eşitcək süfrə başından qalxıb qapıya yüyürərdi ki, gilabısatam çağırsın. Gülpərinin balağı samovann buruğuna (şirinə) ilişib buruğu açar vo samovardan qaynar su axaraq təzəcə iməkləyon uşağı yandı- rardı. Uşaq ağlamağa başlayardı. Ondan bir qedər böyük uşaqlar da bunu görüb qorxudan ağlayar və: “Ay ana! Uşaq yandı, uşaq yandı! ” - deyə çığırardılar. Onlann mətbəxdən səsini eşidən ana tcz otağa yüyü- rüb, əhvalatdan xəbordar olan kimi uşağı qucağına götürərdi. Arvadın başı uşaqlara qatışdığından samovarın buruğu yaddan çıxardı. Samo- varda olan-qalan su axıb qurtardıqdan sonra içindəki od samovarın özünü yandırıb odluğunu çıxarar ve samovar çıqqıldamağa başlayardı. Uşaqlar küy-kəlek salar, ana gah uşaqların qeydinə qalar, arabir de Gülpəriye san deyərdi:

• 
  Heç qapılar açıb girməyəsən! Əndamın açılsın, qaraduvaq ola- san, yaşın qara gəlsin, ay Gülpəri, uşağı yandırdın, - deyə qarğıyardı.
  

Evdə bir qiyamət qoparardı ki, gəl göresən. Qerəz Gülperi gılabı- satanı eylendirib evə qayıdar ve:

• 
  Ay ana. Tez ol gel, gilabısatan qapıdadır.
  

Anası Gülpərinin təpəsinə ikiəlli qapaz vurub deyərdi:

• 
  Əndamı açılmış, bir bax gör uşağı nə günə salmısan!..
  

Arvad qucağındakı uşağı bağrına basıb uşaqla qapıya gedər, gah uşağa, gah da gilabısatana müraciət edəıək:

• 
  Ay əmi, gilabmı neçeyə verirsən?!
  
• 
  Batmanı altı şahı.
  
• 
  Ay əmi, demirə, pula verirsən? (Keçmışdə pul əvəzine dəmir əşya, köhnə paltar, saxsı qab, çay və bu kimi şeylərlə də alış-veriş edərdilər.)
  
• 
  Dəmirə vermərəm, ancaq paltara verərəm.
  

Arvad içəri qayıdıb kişinin köhnə donundan, çuxasından tapıb gəti- rər və gilabım alıb isladardı, sonra uşaqların başına xına yaxıb səri- yerdi ki, səhər hamama getsin. Samovann yanmasım kişiden gizlet- mek üçün arvad erinden xebərsiz samovan qalayçı dükanına aparıb ustaya yalvarardı:

• 
  Ay usta, amanın günüdür, axşamacan bunu birtehər elə, yoxsa axşam sahibim gəlib bilsə ki, mən samovan yandırmışam, məni tikə- tike edər.
  

Axşam kişi bazardan gəlib şam etdikdən sonra:

• 
  Ay kişi, sabah uşaqları bamama aparacağam, mənə bir abbası ver.
  

Kişi deyinə-deyinə əlini cibinə salardı:

• 
  Mən sənə hamam pulu verməkdən yoruldum.
  

Sonra pul kisəsini çıxarır, bir abbası qara pul çıxanb arvada verərdi. Səhər tezdən arvad kişini yola salaraq evdə olan bütün kirli paltarlan bir boğçaya bağlayıb iki çörək, gecədən qalma kelem dolmasmdan, almadan, şabalıddan bir destərxana (süfre) yığıb bağladıqdan sonra hamama yollanardı.

Hamam zənənə olanda külxanaçını və ya camadarı dama çıxanb əlində bir dəmir şeypurla çaldırmağa başlardılar. Əhali başa düşerdi ki, bu gün hamam zənənədir. Hamamm qapısmda qırmızı mərcam fitə asardılar ki, yoldan Ötən və şeypur səsi eşitməyən kişilər hamamrn zənenə olduğunu bilsinlər.

Hamamın küçe divarlarında Rüstəm pəhləvanm ağ divlə vuruş- masını, Söhrabın davasını, dalan divarlannda Leyli və Məcnun, Əsli və Kərəm, Yusif və Züleyxanın rəsmlerini, hamamın baymnda - (soyu- nan yer) isə müxtəlif məşhur İran padşahlannm əkslerini elvan rəng- lərle çəkerdilər.

Bir defe çar soldatlanndan biri şeherin küçəlerini seyr edərkon, yolu bir hamamm qabağından düşür, Nəzərini divardakı əcaib resmler cəlb edir. Bu adam özlüyündə düşünür ki, bura yəqin sirkdir. Özünü içəri toxuyur ki, bir qədər tamaşa etsin. Arvadlar bunu gördükdə fitə- lərini eşib yazıq soldatm aşının suyunu verirlər.

Hamamın dalanlanndan içeri açılan qapmı açdıqda, hamamm bayı- nna girmək olardı. Burada, ten ortada, daşdan tikilmiş, ortasında fəvvarə olan bir çarhovuz olardı. Hamamın yeri təmiz yonulmuş, ağ tava daş- larla döşenmiş olardı. Yanlarda hündür, böyük tağlar vardı. Hər tağın beş-altı çərek hündürlükdə səkisi, sekilerin içinde başmaq qoymaq üçün balaca taxçalar vardı. DÖrd tağm üstü bir böyük günbez, günbez- lərdə daşdan qazılmış pencerə olardı. Sekilerin bİrində bir tərefde tax- tadan hamamçı üçün qabağı meheccerli yer aynlardı. Hamamçmın altında balaca əlvan namazı xalça, qabağında xırda aynalar, xtrda bankalann içində ruşul, ayaqdaşı, xma, yumurta və bu kimi şeyler olardı.

Səkİnin içəri terefinde bir xeyli sönmüş əhəng olardı. Qnun üstün- dən ip çəkilib qırmızı mərcam fitələr səriiib (bəzən külxanada da) quru- dulardı. Səkiye evel hesir, həsirin üstündən xalça, palaz salınardı,

bəzen də buraya əlvan rəngli taxta çarpayı qoyulardı. Bu ancaq döv- lotlilərdən ötrü idi. Onlar hamamdan çıxandan sonra burada uzanıb istirahət edərdilər. Xozeyinlor hamama gəiənde Özləri üçün qanavat boğçanın içinde fitə, qətfə gətirərdiler. Fitələr iki növ idi: darayı, mər- canı. Birinci ipək olardı, ikinci ise adi iplikdən. Hamamm o biri səki- ləri iso kasiblardan ötrii idi. Oraya ancaq həsir döşoyərdilər. Hamama gələnlərin də hərəsinə bir mərcam fıtə verordilər.

Hamarmn içinin də quruluşu bayırınkı kimi olardı. Fəqət onlann sekiləri yerdən bir qanş hündür və səkilərin dövrəsində su yolu olardı. j İşlənmiş sular oradan axıb gederdi. Səkilərin küncündə daşdan hovuz- ; cuqlar olardı. Onlara uşaq oynamaq üçün ilıq su tökordilər. Ortada, ; bayırdakı kimi, hovuz olmazdı. Ancaq tağların birinin aitmda xəzne olardı. Orada isti su saxlanardı.

Xəznənin qabağında, sekinin içində bir hovuz olardı. Ona qülle- teyin deyərdilor. Hovuzun üstündə xəznəyə doğru bütöv daş uzadı- lardı. Onuıi üstü ilə xəznəyə yol var idi. Qülleteyində çirkab su, qeyri bir tağm altında həmin xəznə kimİ ayrılnuş yerdə soyuq su olardı. Tağ- ların bir başqasında balaca sövmiyələr olardı, bunlara da xəlvəti deyər- dilər. Ağa ve xammlann çoxu orada yuyunardı.

Gülperinin anası hamama gəldikde, en evvel kirli paltarları yuyar, uşaqların başınm xmasını töker, sonra cici-bacılarmı başına yığıb söhbotə başlardı:

• 
  Ay Ağanne xala hemişe temizlıkdə!
  
• 
  Çox sağ ol. Oğluvun beylik, qızıvun gelınlik hamamına gəlek, Ailah imanuvi kamil elosün.
  

Sonra hamamdakıiaı dəstə-deste olub, hər kəs sekmın üstünde öz cvindən getirdiyi yeməyi ortalığa qoyub yeməyə başiardı. Uşaqlar xırda hovuzların qabağında oynayaraq analanndan aldıqları kökü, şabalıdı yeyərdiler. Arvadların yanlarmda yeniyetmə qızları da olardı. Bakıda oğulsuz qoca qanların senəti evbeev gezib cavan oğlanları evləndir- mək və qızları ere vermək idi. Bu kimi tiplərdən hamamlarda çox olardı. Onlardan bırisi destelərdən bixinə yanaşıb: i\ - Salameleyküm, ay Ağabacı! ■ gqhlt-’

• 
  Əieykəssalam! Gəİib otursana. -X:
  

- -Gülpəri! Meşedi Püstə bacıdırda... tanımırsan?! . ,_:Ç.v.

_ş Məşədi Püstə bacının nozəri Gülpəriyə düşür. >c^!ib.Cr*'_:: ;j< _:a

• 
  Ay Ağabacı, qız maşallah böyüyüb. , .. ü .ıhif.-.'v.-.;