Gültəkin-əmin Abid
Yüklə 0,55 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 1 Ağustos 1924
- Erzurum 1926
- 16 Şubat 1925
“ÇEKA”
“Turan yolcusu diyor ki” şairine İçinde zehirden bir hava esen Yokluğun sihirli bir diyardır; Yolcu içerisine girmek istersen, Hayatından ümit kes te, öyle gir. Tavanı ihtizar, yeri işkence, Divarlarında renk: vahşetin içi. Erkek çocukları orda her gece Sıra ile uyutur süngü ninnisi! “Ben hayat isterim!”diye n başlara O, muzlim ağzını açmış bir mezar; Kurun- u vusta nın asr-ı hazıra Göndermiş olduğu kanlı yadigar.
AZERİ KOMUNİSTİNE
Zavallı babamın ey nankör oğlu; Öyle bir yabancı yerde kaldın ki, Gözlerde se n o kadar alçaldın ki, Sana kardeş demek isterse dilim, Bana töhmet eder milletim, elim... Hani kendi kanın, benliğin hani Arkadaş olduğun düşmanı tanı. Bin fikre, hiyleye aldandın yeter, Çık cihana kendin,kendini göster; Düşün, yaşa ancak kendi kafanda. Alev söndürülemez kılıçla, kanla. Elinin kanını artık git, yıka, Kardeş yurdu olsun kurduğun “çeka” Sen nesin, necisin, kimin oğlusun?.. Bir çin felsefesinin adi kulusun... İnsan öldürerek insanlık satan Ne söylerse, bütün yalandır, yalan. İnsanlık pek derin, geniş bir ova Görmek için gökte kurmalı yuva Anlamak istersen, işte yol açık, Milliyet denilen şahikaya çık; Bu yüksek tepeden görülür elbet Büyük beşeriyet denilen cennet!..
1926
44 KIZIL RUS ŞAİRİNE
“Ural”ı geçemez yalancı sesin. O, benim babamın yattığı yerdir, Duyduğu gam, yalnız beni inletir... Sen Eğer hakiki bir insan değilsen, Şu kulübecikte aç yatan kadının Gözlerinden akan Kan Dolu yaşlar, yarın Billur kadehinde şarabın olsun. Hani, De ha nı Sen maveralara çelenk etmiştin, İnsanlık aşkı idi inandığın din?; Neden bağrındakı iman silindi? Neden gözlerine perdeler indi? Ne kadar derdi var, bak şimdi Şark’ın; Kızıl gözlüğünü tak da gel yakın: Gör ki bu göklere haykıran yerde, Bu yanan illerde, Yığın yığın insan ölüm esiri, Onlar diri diri Taş kemiriyorlar, toprak yiyorlar. Yalnız bir ılık rüzgar Onların alnında müşfik el gibi. “Geliniz!” söylüyor yerin de kalbi. İşte Sır Deryanın gezdiği diyar... İşte gözel İdil bin dertle ağlar.. İşte Kaf dağının kanlı eteği.. İşte Tebrizin o solğun çiçeği..
Güruru at, kini aş, Daha yaklaş: Taşı düşmüş bir mezar.. Göğe bakan ihtiyar.. Öldürücü bir soğuk “Anne!” haykıran çocuk. İnildeyen bir gelin. Ölüm saçan gazab, kin. Hayat için uçurum Olan korkunç bir bodrum. Süngüye bakan sine. Kan ağlayan bir nine. Kıvranan nişanlısız Kimsesiz kalan bir kız. Buzlar içinde insan. Dişle tutulan bir can. Ateş saçan bir deniz.. Adem evladı esir.. Al sana, işte bir sürü manzara! Yaz, okut kan içen şu insanlara. Yok, bil irim, onu sen yazamazsın, Sen göremezsin, sen anlayamazsın, Çünkü bu gördüğün Hazin manzaralar hep Şark’a mahsus, Ve çünkü sen bugün Hakiki humanist değilsin, ey rus! Bunu, evet, bunu ben duyarım, ben.. Ben ki milletimin dertli göğsünden Yükselen bir ruhum; En küçük şiirim, En hakir yazımla Şark’ı severim. Varsın senin altın başlı kalemin Bugün mahvedilen Şark’ı sevmesin, Hakikat demekten çekinen ağzın
Hiç korkmazsızın Türkün aleyhinde emirler versin, Her anda bin Şarklı düşönü, gebersin.. Sakın, kımıldama, sus! Çünkü böyle diyor rus. İndir yüzündeki maskeyi bu an, Çekil insaniyet denilen yoldan, Sen topalsın kolay yürüyemezsin; İlhamların kızıl dünyada gezsin.. Bağır, titresin o vahşi Moskova, Yansın Azerbaycan denilen yuva; Yürüsün Kafkasa o buz denizi; Söyle, ordunuz hep gemirsin bizi; Gelsin de yine bir “Istanka Razin” ∗
Hazer sahilini bir daha ezsin; Fakat ey Rus denilen şey, Biz dalgalar yenen gemicileriz, Geliriz, yaşarız, ölür gideriz... Korkmayız denizden, fırtınalardan, K orkmayız ne toptan ne de mezardan, Bulundukça nefesimiz “İstiklal” diyecek yüce sesimiz...
Meshur bir rus haydudu
Yüklə 0,55 Mb. Dostları ilə paylaş:
|